Περικοπές

Πέρασαν οι εποχές που αφουγκραζόμουν, που ξυπνούσα το πρωί, πιο πρωί δηλαδή μεσημέρι και η μόνη έγνοια που είχα ήταν αν θα έπινα τον καφέ, μέτριο γλυκό ή σκέτο. Τώρα πια μόνο σκέτο. Περικοπές ακόμα και στη ζάχαρη! Δεν μ’ αρέσει να επαναλαμβάνομαι γιατί μου αρέσουν τα ανεπανάληπτα και ξέρω πως αυτή η χρυσή εποχή των γλυκών καφέδων έχει περάσει προ πολλού.

Τα έγραψα και στο καμουφλάζ και στη λασπόγουβα , και σε τόσα άλλα παλαιότερα post, δυστυχώς για μένα το προφητικό μου χάρισμα, δεν με βοήθησε σε πολλά, έζησα και ζω μόνο για να επιβεβαιώσω τις προφητείες μου! Είναι καλό τελικά να μπορείς να δεις λίγο πιο πέρα, δεν είναι τίποτα δύσκολο άμα ξέρεις να αφουγκράζεσαι, εμένα για παράδειγμα με βοήθησε στο να τα δέχομαι πιο στωικά τα πράγματα και να μην πέφτω θύμα των επαναστάσεων μου.

Εκείνο που με πικραίνει είναι ότι η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη από όσο είχα φανταστεί, πολύ χειρότερη από τους πιο φρικτούς μου εφιάλτες . Κάθε μέρα βγαίνω με λιγότερους φίλους για καφέ, γιατί κάθε μέρα απολύουν και έναν φίλο μου, συνεργάτη, γνωστό. Δεν ζω με τον τρόμο της επόμενης μέρας , γιατί δεν έχω να ταΐσω κανέναν άλλο εκτός από τα όνειρά μου, που τα έχω αφήσει εδώ και καιρό νηστικά.

Νιώθω πως μπροστά μου είναι τρις δρόμοι εξίσου δύσκολοι και οδυνηροί. Ο ένας είναι η αυτοκτονία, περιθωριοποίηση η φυγή πως το λένε, αν όντως είσαι ρεαλιστής αυτό πρέπει να κάνεις. Ο δεύτερος δρόμος είναι αυτός του συστήματος, της ζωής, του συμβιβασμού. Ο τρίτος είναι ο πιο δύσκολος. Να μπεις στο σύστημα με τους δικούς σου όρους και να προσπαθήσεις να το αλλάξεις, αρκεί να ξέρεις μέσα σου ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, αλλά εσύ να προσπαθείς γι αυτό.

Θα δώσω ένα παράδειγμα μόνο για να αναιρέσω όσα είπα στην αρχή και να επαναληφθώ με τραγικό τρόπο. Το Comfuzio το 1996 ήταν η μόνη εκπομπή που έβγαινε ζωντανά από τη Θεσσαλονίκη μέσα από Αθηναϊκό κανάλι δες Star, από τότε αυτό δεν ξαναέγινε αν εξαιρέσουμε το ράδιο αρβύλα που ουσιαστικά αποτελείται σχεδόν από τους ίδιους ανθρώπους, αν και σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με το θρυλικό comfuzio. Αυτοί οι άνθρωποι τότε αν και μέσα στο σύστημα κάνανε κάτι το διαφορετικό.

Ξέρω πως δεν θα ξαναγίνει αυτό και ούτε θα έρθει να μου προτείνει κανένα μεγάλο κανάλι από την Αθήνα να κάνω ζωντανά από τη Λάρισα , το δικό μου comfuzio. Ξέρω όμως ότι πια δεν χρειάζεται να μεταναστεύσω στην Αθήνα για να με ακούσουνε , ξέρω ότι υπάρχει ένας τεράστιος διαδικτυακός θησαυρός που περιμένει να τον κάνω δικό μου, ήδη πριν χρόνια όταν έκανα αυτό εδώ το blog είχα κάνει ένα μεγάλο βήμα, που τότε δεν αντιλαμβανόμουνα το πόσο μεγάαααλοοοο ήταν τελικά.

Γελάω και είμαι αισιόδοξη , όσο περίεργο κι αν ακούγεται πάντα ήμουν αισιόδοξη, δεν πιστεύω σε τίποτα πια, ρουφάω μόνο κάθε γέλιο, κάθε ανέμελη ολιγόλεπτη στιγμή, κάθε πικρό καφέ πριν από μια απόλυση!
Υ.Σ Εγώ δουλεύω ακόμα !!!

Το είχα ξεχάσει .... 3 ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΟΙΔΗΜΑ

Ακροβάτης

Πάρε τον εύκολο δρόμο
να'ρθείς πιο γρήγορα.
Σαλτάρω, σπάζομαι μόνος
σε θέλω σίγουρα.

ΤΩΡΑ,
που μ'έχουν κάνει ακροβάτη
πάνω σε σάπιο νήμα
και περιμένουν από κάτω
το μοιραίο βήμα.

Starbucks Coffee

http://www.riverfm.gr/

http://www.riverfm.gr/

http://www.riverfm.gr/

http://www.riverfm.gr/

http://www.riverfm.gr/

http://www.riverfm.gr/

http://www.riverfm.gr/

http://www.riverfm.gr/
Κάποιοι το λένε, εμπειρία, προϋπηρεσία, δημιουργία, δουλειά. Άλλοι πάλι το λένε σκλαβιά, κοροϊδία , άλλοι το λένε μαλακία καύλα ,μεράκι! Εγώ το μόνο που λέω είναι ότι πρέπει να είσαι μεγάλη μαζόχα για να κάνεις τον δημοσιογράφο δεν εξηγείται αλλιώς. Ξεκίνησε χθες και το ραδιόφωνο Riverfm 103,1, και όλοι άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο πήγαμε πίπα-κώλο γι αυτό σήμερα είπαμε να πάμε με τον Κώστα τον αλανιάρη συνάδερφο για ένα ατελείωτο καφέ στα Starbucks πρωί-πρωί και πήραμε μαζί μας την σοπράνο Έλενα Γκατζά, να ρίχνει που και που από καμία κορόνα , να στανιάρουμε. Ξέρετε τι λέω εγώ; Δεν είναι η δόξα , δεν είναι τα λεφτά, είναι του δρόμου η χαρά !

ΟΞΥΓΟΝΟ

Δεν είναι ο νόμος του Μέρφι που φταίει, δεν είναι το κακό μάτι, η ασυνέπεια των άλλων, δεν είναι ότι τρέχω σαν το σκυλί, δεν είναι που ζητάω λεφτά ακόμα από τη μάνα μου ενώ δουλεύω, δεν είναι που σκοτώνουν κάθε μέρα τα όνειρα μου, εγώ δεν ξέρω που σκατά βρίσκω τη δύναμη και κάνω καινούργια, δεν είναι που η υγεία μου τον τελευταίο καιρό πάει από το κακό στο χειρότερο, δεν είναι που μέσα μου ξέρω πως δεν είναι αυτό το χειρότερο, δεν είναι που οι αντενδείξεις της μιας αγωγής γαμάν τις άλλες αντενδείξεις της άλλης. Δεν έχω δύναμη, θα ξαναβρώ μα τώρα δεν έχω, φταίει αυτή η σωματική αδυναμία , τα σπασμένα νεύρα, οι ορμόνες, η εξαθλίωση; Όχι. Οξυγόνο θέλω και δεν περισσεύει για μένα...

Υ.Σ Σήμερα θα δω τις μακέτες για το newsnviews περιμένω, ελπίζω σε αυτό με όση πίστη μου έχει απομείνει ...

News&Views

Κατουριέμαι από την χαρά μουυυυ!!! Έρχεται και θα τα σπάσει όλαααααα….. Το συζητούσαμε καιρό και τώρα ήρθε η ώρα να γίνει πραγματικότητα!!Το πολύ-πολύ να μας πάνε μέσα, έτσι κι αλλιώς η ασφάλειαααα….ξέρει Αφιερωμένο στη νέα μας «επαγγελματική» προσπάθεια που ξεκινάμε με το Θανάση , δεν θα είμαστε μόνοι … Αυστηρώς ακατάλληλο για ξενέρωτους ,όσο για τη συντακτική ομάδα είναι έκπληξη Κ.Α.Π.Η, δηλαδή Καυλωμένοι Αναρχικοί Πορωμένοι Ήμασταν !!!!!

Αθάνατος Μούτας !

Παιχνίδια εξουσίας

Υπάρχουν αυτοί που γεννήθηκαν να παίξουν το παιχνίδι, αυτοί που προσποιούνται ότι το ξέρουν , αυτοί που νομίζουν ότι το ξέρουν, αυτοί που κάνουν τα πάντα για να το παίξουν και δεν μπορούν και εκείνοι που αν θα αποφάσιζαν να παίξουν θα ήταν οι νικητές όμως εν γνώσει τους αρνιούνται να συμμετέχουν στο παιχνίδι.
Σήμερα θα επικεντρωθώ και θα σας μιλήσω για την τελευταία κατηγορία παικτών μιας και την θεωρώ την μοναδική που αξίζει να κατανοήσει κανείς. Το παιχνίδι είναι φτιαγμένο από πολλά αρχίδια και η λέξη αρχίδια από μόνη της δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από μικρή αρχή. Εξουσία λοιπόν, μικρή μεν αλλά εξουσία. Φανταστείτε τώρα πως βρισκόμαστε σε ένα πάρα πολύ μεγάλο γραφείο συσκέψεων και υπάρχει ένα μεγάλο μακρόστενο με στρογγυλεμένες άκρες γραφείο στο οποίο κυκλικά κάθονται όλα τα αρχίδια τα οποία και έχουν βάλει τους κανόνες του παιχνιδιού. Είθισται να λένε σε αυτό το παιχνίδι πως πίσω από έναν μεγάλο άνδρα κρύβεται μια μεγάλη γυναίκα, στην πραγματικότητα αυτό είναι και η μεγαλύτερη παγίδα του παιχνιδιού. Αν οι γυναίκες ήταν τόσο «μεγάλες» και έξυπνες γιατί δεν ήταν αυτές μπροστά και γιατί να μην κρυβότανε από πίσω τους ο «μεγάλος» άνδρας; Μην μπερδεύεστε δεν με αφορά καθόλου ο φεμινισμός ούτε τον ενστερνίζομαι , δεν μιλάμε για φαλλοκράτες και ούτε έχουμε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά, για ένα απλό παιχνίδι μιλάμε. Οι γυναίκες είναι φυσικό να είναι πάντα από πίσω και έτσι θα είναι πάντα γιατί τους κανόνες τους έβαλαν τα αρχίδια και αυτό το παιχνίδι το φτιάξανε στα μέτρα τους για να το παίζουν αυτά, όποια γυναίκα το παίζει και μάλιστα καλά δεν σημαίνει ότι έχει αρχίδια, αλλά απλώς ότι κρέμεται από αυτά, το ίδιο βέβαια ισχύει και για κάποιους άνδρες με αναρχικά αρχίδια που αρνούνται να παίξουν το παιχνίδι.Όταν συνειδητά βγαίνεις από το παιχνίδι πρώτον πρέπει να ξέρεις πάρα πολύ καλά γιατί το κάνεις , όταν το καταλάβεις έχεις κατακτήσει ήδη την μισή αλήθεια καθώς η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Δεύτερον πρέπει να μην πέσεις στην λούμπα του κλαψομούνι , αποχώρησες από το παιχνίδι οικειοθελώς οπότε δεν μπορείς πια να περιμένεις τίποτα από αυτό, θα μπορούσες άνετα να ήσουν και το πρώτο αρχίδι ή αν ήσουν γυναίκα να κρεμόσουν από κάποια βαρβάτα αρχίδια και να ήσουν η καλύτερη, αλλά σκέψου το λίγο, πρώτη/ο τα αρχίδια θα σε θεωρούσαν στο παιχνίδι που φτιάξανε αυτά. Τι νόημα έχει; Ααααα και προσέξετε τα αρχίδια επειδή μόνο αυτό το παιχνίδι μάθανε να παίζουν δεν θα σας αφήσουν να ξεφύγετε , ξέρετε όμως τι θα κάνετε. Μια κλοτσιά στα αρχίδια και φωνάξτε τους δυνατάαα get a life!

Υ.Σ Στη φωτό εγώ μόλις έμαθα το μεγάλο κόλπο