Τετάρτη, Απριλίου 16, 2008
Δευτέρα, Απριλίου 14, 2008
Roots&Routes ή αλλιώς Χρουτς&Χρουτς
Ναι κυρίες και κύριοι , μέσα από πλήθος διαγωνιζομένων στο Roots&Routes, στο μέρος των media , ψήφισαν και αποφάσισαν , πως δεν θα πάρω τον πούλο , άλλα ότι είμαι η καλύτερη και θα πάω στις 10 Μαΐου στην Φλωρεντία , αφού στις 23 Απριλίου θα έχω πάει στην Messina , στις 6 θα γυρίσω Ελλάδα και στις 10 θα ξαναφύγω όπως σας είπα και πιο πάνω για Φλωρεντία και θα γυρίσω στις 18 , μέχρι τότε κάνώ συνεντεύξεις , κάνω την camerawoman, τον σκηνοθέτη , τον ηχολήπτη , κάνω μοντάζ , όχι πατινάζ , χτυπάω κάτι τρελά ωράρια , αλλά με έναν τοξότη και έναν κριό για συνεργάτες , δεν φοβάμαι τίποτα !Ε το νου σας Ιταλοί μην ψηφίσετε Μπερλουσκόνι , γιατί θα με ερωτευτεί και θα με κλέψει ο γιος του !
Αναμένατε και από στιγμή σε στιγμή θα ανεβάσω και ένα τρίλεπτο βιντεάκι να πάρετε μια γεύση για το τι κάνω δηλαδή όλο αυτόν τον καιρό ,αν δεν βρω χρόνο να το ανεβάσω σίγουρα θα το βρείτε στο
http://www.rootsnroutes.tv/
Σάββατο, Απριλίου 05, 2008
Α.Ε.Λ-ΠΑΟΚ 74-63.
Σήμερα το απόγευμα , αποφάσισα να θυμηθώ τις παλιές καλές εποχές , προ δωδεκαετίας δηλαδή που πήγαινα πιτσιρίκι στα γήπεδα με τον πατέρα μου .
Να’ σου τσουπ σκάει μύτη η sophie_jamaica έξω από το κλειστό της Νεάπολης, αυτή τη φορά όχι με τον father , μιας και μας εγκατέλειψε και πήγε στην Αθήνα ,χαχαχα .
Α.Ε.Λ-ΠΑΟΚ 74-63.
Για να είμαι ειλικρινής με πόνεσε η γλώσσα από τον ηλιόσπορο που κατανάλωσα , μου πήραν τα αυτιά κάτι κωλόγεροι που φώναζαν επειδή τους καταπιέζει η γυναίκα τους σπίτι και πέφτει παντόφλα , έρχονται στο γήπεδο για να βρίσουνε, καλά κάνουν δηλαδή !!!!
Τώρα τι μπορεί να περιμένει κανείς , όταν οι διαιτητές είναι Βολιώτες και τον αγώνα τον παρακολουθεί και ο Δήμαρχος Τζανακούλης , όπως επίσης και ο δήθεν εργοδότης μου από την πρακτική που δήθεν κάνω σε ένα τοπικό κανάλι !
Κατά τα άλλα είχε πλάκα , αν και βλέπω τον ΠΑΟΚ στην Α2 κι αυτό με στεναχωρεί γιατί αν και δεν υπήρξα ποτέ Παοκτζού, πάντα έτρεφα μια συμπάθεια για τον δικέφαλο του βορρά,μάλλον για τους οπαδούς του , χαχαχα!
Το βράδυ έχει bowling και νωρίς στο σπίτι , γιατί αύριο έχει δουλειά από τις 10 το πρωί , πρώτα στο Studio Silver και μετά στο Stage …
Υ.Σ Άκη σε περιμένω αύριο το πρωί με το φραπέ στο χέρι να έρθεις να με πάρεις απ’ το σπίτι !
Κυριακή, Μαρτίου 30, 2008
Πέμπτη, Μαρτίου 27, 2008
Μυρωδιά
Αν και άδεια, η αγκαλιά μου ευωδιάζει από ένα μείγμα καπνού, τσιγαρίλας , αντρικής κολόνιας , δακρύων, ιδρώτα και αναμνήσεων .
Σας έλεγα τις προάλλες , πως πρόθεση μου ήταν να αρπάξω τη ζωή απ’τα μαλλιά , τις τελευταίες μέρες το μόνο που κάνω είναι αυτό που λέμε πιάσε το αυγό και άστο ακούρευτο …
Απουσιάζω παντελώς απ’ το παρόν . Βρίσκομαι σε πλήρη αφασία , κάνω ταξίδια , κοιμάμαι , διαβάζω , ξυπνάω , λησμονώ , αγαπάω , φορώντάς πάντα ένα τεράστιο αλεξίσφαιρο γιλέκο , που αντί να το φορώ με φοράει και τσαχπίνικα κρύβομαι πίσω από αυτό . Μήπως αυτό δεν έκανα πάντα ;
Σκιές από το παρελθόν με πλησιάζουν απειλητικά , είτε στον ύπνο μου είτε στις σκέψεις μου είτε ακόμα και στο απέναντι πεζοδρόμιο . Περνάμε ο ένας δίπλα στον άλλο , αδιάφοροι , κάποτε ερωτευμένοι και τώρα ξένοι ,μα εκείνο που με τρομάζει περισσότερο από όλα είναι η ταχύτητα με την οποία επουλώνονται οι πληγές , την απλότητα με την οποία αποχωρούμε από την σκηνή , τη στιγμή της κορύφωσης του δράματος , πως περιμένω ακόμα τη λύτρωση .
Ούτε τις σκέψεις μου δεν αντέχω μερικές φορές , τις θεωρώ ακατάλληλες και απλώς τραβάω ένα delete και τελειώνει εκεί το θέμα , μα σήμερα επαναστατώ , φτάνει πια η αυτολογοκρισία .
Αυτό που θέλω είναι κάποτε να καταφέρω να είμαι απόλυτα ελεύθερη .Ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι μια ουτοπία , αλλά το δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να καταφέρω στη ζωή μου, θα ήταν να καταστήσω πραγματικότητα όλες τις ουτοπίες του κόσμου .
Πραγματικά ελεύθερος δεν είσαι ποτέ . Μα δεν θα είσαι από τα πάθη σου, τον εαυτό σου , τους γονείς σου , την κοινωνία , τον σύζυγο , από τη δουλειά, από τα δάνεια , τα οικονομικά , το στρατό. Η μοναδική ελευθερία που έχουμε , είναι να διαλέξουμε με τι από όλα θέλουμε να δεσμευτούμε …. Οξύμωρο ε ; Ελευθερία-δέσμευση … Να δεσμευτείς με κάτι και να του δοθείς ολοκληρωτικά, είτε δουλειά, άντρας , ιδανικό .
Κουτσά στραβά τα καταφέρνω , να είμαι ελεύθερη όσο μπορώ , γι αυτό παλεύω στη ζωή μου και είμαι περήφανη που μπορώ να κρατάω το μυαλό μου ελεύθερο , τι κι αν δεν τα καταφέρνω το ίδιο με την πάρτη μου, πολλές φορές παθιάζομαι , αγαπάω, πωρώνομαι και βάζω για όλα αυτά πιο κάτω την ελευθερία του να ταξιδεύεις στα πέρατα . Η ελευθερία μου όμως είναι πάνω από όλους κι από όλα , αύριο ξεκινώ το ταξίδι μου για την Κρήτη , για τα Χανιά , το δεύτερο πιο αγαπημένο μου προορισμό , μετά τη Θεσσαλονίκη . Ίσως να είναι και οι μοναδικές πόλεις στις οποίες μπορώ να αισθανθώ και να βιώσω σε όλο της το μεγαλείο , αυτό που λέω ελευθερία .
Η αγκαλιά μου είναι ακόμα άδεια , η μοναξιά είναι το αντίτιμο της ελευθερίας , επιλέγεις και παίρνεις , κι αν είσαι μόνος τι να την κάνεις τόση ελευθερία ;
Μεθάω από αυτή τη μυρωδιά που είναι κολλημένη πάνω μου , ιδρώτας , τσιγαρίλα, καπνός , αντρική κολόνια , δάκρυα , αναμνήσεις….
Σας έλεγα τις προάλλες , πως πρόθεση μου ήταν να αρπάξω τη ζωή απ’τα μαλλιά , τις τελευταίες μέρες το μόνο που κάνω είναι αυτό που λέμε πιάσε το αυγό και άστο ακούρευτο …
Απουσιάζω παντελώς απ’ το παρόν . Βρίσκομαι σε πλήρη αφασία , κάνω ταξίδια , κοιμάμαι , διαβάζω , ξυπνάω , λησμονώ , αγαπάω , φορώντάς πάντα ένα τεράστιο αλεξίσφαιρο γιλέκο , που αντί να το φορώ με φοράει και τσαχπίνικα κρύβομαι πίσω από αυτό . Μήπως αυτό δεν έκανα πάντα ;
Σκιές από το παρελθόν με πλησιάζουν απειλητικά , είτε στον ύπνο μου είτε στις σκέψεις μου είτε ακόμα και στο απέναντι πεζοδρόμιο . Περνάμε ο ένας δίπλα στον άλλο , αδιάφοροι , κάποτε ερωτευμένοι και τώρα ξένοι ,μα εκείνο που με τρομάζει περισσότερο από όλα είναι η ταχύτητα με την οποία επουλώνονται οι πληγές , την απλότητα με την οποία αποχωρούμε από την σκηνή , τη στιγμή της κορύφωσης του δράματος , πως περιμένω ακόμα τη λύτρωση .
Ούτε τις σκέψεις μου δεν αντέχω μερικές φορές , τις θεωρώ ακατάλληλες και απλώς τραβάω ένα delete και τελειώνει εκεί το θέμα , μα σήμερα επαναστατώ , φτάνει πια η αυτολογοκρισία .
Αυτό που θέλω είναι κάποτε να καταφέρω να είμαι απόλυτα ελεύθερη .Ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι μια ουτοπία , αλλά το δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να καταφέρω στη ζωή μου, θα ήταν να καταστήσω πραγματικότητα όλες τις ουτοπίες του κόσμου .
Πραγματικά ελεύθερος δεν είσαι ποτέ . Μα δεν θα είσαι από τα πάθη σου, τον εαυτό σου , τους γονείς σου , την κοινωνία , τον σύζυγο , από τη δουλειά, από τα δάνεια , τα οικονομικά , το στρατό. Η μοναδική ελευθερία που έχουμε , είναι να διαλέξουμε με τι από όλα θέλουμε να δεσμευτούμε …. Οξύμωρο ε ; Ελευθερία-δέσμευση … Να δεσμευτείς με κάτι και να του δοθείς ολοκληρωτικά, είτε δουλειά, άντρας , ιδανικό .
Κουτσά στραβά τα καταφέρνω , να είμαι ελεύθερη όσο μπορώ , γι αυτό παλεύω στη ζωή μου και είμαι περήφανη που μπορώ να κρατάω το μυαλό μου ελεύθερο , τι κι αν δεν τα καταφέρνω το ίδιο με την πάρτη μου, πολλές φορές παθιάζομαι , αγαπάω, πωρώνομαι και βάζω για όλα αυτά πιο κάτω την ελευθερία του να ταξιδεύεις στα πέρατα . Η ελευθερία μου όμως είναι πάνω από όλους κι από όλα , αύριο ξεκινώ το ταξίδι μου για την Κρήτη , για τα Χανιά , το δεύτερο πιο αγαπημένο μου προορισμό , μετά τη Θεσσαλονίκη . Ίσως να είναι και οι μοναδικές πόλεις στις οποίες μπορώ να αισθανθώ και να βιώσω σε όλο της το μεγαλείο , αυτό που λέω ελευθερία .
Η αγκαλιά μου είναι ακόμα άδεια , η μοναξιά είναι το αντίτιμο της ελευθερίας , επιλέγεις και παίρνεις , κι αν είσαι μόνος τι να την κάνεις τόση ελευθερία ;
Μεθάω από αυτή τη μυρωδιά που είναι κολλημένη πάνω μου , ιδρώτας , τσιγαρίλα, καπνός , αντρική κολόνια , δάκρυα , αναμνήσεις….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
