Πόρτες -Πλακωτό -Φεύγα...

Πόρτες –Πλακωτό –Φεύγα
Αυτή είναι η ζωή μου ψιθύρισε ο Θανάσης μου έκλεισε το μάτι και συνέχισε να γρατζουνάει την κιθάρα του . Που και που την έκανε πάσα σε μένα , και κάθε φορά που ακουμπούσα τα τάστα έφευγα, άναβα τσιγάρο ενώ τα μάτια μου έκλειναν από την κούραση . Δίπλωσα τις σημειώσεις , καληνύχτισα το Θανάση και πήγα προς το σπίτι . Δεν ξέρω τη ζωή , αλλά κάθε μέρα μαθαίνω για αυτή κάτι παραπάνω … Κοιμάμαι , ξυπνάω , τρέχω , και κάθομαι μπροστά από ένα pc για να αποδείξω ότι ξέρω , για να αξιολογήσουνε τις γνώσεις μου . Δεν μου μένει χρόνος να σπαταλήσω σε καφέδες, σε σκέψεις , σε αναζητήσεις , σε εξόδους και ταξίδια . Παρόλα αυτά ονειρεύομαι … Κάθε βράδυ βλέπω όνειρα και εφιάλτες και είχα τόσα χρόνια να ονειρευτώ στον ύπνο μου , όλα στον ξύπνιο μου τα έβλεπα, όνειρα και εφιάλτες

Αν θυμηθώ τρώω τίποτα στο πόδι και πέφτω και πάλι για ύπνο , εκεί που μπορώ και βλέπω όλους εκείνους που αγαπώ , εκεί που και ο εφιάλτης έχει αξία , εκεί που παίρνω το κρεβάτι μου και το πάω όπου θέλω. Σήμερα ξύπνησα μέσα σε ένα γωνιακό υπόγειο(Αραχώβης&Ζωοδόχου Πηγής ), μόνο που το κρεβάτι μου ήταν πολύ ψηλό και τα πόδια μου δεν έφταναν στο πάτωμα και ήθελα τόσο πολύ να σηκωθώ , να μου φτιάξω καφέ και να φύγω . Δεν το σκέφτηκα πολύ πήδηξα και προσγειώθηκα στον καναπέ της Τ. Πετροπούλο

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ' αφτιά

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα-
ή θα έχω μαραθεί

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ

Της εξεταστικής το Opening

Δύο καφέ, δύο ζάχαρη και λίγο γαλατάκι . Φετούλα από τσουρεκάκι που την επαλείφουμε με λαχταριστή Nuttella , σε λίγο θα έρθει και το πρώτο τσιγάρο της ημέρας …
Στο τραπεζάκι 3 ποτήρια κι ένα τελειωμένο Famous Grouse, απομεινάρι των ξέγνοιαστων ημερών. Η εξεταστική σήμερα κάνει opening , με εμένα να κατεβαίνω να δώσω μάθημα στις 4 , άντε να δούμε ! Η εβδομάδα που ξημέρωσε θα έπρεπε να με είχε φρικάρει εντελώς αφού θα γράφω κάθε μέρα και γενικά για ένα μήνα δεν θα σηκώσω κεφάλι , ας πάρει κάποιος την Nutella από μπροστά μου , θα την φάω όλη με το κουτάλι στο τέλος , παρόλα αυτά είμαι πιο χαλαρή από ποτέ , τόσο χαλαρή που στο τέλος φοβάμαι πως θα μου μπει τίποτα !!!

Λοιπόν αυτά τα νέα της Αλεξάνδρας , τον τελευταίο καιρό με απασχόλησαν διάφορα που δεν είναι της παρούσης να αναφέρω , κάποια στιγμή θα επανέλθω και θα τα γράψω όλα !!! Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ , πρέπει και να διαβάσω δυστυχώς !!!

Υ.Σ Πρέπει να είμαστε οι μοναδικοί που δίνουμε εξεταστική , όσους φίλους και γνωστούς μου, έχω ρωτήσει όλοι έχουν καταλήψεις….

Hallelujah time

Καλοκαίρι , σαγιονάρα , φραπεδιά και reggae ! Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι ή όχι , που αυτό θυμίζει ο Bob Marley στους φίλους μου … sophie_jamaica, JAMAICA , Σοφία Χολέβα, ακούω και στα τρία ! Τους θυμίζω ακριβώς το ίδιο , ξάπλα , μάσα , χαλαρά … Κάποιος μου είπε , είσαι πιο χύμα από ότι σε περίμενα … Δεν πειράζει που δεν κατάλαβε το μυστικό μου … Πολλοί πιστεύουν πως έχω τη νοοτροπία … "Έλα μωρέ γιατί να πλύνω τα πιάτα , αφού και αύριο θα τα λερώσω , έλα μωρέ γιατί να στρώσω το κρεβάτι αφού και αύριο θα κοιμηθώ , έλα μωρέ γιατί να ζήσω, αφού θα πεθάνω …" Κι όμως κάνουνε μεγάλο λάθος , σιχαίνομαι την αντίληψη αυτή ..

Άκουσα πριν από μέρες έναν συμφοιτητή μου στη συνέλευση να λέει , ότι αφού θα περάσει που θα περάσει γιατί εμείς να χαλάμε τη ζαχαρένια μας … Φίλε Βασίλη , σου θυμίζω απλά ότι στη Γαλλία δεν πέρασε . Φίλε Σάκη , Μάκη , Λάκη , Τάκη και τα σχετικά και κάθε φίλε εκεί έξω , ο Bob Marley , μπορεί να σου θυμίζει παραλία και γκόμενα με τόπλεζ , αλλά μάλλον ξέχασες ότι αυτό που τραγουδούσε ήταν :

Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don't give up the fight!

Φίλε Βασίλη λοιπόν και κάθε Βασίλη , ίσως και να γίνει έτσι όπως το λες , αλλά η αφύπνιση είναι ένα τεράστιο βήμα από το τίποτα !

Μπορεί λοιπόν να νομίζεις ότι επειδή δεν είμαι σαν κι εσένα καθημερινά στη τσίτα και επειδή δεν τρέχω σαν αλαφιασμένη αλλά κάθομαι στον καναπέ μου και ακούω reggae από το πρωί μέχρι το βράδυ, ότι είμαι άχρηστη και χύμα … Κι όμως για να σου θυμίσω αγοράκι μου , όταν όλα γίνονται σκατά και δεν ξέρετε από πού να φύγετε , σε ποιον έρχεστε; Γιατί όλοι έρχεστε και κρεμιέστε πάνω μου ; Ναι κρεμιέστε πάνω μου κι εγώ σας σώζω , οπότε κόψε τις μαλακίες σε μένα .. Εγώ είμαι αυτή που βγάζει συνέχεια το φίδι από τη τρύπα ! Δεν με πειράζει που μερικοί με θεωρούν ανεύθυνη , έτσι κι αλλιώς αυτή την εντύπωση θέλω να έχουν για μένα , γιατί αλλιώς δεν θα με είχανε μόνο στις κρίσιμες στιγμές στην τσίτα , αλλά θα με τρέχανε κάθε μέρα ! Δεν παράτησα τίποτα, όλα τα έφτασα μέχρι το τέλος , δεν έχει σημασία αν τα έκανα στο παραπέντε , αλλά ότι τα έκανα ! Το travel girl ξύπνησε ξανά μέσα μου , αν είχε κοιμηθεί και ποτέ . Το ταξίδι δεν έχει τελειώσει , ποτέ δεν θα τελειώσει . Δεν μπόρεσα να αντισταθώ όμως, το να γράφω στο blog πλέον είναι κάτι παραπάνω από ανάγκη !

Y.Σ Μετακομίζω γιατί χωρίζω …

Vento...

Το blog θα κλείσει για μικρό χρονικό διάστημα λόγω ταξιδιού , το μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να μεγαλώσει αν προκύψει μετακόμιση !

Διαδυκτιακή Λειτουργία

Φαντάζομαι live λειτουργία στο pc μου , και βεβαίως-βεβαίως θα είναι interactive ! Θα ξημερώνει Κυριακή κι όσοι γουστάρουμε θα ψέλνουμε από τα μικρόφωνα μας (Σοφία. Ορθοι. ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου .Ειρήνη πάσι)!Τελικά πρέπει να θρηνεί η επιστήμη της Θεολογίας που έχασε τέτοιο κελεπούρι σαν κι εμένα , τώρα πια μου απομένει το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Στη γενέτειρα μου έχει πολύ ψωμί το συγκεκριμένο άθλημα! Οι καμπάνες κάνουν συμφωνία και όχι δεν μου σπάνε καθόλου τα νεύρα , πίνω τον γαλλικό μου και ανάβω τσιγάρο . Γαμώ τα laptop σας. Δεν βρίσκομαι στο σπίτι μου , οπότε όπως καταλαβαίνεται περνώ ένα δράμα . Μεταξύ μας ξέρουμε όλοι τι μπάχαλο επικρατεί στις εκκλησίες , με τις γριές που στρογγυλοκάθονται και επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ που φυσικά είναι το gossip , καλά μαντέψατε . Θα ήθελα να ελπίζω πως σε μια διαδυκτιακή λειτουργία θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το εκκλησιαστικό κουτσομπολιό όπως και άλλα τόσα που θα πω παρακάτω , αλλά από την μέχρι τώρα εμπειρία μου στο διαδύκτιο ,όχι απλά δεν θα το αποφύγουμε αλλά θα γίνει της αρχηκατινάρας και του αρχηπαπάρα !

Σφαχτείτε βρωμοκούναβα , πείτε μαλακίες να γουστάρει ο κόσμος …

Θα ανάβεις κεράκι με την πιστωτική σου κάρτα , θα μεταλαμβάνεις και θα εξομολογείσαι με e-mail, κι αν νομίζατε ότι θα γλυτώσει ο κοσμάκης από τους παπάδες στην διαδυκτιακή εκκλησία , αλλάξτε πλευρό για σήμερα καλύτερα, αλλάξτε που σας λέω. Δυστυχώς πάντα και παντού σε όλα θα υπάρχουν διαμεσολαβητές , ακόμα κι όταν μιλάμε για το Θεό , πάντα θα υπάρχει κάποιος παπάρας που θα του ανοίγεις το στόμα σου για να σε συχωρήσει, πάντα θα υπάρχουν μαλακισμένες γριές που θα σε κουτσομπολεύουν. Η εκκλησία δεν είναι παρά μόνο το παράδειγμα, τα πράγματα αλλάζουν με ταχύτητες φωτός και αλίμονο σε όποιον δεν το αντιλαμβάνεται αυτό . Εκείνο που φοβάμαι γιατί αγνοώ , είναι η διάρκεια του μεσοδιαστήματος από την παλιά στην πλήρη αλλαγμένη διαδυκτιακή εποχή και φυσικά το μετά από εκεί …

Πάντα έτσι γίνεται , στην αρχή είναι μόνο το μέλι , στην αρχή που δεν έχουμε προλάβει να επιβάλλουμε τους απαρχαιωμένους κανόνες μας σε οτιδήποτε καινούργιο εμφανίζεται, στην αρχή που δεν έχουμε προλάβει να τα πηδήξουμε όλα . Το ότι δεν πάμε στην εκκλησία ή στο ότι δεν πιστεύουμε σε κανέναν Θεό δεν είναι στην ουσία θέμα πίστης , γνώσης ή λιγότερης αφέλειας. Μας επιβάλαμε όμως μια άρρωστη κατάσταση , μας επιβάλαμε διαμεσολαβητές για την επικοινωνία μας με το Θεό, γι’ αυτό όσοι μπορούσαν να δούνε λίγο παραπέρα απομακρύνθηκαν. Αφήσαμε τα σκατά και τους φελλούς να κυριαρχούν στην εκκλησία , στην πολιτική , στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κι όσοι πραγματικά αξίζανε πήγανε σπίτια τους και γράφουν ποιήματα ή αυτοκτόνησαν…

Με λύπη διαπιστώνω πως το ίδιο θα γίνει κι εδώ αν δεν άρχισε να γίνεται ήδη , δεν είναι σίγουρα λύση η απομάκρυνση, είναι αυτό που θέλουν οι φελλοί να πετύχουν και αυτό που με τσαντίζει πραγματικά είναι ότι βλέπω πως κι εδώ αρχίζουν και το καταφέρνουν. Μα πώς να κάτσεις ; Η κατάσταση αρχίζει και βρωμάει , αν κάτι αξίζεις θα έρθει μια στιγμή που δεν θα μπορείς να πάρεις ανάσα , γιατί όταν μπλέκεσαι με τα σκατά δυο πράγματα μπορούν να συμβούν ή να γίνεις κι εσύ ένα με αυτά ή να σηκωθείς και να φύγεις …

Πάω να μου βάλω ακόμα μια κούπα καφέ , μην ανησυχείτε καθόλου, ξημέρωσε μια υπέροχή και ηλιόλουστη Κυριακή που σκοπεύω να την περάσω δίπλα στη θάλασσα , όταν με το καλό με βγάλει ο δρόμος σπίτι μου θα ανεβάσω τις πρωινές μου ανησυχίες … Νιώθω τυχερή που εδώ και εφτά χρόνια γεύομαι το διαδύκτιο . Νιώθω τυχερή που γνώρισα τόσους ξεχωριστούς ανθρώπους μέσω του διαδυκτίου που ίσως να μην τους συναντούσα ποτέ , που γέλασα, που μου έσπασαν τα νεύρα ,που μεγάλωσα μαζί του , που το πρόλαβα αγνό και λέω αγνό γιατί αθώο δεν ήταν ποτέ !Χαίρομαι που μου δόθηκε η δυνατότητα να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας ….

Στα μουλωχτά ...

Δεν πρέπει να τρως ποτέ από το γλυκό της μαμάς που το έχει για τους επισκέπτες , μα εσύ το γεύεσαι κρυφά και είναι το πιο ωραίο γλυκό από όσα έχεις φάει …Το βλέπω κάθε φορά στο βλέμμα σου καθώς το γεύεσαι , σηκώνεις ψηλά τα μάτια σου και με κοιτάς , χαμένος από ηδονή και φόβο μην σε πιάσουν … Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι εύχεσαι καθώς αυτό λιώνει στο στόμα σου , θα’ θελες να ήσουν επισκέπτης ή μήπως πάλι όχι ;Είναι όλο δικό σου και το ξέρεις και η μαμά όταν το φτιάχνει ξέρει ότι τα βράδια πηγαίνεις κρυφά και το τρως, αλλιώς εκείνη ήξερε καλά να το κρύψει , μα δεν το έκανε ποτέ , γιατί από την αρχή το είχε φτιάξει για σένα … Κι όταν καμιά φορά σου δίνει στα φανερά να δοκιμάσεις , εσύ το τρως τάχαμου από υποχρέωση και ξινίζεις τη μούρη σου , δε θες να προδωθείς , δεν θες να μάθουν οι άλλοι μες στο σπίτι ότι εσύ είσαι αυτός που κάθε βράδυ αδειάζει το βαζάκι … Τι φοβάσαι ; Πες μου τι φοβάσαι ; Αφού είναι δικό σου , αφού αυτή η μυρωδιά κάθε φορά που σου ανοίγω το βαζάκι σε ξετρελαίνει , αφού κάθε φορά που το έχεις μέσα στο στόμα σου τρελαίνεσαι από τη γλυκιά γεύση του και θέλεις κι άλλο … Αφού ξέρεις ότι δεν θα σε μαλώσουν πια , μεγάλωσες πολύ , μήπως γι αυτό ντρέπεσαι ; Ντρέπεσαι που ακόμα τρως στα κρυφά το γλυκό της μαμάς σου ; Κι όταν φεύγεις από το σπίτι έρχεσαι στον κύκλο και πάντα κάθεσαι δίπλα μου , υπάρχουν τόσες θέσεις να μια εκεί και μια παραδίπλα , αλλά κι εσύ όπως κι εγώ ξέρουμε καλά πως είναι , εκεί να ασφυκτιείς και παραδίπλα να περισσεύεις… Κι είμαι για σένα ότι το γλυκό της μαμάς σου… Κάθεσαι κοντά μου και με μυρίζεις και μετά με αγγίζεις τρομαγμένος , ξέρεις πολύ καλά πώς να με γευτείς , αλλά τρομάζεις και τότε είναι που εύχεσαι φωναχτά να ήσουν επισκέπτης να μπορούσες να με γευτείς χωρίς να δίνεις δεκάρα για το τι θα πούνε στο σπίτι … Μπουκώνεις από τα νόμιμα γλυκά σου , και χώνεσαι σαν μικρό παιδί στην τρύπα από το κέικ της μαμάς σου … Εκεί θα γυρίσεις στο φουσκωμένο κέικ που τα τείχη του σε προφυλάσουν στο κέικ που έφτιαξε η μαμά σου για τα γενέθλια σου … Ξημέρωσε, όπου να’ ναι θα ξυπνήσουν και οι άλλοι πρέπει να πας αθόρυβα να πέσεις για ύπνο , μην φοβάσαι , όλοι ξέρουμε ότι το τρως εσύ, το βλέπουμε στα δάχτυλα σου …

Για τον Νίκο ...

Δεν ξέρω τι να γράψω για σένα … Για σένα που ποτέ δεν ξέχασα , για σένα που ποτέ δεν ξεφορτώθηκα από το τομάρι μου … Δεν ξέρω γιατί … Τι να γράψω για σένα που το μόνο που σε ένοιαζε ήσουν εσύ … Ακόμα και τώρα χαίρομαι όταν ακούω , πως γεμίζεις σιγά-σιγά το εγώ σου , δεν χωρούσα ποτέ στο πλάι σου και το ήξερα … Πίνω μια γουλιά ακόμα για πάρτη σου , τσούζει το γαμημένο … Ξέρεις κάτι Νίκο , αγαπάω , είναι η πρώτη φορά μετά από σένα που αγαπάω σιγά-σιγά ξανά , δεν θέλω να θυμώσεις , θέλω να χαρείς για μένα … Εγώ χαίρομαι , και θα χαίρομαι κάθε φορά που θα ακούω πως θα πας μπροστά , αλήθεια , αχ και να ήξερες .. Ξέρεις κάτι Νίκο , πάλι δεν χωράω , ποτέ δεν χώρεσα , όλοι οι άντρες της ζωής μου έτσι ήταν, δε χωρούσα σε κανενός το πλάι , σιγά σιγά σκέφτομαι πως ισχύει αυτό που μου έλεγε ο Γιώργος … Τελικά την βρίσκω πάρα πολύ καλά με το Σοφάκι , αλήθεια , όταν είμαι μόνη μου την βρίσκω περισσότερο από όλες τις άλλες στιγμές που βρίσκομαι στην αγκαλιά του ή που συνωστίζομαι σε μπαράκια με ένα ποτό στο χέρι ! Μου έχουν τελειώσει τα τσιγάρα και τέτοια ώρα εδώ που βρίσκομαι ξέρεις καλά ότι δεν μπορώ να βρω , ο πυρετός κράτησε μονάχα μια μέρα … Νίκο τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα θυμάμαι μαζί σου , δεν είναι έτσι όπως τα ονειρευόμασταν μαζί ή μάλλον όπως τα ονειρευόμουνα μόνη μου , γιατί εσύ ήσουν πάντα αλλού , σε έναν δικό σου κόσμο … Θέλω πίσω το αθώο μου βλέμμα , τους σιχάθηκα Νίκο , δεν τους μπορώ , μ’ ακούς Νίκο , τους σιχάθηκα …. Τον κοιτάω στα μάτια Νίκο και δεν ξέρω τίποτα , παραδίνομαι απλώς , φοβάμαι Νίκο , τρέμω στην ιδέα ότι τον αγαπάω Νίκο , τον αγαπάω … Το μυαλό μου το παίζει στα δάχτυλα του , με αγγίζει έτσι όπως δεν με ξανάγγιξε κανείς , ξέρει όλα τα μυστικά μου , πες μου , πες μου ξέρεις ποιος του τα είπε ; Μου δίνει όλα αυτά που παρακαλούσα να μου έδινες εσύ , μα εσύ δεν ήξερες δεν σε κατηγορώ …. Στο υπόσχομαι πως ότι κι αν γίνει , δεν θα αλλάξω ποτέ , δεν θέλω να αλλάξω Νίκο , θέλω να είμαι πάντα αυτή η χαζή γκόμενα που ερωτεύτηκες , γιατί όσο να’ ναι με ερωτεύτηκες έστω λίγο λιγότερο από ότι τον εαυτό σου ….
Είναι άρρωστοι εκεί έξω Νίκο , είναι ανώμαλοι όλοι τους , έχουν μπλέξει τα μπούτια τους , το δικό μου το τραβάω με όλη μου τη δύναμη προς τα έξω κι αυτοί μου το τραβάνε και μου το γλείφουνε , Νίκο δεν έχω καμία θέση με τα σκατά , καμία όμως ... Παλιότερα όταν φιλούσα ξένα χείλια , νόμιζα ότι σε πρόδιδα , τώρα πια όμως όχι Νίκο , του ανήκω τώρα πια , είναι αργά για μένα , κι απόψε δεν κοιμάμαι γιατί καίγομαι για εκείνον , δεν θα μείνει τίποτα μέχρι το τέλος θα έχω καεί από πριν Νίκο μ’ ακούς , από πριν … Δεν θέλω να λυπάσαι , το έλεγα και σήμερα στο τηλέφωνο δεν έχω αγαπήσει άντρα περισσότερο από εσένα , δεν έχω δεθεί περισσότερο με άνθρωπο , δεν γινότανε αλλιώς όμως Νίκο και το ξέρεις. Εσύ με έβγαλες από το παρελθόν σου , εγώ σε έβγαλα μια και καλή από το τώρα μου από το μέλλον μου , πίστεψε με σε ήθελα πολύ, μακάρι κι εγώ να μπορούσα να καταφέρω μια μέρα να διαγράψω όλα αυτά που ζήσαμε μαζί έτσι όπως το κατάφερες εσύ , γιατί στην τελική αυτό είναι το πιο δύσκολο … Ξέρω ότι ζηλεύεις , ξέρω ότι βγάζεις καπνούς από τα αυτιά ! Ποιος είναι αυτός ο μαλακάς που ήρθε και σου πήρε τη γυναίκα ; Έλα Νίκο μεταξύ μας , ούτε να με κοιτάξουνε δεν άφηνες , και τώρα δεν σ’αρέσει αλλά δεν μου άξιζες Νίκο , κάνεις δεν μου άξιζε , ψώφισαν οι άντρες της ζωής μου και μετουσιώθηκα εγώ στη γυναίκα της ζωής τους … Δεν είναι που δεν χωράω εγώ σε κανενός το πλάι Νίκο , το δικό μου δεν ανήκει σε κανέναν , το δικό μου προσπαθεί να κερδίσει αυτός που αγαπάω και θα το κερδίσει. Ξέρεις γιατί ; Γιατί είναι ο μόνος που προσπάθησε , ο μόνος που έκατσε και με άκουσε , που έπιασε τις ανάσες μου , το ρυθμό μου , τις ανάσες που μέχρι τώρα ήξερα μόνο εγώ , τώρα τις μοιράζομαι μαζί του , θα φύγει Νίκο όμως κι αυτός θα φύγει το ξέρω , κανείς ποτέ δεν έκατσε , κι αναρωτιέμαι κι αν ποτέ θα κάτσει …. Γιατί πρέπει πάντα να προσποιούμε κάτι άλλο από αυτό που είμαι ; Πες μου Νίκο γιατί ; Σε παρακαλώ πες μου για τα όνειρα σου , πες μου για να ξεχαστώ , πες μου για τα ταξίδια σου , γέμισε με , με εικόνες από μέρη μακρινά , πάρε με τηλέφωνο 3 το πρωί , εσύ που δεν το θεωρούσες ποτέ πουτανιά και βάλε μου να ακούσω το No Woman – No Cry , γέμισε μου το ποτήρι Νίκο , στην υγεία σου ρε τσαχπίνη , φέτος το ξέρω πως θα τα καταφέρεις , μην κωλώσεις μ’ακούς …
Κι όσο για μένα , μην ανησυχείς , θα τα καταφέρω , δεν θα φουντάρω έτσι όπως μου ευχήθηκες εσύ και οι φίλοι σου , με κάνανε πολύ σκληρή Νίκο , είμαι αδίσταχτή, καμιά φορά τρομάζω με τον ίδιο μου τον εαυτό , τα δικά μου όνειρα δεν συμβαδίζανε Νίκο , εγώ ήμουν αυτή που έτρεχε πιο γρήγορα και ας μην το κατάλαβες ποτέ , κι ας έμενα συνέχεια πίσω για χάρη σου , αυτό είναι που δεν άντεξες, που έτρεχα λίγο πιο μπροστά από εσένα … Δεν ήθελα, αλήθεια , αλλά έγινε ….
Καληνύχτα Νίκο , πάω να ξαπλώσω στην αγκαλιά του , που νιώθω ασφαλής , κι ας είναι το πιο επικίνδυνο μέρος που υπάρχει …