Bye Bye

Για τον Ανδρέα …

Αλήθεια δεν ξέρω πως και κατάντησα εγώ να κάνω παρέα μαζί σου τόσα χρόνια ! Αλλά δεν έχει και τόση σημασία το πώς , σημασία έχει ότι έκλαψα για κάποιον εντελώς trendy που ακούει Βίσση , έλεος !!! Μα να μην είσαι λίγο ψαγμένος , να μην τα λες ωραία , να μην ακούς reggae , rock, heavy metal, κάτι βρε παιδί μου …

Τι σημασία έχουν όλα αυτά , καμία μικρή μου αμοιβάδα . Δεν μπα να άκουγες Βίσση , δε μπα να γούσταρες να πάμε να χτυπιόμαστε στα νταπαντούδικα και να καθόμαστε στο πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια , εγώ σε γούσταρα τρελά γιατί έχεις απίστευτό χιούμορ μπαγάσα , γιατί ήσουν ο μόνος που ήσουν δίπλα μου σε όλες τις στιγμές καλές και κακές , και ας μου έσπαγες τα νεύρα .

Θα ξεχάσω τι delivery έχουμε φάει μαζί(ψωμί και αλάτι που λέμε) , τι τράκες μου έκανες συνέχεια ,το διάβασμα για να μην πω καλύτερα τα σκονάκια που κάναμε μαζί , την άθλια μουσική που έπαιζες πάντα στο σπίτι σου και το ίδιο έλεγες κι εσύ για τη δικιά μου ! Εκεί στην Τράπεζα στα Χανιά έμαθα σε πάνε πίπα κώλο , μην ανησυχείς θα το συνηθίσεις !!!

Συγνώμη που δεν έκλαψα και δεν έκανα λιτανείες μπροστά σου όταν αποχαιρετιστήκαμε , δεν τα μπορώ αυτά , εξάλλου σου είπα δεν μπορώ να σου υποσχεθώ για τίποτα , εγώ συνήθως επιλέγω να χάνομαι . Τι να σου πω τώρα, όχι δεν θα χαθούμε ; Μα ήδη έχω να σε δω τόσες μέρες , παρόλα αυτά για μένα πάντα θα είσαι ο γείτονας μου , ο απέναντι …

Σ’αγαπάω ρε μούτρο , για όλες τις βουτιές που κάναμε μαζί , για όλα τα γέλια , τις συζητήσεις , το διάβασμα, τις τσικουδιές , για τα μάτια σου . Αντίο φιλαράκι

Στη φωτό έχεις εντελώς ηλίθια φάτσα αλλά δεν πειράζει !!!!
Δέσποινα-εγώ- Ανδρέας 06-10-2007

Το τραγούδι που ακούγεται στο gcast είναι το «Είσαι Αλλού, είμαι εδώ» του Γιωργή Χριστοδούλου και για ακόμη μια φορά το έκλεψα από το gcast του Πυγμαλίων , που είναι το αγαπημένο μου

Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης

Το σπίτι μοσχοβολάει καφέ. Η φωνή του Αγγελάκα εισβάλει στο δωμάτιο από το iTunes ενώ αμυδρά από την κουζίνα ο γνώριμος ήχος της καφετιέρας «φτύνει» τον γαλλικό μου στο πιρέξ σκεύος της . Γαλλικός, Jacobs, κλασσικός , χωρίς αρώματα και μαλακίες , σκέτος , πικρός σαν τον καπνό μου .

Απογευματάκι, ο ήλιος δύει , ένα κόκκινο σημάδι στο μάγουλο , να δηλώνει πως μόλις ξύπνησα , ο γνώριμος πόνος στο σβέρκο , επιμένει . Τόσα χρόνια με νανουρίζουν τα τηλεμάρκετινγκ των ελληνικών καναλιών και ακόμα να πάρω εκείνο το μαξιλάρι με την λακουβίτσα . Να σου πω έχω να το δω σε τηλεμάρκετινγ από τα τέλη του 90 , τώρα μόνο όργανα γυμναστικής και κρέμες ομορφιάς, μέχρι και τα τηλεμάρκετινγκ του 2000 ανιαρά .
Ωραίος σύντροφος η τηλεόραση , να σε νανουρίζει το βράδυ , ίσως να είναι και ο μοναδικός λόγος που δεν την έχω σπάσει ακόμα , αν και τώρα τελευταία βλέπω και λίγο ΣΚΑΙ, τη λέω την αμαρτία μου , δεν ξέρω έχει κάτι , απλά «κάτι» διαφορετικό .

Όχι δεν θα πω πάλι και τι ωραία ήταν τότε που βλέπαμε Jammin και Comfuzio , καλή και η νοσταλγία , αλλά έλεος θέλουμε κάτι καινούργιο επιτέλους . Οι άνθρωποι της με χαλάνε , όχι τόσο το στιλ των εκπομπών. Για παράδειγμα , η Βέφα Αλεξιάδου και ο Στάθης Παναγιωτόπουλος έχουν κάνει εκπομπή μαγειρικής , αλλά η μέρα με τη νύχτα μην τρελαθούμε κιόλας , αυτό εννοώ , δεν ξέρω αν με πιάνεις .

Έτσι όπως την παρατηρώ τώρα σκονισμένη στη γωνιά της ,χμ… όντως κλειστή είναι πιο όμορφη…

Επιτέλους Βρέχει

Έξι το πρωί , το στόμα παπούτσι . Το μαύρο φόρεμα ποτισμένο τσιγαρίλα , άρωμα και ιδρώτα,το πέταξα στον καναπέ, το ίδιο και τις γόβες, κάπου στο πάτωμα . Δεν είμαι εγώ γι αυτά . Μόνο ράστα, σπορτέξ, και τρέξιμο στον ύπνο και στον ξύπνιο μου . Μπαίνω στο μπάνιο , βγάζω τις μπογιές από τη μάπα , κάνω ένα ντουζ , τα μαλλιά πιασμένα και πάμε για ύπνο, έξω βρέχει Σοφία , οι καμπάνες χτυπούν, λυτρωθήκαμε

Τσικουδιές

Στο σπίτι δεν υπάρχει αλκοόλ και έξω δεν έχω όρεξη να βγω για να μεθύσω με παρέα , στριμωγμένη σε κακόγουστα μπαρ . Στο ψυγείο δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από εμφιαλωμένο νερό , κι έτσι πίνω water on the rocks.
Η ζέστη εδώ στα νοτιοδυτικά με έχει παραλύσει .Προσεύχομαι καθημερινά για μια λυτρωτική βροχή , για μια συννεφιασμένη μέρα, να μωρέ να ταιριάζει το τοπίο με την διάθεση μου . Μα τίποτα, περιτριγυρισμένη από τις στάχτες και τα αποκαΐδια υπομένω τη ζέστη κι ας μπήκε ο Οκτώβρης .
Σκοτωμένες μέρες , που περνούν ολοκάθαρες , χωρίς αλκοόλ, ουσίες και θολούρες . Διαυγείς σαν το νερό που ρίχνω στα μούτρα μου κάθε πρωί που σέρνω τα πόδια μου από τον καναπέ στο μπάνιο , γιατί τα τελευταία βράδια, αρνούμαι να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου .
Μα απόψε είναι διαφορετικά τα πράγματα , όλα στριφογυρνούνε , μόλις γύρισα από το σπίτι του Χανιώτη φίλου μου Ανδρέα και οι τσικουδιές φεύγανε αβέρτα , και έτσι λυνόμασταν σιγά σιγά και αναπολούσαμε . Έχω ένα παρελθόν που με πληγώνει , γιατί ήταν τόσο έντονο και χρωματιστό που δεν μπορώ πια να συμβιβαστώ με ημίμετρα και γκρι ,έχω ένα παρελθόν που είμαι τόσο περήφανη γι αυτό, και ένα τώρα αφημένο στην τύχη του.
Δεν είμαι κουρασμένη , δεν είμαι πιωμένη , λιώμα , καμένη , στον κόσμο μου , ταραγμένη. Είμαι κλονισμένη . Όχι γιατί πια δεν πιστεύω στα παραμύθια, όχι γιατί πια δεν ονειρεύομαι όπως παλιά , αλλά γιατί πλήγωσα ανθρώπους άθελα μου και πληγώθηκα ανεπανόρθωτα.
Ανεπανόρθωτα, δεν μου αρέσει αυτή η λέξη, φύση αισιόδοξη , δεν πιστεύω στα μη αναστρέψιμα κι ας τα έχω ζήσει . Όπως μου είχε πει κάποτε και ο Χρυσόστομος «το μυαλό από ουσίες μπορείς να το αδειάσεις , από σκέψεις πως μπορείς ;»
Ναι εγώ η δυνατή νικήθηκα , έζησα για μια φορά τη λεγόμενη κρίση πανικού , την κατάθλιψη κι ας έλεγα πως εγώ δεν θα το πάθαινα ποτέ . Η απώλεια φέρνει κατάθλιψη , ότι είδους κι αν είναι αυτή. Απώλεια επιβαλλόμενη , απώλεια εμπιστοσύνης , απώλεια ονείρων , απώλεια ανθρώπου . Κι όμως η απώλεια του εαυτού σου είναι η χειρότερη . Εδώ και καιρό έχω χάσει τη Σοφία . Ναι μπορεί η παλιά Σοφία να έκανε όλο μαλακίες , αλλά τα είχα καλά μαζί της , δεν είμαι πια εγώ .
Σήμερα που ήπια άρχισα να με ξαναβρίσκω , λίγο η λογοδιάρροια, λίγο το χαμόγελο , η αφέλεια , λίγο όλα γραμμένα , για μερικά λεπτά ένιωσα πως ξανά επέστρεψα , μόνο για λίγα λεπτά μέσα σε ένα ασφαλές μέρος , με γνώριμους και αγαπημένους ανθρώπους που θα μου λείψουν . Δεν φοβάμαι την απώλεια , έτσι κι αλλιώς όλες μου οι στιγμές ήταν πάντα μια διαρκής απώλεια , ένα διαρκές δόσιμο, μια διαρκής φθορά .
Εμένα φοβάμαι , εμένα φοβόμουν πάντα . Θέλω να αποσυρθώ , να χαθώ , να μην δώσω καμία μάχη , θέλω να παραιτηθώ και δεν με αφήνουν . Θέλω να μείνω μόνη μου κι ας νιώθω πιο μόνη από ποτέ .

Στη φωτό , ο Θανάσης κι εγώ στη Σπιάτζα τον Ιούνιο του 2007 .

Can you feel me?

Survival

(Ow, ow-ow-ow-ow!Ow, ow-ow-ow-ow!)

Yeah, yeah, yeah!How can you be sitting there

Telling me that you care -That you care?

When every time I look around,

The people suffer in the suffering

In everyway, in everywhere.

Say: na-na-na-na-na (na-na, na-na!):

We're the survivors, yes: the Black survivors!

I tell you what: some people got everything;

Some people got nothing;Some people got hopes and dreams;

Some people got ways and means.

Na-na-na-na-na (na-na, na-na!):

We're the survivors, yes: the Black survivors!

Yes, we're the survivors, like Daniel out of the lions' den(Black survivors)

Survivors, survivors!So I Idren, I sistren,

A-which way will we choose?We better hurry; oh, hurry; oh, hurry; wo, now!

'Cause we got no time to lose.

Some people got facts and claims;

Some people got pride and shame;

Some people got the plots and schemes;Some people got no aim it seems!

Na-na-na-na-na, na-na, na!We're the survivors, yes: the Black survivors!

Tell you what: we're the survivors, yeah! - the Black survivors, yeah!

We're the survivors, like Shadrach, Meshach and Abednego(Black survivors),

Thrown in the fire, but-a never get burn.So I Idren, I-sistren,

The preaching and talkin' is done;We've gotta live up, wo now, wo now! -

'Cause the Father's time has come.Some people put the best outside;

Some people keep the best inside;Some people can't stand up strong;Some people won't wait for long.

(Na-na-na-na-na!) Na-na-na, na-na-na na!

We're the survivors

In this age of technological inhumanity (Black survival),

Scientific atrocity (survivors),

Atomic misphilosophy (Black survival),

Nuclear misenergy (survivors):It's a world that forces lifelong insecurity (Black survival).

Together now:

(Na-na-na-na-na!) Na na-na na na! (Na na-na na na!)

We're the survivors, yeah!

We're the survivors!Yes, the Black survivors!

We're the survivors:

A good man is never honoured (survivors)in his own yountry (Black survival).

Nothing change, nothing strange (survivors).

Nothing change, nothing strange (Black survivors).

We got to survive, y'all! (survivors) - [fadeout]

* Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί στο σπίτι της Γιάννας το Μάιο του 2004

Comeback