Και τώρα τι ;

Και τώρα τι ; Είμαι αγουροξυπνημένη , σέρνω τα πόδια προς το γνωστό δρόμο της σχολής . Εδώ και 3,5 χρόνια όλο προς τα εκεί τα σέρνω , ούτε ένα παπάκι δεν αξιώθηκα να αγοράσω!
Δεν πειράζει, αυτές οι διαδρομές με έσωσαν από την παχυσαρκία , βλέπεις κάθε μέρα φαγητό από το Santa Massa (fast food) του Πύργου , μια ανεβασμένη χοληστερίνη , με τα τριγλυκερίδια να κάνουν escaladeκαι μια καλή μπάζα λίπους την κάνεις . Δεν την κάνεις;
Ωραία αγχωθήκαμε με τα εναπομείναντα μαθήματα , τα δώσαμε όλα, για όλα, με νύχια και με δόντια(τα νύχια και τα δόντια είναι οι διάφοροι εφευρετικοί τρόποι σκονακίων ,που δεν μπορώ να αναφέρω γιατί πια έχει γίνει τόσο δημοφιλές το blog μου και οι πιο φανατικοί αναγνώστες μου έγιναν καθηγητές από την σχολή !!! ). Ωραία φιλαράκο πήρες και την πτυχιακή σου και την πρακτική σου , άντε σου έμεινε κι από κανένα μάθημα να χαζεύεις και τώρα τι ;
Αγουροξυπνημένη μπήκα στην πρώτη αίθουσα, γεμάτη . Μπήκα στη δεύτερη , γεμάτη , μπήκα στην τρίτη , γεμάτη . Πάνε οι παλιές καλές μέρες . Εμείς την πήραμε παρθένα τη σχολή μας , πρώτοι μπήκαμε σε αυτή, πρώτοι και θα βγούμε , τώρα όμως κατάντησε μπουρδέλο ! Μπουρδέλο είπα ε ; Εμένα μαρέσουν αυτές οι μπουρδελοκαταστάσεις όμως …
Δεν είχα πιει ακόμα καφέ και είχα παραισθήσεις …. Έβλεπα την κυρία Φ _ _α(όνομα για δυνατούς παίκτες )φορώντας μια στολή υπηρέτριας , σαν αυτές που φορούσε η Στυλιανοπούλου στις ταινίες με την Βουγιουκλάκη . Ξεσκόνιζε με μια φτερού , μια μεγάλη βαθουλωτή κόκκινη πολυθρόνα , αν και έχουν ακουστεί πολλά γύρω από τις σεξουαλικές της προτιμήσεις , περί ομοφυλοφιλίας και έτσι , οφείλω να ομολογήσω ότι στην δικιά μου φαντασίωση ήταν κυρία , άντε να μην παρεξηγηθούμε κιόλας ! Μπήκα μέσα στην αίθουσα και όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και με χειροκροτούσαν , ήρθε η παλαίμαχος φώναζαν όλοι με μια φωνή , εδώ και 2,5 χρόνια δίνω το ίδιο μάθημα βλέπεις. Η κυρία Φ _ _α , πάντα ευγενική και χαμογελαστή (όπως πάντα , λέμε τώρα ) , μου έδωσε ένα χρυσό στυλό κι έτσι ξεκίνησαν όλα …. Ίσως αυτό να ήταν οιωνός γιατί τελικά έγραψα παρά πολύ καλά σε αυτό το μάθημα , όχι με διάβασμα φυσικά μην τρελαθούμε κιόλας , κι όμως τούτη τη στιγμή περισσότερο από όλα χαίρομαι γιατί δεν πρόκειται να έχω από εδώ και στο εξής στη ζωή μου τόσο άσχετο υπηρετικό προσωπικό ! !!!!

Και τώρα τι κουφάλα ; Ήθελες και να τελειώνεις ε ; Πάρτα στο κεφάλι τώρα . Δε λέω καινούργια αρχή , προχωράς στη ζωή σου , γίνεσαι δημιουργικός και άλλα πολλά μπλα-μπλα-μπλα ! !Να πιάσω δουλειά ; Τι λες καλέ , θέλω κι άλλες σπουδές , θέλω μια καινούργια φοιτητική ζωή , δεν μου έφτασε μόνο αυτή !

Δεν μπορώ έχω διάβασμα

Η Ηλεία εκπέμπει SOS

Μόνο ένα μικρό δείγμα από τις πιο δραματικές εικόνες της ζωής μου. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τις βεράντες του σπιτιού μου στο κέντρο του Πύργου Ηλείας , στις 25 Αυγούστου 2007

Η πιο όμορφη και εγκαταλελειμμένη περιοχή της Ελλάδας, όμορφα καίγεται .

Όταν χαράζει

Kλίκαρε αμέσως Eδώ

Εδώ και καιρό έχω χάσει την πολυτέλεια των παιδικών μου χρόνων να εντυπωσιάζομαι με απλές , καθημερινές στιγμούλες . Συναισθηματικά πεσμένη μπροστά στον τερματισμό του φοιτητικού μου ράλι και στην αφετηρία μιας ζωής που την περίμενα γεμάτη φωνές και προορισμούς . Μένω ακίνητη μέσα στη σιωπή , ανίκανη να ονειρευτώ το αύριο , ανίκανη να συλλέξω το οτιδήποτε . Οι κούτες ανοικτές να περιμένουν κι αυτές καρτερικά το γέμισμα τους .Το αργό ανέβασμα στη σκάλα για το κατέβασμα της κουρτίνας κουράζει την πονεμένη μέση μου , ανέβασμα , κατέβασμα μόνο αυτό μου έμεινε . Μα αλήθεια που πάνε όλες αυτές οι κούτες ;
Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι εκείνο το κρύο βράδυ του Νοέμβρη στο σταθμό των τρένων της Θεσσαλονίκης . Το τρένο για Αθήνα μας ανακοινώνουν πως έχει καθυστέρηση , τώρα πια εύχομαι να μην είχε φύγει ποτέ . Ο Στάσυμ μαζί με τον Γείτονα και την Έλενα έχουν μπει σε ένα τρένο πολύχρωμο , κάτω από τους ήχους του συντοπίτη μου του Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη φωνή του Γιάννη Αγγελάκα και τρέχουν με ταχύτητες φωτός . Ζητούν να τους προωθήσω κι εγώ γελάω . Ειλικρινά παιδιά μακάρι να μπορούσα να σας φτάσω , μου φτάνει μόνο που κάποτε μπόρεσα να έχω συνταξιδιώτη μου έναν από εσάς , μου φτάνει μόνο που μέσα από το blog σας με κάνατε συνειρμικά για 3 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα να μπορώ να ονειρεύομαι ξανά , να εντυπωσιάζομαι με τα όμορφα και τα απλά . Όταν χαράζει πια ο ήλιος τρυπά μέσα από τα κλεισμένα μου παράθυρα και οι κουρτίνες στέκουν μισό κρεμασμένες , πιάνω την κιθάρα και παίζω το τραγούδι που κάποτε το είχα πάει στον Γιάννη σε μια παλιά κασέτα για να μου βγάλει τις συγχορδίες πριν 7 χρόνια σε ένα πατάρι της Γεωργίου Σεφέρη στη Λάρισα ..

Αγγελάκας Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης

Εισαγωγή:

G-7-
B-7-
E-7-

Bm

Bm F#m Bm F#m
Όταν χαράζει o πρώτος στεναγμός
Em A Bm
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη
Bm F#m Bm F#m
σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
Em A D A Bm F#m Bm
ψάχνοντας άνοιγμα να φύ - υ- γει

Intro:
Bm Em Bm F# Bm
Bm Em Bm Em Bm

Αν είσαι μόνος αν είσ' αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει
Έχει το μύρο έχει τη σιγαλιά
έχει τον ήλιο τον αλάνη

Intro ] 2x

Καινούρια μέρα καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει

Intro ] 2x

Πίσω απ' τους λόφους πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα
Χωρίς Βαστίλλη χωρίς ανάθεμα
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα

Intro


Υ.Σ Μόνο μια φευγαλέα ματιά να ρίξειςΕδώγιατί αυτά τα παιδιά αξίζουν τον κόπο , όχι μόνο για να κλικάρεις αυτό εδώ το link αλλά για πολύ περισσότερα , μα για πολύ περισσότερα λέμε… Όσο για μένα τι να πω , εδώ πάνω κρεμασμένη στο κουρτινόξυλο μου μπορώ να βλέπω μπροστά , πολύ μπροστά κι εσείς είστε πιο πέρα και από τον ορίζοντα μου, πραγματικά θέλω να μιλήσω με το Γείτονα και να μου πει αν και που μπορώ να βοηθήσω για να πάει παραπέρα(προώθηση) όλο αυτό , αρκεί να μην μου ζητήσει να πάω στο καινούργιο ριάλιτι του mega για τους παχύσαρκους και να περπατάω 16 χιλιόμετρα τη μέρα !!!

22 Χρόνια ανώριμη !

22 χρόνια ανώριμος ξεφτίλας
Δον Κιχώτης 22 χρόνια
γκόμενος, 22 χρόνια πότης