What have I got to do to make you love me

Όσο υπάρχουν τράπουλες θα βγαίνουνε ρηγάδες , κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες … Από το πρωί ακούω το ίδιο τραγούδι «Sorry seems to be the hardest word». Σήμερα βγήκα τσάρκα και εκεί κάπου στην Παλαιστίνης στο Hobo , άρχισα να απαθανατίζω τους φίλους μου (Αικατερίνη-Αλέξη-Χρύσανθό-Χλόη-Γιάννα), τράβηξα ήδη δυο απολαυστικά βιντεάκια , αλλά δυστυχώς με τη σύνδεση που έχω εδώ στη Λάρισα άστα να παν στο …

Θα αναγκαστώ να επισκεφτώ αύριο κάποιο ιντέρνετ καφέ για να τα ανεβάσω ή αλλιώς κανένα δημόσιο μπουρδέλο έτσι όπως λέει τα ιντερνέτ καφέ και ο φίλος μου ο Κώστας … Έφτιαχνα από το πρωί cd για να κάνω πιο ευχάριστο το ταξίδι της Κυριακής με το Γιώργο . Είναι αλήθεια ότι από τότε που τον γνώρισα ξέχασα τι θα πει λεωφορείο και γενικά μέσα μαζικής μεταφοράς…

Ο Θεός είναι μεγάλος τελικά , είπα θέλω τις τσάρκες μου με Ι.Χ και τσουπ μου έστειλε ότι ζήτησα !!! Σας καληνυχτώ και σας αφιερώνω το Sorry seems to be the hardest word αφού δεν έχω και που να το αφιερώσω …

What have I got to do to make you love me
What have I got to do to make you care
What do I do when lightning strikes me
And I wake to find that you're not there
What do I do to make you want me
What have I got to do to be heard
What do I say when it's all over
And sorry seems to be the hardest word
It's sad, so sadI
t's a sad, sad situation
And it's getting more and more absurd
It's sad, so sad
Why can't we talk it over
Oh it seems to me
That sorry seems to be the hardest word
What do I do to make you love me
What have I got to do to be heard
What do I do when lightning strikes me
What have I got to do
What have I got to do
When sorry seems to be the hardest word

Για το Θωμά ...

Σήμερα θα γράψω για τον δικό μου Θωμά , θα γράψω για τον Θωμά που ξέρω και όχι για εκείνον που ίσως να ήθελα αλλά δεν γνώρισα ποτέ. Κάθε χρόνο, τις μεγάλες Παρασκευές κάτι περίεργο συμβαίνει . Συνήθως με θυμούνται άνθρωποι από μακριά , άνθρωποι που με μερικούς από αυτούς ζήσαμε πολλά και με άλλους λίγα , σημασία έχει ότι ζήσαμε στιγμές μαζί και ακόμη μεγαλύτερη ότι αγαπηθήκαμε … Με το Θωμά μας ένωσε η κοινή μας αγάπη για τη reggae , για τον Bob και ότι άλλο συνεπάγεται αυτό . Με το Θωμά έζησα μονάχα στιγμές , μικρές στιγμούλες που είναι τόσο μεγάλες όμως για να χωρέσουν στις λέξεις μου … Ο Θωμάς κινείται πάντα εκεί κάπου στην Αργυρούπολη , του ζητάω δημόσια συγνώμη που χαθήκαμε . Αν και μου είχε υποσχεθεί πολλές φορές ότι θα ερχόταν να με δει δεν ήρθε ποτέ , δεν τον αδικώ όμως , σε μερικές σχέσεις , πάντα κάποιος περιμένει και πάντα κάποιος έρχεται … Βρέθηκα πολλές φορές στην πρωτεύουσα , με έβγαλε ο δρόμος μου άλλες τόσες στην Αργυρούπολη , τον πήρα τηλέφωνα, δεν έκατσε, δεν τον είδα , μα του υπόσχομαι την επόμενη φορά να το έχουμε πιο οργανωμένο . Ο Θωμάς κουβαλάει μια τρέλα , όπως όλοι μας εξάλλου , μια τρέλα συνοδευμένη με μια περίεργη θλίψη στα μάτια του , θέλω πάλι να κάτσω στην θέση του συνοδηγού , θέλω να τον έχω δίπλα μου να μου κάνει βόλτες στην Αθήνα , θέλω να λιώνουμε παρέα ακούγοντας Marley , γιατί είναι από τα καλά παιδιά , από τα δικά μου παιδιά , που μετρούνται στα δάχτυλά του ενός χεριού μου .. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις για εκείνον , αυτός βρίσκεται σε μια κουζίνα και βράζει μακαρόνια για την κοπελιά του , από μπαμπά Ιταλό δεν μπορεί κάτι παραπάνω θα ξέρει … Αυτό που νιώθω για εκείνον είναι κάτι παραπάνω από αγάπη , είναι δέος και συγκίνηση , συναισθήματα που μπορεί να τα νιώσει κανείς μόνο στο άκουσμα ή στη θέαση κάποιου αριστουργήματος , συναισθήματα που νιώθεις όταν αναπνέεις τον ίδιο αέρα με έναν μεγάλο άνθρωπό .
Για όλους εσάς ο Θωμάς δεν είναι παρά ένας άγνωστος , το ίδιο μπορεί να είναι μέχρι και για τον γείτονα του , για μένα είναι κάτι παραπάνω …

Υ.Σ Να ξέρεις πως θα είμαι πάντα εδώ για σένα …

Καταπιεσμένη ευτυχία ...

Βραδινά τηλεφωνήματα γεμάτα απορίες κι άλλοτε συμπόνια , άλλοτε συμβουλές… Τα δικά μας πάθη , υπάρχουν και την Μεγάλη Εβδομάδα . Θέλεις μήπως να συγκρίνουμε τα πάθη μας ; Εξαρτάται πως τα εννοεί κανείς , εμένα από τη μια είναι πολλά και από την άλλη ανύπαρκτα …

Μιλούσα με κάποιον φίλο και μου έλεγε ότι άρχισα πάλι να γράφω όπως τότε που είχα χωρίσει και ότι η φωνή μου έχει χάσει όλα τα μινόρε της . Μην ανησυχείτε , δεν είναι τίποτα με έχετε μάθει πια , στις μεγάλες λύπες και στις μεγάλες χαρές βυθίζομαι σε μια νωχελική γαλήνη , το ξέρω θα περάσει αν και δεν το θέλω …

Δεν είναι αλήθεια, τίποτα από όλα αυτά που συνθηματικά σου ψιθύρισα στο αυτί , αρλούμπες σου έλεγα για να μου αποκαλύψεις το μυστικό σου , μια μεγάλη χαρά ήρθε στη ζωή μου , που δεν μπορώ να την χαρώ έτσι όπως θέλω .

Καταπιεσμένη ευτυχία είναι , που δεν μπόρεσα να εκφράσω έτσι όπως ποθούσα , που δεν μπόρεσα να την διοχετεύσω σωστά …Προπονώ το στομάχι μου δεν είναι τίποτα άλλο , έλεγα πως είχα και γερό … Πρέπει να το διατηρήσω σε πολύ καλή κατάσταση αν συνεχίσω έτσι , κι έτσι θα συνεχίσω γιατί όλα με οδηγούν προς τα εκεί …

Το πρόσωπο μου λάμπει κι ας έχει συννεφιά , ο βήχας , το χρήμα και ο έρωτας δεν κρύβονται και ευτυχώς ή δυστυχώς , έχω μόνο ένα από όλα αυτά που πρέπει να κρύψω !

Είναι σαν να πας για ψώνια και να βρίσκεις τα ρούχα των ονείρων σου , να είναι και στο νούμερο σου ,ποιο νούμερο σου δηλαδή τέλεια είναι πάνω σου , αλλά δεν μπορείς να τα φορέσεις έξω παραμόνο για μια στιγμή στο παραβάν. Είναι σαν να πας τα πιο ονειρικά ταξίδια και είτε να σε πετάνε συνέχεια από το τρένο κι ας έχεις εισιτήριο ή να ‘σαι λαθρεπιβάτης …

Γι αυτό σε αγαπάω , γιατί είμαστε τα ίδια σκατά , γιατί είσαι σαν κι εμένα όταν ήμουν 10 χρονών και μπορούσα να φέρω τον κόσμο τούμπα αν δεν μου έφερναν ότι ήθελα την ώρα που το ήθελα , αυτό πλήρωσα εγώ κι εσύ όταν αποπειράθηκες να παίξεις αυτό το παιχνίδι μαζί μου…

Κλείνω ...

Κλείνω τα μάτια κι ακούω μόνο την αναπνοή μου , μόνο αυτό θέλω να ακούω .

Κλείνω τα μάτια και βρίσκω το απόλυτο σκοτάδι , μόνο αυτό θέλω να βλέπω .

Έντονα συναισθήματα , εκπλήξεις και συναντήσεις μετά από τόσα χρόνια ..

Παιχνιδάκια σαν το κρυφτοκυνηγητό με βάζουνε να ξαναπαίξω , μα εγώ μεγάλωσα γι αυτά και δεν αντέχω , ούτε να κρύβομαι , ούτε να τρέχω…
Κλείνω τα μάτια κι ακούω γέλια , δεν είναι τα δικά μου .

Το πορτρέτο του ...

Δεν ήσουν ποτέ δικός μου και ποτέ δεν ήθελα να ήσουνα .Κάποιοι ανήκουν μόνο στον εαυτό τους , άλλοι στα πάθη τους, στη γυναίκα τους , στην ιδεολογία τους ή στην ιστορία. Εσύ δεν ανήκεις σε κανέναν και δεν σου ανήκει τίποτα ή μάλλον όχι , εσύ ανήκεις ακόμα στη μαμά σου . Όλα έχουν το τίμημα τους..
Οχυρώθηκες . Έμαθες να κάνεις κάτι καλά ή τουλάχιστον έτσι σου είπαν κι εσύ το πίστεψες γιατί αλήθεια έπρεπε να το πιστέψεις . Να σου πω κάτι ; Μια χαρά τα πας , αλλά άρχισε να προετοιμάζεσαι … Αν κάποια μέρα βρεθεί κανείς και σου πει , πως κάποιος άλλος το κάνει καλύτερα , μην απογοητευτείς , γιατί αλήθεια θα’ ναι …
Πήγες να οχυρωθείς και τελικά εγκλωβίστηκες .. Έκανες κανά δυο αποτυχημένες προσπάθειες να ξεφύγεις , μέχρι που βολεύτηκες . Σου αρέσει πια που είναι τόσο στενά και ασφυκτικά , τόσο όσο θες για να μην βλέπεις το πόσο τραγικά μόνος είσαι , αλλά αυτό ήθελες αυτό και πήρες . Ξέρεις δεν σε λυπάμαι , χαίρομαι για σένα . Είσαι από τους λίγους συνειδητοποιημένους που ξέρω και από τους ακόμα λιγότερους που πήραν αυτό που ήθελαν από τη ζωή τους …

Υ.Σ Ξέρω ότι πολλοί μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας μέσα από το πορτρέτο αυτού του άντρα , αν κι εγώ είχα έναν συγκεκριμένο στο μυαλό μου . Αφιερωμένο λοιπόν σε όλους αυτούς που βρήκαν τον εαυτό τους μέσα από αυτές τις γραμμές ή έστω κάτι από αυτόν !

Αλήθεια !!!!

Σας αγαπάω όλουςςςςςςς

Ψέματα

Τι ψέμα να πω που να μην έχω πει ; Ποια παράσταση να προβάρω που να μην έχω παίξει; Ποιο ρούχο να βάλω που να μην έχω φορέσει ;
Ανανέωση χρειάζονται όλα .
Η ζωή μου , η καρταρόμπα μου , η ρόμπα μου, οι φίλοι μου και οι γνωστοί.
Πόσα ποτά να πιω και πόσες φάτσες να ξεχάσω, είμαι και πάλι εδώ που αν κάποτε ήθελα να φύγω, τώρα θέλω να φτάσω , να γυρίσω πάλι και να αρχίσω από την αρχή . Δεν είναι προσποίηση αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό .
Λατρεύω τους ανθρώπους , που έχω βαρεθεί , που με έχουν πουλήσει , που με έχουν απογοητεύσει , γιατί αυτούς έχω για να αγαπώ …
Μ’αρέσω μέσα στα χιλιοφορεμένα ρούχα μου γιατί με αυτά ντύνομαι τα βράδια … Κι αν κάποιος βαριέται εδώ μέσα ας σηκωθεί και να το φωνάξει και πρώτη θα είμαι εγώ καθώς τα πόδια μου θα με τινάξουν από την καρέκλα .
Ίδιες φάτσες, ίδια αστεία , ίδια μέρη, ίδια φαγητά , αλλά πόσο τα αγαπάω όλα αυτά , πόσο θέλω να ξαναγυρίσω κοντά τους …
Άλλη μια κερδισμένη παρτίδα μου έμεινε καθώς έκλεινα το τάβλι, να που μου απέμεινε και κάτι από όλο αυτό το αόριστό του τελευταίου χρόνου, να που μπορείς να αισθάνεσαι κερδισμένος ακόμα κι όταν δεν έχει απομείνει κανένα βραβείο ή λάφυρο για να πάρεις μαζί σου.
Να επενδύσεις σε σταθερές αξίες !Χα! Όλα ήταν πάντα τόσο ρευστά , τα κρατούσα πάντα σαν την άμμο στα χέρια μου . Όλα φεύγαν αμέσως από τις ρωγμές των δαχτύλων μου . Παντού ρωγμές για να μπορούν να μπαίνουνε με την ίδια ευκολία που θα φεύγανε , παντού συμβάσεις δήθεν απελευθέρωσης , γιατί απλώς δεν μπορούσες και αλλιώς να κάνεις . Αλήθεια πόσο γρήγορα βαριέμαι , πόσο πολύ αγαπώ όλα αυτά που κατάφεραν να με κάνουν να τα βαρεθώ ! Θέλω παλιά τραγούδια να τραγουδήσω , στηριζόμενη σε γνώριμους ώμους , θέλω την ίδια γεύση των χειλιών σου που συνήθισα , θέλω τα ρούχα που έχουν πάρει το σχήμα του κορμιού μου , θέλω τους φίλους που με κράτησαν και με ανέχονται ακόμα … Θέλω αυτή την καταραμένη στασιμότητα των πάντων , θέλω τους ίδιους στίχους , τις ίδιες γνώριμες μυρωδιές , θέλω να γυρίσω από εδώ από όπου ξεκίνησα.