Tequila

Σήμερα,ξύπνησα με πονοκέφαλο μετά τις τεκίλες που κατέβασα με το Γιάννη στο Jukebox, ενώ μου έλεγε για τη Σαμοθράκη,τον Στέφανο και το ταξίδι οδύσσεια στο Παρίσι.Κάναμε σαν χαζά που θα ανεβαίναμε καραβάνι ολόκληρο για να δούμε Israel vibration με τους Roots Radics,One Drop,και μετά τη συναυλία θα ακολουθήσει after party στη ΣτοΑ με προσκεκλημένους τους Zionlionz Soundsystem από τη Βουλγαρία, τους selectors Brumbaras,P6U και Brother Lion και τον Jahmmi Youth! Βέβαια στην κατάσταση που θα είμαστε μετά από Israel Vibration, ακούγαμε μέχρι και Πέγκυ Ζήνα!

Το πάρτυ δεν τελειώνει εδώ, καπάκι στο κάμπινγκ στο Στόμιο,που θα κάνουν και φέτος οι Monsters. Tι άλλο θέλω;Δίαιτα ίσως,γιατί με τόσα ξύδια δεν με βλέπω καλά!Πίσω στη μαμά πατρίδα όλα είναι πιο όμορφα,γιατί όσο κι αν μιζεριάζουμε για τη Λάρισα,τα μπουζούκια,το κλίμα και τις γκόμενες που κυκλοφορούν λες και πάνε στο γάμο τους,ξέρουμε πάντα,πως μας περιμένει κάποιο live του Θανάση στο Δοχό,ένας Τζίμης στο Hocus Bocus στον Αγιόκαμπο κι άλλα τόσα,που τα αληταριά μου τα ξέρουν καλά, κρατάτε ρε,ούτε και σήμερα το «Χίλια Χείλια» δεν θα μας πάρει!

Έρχονται εκλογές και όπως και σε όλες τις προηγούμενες δεν θα ψηφίσω,όχι δεν επαναστατώ,δεν απέχω,δεν είναι ότι δεν ξέρω τι να ψηφίσω,απλά δεν μπορώ!Ας είναι καλά η αλανιάρα ξαδέρφη που την διορίζουν πάντα δικαστική αντιπρόσωπο και την ακολουθώ σαν γραμματέας τα τελευταία χρόνια σε όλες τις εκλογές.Η τελευταία φορά ήταν στις δημοτικές στη Θεσσαλονίκη,που μου είχε γαμηθεί ο Δίας,αλλά και 100 ευρώ για μια μέρα καλά είναι!

Κατά τα άλλα τα ίδια, μου πρότεινε ο Δημήτρης να αρχίσω να γράφω στο artfools και να κάνουμε μια επαγγελματική φωτογράφηση,γιατί κάθε σοβαρό ψώνιο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να κάνει μια!Λέω να κάνω γυμνό,για την τέχνη και το Photoshop ρε γαμώτο!

Πες ότι θες

Σήμερα κάπνισα ένα πακέτο Marlboro lights και έναν εικοσπεντάρη καπνό old holborn κίτρινο, έφαγα σάντουιτς Στέλλας και δυο ντάκους ,έβλεπα τον Άκη να παίζει wow, έβαλα το cellu reverse της Elancyl κατά της κυτταρίτιδας .
Ο Γιάννης μου έκλεισε εισιτήριο για Israel vibration 2/7 στο Μύλο στη Θεσσαλονίκη (θα ανέβουμε παρέα πάνω), μύρισα τα πόδια του Γιώργου να δω αν βρωμάνε , έκοψα τις πίπες και τις μαλακίες (μεταφορικά).
Χόρευα τσιφτετέλι αγκαλιά με τη σημαία της Jamaica , έσπαγα τα σπυριά της Χαράς στην πλάτη, έτρεχα στις τράπεζες να βάλω λεφτά , βρίστηκα με συνάδελφο , ευτυχώς δεν πλακώθηκα με κανέναν σήμερα, όπως τις προηγούμενες μέρες.
Δεν πήγα στο meeting για τους εθελοντές για την Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής, αλλά έδωσε τα στοιχεία μου η Έλενα και με τοποθέτησαν υπεύθυνη καλλιτεχνών και κοινού, τρέχα γύρευε! Έχω να κοιμηθώ κανονικά πάνω από 3 μέρες, πάω να ξεραθώ γεια !

Υ.Σ Το τραγούδι μου πάει γάντι!

Israel Vibration - Herb is the healing

Πτώση

Στα παράξενα όνειρά μου
αλεξίπτωτο φοράω
σαν χρυσόσκονη κλεμμένη
στον αέρα με σκορπάω.

Ένα μάτι θηλυκό
δε δακρύζει να με σώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα
κι αχαλίνωτη η πτώση.

Δεν υπάρχει γυρισμός,
όλοι τρέχουν κι εγώ μέσα
με ξεγέλασε ξανά
η ανάμνηση η μπαμπέσα.

Το '80 μ' έχει αφήσει
τη φωτιά να ξανανάψω,
τις παλιές εκείνες μνήμες
μάλλον πρέπει να τις κάψω.

Κι εκείνο το φιλί
ένα άγγιγμα με ρίγος
τόσα χρόνια μακριά
ο καιρός φαίνεται λίγος.

Τότε το γλυκό μεθύσι
ήταν κάτι σαν αστείο
τώρα όλα σιωπηλά
κι ένα λίκνισμα γελοίο.

Το βυνίλιο ξεθωριάζει
και χαϊδεύω τις στροφές του
δάσκαλος ο χρόνος
και ανίερες οι ουλές του.

Ξένος παρατηρητής
λέω πια πως δε φοβάμαι
μα τα λάθη σαν ταινία
μπρος στα μάτια μου περνάνε.

Τις φωνές από τα λάθη
κάποιος πρέπει να φιμώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα
κι αχαλίνωτη η πτώση.

Να μαι μόνος μεθυσμένος πάλι
να ονειροπολώ
με ναυάγια αναμνήσεων
φτιαγμένα από φελλό.

Τι να φταίω που γεννήθηκα
αγόρι με φτερά
και το κάθε υγρό όνειρό μου.
Μένει. Δε με διαπερνά.

Και χαζεύοντας τον batman
τον coyot και τον ten-ten
διαπιστώνω πως δεν είμαι
με τους δε ούτε με τους μεν

κι ονειρεύομαι στον δρόμο
κάτι πράγματα μικρά
που ο ήλιος τα γεμίζει
με μια δύσκολη ομορφιά.

Α! Α! ʼνοιξε τα μάτια σου
μάζεψ' τα κι ένωσε τα κομμάτια σου.
Μπορείς ακόμα.

Βγες από το ψυχοφθόρο
τέρμα κι όρμα.
Αναζήτησε το σοκ
που θα σε βγάλει από το κώμα.

Βάλε σε μια σειρά
τα πράγματα μεσ' στο κεφάλι σου
ποτέ δεν είναι αργά
για να πιστέψεις στις δυνάμεις σου.

Εσύ είσαι ο μόνος που μπορεί
να σε σώσει...
Να δώσει ένα τέρμα σ'αυτή
την καταραμένη πτώση!

Τις φωνές από τα λάθη
κάποιος πρέπει να φιμώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα
κι αχαλίνωτη η πτώση.

Μου λείπεις

-Γιατί κλαις;
-Πονάνε τα χέρια μου.
-Γιατί;
Γιατί χρειάζεται να κουβαλάω την καρδιά μου στα χέρια μου
-Γιατί δεν την έδωσες στον άγγελο που πέρασε πριν ;
-Ήταν πληγωμένος , με καμένα φτερά , με φίλησε ενώ εγώ έσβηνα στην αγκαλιά του, τότε έβγαλα την καρδιά μου να του τη δώσω γιατί άνηκε σε εκείνον πια.
-Και τι έγινε;
-Τρόμαξε, προσπάθησε με όλη του τη δύναμη , να μου δώσει την καρδιά μου πίσω , δεν καταλάβαινα. Μου είπε ότι δεν μπορεί να κρατήσει την καρδιά μου γιατί κάποτε κάποια σαν κι εμένα του έκαψε τα φτερά . Μείνε κοντά μου του φώναξα, και τότε εκείνος το έβαλε στα πόδια και φώναζε, μην ελπίζεις σε μένα, εγώ έχω πεθάνει.
-Και τώρα τι θα κάνεις;
-Ο πόνος είναι δυσβάσταχτος , κάθε βράδυ κλαίω, ξέρω πως αν αγκαλιάσω κάποιον θα πεθάνω γιατί θα χρειαστεί να αφήσω κάτω την καρδιά μου, έτσι από τότε δεν μπορώ να αγαπήσω κανέναν , ούτε και να αγκαλιάσω κανέναν και μένω μόνη μου, αυτό δεν με πειράζει όμως, για μια στιγμή μονάχα ζω, σε αυτή ελπίζω και υπομονετικά συνεχίζω να κουβαλάω την καρδιά μου, αλλιώς θα είχα ήδη πεθάνει.
-Και ποια είναι αυτή η στιγμή
-Η στιγμή που θα ξανασυναντήσω τον άγγελο μου με τα καμένα φτερά και θα τον αγκαλιάσω για τελευταία φορά

Στοργή και Proderm

Καθόμουνα στη βεράντα για ένα βραδινό τσιγάρο, ψάχνοντας να βρω , ένα μαγικό κουμπάκι delete και να το κάνω δαχτυλίδι. Μπορεί να μην υπάρχουν νεράιδες και μαγικά ραβδιά, αλλά σίγουρα υπάρχει κάπου αυτό το μαγικό κουμπάκι του delete και τότε για μερικά δευτερόλεπτα αναπόλησα τα φοιτητικά μου χρόνια, όχι για κανέναν άλλο λόγο, μόνο και μόνο για εκείνα τα άγρια πρωινά , που είχα μάθημα στη σχολή με την πατρινιά καθηγήτρια, που τόνιζε το χαρακτηριστικό λι στη λέξη delete, μειδίασα….
Δεν είναι του χαρακτήρα μου να αναπολώ, αγαπώ το παρελθόν μου , γιατί ίσως να είναι και η μοναδική μου κληρονομιά , αλλά μέχρι εκεί, ήμουν πάντα υπέρμαχος του ενεστώτα και ειδικά τώρα, όσο για το αύριο δεν μπορεί παρά να είναι καλύτερο, εκτός κι αν υπάρχει κάτι πιο κάτω και από την άβυσσο .
Μύριζα τις άκρες των δαχτύλων μου που ευωδίαζαν τσιγαρίλα , δεν υπάρχουν ούτε μαγικά κουμπιά μου ψιθύρισα όπως κι αν τα προφέρεις, στην καρδιά δεν υπάρχουν keyboard, χορδές κι άλλες μαλακίες, το μυαλό άμα είναι να κολλήσει, κολλάει όσα restart και format κι αν κάνεις, μόνο στην αγία λήθη προσεύχομαι μήπως και με φωτίσει και κρύψει μέσα μου βαθιά παλιούς και νέους ανεκπλήρωτους πόθους…
Καληνύχτα λοιπόν με ένα φιλί στα ματόκλαδα , να θυμάσαι κάθε φορά που μου χτυπάς την πόρτα για να ζητήσεις κάτι, πως θα έχω πάντα για σένα φυλαγμένα όλα τα προϊόντα της Proderm

Να και κάτι ακόμα που αναπολώ από τα φοιτητικά μου χρόνια, 3 Οκτωβρίου 2006