Ξημερώματα Μ.Τρίτης και για να χωνέψω , πίνω σόδα με λεμόνι και διαβάζω Σοπεναουερ « Ο Άνθρωπος – Η κοινωνία»
« Είμαι ελεύθερος αν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω»
«ό,τι θέλω»
« Μπορείς επίσης να θέλεις ό,τι θέλεις»
« Μπορείς επίσης να θέλεις , ότι θέλεις να θέλεις»
«Μπορείς να θέλεις ; »
Τώρα πια, με μια πιο σκούρα απόχρωση στα μαλλιά μου , μπορώ να συμβαδίζω περισσότερο με το ύφος του μαγαζιού «The fool» και να φλυαρώ χωρίς φόβο και πάθος γύρω από το γεμάτο φίλους τραπέζι, ρουφώντας τη σοκολάτα από το μεγάλο καλαμάκι !
Αν και πάντα λάτρευα αυτό το πορτοκαλί, μπορείς να το πεις και ξανθό χρώμα που είχα στα μαλλιά μου , με έκανε να αισθάνομαι πιο ανάλαφρη, οι περισσότεροι γύρω μου επέμεναν να σοβαρευτώ , ξεκινώντας με το μαλλί ! Σήμερα σοβαρεύτηκα , αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι πάλι με χρόνια με καιρούς ,πάλι πορτοκαλί θα είναι ! Ίσως κατά βάθος να μη θέλω να σοβαρευτώ ! Αυτές τις μέρες εδώ, τρυπώνω και κοιμάμαι τα βράδια στο δωμάτιο του αδερφού μου , ίσως είναι το μόνο μικρό μέρος σε αυτό το τεράστιο άδειο σπίτι. Δίπλα μου ακριβώς στέκεται μια τεράστια βιβλιοθήκη ασφυκτικά γεμάτη , στοίβες βιβλία το ένα πάνω στο άλλο και να φανταστείς ότι ελάχιστα μπορεί να έχω διαβάσει από όλα αυτά ! Μέσα σε αυτό το δωμάτιο λοιπόν τις τελευταίες μέρες , κοιμάμαι ατελείωτες ώρες , αλλά η χλομάδα και οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια δε λένε να υποχωρήσουν , όσο κονσίλερ και να βάλω , όσο ρουζ και να ρίξω στη μάπα δεν με σώζει , πρέπει να πάω για εξετάσεις γιατί με βλέπω να θέλω οπωσδήποτε service ! Η πικρή αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα να είμαι μόνη μου , έχει και τις χάρες της η μοναξιά , αλλά ειδικά τέτοιες μέρες γίνεται λίγο σκληρή !
Προσπαθώ να είμαι διαρκώς έξω από το σπίτι να κάνω χίλια δυο πράγματα και το καταφέρνω, να γυρνάω πτώμα και να πέφτω για ύπνο , αλλά όταν μερικές φορές , μένω για ελάχιστές στιγμές σιωπηλή , θυμάμαι όλους εκείνους που θα ήθελα να ήταν εδώ , κλείνοντας τα μάτια ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι στην αγκαλιά τους ή άλλες φορές με παίρνει ο ύπνος και τους ξεχνάω εντελώς, άλλες φορές προσπαθώ να θυμηθώ τα μάτια τους , μάταια πάντα, τα έχανα εκεί που μόλις προλάβαινα να τα συνηθίσω, και αλλά βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ από τη λαχτάρα μου για να τα ξανά αντικρίσω !
Και επειδή κοντά πέντε μέρες εδώ κι έχω μπουχτίσει ήδη από ουίσκι, φραπέ, ξενύχτια , αποπνικτική ατμόσφαιρα τσιγαρίλας, δε βλέπω την ώρα να πάρω τα βουνά , να ανέβω στους πρόποδες του Ολύμπου να κάθομαι ώρες στη βεράντα με την υπέροχη θέα , να κάθομαι ακριβώς στην ίδια θέση που καθότανε κάποτε ο Καραγάτσης και αγνάντευέ από την παλιά «Γαστέρνα» ! Ναι το σπίτι μας στη Ραψάνη είναι απλά η θρυλική «γαστέρνα», το καφενείο που άφησε την ιστορία του, ακόμα υπάρχουν τα σιδερένια τραπεζάκια του μαγαζιού , ακόμα θυμάμαι τις υπέροχες τοιχογραφίες , μόνο που τώρα η «γαστέρνα» δεν είναι τίποτα παραπάνω από σπίτι μας !
Υ. Σ Αγαπημένη μου Κ., όσο περνάνε τα χρόνια με λύπη διαπιστώνω , ότι κυριεύεσαι από μονομανίες , ότι το μυαλό σου , όλο και περισσότερο θολώνει , φοβάμαι πως θα έρθουν και χειρότερα , η παράνοια είναι μπροστά σου και δεν την παραδέχεσαι , αλλά πότε ο τρελός παραδέχτηκέ την τρέλα του ; Εγώ εύχομαι να γίνεις γρήγορα καλά, γιατί εσύ διαρκώς βλέπεις , ότι θέλεις να δεις»
Τρίτη, Απριλίου 18, 2006
Κυριακή, Απριλίου 16, 2006
Τιμημένο Λαρισαϊκό τσιπουράδικο
Τιμημένο Λαρισαϊκό τσιπουράδικο , τιμημένη θεσσαλική γη , τιμημένη ΑΕΛΑΡΑ! Βρίσκομαι πίσω στη μάνα γη και ήδη νιώθω άλλος άνθρωπος !
Αυτή η πόλη είναι ότι πιο XXL έχω γνωρίσει και μου αρέσει !
Σήμερα Κυριακή των Βαΐων,
«Κυριακή των Βαΐων ανοιξιάτικο βράδυ , σου στέλνω για τη γιορτή σου, καρτ-ποστάλ απ’τον Άδη»
για εμάς, για τους καθολικούς Κυριακή του Πάσχα! Από το πρωί σέρνομαι από το ένα τσιπουράδικο στο άλλο , και τα άτιμα έχουν κάτι μεζέδες σκέτους πειρασμούς , από εκεί στο καπάκι να λιάζομαι στην post square για ατελείωτο φραπέ και το βράδυ έχει Αλκαζάρ , ηδονίζομαι ! Μπορεί να έφυγα αλλά ο νους μου είναι πάντα κοντά στην Ολυμπιακή γη από ότι βλέπω στις ειδήσεις δεν λέει να σταματήσει να κουνάει κάτω , ποιος ξέρει χθες ήταν ο Γιωργάκης στον Πύργο και μπορεί να σταματήσουν τώρα οι σεισμοί ! Πάντως Γιωργάκη να έρχεσαι πιο συχνά στον Πύργο , τόσο κόσμο στην Πλατεία Δικαστηρίων , πρώτη φορά έβλεπα , όλο τον Πύργο να μάζευες δεν θα ήταν τόσοι!Αλήθεια από πού τους φέρατε όλους αυτούς; Είναι ειδικοί κομπάρσοι; Δεν μπορείς να τους πληρώσεις να κάθονται και στις καφετέριες της πλατείας Σάκη Καράγιωργα να μην πάμε και μας πιάνεται η ψυχή, που δεν υπάρχει ψυχή ;
Αλλά ας φύγω από την μιζέρια της Ηλείας και να επανέλθω πάλι εδώ στην κοσμοπολίτικη Λάρισα , ναι μπορεί να είναι η μόνη επαρχιακή πόλη που έχει όλα τα μειονεκτήματα της Αθήνας και κανένα πλεονέκτημα επαρχιακής πόλης , μπορεί να έχει το χειρότερο κλίμα στον πλανήτη , μπορεί να έχουν βγει μέχρι και ανέκδοτά με τους Λαρισαίους και τις καμήλες , αλλά εγώ δεν την αλλάζω με τίποτα! Όσο για το αρνί είμαστε ακόμα σε δίλημμα να το ψήσουμε στον Πλαταμώνα ή στην Ραψάνη ;
Περιμένω τις δικές σας προτιμήσεις θα με βοηθήσουνε αρκετά , ψηφίστε λοιπόν !
Που να ψήσει η sophie_jamaica το αρνί της ;
Α)Στον Πλαταμώνα
Β) Στη Ραψάνη
Γ) Δεν μας παρατάς
Ναι –ναι , ντύνομαι κι έρχομαι !!! Αυτά είναι, προέκυψε κι άλλος καφές σας αποχαιρετώ , την Τρίτη του Πάσχα θα ταξιδεύω για Ιταλία και από εκεί Πάτρα και μετά τα κεφάλια μέσα γιατί 6-7 δίνω και το κρατικό να μην ξεχνιόμαστε!
Αυτή η πόλη είναι ότι πιο XXL έχω γνωρίσει και μου αρέσει !
Σήμερα Κυριακή των Βαΐων,
«Κυριακή των Βαΐων ανοιξιάτικο βράδυ , σου στέλνω για τη γιορτή σου, καρτ-ποστάλ απ’τον Άδη»
για εμάς, για τους καθολικούς Κυριακή του Πάσχα! Από το πρωί σέρνομαι από το ένα τσιπουράδικο στο άλλο , και τα άτιμα έχουν κάτι μεζέδες σκέτους πειρασμούς , από εκεί στο καπάκι να λιάζομαι στην post square για ατελείωτο φραπέ και το βράδυ έχει Αλκαζάρ , ηδονίζομαι ! Μπορεί να έφυγα αλλά ο νους μου είναι πάντα κοντά στην Ολυμπιακή γη από ότι βλέπω στις ειδήσεις δεν λέει να σταματήσει να κουνάει κάτω , ποιος ξέρει χθες ήταν ο Γιωργάκης στον Πύργο και μπορεί να σταματήσουν τώρα οι σεισμοί ! Πάντως Γιωργάκη να έρχεσαι πιο συχνά στον Πύργο , τόσο κόσμο στην Πλατεία Δικαστηρίων , πρώτη φορά έβλεπα , όλο τον Πύργο να μάζευες δεν θα ήταν τόσοι!Αλήθεια από πού τους φέρατε όλους αυτούς; Είναι ειδικοί κομπάρσοι; Δεν μπορείς να τους πληρώσεις να κάθονται και στις καφετέριες της πλατείας Σάκη Καράγιωργα να μην πάμε και μας πιάνεται η ψυχή, που δεν υπάρχει ψυχή ;
Αλλά ας φύγω από την μιζέρια της Ηλείας και να επανέλθω πάλι εδώ στην κοσμοπολίτικη Λάρισα , ναι μπορεί να είναι η μόνη επαρχιακή πόλη που έχει όλα τα μειονεκτήματα της Αθήνας και κανένα πλεονέκτημα επαρχιακής πόλης , μπορεί να έχει το χειρότερο κλίμα στον πλανήτη , μπορεί να έχουν βγει μέχρι και ανέκδοτά με τους Λαρισαίους και τις καμήλες , αλλά εγώ δεν την αλλάζω με τίποτα! Όσο για το αρνί είμαστε ακόμα σε δίλημμα να το ψήσουμε στον Πλαταμώνα ή στην Ραψάνη ;
Περιμένω τις δικές σας προτιμήσεις θα με βοηθήσουνε αρκετά , ψηφίστε λοιπόν !
Που να ψήσει η sophie_jamaica το αρνί της ;
Α)Στον Πλαταμώνα
Β) Στη Ραψάνη
Γ) Δεν μας παρατάς
Ναι –ναι , ντύνομαι κι έρχομαι !!! Αυτά είναι, προέκυψε κι άλλος καφές σας αποχαιρετώ , την Τρίτη του Πάσχα θα ταξιδεύω για Ιταλία και από εκεί Πάτρα και μετά τα κεφάλια μέσα γιατί 6-7 δίνω και το κρατικό να μην ξεχνιόμαστε!
Δευτέρα, Απριλίου 10, 2006
Άρτι αφιχθείσα
Άρτι αφιχθείσα από την πρωτεύουσα γράφω στα γρήγορα αυτό εδώ το post , μπαίνω για μπάνιο και γρήγορα στα expert , χμ… λάθος και γρήγορα στον σταθμό, γιατί έχουμε και μια εκπομπή να κάνουμε, Rock αποπλάνηση σου’ρχομαι ! Ξέρω σας έλειψα(χεχε)λέμε τώρα , αλλά όπως είπα και πιο πάνω η απουσία μου από το blog οφείλεται στην τετραήμερη παραμονή μου στην Αθήνα ! Φτάνουν τα εισαγωγικά , στη συνέχεια παραθέτω ένα μικρό κειμενάκι το όποιο το έγραψα πάνω στο λεωφορείο στην επιστροφή μου στην ολυμπιακή γη !
Κάθομαι στη θέση 32, λεωφορείου που αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις , διασχίζει τον ισθμό της Κορίνθου . Τις γράφω στις πρώτες λευκές σελίδες βιβλίου που έχει ως τίτλο «οι συνταγές της Τασίας» και με στυλό που γράφει πάνω του ΕΔΡΑ ΣΕΜΦΕ www.edra.ntua.gr . Φοράω μαύρα γυαλιά κι έχοντας αφήσει αρκετά πίσω μου την Αθήνα , περιπλανιέμαι στον χρόνο . Σε αυτό βοηθάει και το τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη το «Όλα αλλάζουν» που ακούω από το iPod .
Κανένα ταξίδι δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο , ακόμα κι αν η διαδρομή είναι γνωστή, ακόμα κι αν το έχεις κάνει ξανά και ξανά , πάντα κάτι καινούργιο θα έχει να σου δώσει ή να σου πάρει .
Κι ενώ εγώ γράφω αυτές τις λέξεις , ο Μπερλουσκόνι φαίνεται να χάνει τις εκλογές στην Ιταλία , η Ζωή με τον Ηλία κάνουν έρωτα , η ξαδέλφη μου ετοιμάζεται να μου βάλει λεφτά στην τράπεζα , εγώ ταξιδεύω και η οικογένεια μου βρίσκεται στο Camerino .
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν , γυρνάω το χρόνο πίσω στις 10 Απριλίου 2005, περίπου την ίδια ώρα ακριβώς ένα χρόνο πίσω . Τι σύμπτωσή ; Ήμουν στην ίδια θέση , ακριβώς την ίδια στιγμή , με τον ίδιο προορισμό .
Κι όμως όπως είχα πει και πριν , κανένα ταξίδι δεν μοιάζει με το άλλο . Ένα χρόνο πριν ο Μπερλουσκόνι ήταν ακόμα στην εξουσία , η Ζωή αγνοούσε την ύπαρξη του Ηλία , η οικογένεια μου ήταν στη Λάρισα και η ξαδέλφη μου, μου μιλούσε στο κινητό και προσπαθούσε να με πείσει να σταματήσω τα κλάματα και να φανώ δυνατή γιατί κάτι καλύτερο ξημερώνει .
Πέρυσι σε αυτό το ταξίδι έζησα έναν ψυχοθανατεμό , είπα τα ρέστα μου και τέλειωσα μια παρτίδα χωρίς νικητές και ηττημένους. .
Ένα χρόνο μετά πόσο άλλαξαν όλα και πόσο ίδια έμειναν. Ένα χρόνο μετά , στέκομαι δυνατή , χωρίς κλάματα, βιώνοντας την ευτυχία . Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω , δεν θα άλλαζα εκείνο το ταξίδι, , γιατί τώρα δεν θα τα είχα όλα, αν πρώτα δεν τα είχα χάσει όλα . Όσο για το πώς πέρασα αυτές τις 4 μέρες στην Αθήνα , τι να σας πω, θέλω να αρχίσω να χοροπηδάω και να φωνάζω μέσα στο λεωφορείο είμαι ευτυχισμένη , είμαι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ !Όμως εκείνο που με σταμάτησε ήταν το μποτιλιάρισμα που είχε στο δρόμο γιατί μια νταλίκα μπροστά μας είχε αρπάξει φωτιά . Να φτάσαμε επιτέλους στο Αίγιο , και ήρθε η ώρα για τσιγάρο, έτσι ανέβαλα τα χοροπηδητά και τις χαρούλες για λίγη νικοτίνη !
Κάθομαι στη θέση 32, λεωφορείου που αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις , διασχίζει τον ισθμό της Κορίνθου . Τις γράφω στις πρώτες λευκές σελίδες βιβλίου που έχει ως τίτλο «οι συνταγές της Τασίας» και με στυλό που γράφει πάνω του ΕΔΡΑ ΣΕΜΦΕ www.edra.ntua.gr . Φοράω μαύρα γυαλιά κι έχοντας αφήσει αρκετά πίσω μου την Αθήνα , περιπλανιέμαι στον χρόνο . Σε αυτό βοηθάει και το τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη το «Όλα αλλάζουν» που ακούω από το iPod .
Κανένα ταξίδι δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο , ακόμα κι αν η διαδρομή είναι γνωστή, ακόμα κι αν το έχεις κάνει ξανά και ξανά , πάντα κάτι καινούργιο θα έχει να σου δώσει ή να σου πάρει .
Κι ενώ εγώ γράφω αυτές τις λέξεις , ο Μπερλουσκόνι φαίνεται να χάνει τις εκλογές στην Ιταλία , η Ζωή με τον Ηλία κάνουν έρωτα , η ξαδέλφη μου ετοιμάζεται να μου βάλει λεφτά στην τράπεζα , εγώ ταξιδεύω και η οικογένεια μου βρίσκεται στο Camerino .
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν , γυρνάω το χρόνο πίσω στις 10 Απριλίου 2005, περίπου την ίδια ώρα ακριβώς ένα χρόνο πίσω . Τι σύμπτωσή ; Ήμουν στην ίδια θέση , ακριβώς την ίδια στιγμή , με τον ίδιο προορισμό .
Κι όμως όπως είχα πει και πριν , κανένα ταξίδι δεν μοιάζει με το άλλο . Ένα χρόνο πριν ο Μπερλουσκόνι ήταν ακόμα στην εξουσία , η Ζωή αγνοούσε την ύπαρξη του Ηλία , η οικογένεια μου ήταν στη Λάρισα και η ξαδέλφη μου, μου μιλούσε στο κινητό και προσπαθούσε να με πείσει να σταματήσω τα κλάματα και να φανώ δυνατή γιατί κάτι καλύτερο ξημερώνει .
Πέρυσι σε αυτό το ταξίδι έζησα έναν ψυχοθανατεμό , είπα τα ρέστα μου και τέλειωσα μια παρτίδα χωρίς νικητές και ηττημένους. .
Ένα χρόνο μετά πόσο άλλαξαν όλα και πόσο ίδια έμειναν. Ένα χρόνο μετά , στέκομαι δυνατή , χωρίς κλάματα, βιώνοντας την ευτυχία . Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω , δεν θα άλλαζα εκείνο το ταξίδι, , γιατί τώρα δεν θα τα είχα όλα, αν πρώτα δεν τα είχα χάσει όλα . Όσο για το πώς πέρασα αυτές τις 4 μέρες στην Αθήνα , τι να σας πω, θέλω να αρχίσω να χοροπηδάω και να φωνάζω μέσα στο λεωφορείο είμαι ευτυχισμένη , είμαι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ !Όμως εκείνο που με σταμάτησε ήταν το μποτιλιάρισμα που είχε στο δρόμο γιατί μια νταλίκα μπροστά μας είχε αρπάξει φωτιά . Να φτάσαμε επιτέλους στο Αίγιο , και ήρθε η ώρα για τσιγάρο, έτσι ανέβαλα τα χοροπηδητά και τις χαρούλες για λίγη νικοτίνη !
Τρίτη, Απριλίου 04, 2006
).jpg)
Οι Αντιπροσωπείες κάνουν ζημιά ;
Βγάζεις τα ακουστικά , κλείνεις τα μικρόφωνα , αποθηκεύεις την εκπομπή στο cool edit, ανάβεις ένα τσιγάρο,πατάς τον αυτόματο , μαζεύεις τα μπογαλάκια σου, λες και καμιά μ_ λ_κ_α , με τον τύπο που κάνει κάτω το μοντάζ , παραπονιέσαι στον ηχολήπτη που ακόμα δεν έχει καθαρίσει την κονσόλα του cd player και πάλι ξύσιμο σήμερα και παίρνεις το δρόμο του γυρισμού για το ακατάστατο δυάρι που λέγαμε !
Ελπίζεις πως σήμερα , δεν θα κάνει σεισμό όπως χθες που σου κόπηκε η χολή , εντάξει είπαμε εδώ κάτω το συνηθίσαμε πια , αλλά ο χθεσινός , μας κούνησε αρκετά πάλι ! Στο δρόμο κλασικά με τη Ζωή να μου παραπονιέται που διάβασα στον αέρα μήνυμα που μας είχανε στείλει και αφιερωνότανε στους ανεξάρτητους , εγώ έχω περίοδο, αυτή έκανε σαν υστερική , βλέπεις δύσκολη η θέση της να είναι και χωμένη ως το κόκαλο στην ΠΚΣ και να είναι αμερόληπτη στο ράδιο , αλλά ας έχει, κατάλαβε μετά ότι έκανε χοντρό λάθος που μου έβαλε τις φωνές ζήτησε συγνώμη και ησύχασε! Της είχα πει από την αρχή ότι το θέμα σήμερα ήτανε κάπως λεπτό , το ρίξαμε στο χαβαλέ με τις εκλογές κι αυτό άρεσε και φάνηκε από τα μηνύματα , παρόλα τα ευτράπελα λοιπόν τα καταφέραμε και είναι από τις ελάχιστες φορές που γυρνάω μετά από την εκπομπή και είμαι στα αλήθεια ευχαριστημένη ! Έτσι κι αλλιώς ανήκω κι εγώ σε αυτό το 60% που δεν θα πάει να ψηφίσει την Τετάρτη και είχα όλο το δικαίωμα να πω ότι μου καπνίσει χωρίς να έχω επιπτώσεις από κανένα κόμμα , αν είναι δυνατόν!
Δεν θα πάω να ψηφίσω λοιπόν την Τετάρτη , θα κάνω άλλα πιο χρήσιμα πράγματα εκείνη τη μέρα , έτσι κι αλλιώς είτε πάω να ψηφίσω είτε όχι πάλι πρόβατο θα με πούνε , δεν μου αρέσει να τα απαξιώνω όλα αν και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να το κάνει ! Το όλο σκηνικό μου θυμίζει μια μακρινή μου θεία, τρίτη ή τέταρτη ξαδέρφη του πατέρα μου , που όποτε πηγαίναμε σπίτι της όταν ήμασταν μικρά με τον αδερφό μου , αν μας έδινε διάφορα καλούδια και δεν τα τρώγαμε έλεγε στη μάνα μου, ααααα, Λίτσα ακατάδεχτα και κακοφάγανα τα παιδία σου, τίποτα δεν έφαγαν !Υπήρχαν φορές όμως που φάγαμε και το γλυκό της και το αλμυρό της και τότε ερχότανε το καλό , ααααα Λίτσα στο χωράφι τα είχες τα παιδία; Φαγανά είναι, όλα τα φάγανε! Αν θέλει να πει κάτι ο κόσμος το λέει ότι κι αν κάνεις , κι αν θέλουν να βγάλουνε κάποιο πόρισμα για το πόσο καλός φοιτητής ή κακός είσαι ή για το πόσο ενδιαφέρεσαι ή όχι για το κοινό καλό της σχολή σου θα το βγάλουνε είτε ψηφίσεις είτε όχι , το θέμα είναι να ξέρεις εσύ τι θες και συνειδητά να ασκήσεις το εκλογικό σου δικαίωμα ή να απέχεις ! Ο λόγος που απέχω από αυτές τις εκλογές είναι γιατί έχω απογοητευτεί , γιατί ίσως με την δικιά μου αποχή άφησα κάποιους άλλους να καταντήσουν την όλη ιστορία πανηγυράκι για λίγους , αλλά ειλικρινά καταλήγω στο να απέχω, παρά να παίρνω μέρος σε αυτό, γιατί καμία φωνή δεν με εκφράζει , όλες στα αυτιά μου ηχούν γελοίες ! Κλείνω αυτό το κειμενάκι, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Πανούσης έτη φωτός πίσω στο περιοδικό in Rock !
- Έχουμε τώρα και τις φοιτητικές εκλογές, τραπεζάκια έξω, σούσουρο, Δαπίτες με κινητά κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Ελπίζεις πως σήμερα , δεν θα κάνει σεισμό όπως χθες που σου κόπηκε η χολή , εντάξει είπαμε εδώ κάτω το συνηθίσαμε πια , αλλά ο χθεσινός , μας κούνησε αρκετά πάλι ! Στο δρόμο κλασικά με τη Ζωή να μου παραπονιέται που διάβασα στον αέρα μήνυμα που μας είχανε στείλει και αφιερωνότανε στους ανεξάρτητους , εγώ έχω περίοδο, αυτή έκανε σαν υστερική , βλέπεις δύσκολη η θέση της να είναι και χωμένη ως το κόκαλο στην ΠΚΣ και να είναι αμερόληπτη στο ράδιο , αλλά ας έχει, κατάλαβε μετά ότι έκανε χοντρό λάθος που μου έβαλε τις φωνές ζήτησε συγνώμη και ησύχασε! Της είχα πει από την αρχή ότι το θέμα σήμερα ήτανε κάπως λεπτό , το ρίξαμε στο χαβαλέ με τις εκλογές κι αυτό άρεσε και φάνηκε από τα μηνύματα , παρόλα τα ευτράπελα λοιπόν τα καταφέραμε και είναι από τις ελάχιστες φορές που γυρνάω μετά από την εκπομπή και είμαι στα αλήθεια ευχαριστημένη ! Έτσι κι αλλιώς ανήκω κι εγώ σε αυτό το 60% που δεν θα πάει να ψηφίσει την Τετάρτη και είχα όλο το δικαίωμα να πω ότι μου καπνίσει χωρίς να έχω επιπτώσεις από κανένα κόμμα , αν είναι δυνατόν!
Δεν θα πάω να ψηφίσω λοιπόν την Τετάρτη , θα κάνω άλλα πιο χρήσιμα πράγματα εκείνη τη μέρα , έτσι κι αλλιώς είτε πάω να ψηφίσω είτε όχι πάλι πρόβατο θα με πούνε , δεν μου αρέσει να τα απαξιώνω όλα αν και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να το κάνει ! Το όλο σκηνικό μου θυμίζει μια μακρινή μου θεία, τρίτη ή τέταρτη ξαδέρφη του πατέρα μου , που όποτε πηγαίναμε σπίτι της όταν ήμασταν μικρά με τον αδερφό μου , αν μας έδινε διάφορα καλούδια και δεν τα τρώγαμε έλεγε στη μάνα μου, ααααα, Λίτσα ακατάδεχτα και κακοφάγανα τα παιδία σου, τίποτα δεν έφαγαν !Υπήρχαν φορές όμως που φάγαμε και το γλυκό της και το αλμυρό της και τότε ερχότανε το καλό , ααααα Λίτσα στο χωράφι τα είχες τα παιδία; Φαγανά είναι, όλα τα φάγανε! Αν θέλει να πει κάτι ο κόσμος το λέει ότι κι αν κάνεις , κι αν θέλουν να βγάλουνε κάποιο πόρισμα για το πόσο καλός φοιτητής ή κακός είσαι ή για το πόσο ενδιαφέρεσαι ή όχι για το κοινό καλό της σχολή σου θα το βγάλουνε είτε ψηφίσεις είτε όχι , το θέμα είναι να ξέρεις εσύ τι θες και συνειδητά να ασκήσεις το εκλογικό σου δικαίωμα ή να απέχεις ! Ο λόγος που απέχω από αυτές τις εκλογές είναι γιατί έχω απογοητευτεί , γιατί ίσως με την δικιά μου αποχή άφησα κάποιους άλλους να καταντήσουν την όλη ιστορία πανηγυράκι για λίγους , αλλά ειλικρινά καταλήγω στο να απέχω, παρά να παίρνω μέρος σε αυτό, γιατί καμία φωνή δεν με εκφράζει , όλες στα αυτιά μου ηχούν γελοίες ! Κλείνω αυτό το κειμενάκι, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Πανούσης έτη φωτός πίσω στο περιοδικό in Rock !
- Έχουμε τώρα και τις φοιτητικές εκλογές, τραπεζάκια έξω, σούσουρο, Δαπίτες με κινητά κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Μ' αρέσει πολύ όλο αυτό που γίνεται γιατί ξεβρακώνει το κόλπο αυτό που δεν έχει καμμία σχέση με τη δημοκρατία και με την εκπροσώπηση αυτή η δι' αντιπροσώπου δημοκρατία που έχουμε, το σύστημα αυτό το οποίο είναι λιγάκι περίεργο. Αντιπροσωπείες εγώ δέχομαι μονάχα στ' αυτοκίνητα κι εκεί το συζητάμε και πάλι, κι εκεί σου κάνουνε ζημιά. Τώρα εμείς είμαστε υπέρ της άμεσης δημοκρατίας. Κι όταν λέω "εμείς" είναι ο πληθυντικός ευγενείας.
Δευτέρα, Απριλίου 03, 2006
Ο Τζίμη, ο σκύλος μου !
Δεν ξέρω τι να γράψω . Είναι πραγματικά τρομακτικό με τι ταχύτητα γεμίζει το τασάκι από τα goody’s δίπλα μου, απομεινάρι κι αυτό, δώρο από κάποιους συμφοιτητές μου στο πρώτο έτος που το είχαν καβατσώσει, τώρα πια δεν ξέρω καν αν ζούνε ή αν πέθαναν!
Από το πρωί το καθαρίζω, κι αυτό επιμένει να γεμίζει ξανά και ξανά . Στο κρεβάτι αφημένη μια καρτέλα depon από το πρωί να υποδηλώνει τους πόνους περιόδου που σαν να υποχώρησαν τώρα που βράδιασε… Σήμερα δεν το κούνησα ρούπι από το σπίτι ή μάλλον βγήκα λίγο το μεσημέρι προς αναζήτηση κυριακάτικων εφημερίδων , όμορφη ανοιξιάτικη μέρα , που επιβάλει καφέ και τάβλι , μα όλοι ήταν φευγάτοι , αλλά ας είναι μπορεί κάποιοι να είχανε μείνει , αλλά δεν πήρα κανέναν τηλέφωνο γιατί σήμερα από το πρωί ήμουν φευγάτη εγώ, στον κόσμο μου, στην μουντάδα μου . Μου έκανε καλό ο εγκλεισμός , από αύριο σκέφτηκα πως θα γκρινιάζω πάλι που δεν θα έχω χρόνο να δω το σπίτι μου , και τι να δω; Ένα μονίμως ακατάστατο δυάρι , με αφημένα αποτσίγαρα στα τασάκια , άπλυτα στην κουζίνα , ρούχα πεταμένα από εδώ και από εκεί, με περιμένει κάθε φορά που γυρίζω , είναι ώρες που μου λείπει και ώρες που με πνίγει! Ο καφές ξεχασμένος κι αυτός από το πρωί εδώ πάνω στο γραφείο , δίπλα του στοιβαγμένα βιβλία , σημειώσεις χαρτάκια , αναπτήρες , cd , σερβιέτες , πινέλα , μανταλάκια , λεξικά , είναι ο καινούργιος μου έρωτας τα λεξικά ! Είπα να ασχοληθώ σήμερα λίγο σοβαρά με την αυριανή μας εκπομπή που είναι αφιερωμένη στις φοιτητικές εκλογές…Μου πήρε αρκετές ώρες μπορώ να πω , αλλά θέλω να ελπίζω πως αύριο το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά καλό, ένιωσα λίγο χαμάλης της υπόθεσης , μιας και η συμπαραγωγός μου το αέριζε μαζί με τον γκόμενο της στην Πάτρα ενώ εγώ δημιουργούσα , αλλά χαλάλι , εξάλλου το γούσταρα και το έκανα , σκέφτομαι και το άλλο υπήρξαν εκπομπές που βγάλαμε αξιοπρεπώς, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει τίποτα! Την Παρασκευη θα μαζέψω πάλι τα μπογαλάκια μου για να ανηφορίσω στην πρωτεύουσα , δικαιούμαι να το αερίσω κι εγώ λιγάκι νομίζω, οπότε αναλαμβάνει εκείνη για την επόμενη Δευτέρα ! Αν και μοναχικά η μέρα σήμερα κύλισε όμορφα , οι γέροντες από τον τέταρτο που τυγχάνει να είναι και αυτοί που μου νοικιάζουν το σπίτι , μου έφεραν και σήμερα φαγητό, τα συνηθισμένα υγιεινά φαγητά που τους επιβάλει η ηλικία τους μου προσφέρουν με ένα χαμόγελο συνήθως .Όπως σήμερα που άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την κυρία Χρυσή με το δίσκο στο χέρι , η μισή σούπα είχε χυθεί πάνω στο δίσκο , έχει λίγο παρκινσον βλέπεται! Δεν μου γεμίζουν μονάχα το στομάχι , μου γεμίζουν και την καρδιά καμιά φορά , γιατί νιώθω πως υπάρχει κάποιος που με νοιάζεται εδώ κάτω από το αυλάκι που με έφερε η μοίρα μου ! Αν και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ένιωσα μόνη σε αυτό το σπίτι , από τότε που ήρθα εδώ είχα πάντα μαζί μου τον λούτρινο μεγάλο σκύλο μου τον Τζίμη , ξενιτευτήκαμε μαζί , αυτός άφησε την Ιταλία κι εγώ την βασίλισσα της Θεσσαλίας , μπορεί για κάποιους να ακούγεται κουτό , μα αυτός ο λούτρινος σκύλος για μένα σημαίνει πολλά ! Ξέρω πολλοί τώρα μπορεί να με φαντάζεστε σαν την Κούρκουλα να παίζω τη Σελήνη στη Λάμψη του Φώσκολου και κρατώντας τον μεγάλο λούτρινο αρκούδο να λέω «Σελήνη , αγαπάει Αλέξη !!!» Ναι ο Τζίμη για μένα σημαίνει πολλά ! Δεν μου τον χάρισε κανένας ,δεν μου θυμίζει κάτι , μόνη μου τον είχα πάρει από ένα μεγάλο πολυκατάστημα στην Αγκόνα που ήταν στοιβαγμένος μαζί με άλλα ζώα , χελώνες , δελφίνια , αρκούδες και τα σχετικά ! Ο Τζίμη έχει ψυχή κι αν δεν είχε , τώρα πια έχει, έχει ένα κομμάτι από τη δική μου ! Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα μια αδυναμία στις γάτες , σε αυτά τα ζώα του σατανά που λέει και ο φίλος μου ο Λιάκος , τώρα πως κατάντησα να δίνω όλη μου την φροντίδα σε έναν σκύλο και μάλιστα λούτρινο ποιος ξέρει ; Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ακόμα είμαι ανίκανη να προσφέρω φροντίδα στον ίδιο μου τον εαυτό, πόσο μάλλον να τα βγάλω πέρα με ένα ζωντανό πλάσμα , τώρα γιατί σκύλος και όχι γάτα ποιος ξέρει , ίσως επειδή ο σκύλος είναι ο καλύτερος σύντροφος του ανθρώπου !!! Με λίγα λόγια , εκείνον έπαιρνα αγκαλιά όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο για να αγκαλιάσω , πάνω του έκλαιγα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να κλάψω , σε εκείνον μιλούσα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να μιλήσω , εκείνος πάντα με περίμενε όταν γυρνούσα κουρασμένη στο σπίτι, αποφάσισα σήμερα να του αφιερώσω αυτό εδώ το post και να του πω ότι είμαι περήφανη που είναι σκύλος μου, και φυσικά ότι είναι ο καλυτερότερος φίλος μου !
Από το πρωί το καθαρίζω, κι αυτό επιμένει να γεμίζει ξανά και ξανά . Στο κρεβάτι αφημένη μια καρτέλα depon από το πρωί να υποδηλώνει τους πόνους περιόδου που σαν να υποχώρησαν τώρα που βράδιασε… Σήμερα δεν το κούνησα ρούπι από το σπίτι ή μάλλον βγήκα λίγο το μεσημέρι προς αναζήτηση κυριακάτικων εφημερίδων , όμορφη ανοιξιάτικη μέρα , που επιβάλει καφέ και τάβλι , μα όλοι ήταν φευγάτοι , αλλά ας είναι μπορεί κάποιοι να είχανε μείνει , αλλά δεν πήρα κανέναν τηλέφωνο γιατί σήμερα από το πρωί ήμουν φευγάτη εγώ, στον κόσμο μου, στην μουντάδα μου . Μου έκανε καλό ο εγκλεισμός , από αύριο σκέφτηκα πως θα γκρινιάζω πάλι που δεν θα έχω χρόνο να δω το σπίτι μου , και τι να δω; Ένα μονίμως ακατάστατο δυάρι , με αφημένα αποτσίγαρα στα τασάκια , άπλυτα στην κουζίνα , ρούχα πεταμένα από εδώ και από εκεί, με περιμένει κάθε φορά που γυρίζω , είναι ώρες που μου λείπει και ώρες που με πνίγει! Ο καφές ξεχασμένος κι αυτός από το πρωί εδώ πάνω στο γραφείο , δίπλα του στοιβαγμένα βιβλία , σημειώσεις χαρτάκια , αναπτήρες , cd , σερβιέτες , πινέλα , μανταλάκια , λεξικά , είναι ο καινούργιος μου έρωτας τα λεξικά ! Είπα να ασχοληθώ σήμερα λίγο σοβαρά με την αυριανή μας εκπομπή που είναι αφιερωμένη στις φοιτητικές εκλογές…Μου πήρε αρκετές ώρες μπορώ να πω , αλλά θέλω να ελπίζω πως αύριο το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά καλό, ένιωσα λίγο χαμάλης της υπόθεσης , μιας και η συμπαραγωγός μου το αέριζε μαζί με τον γκόμενο της στην Πάτρα ενώ εγώ δημιουργούσα , αλλά χαλάλι , εξάλλου το γούσταρα και το έκανα , σκέφτομαι και το άλλο υπήρξαν εκπομπές που βγάλαμε αξιοπρεπώς, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει τίποτα! Την Παρασκευη θα μαζέψω πάλι τα μπογαλάκια μου για να ανηφορίσω στην πρωτεύουσα , δικαιούμαι να το αερίσω κι εγώ λιγάκι νομίζω, οπότε αναλαμβάνει εκείνη για την επόμενη Δευτέρα ! Αν και μοναχικά η μέρα σήμερα κύλισε όμορφα , οι γέροντες από τον τέταρτο που τυγχάνει να είναι και αυτοί που μου νοικιάζουν το σπίτι , μου έφεραν και σήμερα φαγητό, τα συνηθισμένα υγιεινά φαγητά που τους επιβάλει η ηλικία τους μου προσφέρουν με ένα χαμόγελο συνήθως .Όπως σήμερα που άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την κυρία Χρυσή με το δίσκο στο χέρι , η μισή σούπα είχε χυθεί πάνω στο δίσκο , έχει λίγο παρκινσον βλέπεται! Δεν μου γεμίζουν μονάχα το στομάχι , μου γεμίζουν και την καρδιά καμιά φορά , γιατί νιώθω πως υπάρχει κάποιος που με νοιάζεται εδώ κάτω από το αυλάκι που με έφερε η μοίρα μου ! Αν και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ένιωσα μόνη σε αυτό το σπίτι , από τότε που ήρθα εδώ είχα πάντα μαζί μου τον λούτρινο μεγάλο σκύλο μου τον Τζίμη , ξενιτευτήκαμε μαζί , αυτός άφησε την Ιταλία κι εγώ την βασίλισσα της Θεσσαλίας , μπορεί για κάποιους να ακούγεται κουτό , μα αυτός ο λούτρινος σκύλος για μένα σημαίνει πολλά ! Ξέρω πολλοί τώρα μπορεί να με φαντάζεστε σαν την Κούρκουλα να παίζω τη Σελήνη στη Λάμψη του Φώσκολου και κρατώντας τον μεγάλο λούτρινο αρκούδο να λέω «Σελήνη , αγαπάει Αλέξη !!!» Ναι ο Τζίμη για μένα σημαίνει πολλά ! Δεν μου τον χάρισε κανένας ,δεν μου θυμίζει κάτι , μόνη μου τον είχα πάρει από ένα μεγάλο πολυκατάστημα στην Αγκόνα που ήταν στοιβαγμένος μαζί με άλλα ζώα , χελώνες , δελφίνια , αρκούδες και τα σχετικά ! Ο Τζίμη έχει ψυχή κι αν δεν είχε , τώρα πια έχει, έχει ένα κομμάτι από τη δική μου ! Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα μια αδυναμία στις γάτες , σε αυτά τα ζώα του σατανά που λέει και ο φίλος μου ο Λιάκος , τώρα πως κατάντησα να δίνω όλη μου την φροντίδα σε έναν σκύλο και μάλιστα λούτρινο ποιος ξέρει ; Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ακόμα είμαι ανίκανη να προσφέρω φροντίδα στον ίδιο μου τον εαυτό, πόσο μάλλον να τα βγάλω πέρα με ένα ζωντανό πλάσμα , τώρα γιατί σκύλος και όχι γάτα ποιος ξέρει , ίσως επειδή ο σκύλος είναι ο καλύτερος σύντροφος του ανθρώπου !!! Με λίγα λόγια , εκείνον έπαιρνα αγκαλιά όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο για να αγκαλιάσω , πάνω του έκλαιγα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να κλάψω , σε εκείνον μιλούσα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να μιλήσω , εκείνος πάντα με περίμενε όταν γυρνούσα κουρασμένη στο σπίτι, αποφάσισα σήμερα να του αφιερώσω αυτό εδώ το post και να του πω ότι είμαι περήφανη που είναι σκύλος μου, και φυσικά ότι είναι ο καλυτερότερος φίλος μου !
Σάββατο, Απριλίου 01, 2006
Πρωταπριλιά
Κυρίες και κύριοι , αρχίζει το show χειροκροτήστε όλοι με ενθουσιασμό! Καλό μας μήνα , με το καλό μας μπήκε με το καλό και να μας βγει αγαπητοί, πρωταπριλιά σήμερα και δεν έχω κανένα ψέμα πρόχειρο για να σας πλασάρω , αλλά δεν αγχώνομαι αλήθεια είναι , η πρωταπριλιά θα περάσει τα ψέματα θα συνεχιστούν …Ποιος θα τα εμποδίσει ;
Ο Απρίλης αν και ψεύτης μπήκε κάπως βαριά για την αφεντιά μου και δεν εννοώ μουντά, ανιαρά ,αγχωμένα , χωρίς στον ήλιο μοίρα και τα σχετικά , απλά με ένα ολόκληρο ταψί να μου βαραίνει το στομάχι ! Κι έτσι να βρίσκομαι ανάσκελα και να ζητάω σόδες , με την κοιλία μου φουσκωμένη σαν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη! Δεν παραπονιέμαι που σήμερα κυλιόμουνα στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας το ταβάνι ούτε που έφαγα εκείνο το ταψί ραβανί στην κατσιά που λέγαμε, έπρεπε κάπως να ισορροπήσω το ξέφρενό κλείσιμο του Μαρτίου ! Ας είναι καλά ο Ηλίας που είναι τσαχπίνης και δραστήριος και μαζί με την γκόμενα του τρέχει και μένα κι έτσι κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά , κι ανάβει το κέφι !Έτσι με την κοιλιά παραφουσκωμένη μέσα από ήχους βογκητών δυσφορίας, αναπολώ τις καλές εκείνες μέρες του χθες, που οι λέξεις μου κρύβανε μια άλλου είδους δυσφορία ! Τότε που το γράψιμο ήταν λύτρωση , έκφρασή , έξοδος κινδύνου από τραγικές καταστάσεις ! Τις μέρες εκείνες που όλα γιγαντώνονταν , που είχαν κάποιο νόημα , που υπήρχαν θύτες και θύματα , που υπήρχαν μαύρες τρύπες και ιπτάμενα ξωτικά , ολόγιομα φεγγάρια , ματαιόδοξα ξεσπάσματα , απελπισία που μου έδινε το δικαίωμα να κυλάω στο πάτο να αγναντεύω τον κόσμο από εκεί κάτω , τότε που το ποτήρι πάντα φάνταζε μισοάδειο! Και τώρα ποια η χαρά ; Ποιο το νόημα; Ούτε κλάματα , ούτε φωνές , ούτε παραληρηματικά ξεσπάσματα , μονάχα οκνηρία, χαβαλές και μια μόνιμη αβεβαιότητα ! Δεν νομίζω πως ζω καλύτερες μέρες , πως έπαψαν να υπάρχουν τραγικές στιγμές στην καθημερινότητα μου , ούτε έλυσα όλα εκείνα που κάποτε απεγνωσμένα σπαταλούσα νύχτες και μέρες πάνω από χαρτιά για να βρω, ποια είμαι, που πάω , πως θα καταφέρω να ξεπεράσω όλα αυτά που είχα μπροστά μου και φάνταζαν άλυτα !Αναισθησία , παλιότερα αυτή η λέξη με φόβιζε και τώρα με εκφράζει απόλυτα ! Όταν γευτείς τον πάτο νομίζω πως άνετα μπορείς να αλλοτριωθείς , όταν περάσεις από τη θέση του θύματος στη θέση του θύτη πολλά αλλάζουνε , μα τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε στην δικιά μου περίπτωση.. Ούτε θέση άλλαξα , ούτε ρόλο , ήταν απλά μια φυσική αβίαστη εξέλιξη. Όλα υπάρχουν, όπως υπήρχαν πάντα, ο πόνος , η απογοήτευση , η χαρά , ο έρωτας , η απώλεια , απλά άλλαξαν κάπως γεύση , από πικάντικα τα περισσότερα έγιναν άνοστα , ανάλατα! Στην πραγματικότητα τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πολύ περισσότερο από εκείνες τις μέρες , απλά όλα πλέον γίνονται δεκτά με μια απάθεια , με μια στωικότητα , τίποτα δεν με σοκάρει πια , τίποτα δεν με τραντάζει , τίποτα δεν με συγκινεί , δεν με εμπνέει όπως παλιά… Μπορεί να είναι απλώς αυτοάμυνα , μπορεί να είναι συμβιβασμός , μπορεί απλά να είναι το εξελιγμένο μοντέλο μου ! Ναι καμιά φορά λέω πως είναι καλύτερα τώρα , αφού η επιφανειακή μου ανεμελιά με κάνει να περνάω καλά τις μέρες μου , δεν νιώθω πια μια τραγική φιγούρα , μάλλον είμαι αυτό που ίσως μισούσα παλιά γιατί το ζήλευα , τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αναίσθητη! Αλλά ο λύκος κι αν γέρασε τομάρι δεν αλλάζει, έχω ξαναπεράσει τέτοιες μακρόχρονες περιόδους αναισθησίας και στο παρελθόν που την είχα καταβρει νομίζοντας πως σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανήκει η Σοφία , αλλά την πάτησαν όταν όλα μου βγήκαν μαζεμένα ! Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε και τα έγραψα όλα αυτά , ίσως επειδή περιπλανώμενη στη μπλογκόσφαιρα αντίκρισα απέραντη καλλιτεχνική θλίψη , που μου θύμισε κάτι από μένα, ένα κομμάτι του εαυτού μου , που ξέχασα … Πάντα είχα την αίσθηση ότι η θλίψη ήταν μια μεγάλη ώθηση στην έμπνευση , τουλάχιστον στη δική μου , ήμουνα κάτω από την επήρεια της όταν στο παρελθόν μερικές φορές νόμισα ότι μεγαλούργησα γράφοντας ! Όχι δεν εύχομαι να γίνει πάλι κάτι τραγικό στη ζωή μου για να ξαναβρώ έμπνευση! Και να ερχότανε αυτή την περίοδο το πολύ- πολύ να σατίριζα την όλη κατάσταση , εκείνο που εύχομαι είναι να μεγαλουργήσω (χε-χε) κάτω από τη μέθη μιας υπέρτατης ευτυχίας ! Τα σέβη μου !
Ο Απρίλης αν και ψεύτης μπήκε κάπως βαριά για την αφεντιά μου και δεν εννοώ μουντά, ανιαρά ,αγχωμένα , χωρίς στον ήλιο μοίρα και τα σχετικά , απλά με ένα ολόκληρο ταψί να μου βαραίνει το στομάχι ! Κι έτσι να βρίσκομαι ανάσκελα και να ζητάω σόδες , με την κοιλία μου φουσκωμένη σαν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη! Δεν παραπονιέμαι που σήμερα κυλιόμουνα στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας το ταβάνι ούτε που έφαγα εκείνο το ταψί ραβανί στην κατσιά που λέγαμε, έπρεπε κάπως να ισορροπήσω το ξέφρενό κλείσιμο του Μαρτίου ! Ας είναι καλά ο Ηλίας που είναι τσαχπίνης και δραστήριος και μαζί με την γκόμενα του τρέχει και μένα κι έτσι κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά , κι ανάβει το κέφι !Έτσι με την κοιλιά παραφουσκωμένη μέσα από ήχους βογκητών δυσφορίας, αναπολώ τις καλές εκείνες μέρες του χθες, που οι λέξεις μου κρύβανε μια άλλου είδους δυσφορία ! Τότε που το γράψιμο ήταν λύτρωση , έκφρασή , έξοδος κινδύνου από τραγικές καταστάσεις ! Τις μέρες εκείνες που όλα γιγαντώνονταν , που είχαν κάποιο νόημα , που υπήρχαν θύτες και θύματα , που υπήρχαν μαύρες τρύπες και ιπτάμενα ξωτικά , ολόγιομα φεγγάρια , ματαιόδοξα ξεσπάσματα , απελπισία που μου έδινε το δικαίωμα να κυλάω στο πάτο να αγναντεύω τον κόσμο από εκεί κάτω , τότε που το ποτήρι πάντα φάνταζε μισοάδειο! Και τώρα ποια η χαρά ; Ποιο το νόημα; Ούτε κλάματα , ούτε φωνές , ούτε παραληρηματικά ξεσπάσματα , μονάχα οκνηρία, χαβαλές και μια μόνιμη αβεβαιότητα ! Δεν νομίζω πως ζω καλύτερες μέρες , πως έπαψαν να υπάρχουν τραγικές στιγμές στην καθημερινότητα μου , ούτε έλυσα όλα εκείνα που κάποτε απεγνωσμένα σπαταλούσα νύχτες και μέρες πάνω από χαρτιά για να βρω, ποια είμαι, που πάω , πως θα καταφέρω να ξεπεράσω όλα αυτά που είχα μπροστά μου και φάνταζαν άλυτα !Αναισθησία , παλιότερα αυτή η λέξη με φόβιζε και τώρα με εκφράζει απόλυτα ! Όταν γευτείς τον πάτο νομίζω πως άνετα μπορείς να αλλοτριωθείς , όταν περάσεις από τη θέση του θύματος στη θέση του θύτη πολλά αλλάζουνε , μα τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε στην δικιά μου περίπτωση.. Ούτε θέση άλλαξα , ούτε ρόλο , ήταν απλά μια φυσική αβίαστη εξέλιξη. Όλα υπάρχουν, όπως υπήρχαν πάντα, ο πόνος , η απογοήτευση , η χαρά , ο έρωτας , η απώλεια , απλά άλλαξαν κάπως γεύση , από πικάντικα τα περισσότερα έγιναν άνοστα , ανάλατα! Στην πραγματικότητα τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πολύ περισσότερο από εκείνες τις μέρες , απλά όλα πλέον γίνονται δεκτά με μια απάθεια , με μια στωικότητα , τίποτα δεν με σοκάρει πια , τίποτα δεν με τραντάζει , τίποτα δεν με συγκινεί , δεν με εμπνέει όπως παλιά… Μπορεί να είναι απλώς αυτοάμυνα , μπορεί να είναι συμβιβασμός , μπορεί απλά να είναι το εξελιγμένο μοντέλο μου ! Ναι καμιά φορά λέω πως είναι καλύτερα τώρα , αφού η επιφανειακή μου ανεμελιά με κάνει να περνάω καλά τις μέρες μου , δεν νιώθω πια μια τραγική φιγούρα , μάλλον είμαι αυτό που ίσως μισούσα παλιά γιατί το ζήλευα , τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αναίσθητη! Αλλά ο λύκος κι αν γέρασε τομάρι δεν αλλάζει, έχω ξαναπεράσει τέτοιες μακρόχρονες περιόδους αναισθησίας και στο παρελθόν που την είχα καταβρει νομίζοντας πως σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανήκει η Σοφία , αλλά την πάτησαν όταν όλα μου βγήκαν μαζεμένα ! Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε και τα έγραψα όλα αυτά , ίσως επειδή περιπλανώμενη στη μπλογκόσφαιρα αντίκρισα απέραντη καλλιτεχνική θλίψη , που μου θύμισε κάτι από μένα, ένα κομμάτι του εαυτού μου , που ξέχασα … Πάντα είχα την αίσθηση ότι η θλίψη ήταν μια μεγάλη ώθηση στην έμπνευση , τουλάχιστον στη δική μου , ήμουνα κάτω από την επήρεια της όταν στο παρελθόν μερικές φορές νόμισα ότι μεγαλούργησα γράφοντας ! Όχι δεν εύχομαι να γίνει πάλι κάτι τραγικό στη ζωή μου για να ξαναβρώ έμπνευση! Και να ερχότανε αυτή την περίοδο το πολύ- πολύ να σατίριζα την όλη κατάσταση , εκείνο που εύχομαι είναι να μεγαλουργήσω (χε-χε) κάτω από τη μέθη μιας υπέρτατης ευτυχίας ! Τα σέβη μου !
Υ.Σ «…Τίποτα δεν κάνω που ν’ αξίζειΤίποτα δεν βρίσκεται να μ’ αρέσειΘα τα τινάξω όλα μετά θα βάλω τέλοςΘεέ μου είναι η τελευταία της φορά….Ποτέ πια...» Μωρά στη Φωτιά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
