Η sophie_jamaica φιλοσοφεί ή απλώς _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ;

Τι γίνεται όταν όλα ξανοίγουν ;
Τι γίνεται όταν από τις πολλαπλές πλύσεις , ο εγκέφαλος σου ξεθωριάζει;
Ναι γιατί μιλάμε για πλύσεις εγκεφάλου…
Ιδέες , ιδανικά, πιστεύω… Ένιωσες την ανάγκη να πιστέψεις στους ανθρώπους και μετά είπες να εξιδανικεύσεις , μερικούς από αυτούς … Ένιωσες την ανάγκη να πιστέψεις σε κάποιο Θεό και να ακολουθήσεις πιστά , όσους διακήρυτταν για Εκείνον…Ένιωσες την ανάγκη να πιστέψεις σε μια πολιτική ιδεολογία , να ενταχτείς σε κάποιο κόμμα , να ανήκεις κάπου βρε αδερφέ ….
Πίστευες , πάλευες για όλα αυτά, για έναν καλύτερο κόσμο , ήθελες να πιστεύεις πως διάλεξες το σωστό μετερίζι … Όλα ήταν αγνά , αυτός που ερωτεύτηκες ήταν για σένα τα πάντα , δεν χωρούσε η λέξη προδοσία … Ήταν το ιδανικό , δεν είχες κάνει λάθος , είχες πιστέψει τόσο σε εκείνον, είχες τυφλωθεί . Θα μπορούσες να πεθάνεις για εκείνον , αλλά δεν θα μπορούσες με τίποτα να τον προδώσεις ..
Τώρα τι κάνεις όμως ;Εδώ είναι το μεγάλο δίλλημα … Όταν ξυπνήσεις από τον λήθαργο σου , να πεις ναι ή όχι στην αλήθεια; Μπορείς να φοβάσαι να δεις κατάματα την αλήθεια , γιατί όλα όσα μέχρι τώρα πίστευες και πάλευες γι’ αυτά , καταρρίφθηκαν … Ακόμα και ο Θεός που πίστευες και φώναζες γι’ αυτόν, ξεθώριασε , έφαγες στη μάπα όλη την σαπίλα και έμεινες αποχαυνωμένος , τι να πεις τώρα στα παιδιά που σε κοιτάνε και τους έλεγες γι’ αυτόν τον υπέροχο Θεό σου ! Που θα στηριχτούνε τώρα , αφού οι άνθρωποι αποδείχτηκαν σάπιοι , αλλά και ο Θεός σου το ίδιο … Να τους πεις να πιστέψουν που ; Στην πολιτική σου ιδεολογία , πάνε οι χαρούμενες μέρες που κουνούσε ο κόσμος σημαιάκια , ξύπνησαν … Όχι δεν ξύπνησαν απλά αποχαυνώνονται ακόμα περισσότερο … Αυτό γίνεται …
Γιατί όλα ισοπεδώθηκαν , ήρθε η ώρα να αποκαλυφθούν όλα …
Γιατί ο χ-ψ μαλάκας που σου έταξε τα αστέρια και σε έβγαζε σε χλιδάτα εστιατόρια και σου άναβε κεριά στο σπίτι και σε πήγαινε ταξίδια , και σου έλεγε πως σ’ αγαπούσε και έλεγε ΘΑ-ΘΑ-ΘΑ , δεν ήθελε τίποτα άλλο από το να σου ανοίξει τα πόδια κοριτσάκι , μα εσύ τον πίστεψες και θα πέθαινες για εκείνον …
Κι εσύ κύριε που γελάς και νομίζεις πως είσαι μάγκας , πόσες φορές δεν πίστεψες και δεν λάτρεψες μια γυναίκα , που της έδωσες τα πάντα , αυτή πήρε ότι ήθελε από εσένα , και μια ωραία πρωία , σαν καλή τσουλίτσα , σηκώθηκε και σε άφησε με το πουλί στο χέρι … Άντε γεια κύριε μαλάκα σου είπε και έκλεισε την πόρτα!
Εσύ καημένη , μάνα , νοικοκυρά και καλή σύζυγος πόσες φορές , δεν πήγες σε κατηχητικά , δεν πήγες σε χριστιανικές εστίες , για να εξομολογηθείς , στον άγιο μαλάκα πατέρα που στην έπεσε ή τριβόταν πάνω σου που μαστουρωνότανε άμα έλαχε , ή την έβρισκε με αγοράκια , είχε γεμάτη την τσέπη , και είχε μια τεράστια κοιλιά για να σου πει , με μια τεράστια υποκρισία στα μάτια τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις…
Κι εσύ νεαρέ που θα αλλάξεις τον κόσμο, που πηγαίνεις στις πορείες και κουνάς τα σημαιάκια και φωνάζεις , για μια μίζα , για ένα παράθυρο για λίγο λάδωμα , για μια αρπαχτή….
ΌΧΙ.. Δεν φταίνε οι ιδέες , δεν φταίνε οι Θεοί , ούτε οι ιδεολογίες …
ΌΧΙ .. Δεν φταίει η αγάπη ή ο έρωτας …
ΌΧΙ .. Δεν φταίει η πολιτική …
ΌΧΙ .. Δεν φταίνε οι μαλάκες που ερωτευτήκαμε …
Φταίμε ΟΛΟΙ … Φταίμε για τη σαπίλα που υπάρχει παντού , φταίμε που γαμήσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε , Θεούς , συναισθήματα, συνανθρώπους, πιστεύω , ιδεολογίες …
Τι γίνεται όταν όλα ξεθωριάζουν ; Και αλήθεια τι κάνεις όταν πια καταλαβαίνεις πως ότι υπερασπίστηκες με όσο πάθος και αγάπη είχες , ήταν σάπιο και βρώμικο , βγαίνεις δημοσίως και παραδέχεσαι πως έκανες λάθος ή μήπως δεν σε παίρνει και απλά πλέον συνεχίζεις και υποκρίνεσαι πως το πιστεύεις ;

Όχι άλλο Santa Massa...

Ξύπνησα λίγο πριν το τέλος , λίγα λεπτά πριν σηκώσουνε την κούπα οι Ισπανοί …
Με την τσίμπλα κυριολεκτικά στο μάτι , άνοιξα την τηλεόραση κάτι που δεν κάνω σχεδόν ποτέ … Είχε φροντίσει η μπασκετόφιλη ξαδέλφη να με ενημερώσει μια μέρα πριν .. Είχα σηκώσει το τηλέφωνο βαριεστημένη και άυπνη και τότε ήταν που την άκουσα να ουρλιάζει και να χαίρεται που θα το έκαιγε την Κυριακή !
Βρέθηκα σε σύγχυση , δεν ξέρω τι συμβαίνει 600 χιλιόμετρα βόρια από εδώ , αλλά αυτή τη φορά όχι και μοναδική βέβαια νόμιζα πως βρισκόμουνα σε άλλον πλανήτη ..
Τι θα έπρεπε να κάψουμε την Κυριακή ; Με τα πολλά αφού βεβαιώθηκε ότι ζω , με ενημέρωσε για το τι γίνεται στον πλανήτη γη και φυσικά για τα μπασκετικά !
Βλέπετε 1.92 η ξαδέλφη , ίσως έχει ένα λόγο παραπάνω από κάθε άλλη γυναίκα για να παρακολουθεί το άθλημα …
Μόλις είχα ξυπνήσει και είχα βεβαιωθεί ότι δεν χρειαζόταν να κάψουμε τίποτα αυτή την Κυριακή , άφησα την Τ.V ανοιχτή και με μηχανικές κινήσεις πήγα να φτιάξω τον σπέσιαλ φραπέ μου στην κουζίνα … Τότε είναι που ξαναχτύπησε το τηλέφωνο …
Ήταν ο Ανδρέας από απέναντι… Όπως και χθες και προχθές και γενικά τις τελευταίες μέρες που έχει αρχίσει η εξεταστική …
-Έλα ξύπνησες;
-Ναι έχω κανένα μισάωρο !
-Α! Ωραία κι εγώ μόλις τώρα …
-Ρε Αντρέα πεινάω …
-Ωραία ντύσου θα πάμε για μάσα !
- Θέλω πίτσα , δεν μπορώ άλλο Santa Massa !
-Ωραία σε μισή ώρα θα είμαι κάτω από το σπίτι σου .
- Που λες να πάμε, Milano ;
-Μπα που να τρέχουμε , άσε που θα είναι κλειστά τώρα , πάμε el Greco !
- Ωραία και μετά ερχόμαστε εδώ και διάβασμα ε, μην ξεχνιόμαστε !
-Οκ, τα λέμε …
Η μισή ώρα είχε περάσει κι εγώ ήμουνα ακόμα με τις πιτζάμες και κολλημένη στο pc μου , αλλά όπως πάντα , φόρεσα ότι βρήκα μπροστά μου και βγήκα από το σπίτι !
Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη του ασανσέρ , γύρω από το στήθος μου δυο τρία κατακόκκινα κυκλάκια είχαν εμφανιστεί ! Τι τα ήθελα κι εγώ τα ντεκολτέ ;Φρίκη!
Λες και με είχε ρουφίξει κι εγώ δεν ξέρω τι … Αμέσως κατάλαβα ότι είχαν μείνει σημάδια από τα βεντουζάκια από το καρδιογράφημα που είχα κάνει την Παρασκευή!
Το προσπέρασα, βρήκα τον Αντρέα να περιμένει από κάτω, έλα δεν έχουμε χρόνο πρέπει να πάω σε μια κοπέλα να πάρω σημειώσεις του είπα, με κοίταξε κάπως , έλα μωρέ μέχρι την Νομαρχία θα πάμε … Δεν είπε τίποτα ο καημένος και πήγαμε … Βέβαια κάτσαμε περίπου 1 ώρα και κάτι, ήπιαμε τον καφέ μας , μας είπε και τα νέα της(ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ) , ότι το πάει σοβαρά με τον Άγγελο και μείναμε κι εμείς κάγκελο !
Α! Να πάμε και να πάρω και ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ , έχει το φάντασμα της Όπερας και το θέλω, του είπα !Πάλι δεν είπε τίποτα , πήγαμε στο γνωστό μέρος λιώσαμε διαβάζοντας τα μισά περιοδικά στο χέρι , αυτός με τα HI-TECH , κι εγώ διάβαζα τη Γαλέρα που δεν πίστευα ότι θα μπορούσα ποτέ να βρω εδώ…
Αφού φάγαμε σαν τα ζώα , και λύσαμε για ακόμη μια φορά το Κυπριακό , κάποια στιγμή είπαμε να πάμε προς το σπίτι … Περιττό να πω πως περισσότερη ώρα τρώγαμε στα διαλλείματα, παρά στο διάβασμα , εγώ κρατούσα χαρακτήρα , εκείνος βαριότανε ανελέητα , και με το δίκιο του , τα είχαμε κάνει και την προηγούμενη βδομάδα , έδινε και στις 5 αύριο , με τα χίλια ζόρια τον έπεισα και κάποια στιγμή τελειώσαμε .. Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο και πάλι, ήταν η μάνα μου για να μου αναγγείλει το γάμο της χρονιάς ! Ναι ο Φώτης παντρεύεται !Αμάν, λέω, πως το λένε στην άλλη ! Δεν το σκέφτηκα καθόλου , πήρα τη Νούλα και της το ανακοίνωσα , άρχισε να ανασαίνει βαριά , έβαλε τα κλάματα και στο τέλος κανείς δεν έδινε σημεία ζωής , από την άλλη γραμμή !Η Νούλα είχε σωριαστεί !Ευτυχώς στο σπίτι ήταν η αδερφή της !Ο Αντρέας είχε όρεξη για κουβεντούλα , αλλά εγώ έδινα αύριο και στις 9:30 και στις 5, οπότε αφού είχε περάσει και η ώρα την έκανε με ελαφρά !
Δεν είχα βέβαια τίποτα να διαβάσω , να και ένα μάθημα που δεν έχει ύλη , αρκεί να παρακολουθούσα τι γινόταν γύρω μου από τέλη Μαΐου μέχρι και σήμερα ! Κάθισα στον καναπέ , άναψα τσιγάρο κι άρχισα να διαβάζω αραχτή την εφημερίδα μου…
Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν με επηρέασε η ήττα της εθνικής , ίσως γιατί έχω συνηθίσει στη ζωή μου , να φτάνω στην πηγή και να μην πίνω νερό ! Δεν αναρωτιέμαι γιατί η ξαδέλφη τελικά δεν πήρε ποτέ παραμάζωμα τα αποδυτήρια , ούτε γιατί στα 29 της κρατάει μέσα της έναν ενθουσιασμό που εγώ νομίζω πως έχασα νωρίς …
Δεν με ξάφνιασε το ότι δεν γύρισα να αλλάξω μπλούζα όταν είδα τα σημάδια στο στήθος μου , ούτε του ότι ακόμα και όταν με κοίταξα στον καθρέφτη απεριποίητη δεν ένιωσα καμία ανασφάλεια … Δεν ξέρω γιατί χάρηκα που παντρεύεται ο Φώτης , ούτε ποτέ κατάλαβα γιατί η άλλη λιποθύμησε… Δεν μου φάνηκε περίεργο που η συμφοιτήτρια μου θα άφηνε τον Πειραιά για χάρη ενός Πυργιώτη , ούτε το ότι ονειροβατούσε, είδα πολλά από τον παλιό μου εαυτό πάνω της !
Τέλος δεν ξαφνιάστηκα όταν δεν κατάφερα να με πίσω και πάλι να κοιμηθώ , ούτε ότι είναι 4:30 το πρωί κι αντί να βρίσκομαι στο πέμπτο όνειρο , εγώ κάθομαι και γράφω αυτές τις λέξεις

Το Τρένο

Όταν θα'ρθείς να με ξεθάψεις απ'τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν

Είναι κάτι μέρες

Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Είναι κάτι μέρες που με προσπερνάνε
φεύγουνε και πάνε κάπου βιαστικά
Κι είναι κάτι άλλες που δεν λεν να φύγουν
πόση πίκρα κρύβουν πόση μοναξιά
Κι είναι κάτι μέρες που δεν έχει άλλες
ούτε πιο μεγάλες, ούτε πιο μικρές

Είναι κάτι μέρες που όλα είναι δικά σου
είμαι εδώ κοντά σου κι όπου θες με πας
Κι είναι κάτι άλλες που δεν σ' αναγνωρίζω
κι ούτε σου χαρίζω όσα μου χρωστάς

Είναι κάτι μέρες που η ζωή με παίρνει
πλάι σου με φέρνει και δεν είσαι εκεί
Κι είναι κάτι άλλες που μόνος μου γυρίζω
ξάφνου σ' αντικρίζω μόνη σου κι εσύ

Μια σκέψη μου 'ρθε στο μυαλό
μ' αυτήν σ' αφήνω, γεια σου
Μονάχα όσα έδωσες
για πάντα είναι δικά σου

Κλειστό λόγω ταχυκαρδίας …

Soldato Positivo

Ο χρόνος δεν αλλάζει. Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάσαμε ξανά την αφελή μας πίστη , και το πρωί της επομένης κοιμηθήκαμε μ’ ένα μεθυσμένο, βλακώδες χαμόγελο στα χείλη …

Μαζεύονται πάντα τον Δεκαπενταύγουστο , θαρρείς την ίδια ώρα και κατηφορίζουν εδώ και τόσα χρόνια τον ίδιο δρόμο . Πως τον περιμένουν τον Δεκαπενταύγουστο !
Ναι οι καταστηματάρχες τον περιμένουν για να αρμέξουν !

Νυχτερινός ουρανός με χειμωνιάτικες διαθέσεις , προμηνύει, πως ο Σεπτέμβρης πλησιάζει απειλητικά ντυμένος σαν νυφούλα , μέσα σε άσπρα σύννεφα και κάτω από τις δαντέλες του , κρύβει ένα περίστροφο και περιμένει καρτερικά την ώρα του... Άραγε θα οπλίσει ;

Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι έφερε και πάλι τον καύσωνα λίγο πριν ρίξει την αυλαία του , ίσως πάλι ήθελε να εναντιωθεί με όλες του τις δυνάμεις , στον καταθλιπτικό και φθινοπωρινό Σεπτέμβρη που έρχεται, ίσως ο Αύγουστος να προσπαθεί να μας μάθει για ακόμα μια φορά, πως είναι τρόπος ζωής να είσαι στρατιώτης του θετικού !

Επιστροφή στην πόλη, καύσωνας… Δίπλα μου πέρναγαν σα χαμένοι διάφοροι, με άδεια σκοτεινιασμένα μάτια. Πολλοί μιλούσαν μόνοι τους « Πρέπει αύριο να δώσω τη δόση για το δάνειο , γαμώ την πουτάνα μου»!Συσσωρευμένα πρέπει που ξεχάστηκαν για λίγο μέσα στη ραστώνη του καλοκαιριού .

Τρέξε μικρούλη, θα κλειστούμε και πάλι στην τεράστια κλωβομηχανή μας , τα κεφάλια μέσα, αλλά μη ξεχάσεις να ελπίζεις πως τα Αυγουστιάτικα φεγγάρια θα ξαναρθούν , γιατί αλλιώς θα σε κατακλύσει ο τρόμος .

Τέτοια εποχή πάντα μελαγχολώ , γιατί θα ξυπνήσω ένα πρωινό κι έξω θα βρέχει, θα ξυπνήσω ένα πρωινό και δεν θα είσαι εκεί , για να νιώσω την αισιοδοξία που με πλημμυρίζει καμιά φορά, όταν κολλάς πάνω μου και με φιλάς στο στόμα, όταν κολλάω πάνω σου και σε σκάβω με το στήθος μου .

Τροχιές που συναντήθηκαν από σύμπτωση ! Έξω ο αέρας θα λυσσομανά , τα κλαδιά θα γέρνουν και θα υποκλίνονται στο φεγγάρι, μα εγώ και τότε με μια κούπα καφέ και με ένα βιβλίο στο χέρι θα πρέπει να μείνω άγρυπνη , και θα αρχίσει να μοιάζει ο χρόνος χωρισμός και η νύχτα θα πέφτει , μα δεν θα τρίβομαι πάνω σου, ούτε θα είσαι εκεί για να σου πω «κρυώνω», θα τυλίγομαι σε κουβέρτες και θα τρίβομαι με σημειώσεις!!!!
Ο Σεπτέμβρης θα σφύζει από γεγονότα και έμπρακτη ζωή, κι αν συναντηθήκαμε από σύμπτωση, δεν είναι αυτό που μας έκανε να αισθανθούμε, αλλά η προσπάθεια ,ας για να συμπορευθούνε οι τροχιές μας …

Μη φοβάσαι όμως Commendatore, μας περιμένει στο τέλος αυτής της δύσκολης ένα «Φάντασμά της όπερας» καλά εσένα σε περιμένει κι ένα Βερολίνο, αλλά στο τέλος δεν θα αλλάξει τίποτα , ότι εποχή και να μπει , πάντα θα έχουμε φίλους ή συμφοιτητές ή συνεργάτες που βλέπουν τηλεόραση ενώ εμείς κάποια ταινία της κουλτουροσυμφοράς !

Ήρθε η ώρα να διπλώσεις σφιχτά την αιώρα, να τσουρουφλιστείς τελευταία φορά για φέτος από τις νότες της θάλασσας . Μπορείς να φοράς και στην πόλη το αντιηλιακό σου, για να σου θυμίζει ο αρωματικός υδρογονάνθρακας , αφρώδη χάδια κάτω από κοκκοφοίνικες …