Με το πληκτρολόγιο στα γόνατα(το γραφείο ήδη είχε φάει πούλημα ), την οθόνη στο πάτωμα, τον ποπό στο κρύο σφουγγαρισμένο μάρμαρο και με κομμένο τηλέφωνο , σκέφτομαι πως ετούτο το σπίτι ήταν μόνο η αφορμή .
Θέλει όσο τίποτα να το απαλλάξω από την παρουσία μου, θέλω όσο τίποτα , να αρχίσω να πετάω τις κούτες από το ετοιμόρροπο μπαλκόνι του πέμπτου ορόφου. Κατά ένα περίεργο τρόπο ,πάει πάντα , από νοικάρη -επαναστάτη , σε επαναστάτη- νοικάρη (ο καθένας με τον τρόπο του βέβαια …) .
Ο ιδιοκτήτης του έζησε τον πόλεμο του 40 ως μαυραγορίτης, μαθαίνοντας άπταιστα Ιταλικά(για να κάνει τη δουλειά του ο υπ(άνθρωπος) . Όσο για τα Γερμανικά δεν τα κατάφερε και το είχε παράπονο μέχρι και τη στιγμή που τοποθετήθηκε η μεγάλη ταφόπλακα πάνω από την χοντρή κοιλιά του !
Αυτό το σπίτι , καθώς και σχεδόν όλη εκείνη η άθλια επαρχιακή πόλη ήθελε να εξιλεωθεί , ήθελε να πάρει την εκδίκησή της (καθώς η μισή ήταν ιδιοκτησία του και είχε κτιστεί με λεφτά λερωμένα υποκρισία και αίμα . Μπροστάρης στην επανάσταση, το πρώην σπίτι μου και οι λόγοι προφανείς , ήταν ακριβώς πάνω από την μόνιμη κατοικία του …(εκεί άπλωνε ο Tάκης την συνείδηση του )…
Μόλις είχα πάρει το δίπλωμα οδήγησης , είχαν βγει και τα τελευταία αποτελέσματα και ήμουν η πιο ευτυχισμένη (φ)τυχιούχος-σοφερίνα , με τις πιο τρομερές αναγούλες του κόσμου .Αυτό δεν ήταν άγχος , αλλά έλκος …
Ευτυχώς δεν μπορούσε να κατέβει και τίποτα , γιατί αλλιώς θα είχα ξεράσει τον κοντό εξεταστή που ήταν φτυστός ο Παπαθεμελής ρε πούστη μου !Το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ όταν με πήρε τηλέφωνο ο (κυρ??) Τάκης, να με ενημερώσει ότι αύριο (Παρασκευή για την ακρίβεια , Δευτέρα αναχωρούσα ), θα έρθουν κάτι κοπέλες να δούνε το σπίτι ..
Όχι γαμώ την Χούντα του γαμώ, το σπίτι ήταν μια τεράστια θημωνιά , από στάχτες , κούτες , σκουπίδια, ρούχα , άπλυτα-πλυμένα και ότι μπορεί να υπάρχει σε κάποιο δικό μου σπίτι (κάποιοι ξέρουν τι εννοώ !!)
Μου βγήκε ο κώλος , αλλά το έγλειψα για πρώτη και τελευταία φορά … Κάθισα στον καναπέ που σίγουρα θα πουλούσα , είχα τόσες καλές αναμνήσεις πάνω του που δεν ήθελα να τις πάρω μαζί μου …
Άναψα τσιγάρο , και γέλασα δυνατά , όταν θυμήθηκα την πρώτη του επίσκεψη στο σπίτι μετά την εγκατάσταση μου , που γούρλωσε τα μάτια μόλις μπήκε και αντίκρισε τη σημαία της Jamaica με τον Bob Marley πάνω … Ο Guevara είναι αυτός; (είπε με μια φωνή γεμάτη έκπληξη) Όχιιιιιι, του είπα ο Marley και αμέσως καθησυχάστηκε (ήμουνα σίγουρη , τον Marley , ούτε που τον είχε ακουστά …)
Οι υποψήφιες νοικάρισσες μαζί με τον κυρ Τάκη , είχαν μόλις χτυπήσει το κουδούνι μου. Άνοιξα και η άχαρη διαδικασία , μόλις άρχιζε … Κατά έναν περίεργο λόγο ενθουσιάστηκαν και το έκλεισαν αμέσως … Η μια είναι η Λία την ήξερα από το ζεύγος (μπιμπελού και loon )ήταν βέβαια την περίοδο που την είχαμε κόψει την στενή επαφή με το ζεύγος ,οπότε και την Λία απλώς την είχα δει δυο φορές το πολύ και το θυμήθηκα μετά , την άλλη ούτε που την ήξερα μια κοκκινομάλλα με μίνι φούστα δήθεν φοιτήτρια …
Η Λία και γαμώ τα άτομα με τα ραστάκια της , είχε χρόνια που είχε εκδιωχθεί από το σπίτι της , και τα έβγαζε βόλτα μόνη της , τολμώντας να το κάνει αυτό όχι φεύγοντας σε καμία μακρινή πρωτεύουσα , αλλά υπομένοντας την ασφυκτικά επαρχιώτικη πατρίδα της … Αααα, είσαι η κόρη του τάδε της λέγανε, ναι εγώ είμαι , άσχετα αν με τον πατέρα της δεν λέγανε ούτε καλημέρα ….
Μου μένανε μόνο δύο εικοσιτετράωρα και κάτι ψιλά πριν την απογείωση με την παλιά κίτρινη , κλούβα , VW του bill_hol, όταν βρέθηκα σε μια αίθουσα συνεδριάσεων , τρώγοντας πίτσα el_greco και πάστες από το Αχίλλειον , την επομένη θα ξυπνούσα αδιάθετη , με ένα κεφάλι κουρκούτι από τα τρία Jameson που είχαμε κατεβάσει με την πρώην καθηγήτρια μου στα Αγγλικά , και πρώην παντρεμένη , που είχε κάνει πια το φροντιστήριο σπίτι της !
Η μεγάλη μέρα είχε έρθει … Του έδωσα τα κλειδιά , πήρα το καπελάκι μου και μαζί με τον bil_hol καβαλήσαμε το φορτηγάκι μας …Εγώ κάθισα στην θέση του οδηγού, σπίναρα , κι έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα . Η γη άρχισε να τρέμει και οι ρόδες να χορεύουν σαν τρελές , κοίταξα πίσω από τον καθρέφτη, οι πολυκατοικίες του κυρ Τάκη άρχιζαν να γκρεμίζονται η μια μετά την άλλη .
Τον χορό άνοιξε το ετοιμόρροπο αριστερό διαμέρισμα στον πέμπτο , το τιμημένο διαμέρισμα που φιλοξένησε εμένα, τον Τζίμη , τη Νικόλ, και τα άλλα ζώα μου , που προστέθηκαν στην μεγάλη μας οικογένεια … Και ωωω του θαύματος , ο κυρ Παναγιώτης να ξεχωρίζει μέσα στα συντρίμμια με τον ιστορικό μου καναπέ καρφωμένο στον κώλο του !
Y. Σ Η ιστορία καθώς και τα πρόσωπα που αναφέρονται είναι εντελώς φανταστικά και καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα!!!
Y. Σ Η ιστορία καθώς και τα πρόσωπα που αναφέρονται είναι εντελώς φανταστικά και καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα!!!
Αναρτώ αυτό το κείμενο , μετά από πολύυυυυυυ καιρό που έχει γραφτεί , γιατί σκοπεύω να επισκεφτώ σε ένα μήνα περίπου τις αμμουδιές της Ηλείας , για μακρινές βουτιές και να δω φίλους που μου λείψανε , γιατί ο δολοφόνος πάντα γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος….
Υ.Σ 2 Είχα σκοπό να ανεβάσω αυτό το post , αλλά με τόσο πολύ τάβλι κάθε μέρα που καιρός για post , τα γεγονότα με πρόλαβαν και αρχίζω να το ξανασκέφτομαι αν θα κατέβω στην Ηλεία!!! Χα-χα-χα!
Παλαιότερη φωτογραφία που απαθανατίζει τον τιμημένο καναπέ …
Επίσης και παλαιότερο βιντεάκι με το Νίκο να κάθεται και να ερμηνεύει πάνω στον τιμημένο καναπέ που γινόταν και κρεβάτι από τα Prakticer!!!
Προφητικό post!!!!
