Κυριακή, Μαρτίου 15, 2009
Kαταθλιπτικιά
Επιστροφή Λάρισα , ανοίγω μπύρα στρίβω τσιγάρο σηκώνω μανίκια και δεν θα σας πω τίποτα για τη Salonika, γιατί κινδυνεύω ,omerta! Στρίμωξα μες στα μπαγκάζια, και διακόσια κιλά ξενύχτι, γέλιο, κουλά και αναπάντεχα, ζω ξανά μετά από τόσα χρόνια φυλακής, δεν μετανιώνω για τίποτα!
Πήρα σοβαρές αποφάσεις, πέντε μέρες «ξεμπουρντάλεμα» στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετές, ναι τελικά κάποια στιγμή θα βγάλω λεφτά γράφοντας, μέχρι τότε τρώω του μπαμπά και ναι κάποια που είχα κρατήσει στη καβάτζα για Τζαμάικα.
Έντεκα χρονών στη Λάρισα όταν η Μάχη με την Μαρία, σε μια γιορτή, σε κάποια γενέθλια μου έφεραν έναν κολοκύθα για κουμπαρά, δραχμές τότε, μετά ευρά, σκοπός να μαζέψω λεφτά να πάω στην Τζαμαικά, ο κολοκύθας έσπασε με το που βρήκα τον πρώτο μου γκόμενο κι έφαγα όλα τα λεφτά της Τζαμάικας σε τηλεκάρτες !
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει happy end, αφού στη ζωή υπάρχει σπάνια, ξέρω όμως πως είναι να χαμογελάς και να είσαι αγκαλιά με ανθρώπους που αγαπάς. Η Θεσσαλονίκη μου έκανε καλό σε πολλά και το κυριότερο ότι μέσα στη χλαπάτσα μου έδωσε μια απίστευτή δύναμη να γίνω αισιόδοξη ξανά, και γιατί να μην είμαι αφού τα πράγματα καλύτερα δεν γίνονται, τελικά μήπως να κρατήσω τον τίτλο της δημοσιογραφίνας, μου πάει τελικά, αν είναι να συμβιβαστώ το αφήνω για αργότερα. Η ανάσα παντόφλα από τα τόσα στριφτά , πετάω ψηλά –ψηλά, κούνα τον κώλο σου sophie_jamaica η ευκαιρία είναι μπροστά, σταμάτα να τρως τα λεφτά του μπαμπά, το φαρμακείο είναι για άλλη δουλειά, γάμα την από τα μαλλιά, πριν είναι αργά τώρα που μπορείς… Σήκω φύγε….
Jah love’s sophie_jamaica !
Υ.Σ Δεν έβγαλα ούτε μια φωτογραφία, αλλά έβγαλα τα εσώψυχα μου στο Θερμαϊκό, αυτό είναι αρκετό!
Τρίτη, Μαρτίου 10, 2009
Κάποτε θα'ρθουν
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν
και πως σε θένε
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Κάποτε ήρθανε, μου χάιδεψαν τα μαλλιά και μου είπαν πως με πιστεύουνε και πως με αγαπούν κι εγώ ήμουνα παιδί και τους πίστεψα, και με πούλησαν , και ναι ήρθαν οι καιροί που έχει σβήσει το κερί στην καταιγίδα , κι εγώ κλείνω την πόρτα και βυθίζομαι όλο και πιο βαθιά. Υπάρχει πιο χαμηλά από εδώ ;
Δευτέρα, Μαρτίου 09, 2009
Τσάι γιασεμιού
Σου 'φερνα στρείδια απ' το ασπρονήσι,
σου 'φτιαχνα τσάι γιασεμιού,
Μα εσένα σ' είχαν συνηθίσει σε φασολάδες και τουρλού.
Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Πρόσεχες πάντα στα πλακάκια κάθε σκουπίδι και λεκέ,
και είχα στο βάζο λουλουδάκια που δεν τα πρόσεξες ποτέ.
Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Μια ευκαιρία τελευταία, που είχε απομείνει πια για μας,
κι αυτή την έχασες μοιραία, για να μη χάσεις ένα ματς.
Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπάς μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.
Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπα μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπας μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.
σου 'φτιαχνα τσάι γιασεμιού,
Μα εσένα σ' είχαν συνηθίσει σε φασολάδες και τουρλού.
Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Πρόσεχες πάντα στα πλακάκια κάθε σκουπίδι και λεκέ,
και είχα στο βάζο λουλουδάκια που δεν τα πρόσεξες ποτέ.
Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Μια ευκαιρία τελευταία, που είχε απομείνει πια για μας,
κι αυτή την έχασες μοιραία, για να μη χάσεις ένα ματς.
Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπάς μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.
Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπα μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπας μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 27, 2009
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 19, 2009
ΑΕΛ ΚΟΨΙΔΙΑ ΚΑΙ ΛΙΩΣΙΜΟ ΣΤΑ ΞΥΔΙΑ.
Σήμερα θα γίνει της jamaicas:PP Άσε τον άλλο να τρώει σπανάκια, η χοληστερίνη στα τέρματα, το Σάββατο όλοι στο Stage !
My friend's got a girlfriend
man he hates that bitch
he tells me every day
He says "Man I really gotta lose my chick
in the worst kind of way"
She sits on her ass
he works his hands to the bone
to give her money every payday
but she wants more dinero just to stay at home
Well my friend
You gotta say
I won't pay, I won't pay ya, no way
why don't you get a job
say no way, say no way, no way
why don't you get a job
I guess all his money, well it isn't enough
to keep heer bill collectors at bay
I guess all his money, well it isn't enough
cause that girl's got expensive taste
I won't pay, I won't pay ya, no way
why don't you get a job
say no way, say no way, no way
why don't you get a job
Well I guess it ain't easy doing nothing at all
But hey man free rides just don't come
along every day
Let me tell you about my other friend now
my friend's got a boyfriend
man she hates that dick
she tells me every day
he wants more dinero just to stay at home
well my friendyou gotta say
I won't pay, I won't pay ya, no way
why don't you get a job
say no way, say no way, no way
why don't you get a job
I wont give you your money
always pray
why dont you get a job
say no way, say no way, no way
why don't you get a job
hey thats something everyone can enjoy
Το βιντεάκι είναι αφιερωμένο στη χθεσινή Eurovision
Τρίτη, Φεβρουαρίου 17, 2009
AFRICA TO JAMAICA
Μιλούσα στο Facebook με το Μιχάλη, όταν με έπιασε ένα αναπάντεχο και ξαφνικό, κόψιμο , αυτό ήταν , με το που πήγα στην χέστρα από εκεί και πέρα δεν θυμάμαι τίποτα, όλα θόλωσαν τριγύρω μου , όλα μαύρισαν ξαφνικά ….
Ένιωθα, τα κρύα μαύρα πλακάκια στο σβέρκο μου, (μη βάλετε μαύρα πλακάκια στο μπάνιο, δε λέει είναι συνέχεια γεμάτα άλατα, ποιος να τα καθαρίσει…)
Όταν συνήλθα, ο Μιχάλης είχε βγει, σήμερα έχει στο blow, reggae party και θέλω να πάω με τρέλα και δεν σηκώνει κανένας το τηλέφωνο, αλλά κι εγώ με όλα τα ρεμάλια που κάνω παρέα ακόμα θα κοιμούνται ή θα με αποφεύγουν !
Σας φιλώ στα αυτιά , αν όχι σήμερα την Τσικνοπέμπτη θα πάρω την Καθ και θα πάμε blow στανταράκι !
Κυριακή, Φεβρουαρίου 15, 2009
Όταν πήρα την απόφαση να γράψω
Πήρα την απόφαση να ξαναγράψω, αφήνοντας τον εαυτό μου ελεύθερο να καταγράψει στο word ότι μπούρδα μου έρθει στο κεφάλι.
Ξεκινάω…
Θέλω να γίνω συγγραφέας .
Μη γελάτε, αλήθεια., είναι η καινούργια λόξα μου, τις άλλες μου τις τουφεκίσανε, καιρός ήταν!
Ο Bukowski λέει πως για να γίνεις συγγραφέας :
« Δεν έχεις παρά να γαμήσεις ένα σεβαστό αριθμό γυναικών
ωραίων γυναικών
και να γράψεις κάμποσα υποφερτά ερωτικά ποιήματα.»
Μαλακίες όσα λέει ο Bukowski και όλοι οι άλλοι
Τα έχω κάνει όλα αυτά και άλλα τόσα…
Αλλάζει το φύλλο βέβαια, χα-χα-χα (ήταν ωραίοι;)
καιιιιιι καλύτερα τεκίλα, η μπίρα είναι μόνο για όσους πάσχουν από πέτρα!!!!
Γιατί δεν έχω γίνει ακόμα συγγραφέας;
Ξυπνάω τα απογεύματα, τα ξύνω μέχρι να ματώσουν, στέλνω βιογραφικά, παντού, βέβαια αδιαφορώ για οποιαδήποτε δημοσιογραφική θέση, σας είπα θέλω να νοικιάσω επιτέλους δικό μου σπίτι και να έχω χρόνο να γράφω, πίπα κώλο και στο τσάμπα, δεν έχει, το βρέφος- δημοσιογράφος , πέθανε πριν καν να ακουστεί το πρώτο του κλάμα.
Μου είπαν να πάω στα μαθήματα δημιουργικής γραφής που κάνει ο Λαμπρούλης εδώ στη Λάρισα, αν σου πω ότι λυπάμαι να δώσω τα 30 ευρώ το πιστεύεις; Δεν μπορεί; θα παίζει κανένα καλό γκομενάκι ; Σκέφτομαι να πάω καμιά μέρα να δω τι παίζει, αν έχει κανένα καλό κομμάτι χαλάλι τα 30 ευρώ στον Κωστάκη, γιατί αλλιώς δεν παίζει.
Βιογραφικά και ξανά βιογραφικά και μαλακίες , βιογραφικά στη Λάρισα, βιογραφικά στην Αθήνα, βιογραφικά στη Θεσσαλονίκη, στα μισά με παίρνουν και στο τέλος λέω εγώ ότι βρήκα κάτι άλλο, γιατί στην πραγματικότητα δεν γουστάρω, το βλέπω τέλος, εκτός από τις αρπαχτές στα μαθήματα για ecdl που κάνω, θα ανοίξω καμιά επιχείρηση, και καλά να είναι οι πρόγονοι που προνόησαν και για μένα το ρεμάλι.
Από δημιουργικότητα; Χειρότερα δεν γίνεται… Από δουλειά σκατά…. Γι αυτό το έριξα στα ταξίδια, αλήθεια αυτή είναι η πόρτα διαφυγής όταν δεν υπάρχει, δημιουργικότητα, δουλειά, ζωή …
Θεσσαλονίκη, Θερμαϊκός , ώρα για αναδιοργάνωση, όσο για την μαύρη κατάθλιψη, αποχωρεί σιγά-σιγά, αφήνοντας τα σημάδια της …
Αφού δεν μπορώ να γίνω τίποτα άλλο, αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα πιο δημιουργικό από το να γράφω, θα γίνω συγγραφέας , και θα ζω από κάτι άλλο!
Τον είδες αυτόν στην Άρτα που του έφαγε τα αρχίδια ; Είδες αδικίες;
Σε αυτούς κρέμονται, τα δαγκώνεις , αιμορραγούν και φαίνονται ;
Εμένα ξέρεις πόσες φορές με έχουν ευνουχίσει;
Το καλό με εμένα είναι ότι ξαναφυτρώνουν, όχι τα αρχίδια καλέ …
«κάν' το μονάχα όταν νιώσεις
πως αν δεν το κάνεις
θα τρελαθείς,
θ' αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις.
αλλιώς, μην το κάνεις.
αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος
σου καίει μέσα σου
τα σπλάχνα,
μην το κάνεις.
όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα,
κι αν έχεις το χάρισμα,
θα γίνει
από μόνο του
και θα συνεχίσει να γίνεται
ώσπου να σβήσει ή να σβήσει.
άλλος τρόπος δεν υπάρχει. δεν υπάρχει.
δεν υπήρξε ποτέ.»
Γείτων , γράψε …
Υ.Σ 01, τι ωραίες εποχές????Πόσα τεύχη έχω ακόμα κρατημένα, ψψψψψψ??
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked. The second time I told my story, I felt on...