Πέμπτη, Μαρτίου 06, 2008

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν …


«Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο
Να το λεκιάσουν με λέξεις
βρόμικες λέξεις
άγιες λέξεις
λέξεις κλειδιά
ιδέες φαντάσματα
λυτρωτικές φράσεις
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου
Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλα τους
Να φιλήσω τα παραμορφωμένα του μέτωπα
Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις
Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους
Να τους καθησυχάσω
Να τους πείσω πως δεν χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι’απόψε
Πως χορτάσαμε
Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι
Και να τους νανουρίσω»
Γιάννης Αγγελάκας
(«Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε ;»-«Νέα σύνορα»-Α.Α ΛΙΒΑΝΗ)




Επέστρεψα πάλι στη γωνιά μου , στην πιο στενή , πιο γνώριμη και πιο ζεστή γωνιά του κόσμου .Δεν ξέρω, ίσως κι εσείς να έχετε μια ..Ακούμπησα τον αγκώνα και τον άφησα να γλιστρά πάνω στο γυαλί του γραφείου . Κάτω από το γυαλί μια πράσινη τσόχα και στη μέση η «γυμνή» φωτογράφιση (μεγεθυμένη φυσικά) , των παιδιών από το Comfuzio, που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό «01»στο τεύχος του Απριλίου εν έτη 1996 .
Ο αγκώνας σταματάει το πατινάζ στο γυαλί και σταθεροποιείται μπροστά σε μια στοίβα βιβλίων , ανοίγω ρυθμικά την παλάμη μου , όχι δεν θα με φασκελώσω …Ακουμπάω με το μέτωπο το κουρασμένο αναμαλλιασμένο κεφάλι μου στην παλάμη . Μα γιατί είναι τόσο βαρύ ;
Κάθομαι εδώ και περιμένω , μέσα σε μια χαοτική κάμαρα , που μοιάζει με αποθήκη , κούτες , βιβλία , εκατομμύρια βιβλία , ρούχα πολυφορεμένα και καινούργια και μια μικρή βαλίτσα κάτω από το κρεβάτι να με περιμένει … Ξημερώματα Σαββάτου θα βρεθώ στο αεροδρόμιο Μακεδονίας , με τσέχικες κορώνες στην τσέπη , μπας και αγοράσω καμιά μαριονέτα , για να μην νιώθω μοναξιά , πως μόνο τις δικές μου τις κλωστές έχουν και παίζουν .Να ξεχαστώ , και να αποβάλω την τεράστια μαλακία που έφαγα στη μάπα τις τελευταίες μέρες , από διευθυντές εφημερίδων που πάσχουν από το σύνδρομο της παρτούζας (ξέρεις την παίρνει ένας και την διαβάζει όλο το τετράγωνο ).. Θα πιω λύτρα Pilser Urguell και κανένα σφηνάκι Becherovka , άντε και θα πιω και κανένα ποτηράκι Frankovka που θα κάνει καλό και στον πεσμένο μου σίδηρο .Θα συνεχίσω τη δίαιτα μου με τα άγλυκα γλυκά τους , αλλά θα την χαλάσω τρώγοντας , μοσχαράκια-χοιρινά και όλα τα πιάτα ντίγκα στα μανιτάρια … Ένα υπέροχο τετραήμερο διάλλειμα θα είναι , χωρίς λαγάνες , ταραμοσαλάτα και κανέναν χαρταετό . Γιατί όσο κι αν αμολάω την καλούμπα μου , ο χαρταετός όλο και πιο χαμηλά πετά , όλο μου φλερτάρει μ ε το έδαφος , όλο και προσγειώνεται, τουλάχιστον ομαλά … Δυο αποδράσεις ακόμα έχω σχεδιάσει για τον Μάρτιο, εντός και οι δυο , μια κοντινή και μια μακρινή (Αντρέα σου έρχομαι…)
Σήκωσα το κεφάλι , ναι είναι πιο ελαφρύ , όταν σκέφτεσαι ταξίδια , όταν πια η αίσθηση του να φεύγεις δεν είναι μια ψευδαίσθηση αλλά η πραγματικότητα , όταν έχεις ακόμα την δυνατότητα να ελπίζεις χωρίς να κρέμεσαι από κανενός τα αρχίδια …Ναι είναι πιο ελαφρύ , γιατί αν έπαιρνα στα σοβαρά όλες τις μαλακίες που μου έχουν πει μέχρι τώρα στη ζωή μου θα έπρεπε να είχα αυτοκτονήσει . Ναι είναι πιο ελαφρύ γιατί σκέφτομαι πως φέτος το Πάσχα θα ψήσω μαζί με τον αδερφό μου το αρνί , κι ας ξέρω πως θα περάσω από την Σκύλλα και την Χάρυβδη στην κυριολεξία !!!
*Φωτό από το σπίτι της Τ.Πετροπούλου , λίγο καιρό πριν την μετακόμιση !

Σάββατο, Μαρτίου 01, 2008

Το τρίτο το μακρύτερο …

Ο μεγαλύτερος μύθος στον οποίο μπορεί να πιστεύει κανείς , είναι πως σε αυτή τη ζωή, παίρνει ο καθένας αυτό που του αξίζει … Η «ζωή» δεν έχει προσωπικά με κανέναν μας , αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε , δεν μας παίρνει , ούτε μας δίνει τίποτα , εμείς κάνουμε παιχνίδι , κι αν όχι πάντα , σίγουρα κάποια στιγμή θα κάνουμε εμείς τη «μάνα» και θα μοιράσουμε την τράπουλα …

Στη ζωή παίρνουμε αυτό που διεκδικούμε κι όχι αυτό που μας αξίζει . Από την άλλη ξέρω αρκετούς που διεκδίκησαν και πήραν το τρίτο το μακρύτερο , υπάρχει πάντα και αυτή η πιθανότητα , όλα μια πιθανότητα είναι !Οι πιθανότητες είναι με το μέρος μου αυτή τη χρονική περίοδο , αφού δεν πρόλαβα , να πάρω ανάσα και ήδη πήγα σε μια συνέντευξη για δουλειά . Μόλις άνοιξε ένας καινούργιος ραδιοφωνικός σταθμός , περιμένω τηλέφωνο , κι αν μου κάτσει ; Που λέει και η διαφήμιση … Μπορεί και το τηλέφωνο ποτέ να μην χτυπήσει , έτσι κι αλλιώς εγώ όλο για εφημερίδα ψάχνω , ραδιόφωνο μου κάθεται …

«…Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα…», τι σας έλεγα πριν , στη ζωή παίρνει κανείς αυτό που διεκδικεί , αρκεί να έχει έναν συγκεκριμένο στόχο βρε παιδί μου, να ξέρει τι ψάχνει, τι έχασε και τι διεκδικεί !!

Όσο για τα blogs , τι να πω εγώ ; Θέλετε την άποψη μου ; Μπα…. Για ακόμα μια φορά απλώς λέω πως η άποψη είναι σαν τις κωλοτρυπίδες όλοι έχουμε από μια !!! Αυτό που θέλω να σχολιάσω εγώ είναι … Ότι για πολλοστή φορά μου φάνηκαν γελοίοι οι μεγάλο-τηλεοπτικοί Δημοσιογράφοι…. Μα ναι μόνο γελοίος γίνεσαι όταν μιλάς για κάτι που δεν ξέρεις , και λες χοντρές μαλακίες , είναι σαν εγώ να πάω να κάνω διάλεξη για τη πυρηνική φυσική , και μετά τους φταίει η Άντζελα …

Υ.Σ Τι είναι η αντικειμενικότητα ; Πολλές υποκειμενικές απόψεις μαζί …




Ευρωπαϊκό Βραβείο Νέων δημοσιογράφων με θέμα τη διεύρυνση της ΕΕ

Παράθεση
http://www.eujournalist-award.eu/fileadmin/Content/downloads/press/poster_GR.pdf

Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2008

Της Τραβιάτας

«Μόνιμός κάτοικός Θεσσαλονίκης , μόνιμός κάτοικος και στο κορμί της»λέει το λαϊκό άσμα , κι εγώ πλέον σαν μόνιμος κάτοικος Λάρισας που ψάχνω απεγνωσμένα για κανέναν σπόνσορα για να βγάλω κανέναν φράγκο και καμιά εκπομπή στον αέρα ,μπαίνω στο κλίμα, και σας στέλνω ανταπόκριση …

Όπερα στη Λάρισα , ναι , ναι αγαπητοί μου έτσι είναι . Όχι τίποτα άλλο, δεν θέλω η κόρη μου, αν ποτέ κάνω , να πάθει αυτά που έπαθα εγώ, δηλαδή να πέσει πάνω σε κανέναν της όπερας και της λυρικής και να μην ξέρει που πάνε τα τέσσερα . Στη δικιά μου περίπτωση όσο να πεις , είχα και την δικαιολογία , βρε μωρό μου είχατε και στο χωριό σου Όπερα ; Γιατί εμείς στο χωριό μας (δες Λάρισα) δεν είχαμε !!!

Τέρμα όμως αυτές οι φτηνές δικαιολογίες , ο Λαρισαϊκός λαός μίλησε και βροντοφώναξε επιστροφή στην κουλτούρα τώρα , γιατί καλή και η Α.Ε.Λ, τα γήπεδα και κάτι τύποι που κλωτσάνε μια μπάλα , αλλά κι εμείς οι καμπίσιοι βρε αδερφέ έχουμε ανεβασμένη κουλτούρα, κι όσο περνάνε τα χρόνια θα ανεβαίνει κι άλλο , και ξέρεις γιατί ; Άντε μέχρι το 2013 θα έχουμε ακόμα τις επιδοτήσεις για σιτάρι και βαμβάκι , θα ρέει το χρήμα θα πηγαίνουν οι τιμημένοι αγρότες στα μπουζούκια , άντε μετά θα μας έρθουν στο καπάκι οι Μεσογειακοί κι εκεί θα το γλεντήσουμε δεόντως , μετά ποιος θα έχει να δίνει κάθε μέρα 150 για ένα μπουκαλάκι τη βραδιά και πρώτο τραπέζι πίστα ; Το πιάσανε οι Λαρισαίοι το μήνυμα από νωρίς, και το ρίξανε στην όπερα .

Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου έκανε πρεμιέρα η όπερα «La Traviata» του G.Verdi , στις 8:30 το απόγευμα στην αίθουσα του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας και την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου δόθηκε η δεύτερη παράσταση. Θα δοθούν άλλες δύο παραστάσεις, μια σήμερα και μια στις 29 Φεβρουαρίου ,αλλά μην χαίρεστε δεν υπάρχει ούτε ίχνος από εισιτήριο , προσκλήσεις , κτλ. (Και η κόρη του Bill_hol να είσαι σε αυτή την αναθεματισμένη Λάρισα , θα περιμένεις στη σειρά ή δεν θα δεις ποτέ την Τραβιάτα !!!!)Εκτός αν είσαι δημοσιογράφος , και είχες πάει στην παράσταση που είχε δοθεί μόνο για την πάρτη τους και δεν πλήρωσες ούτε σάλιο (τα καλά του επαγγέλματος …)

Διαβάστε με προσοχή τα παρακάτω …. Σε αυτή τη μεγάλη παραγωγή , συμμετέχουν :
Η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων του Δήμου Λαρισαίων , η Χορωδία Όπερας Δ.Ω.Λ, η Μαθητική Ορχήστρα ΔΩΛ «Δημήτρης Μητρόπουλος», το Θεσσαλικό μπαλέτο όπως και πολλοί έμπειροι και καταξιωμένοι τραγουδιστές .

Σολίστ –Συντελεστές :Violetta Valery :Μυρτώ Παπαθανασίου, Alfredo Germont:Γιάννης Χριστόπουλος ,Giorgio Germont:Δημήτρης Πλατανιάς , Flora Bervoix:Ελένη Λιώνη, Gastone: Αστέριος Τσέτσιλας , Annina:Βάσκα Ποζίδου , Marchese D’Obigny:Κωστής Ρασιδάκης , Barone Douphol :Γρηγόρης Πυριαλάκος ,Dottore Grenvil:Νίκος Καπέτας , Giuseppe:Χρήστος Γκανούδης , Commissionario:Χρήστος Ζαχαρακούλης.
Μουσική διεύθυνση :Χρήστος Κτιστάκης .
Σκηνοθεσία : Κώστας Λαμπρούλης
Σκηνικά :Κώστας Βαρνάς
Κοστούμια :Ελένη Ψύρρα
Φωτισμοί:Βιλ Κάσπερς
Χορογραφία :Γκες Μίχωφ-Καμέλια Δαμαλή
Βοηθός διευθυντή ορχήστρας :Δημήτρης Κτιστάκης
Βοηθοί σκηνοθέτη : Κατερίνα Μπέκου –Παναγιώτης Μπάκας …

Αυτά και με την Τραβιάτα , κατά τα άλλα ο κύκλος του Πύργου έκλεισε διαπαντός , παραχωρώντας το σπίτι μου σε δυο κοπέλες με απίστευτα ράστα , όσο για αυτό το θέμα θα σας τα πω εν καιρώ . Την άλλη Δευτέρα αναχωρώ για Πράγα και ελπίζω να βγάλω καλύτερες φωτό από αυτές του Λονδίνου . Ήρθε η ώρα να πάρω αυτοκίνητο , σας παρακαλώ πείτε μου ποιο νομίζεται ότι μου ταιριάζει και είναι κατάλληλο για μένα , περιμένω τις δικές σας προτάσεις !!!

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 22, 2008

The end

This is the end
Beautiful friend
This is the end
My only friend, the end
Of our elaborate plans, the end
Of everything that stands, the end
No safety or surprise, the end
I'll never look into your eyes...again
Can you picture what will be
So limitless and free
Desperately in need...of some...stranger's hand
In a...desperate land
Lost in a Roman...wilderness of pain
And all the children are insane
All the children are insane
Waiting for the summer rain, yeah
There's danger on the edge of town
Ride the King's highway, baby
Weird scenes inside the gold mine
Ride the highway west, baby
Ride the snake, ride the snake
To the lake, the ancient lake, baby
The snake is long, seven miles
Ride the snake...he's old, and his skin is cold
The west is the best
The west is the best
Get here, and we'll do the rest
The blue bus is callin' us
The blue bus is callin' us
Driver, where you taken' us
The killer awoke before dawn, he put his boots on
He took a face from the ancient gallery
And he walked on down the hall
He went into the room where his sister lived, and...then he
Paid a visit to his brother, and then he
He walked on down the hall, and
And he came to a door...
and he looked inside
Father, yes son, I want to kill you
Mother...I want to...fuck you
C'mon baby, take a chance with us
C'mon baby, take a chance with us
C'mon baby, take a chance with us
And meet me at the back of the blue bus
Doin' a blue rock
On a blue bus
Doin' a blue rock
C'mon, yeah Kill, kill, kill, kill, kill, kill
This is the end
Beautiful friend
This is the end
My only friend, the end
It hurts to set you free
But you'll never follow me
The end of laughter and soft lies
The end of nights we tried to die
This is the end

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 14, 2008

H INTERFLORA να’ναι καλά



H INTERFLORA να’ναι καλά …Άγιος Βαλεντίνος και αηδίες , εμείς έχουμε ένα επίπεδο , δεν πιστεύουμε σε αυτά και μαλακίες … Το τζέρτζελο να γίνεται να δουλεύουν και λίγο τα ανθοπωλεία , τα μαγαζιά με τα αρκουδάκια και γενικά όποιος έβγαλε για τα καλά το ψωμάκι του σήμερα… Εμένα μου αρέσει πάντως , κι ας λένε ότι θέλουν , δεν παίρνω και κάθε μέρα λουλούδια , αν και δεν έχω παράπονο , η interflora πρέπει να μου ανάψει λαμπάδα , ξέρουν αυτοί !Είναι υπέροχααααα!

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...