Κλάματα

Όταν ήμουνα πιο μικρή και έκλαιγα ο πατέρας μου , μου έλεγε … Για δύο πράγματα δεν πρέπει να στεναχωριέσαι σε αυτή τη ζωή . Για αυτά που διορθώνονται , αφού διορθώνονται και για αυτά που δεν διορθώνονται αφού δεν πρόκειται να διορθωθούν ποτέ …

Hakuna Matata

Όλα τρέχουν τόσο γρήγορα , μα εγώ δεν είμαι λαχανιασμένη …

Είναι πραγματικά υπέροχο συναίσθημα να κυνηγάνε τα πράγματα εσένα κι όχι εσύ αυτά . Είναι ωραίο να σου ανάβουν το τσιγάρο, χωρίς να το ζητήσεις , να εκτελούνε όλοι τις επιθυμίες σου , πριν καλά –καλά ανοίξεις το στόμα σου να πεις τι θέλεις …

Στη ζωή όλα ρόδα είναι εξάλλου , ήρθε φαίνεται η σειρά μου …


Ήθελα να σας έδινα έστω μια μυρωδιά από το πώς πέρασα στην Ιταλία , αλλά όπως λένε, κάθε πράγμα στον καιρό του , δεν έχω καμιά διάθεση να γράψω για αυτό ! «Ανεπανάληπτα» νομίζω πως τα εμπεριέχει όλα όσα θα ήθελα να πω για το ταξίδι αυτό , έτσι κι αλλιώς ακόμα δεν επέστρεψα και αύριο φεύγω με τον φίλο Γιώργο για Αθήνα !

Όλα στο χέρι λοιπόν , μην φοβάστε δεν θα κακομάθω , ξέρω ότι θα τελειώσει αυτή η περίοδος , απλά ξέρω και το απολαμβάνω, αυτό είναι όλο … Έτσι κι αλλιώς δεν μου ανάβουν το τσιγάρο πια , το έκοψα !

Πως ;

Ξύπνησα ένα πρωί και δεν το ξαναέβαλα στο στόμα μου και μέχρι στιγμής δεν το έχω βάλει, τώρα άμα θελήσω θα το ανάψω και πάλι δεν έχω τέτοια κολλήματα …

Αντίο Κώστα ...

Σήμερα έμαθα , ότι τις μέρες που έλειπα πέθανε ο Κώστας . Ο Κώστας ήταν 40 χρονών και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του κύριου Παναγιώτη που μου νοικιάζει το σπίτι και μένει από κάτω μου . Ο Κώστας για τους πολλούς ήταν απλά μια φιγούρα ενός διανοητικά καθυστερημένου , μερικοί γελοίοι λυπόντουσαν τον Κώστα όσο ζούσε και τον κύριο Παναγιώτη που ο γιος του είχε πρόβλημα , είχα ακούσει κάποιον από την πολυκατοικία ένα απόγευμα να λέει , ότι καλύτερα να πέθαινε για να γλιτώσουνε οι γονείς του που ήταν μεγάλοι άνθρωποι … Πόσο ανόητος και μικρός μου φαίνεται ο κόσμος ώρες –ώρες … Σήμερα ήμουνα στο ασανσέρ με τον κύριο Παναγιώτη που ήταν ένα ράκος και μου είπε τι είχε γίνει . Με τον Κώστα είχαμε πιει καφέ μαζί 2-3 φορές που τον έβρισκα μόνο του σε μια καφετέρια που πήγαινα κι εγώ , ίσως να ήταν από τους λίγους που συμπαθούσα μέσα σε αυτή την πολυκατοικία. Αντίο Κώστα ….

Πάρτε ψωμί για 3μέρες , δεν ξέρουμε πότε θα ανοίξουμε …

Λίγες μέρες έλειψα και άλλαξαν τόσα πράγματα. Αύριο υπόσχομαι να ανεβάσω φωτογραφίες και να σας πω , πολλά –πολλά-πολλά.Δεν είμαι η Σοφία που ξέρατε !Ο Sakis, μου είπε πάρε πέντε !Με πρότεινε πρώτη και καλύτερη , γι αυτό κι εγώ θα του αποκαλύψω πια είμαι τελικά ! Χα-χα-χα…
1. Αγαπάω τους άντρες .
2. Σπουδάζω εδώ και 4 χρόνια Δημοσιογραφία . Πολλές φορές είπα να τα παρατήσω , είτε για έρωτες , είτε για δουλειές , μετά και τα τελευταία είναι σίγουρο ότι θα τα παρατήσω ! Ο πατέρας μου, μου πρότεινε να πάω για πολιτικές επιστήμες στην Ιταλία και σίγουρα θα πάω, άσχετα αν κι εκεί δεν με βλέπω να τελειώνω τίποτα ..
3. Ξεκινάω πολλά πράγματα , δεν τα τελειώνω ποτέ …
4. Ζήτω η Αναρχία …
5. Ψάχνω για καθαρίστρια και ... !

Y.Σ Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Roberto Aprile τον πιο γοητευτικό άντρα που γνώρισα ποτέ μου …

Πατήστε εδώ για να δείτε που πήγα και ποιος είναι ο Roberto Aprile , πέρα από ξεναγός μας στην εκδρομή !

Arivederci

Το iPod το φουλάρισα , την φωτογραφική μου την πήρα , το memory stick κι αυτό , μπαταρίες πήρα , τον φορτιστή επίσης ! Καθάρισα την κεφαλή της κάμερας, μπαταρίες φορτίστηκαν , πήρα και τις κασέτες, όλα εντάξει ! Κινητά , ακίνητα φορτιστές , βαλίτσες όλα οκ , καλλυντικά , ρούχα...

Το κινητό θα παραμείνει ανοιχτό …

Arivederci ..

Η Λάρισα με ομορφαίνει …

Χα-χα!Η φωτογραφία μόλις τραβήχτηκε , σας χαιρετάω και πάω για καφέ ! Μούτσσσς!

Μανώλη τα έκλεισες;

ΛΑΡΙΣΑ-LARISSA

Σας καλημερίζω όλους , από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ , από την πιο υγρή, καυτή και ιδρωμένη πόλη του πλανήτη , μα φυσικά από την βασίλισσα του κάμπου , την πρωτεύουσα του σύμπαντος , τη Λάρισα … Μπορεί να μην χρειάζεται διαβατήριο για το καθιερωμένο μου ταξίδι των 450 χιλιομέτρων , αλλά δεν θα μπορούσα να μην περάσω από εδώ πριν το μεγάλο ταξίδι , θα γίνει ο ανεφοδιασμός , και μετά ψάξτε να με βρείτε !

Δευτεριάτικο πρωινό στη Λάρισα , άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο της μηχανής του καφέ , σηκώθηκα και γέμισα την κούπα μου μέχρι πάνω , γιατί πάντα ήθελα όχι απλά να είναι μισογεμάτη αλλά να ξεχειλίζει … Άναψα τσιγάρο και κάθισα μπροστά από το pc ακούγοντας Τσοπάνα rave ! Σε λίγο θα πάρω τους δρόμους , και θα κάνω shopping therapy στην Κούμα και όχι μόνο …

Ποιο κινητό να πάρω ; Το παλιό τα έφτυσε και είπα μια φορά να μην πάρω κανένα από τα αποσυρμένα του αδερφού μου , αλλά να μου κάνω δώρο ένα κινητό βρε αδερφέ … Θέλω να οργιάσω και στο ναό του Hondos !

Μετά θα πάω για τον καθιερωμένο 8ώρο καφέ στην πλατεία ταχυδρομείου, κι αφού μου πιαστεί το στόμα από το κουτσομπολιό , ο καρπός από το τάβλι και το χέρι από τις πασίεντζες ( Δεν με νοιάζει , είναι ο δίπλα που φωνάζει , πόσο μου μοιάζει , μα δεν με νοιάζει, δεν με πειράζει …), θα πάω σπίτι , θα αλλάξω ρούχα και θα βγω στο καπάκι , θες δες θες υπακούς σε αυτούς τους ρυθμούς όταν έρχεσαι σε αυτή την πόλη , αλλά εγώ έτσι κι αλλιώς γέννημα θρέμμα Λαρισαία τους έχω στο αίμα μου !

Πάω να διαβάσω τον τοπικό τύπο και θα επανέλθω !