Διάλλειμα

Σήκωσα επιτέλους κεφάλι από τα βιβλία… Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια , γι’ αυτό και σήμερα , τρέχω και δεν φτάνω , κι ας μην το κούνησα ρούπι απ’ το σπίτι … Από τότε που ξύπνησα , το μόνο που έκανα ήταν να μου φτιάξω έναν καφέ της κακίας ώρας, αν και συνήθως τον πετυχαίνω , αλλά για όλα φταίει το τηλεφώνημα του Γιώργου, μπούρου-μπούρου έκοψε ο καφές , πως θα γίνει …

Για καλή μου τύχη λίγο πριν, κάποιος είχε θυμηθεί να με ξυπνήσει για πρωί, κατά τη μία το μεσημέρι δηλαδή…
Ναι ήταν ο ίδιος εκνευριστικός θόρυβος από το χαλασμένο κουδούνι μου , γκλίν –γκλόν –γκλαααααααααν , παλεύοντας με τα παπλώματα δεν είχα καμία διάθεση να ξυπνήσω κι απλώς άλλαξα πλευρό ..
Σοφία είσαι μέσα;
Μέσα στον ύπνο μου δεν ήξερα αν αυτή η φωνή έρχεται μέσα από ένα όνειρο δράσης , που έχουμε σχεδιάσει να κάνουμε μεγάλη μπάζα ληστεύοντας εκατοντάδες τράπεζες και είναι η μεγάλη ώρα που πρέπει να πω , ότι ναι είμαι μέσα στο κόλπο, μπας και δω ποτέ από κοντά αυτή τη Jamaica και όχι μόνο πάνω στην υδρόγειο !
Αλλά όχι, τελικά δεν ήτανε όνειρο, μετά από λίγο καθώς επέμενε, είχα ήδη αναγνωρίσει τη φωνή . Ήταν η Ζωή από απέναντι . Σηκώθηκα με δυσκολία, και διαπίστωνα πώς η τηλεόραση ήταν ανοιχτή, κι εγώ είχα κοιμηθεί με τα ρούχα στον καναπέ .Έσυρα τα πόδια μου μέχρι την πόρτα και της άνοιξα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της και να αντικρίζω το θέαμα που αντίκριζε, αλλά εντάξει με έχει δει και χειρότερα.
-Ζωή : Καλημέρα, α! συγνώμη σε ξύπνησα;
- Σοφία : Μπα, όχι μωρέ δεν πειράζει (σκέψεις :καλά μωρή δεν βλέπεις την τσίμπλα στο μάτι; )
- Ζωή: Χτύπησα γιατί ήθελα να σου πω ότι με πήρε τηλέφωνο ο Δράκος από την Αθήνα , και μου είπε ότι ενδιαφέρεται η ΟΡΤ να κάνουμε μια σειρά από εκπομπές στην τηλεόραση , με καλεσμένους και τέτοια και να αναλύουμε θέματα , όπως αυτό που είχαμε σε μια από τις εκπομπές στο ράδιο για τον 20χρόνο γιάπη . Μου είπε να σου το πω και να το συζητήσουμε.
- Σοφία : Α! (σκέψεις που παρεμβάλλονται :
Καφέ έχω; Καλά τι μου λέει αυτή τώρα, ποιος τους είπε ότι έχω όρεξη να κάνω την TV persona , ποιος της είπε ότι θα συνεργαστούμε , τι θέλει κι αυτή η ΟΡΤ, με το Ιόνιο δεν είχα κλείσει εγώ την τελευταία φορά; Τελικά αυτοί αποφασίζουνε ότι τους γουστάρει και όχι εμείς, εμείς απλώς εκτελούμε, άντε το πολύ- πολύ έχουμε και το δικαίωμα να διαφωνήσουμε και μετά να πάμε σπίτια μας . Μπλέξιμο μπουτιών προβλέπω εδώ …)
Θα δούμε . Τι να σου πω, αν μας κλείσουν προσωπικό κομμωτή , μακιγιέρ και διαιτολόγο , μπορεί και να συμφωνήσω …
Τι γελάς ρε, δεν είμαι εγώ για σοβαρές συζητήσεις , που να πάω με τα κοτσίδια και το φουντωτό ανοιχτό μαλλί μου. Άσε που δεν έχω και καμία καλή πένα , να την κρατάω με νάζι κάτω από το μάγουλό , όπως κάνει η Στάη. Σου είπε μήπως πόσο θα διαρκέσει αυτό το πανηγύρι;
- Ζωή: Όχι δε μου είπε, κάτι για μια σειρά εκπομπών ανέφερε μόνο. Θα περάσω κάποια στιγμή να το συζητήσουμε.
- Σοφία: Καλά .
- Ζωή : Θα πάω σούπερ μάρκετ στου Τερζή που τα φέρνει και σπίτι , θέλεις τίποτα; Έχω εδώ μια λίστα, αν θες να μου πεις να γράψω να σου πάρω .
- Σοφία: ( ο εγκέφαλός αρχίζει να λειτουργεί ) ναι-ναι θέλω, όχι πολλά πράγματα, είπες τα φέρνουν σπίτι ε; Χμ… Πάρε αυγά, ψωμί, γάλα, ζάχαρη, καφέ, γιαουρτάκια total 2%, κανένα χυμό ροδάκινο , ψωμί για τοστ , 10 φέτες γαλοπούλα καπνιστή , 10 φέτες gouda , 3-4 εξάδες εμφιαλωμένο νερό , μια κρέμα μαλλιών , κανένα χαρτί υγείας , σερβιέτες, ένα Tide…………..
- Ζωή: ( έχει μείνει έκπληκτή, κι όμως εγώ σοβαρολογώ !) Θες κάτι άλλο;
- Σοφία: Α! ναι. Ένα πακέτο τσιγάρα και να περάσεις από το lexis να πάρεις κάτι σημειώσεις για τον Παπαδημητρίου, κάτσε να σου δώσω και λεφτά …..
- Ζωή : Οκ , μετά θα πάμε με τον Ηλία για καφέ θες να έρθεις ;
- Σοφία : (Απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη) Μπα, γράφω αύριο τρία μαθήματα στη σειρά από τις 11 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα , όχι ότι το τρίτο θα το δώσω, αλλά λέω να διαβάσω τίποτα για τα άλλα δυο γιατί όλο το Σαββατοκύριακό το κωλοβάρεσα .
- Ζωή: Καλά , θα τα πούμε μετά. Bye …
- Σοφία: Άντε τα λέμε . Α! Μιας που κατεβαίνεις , κάτσε να σου δώσω να πετάξεις και κάτι σκουπίδια …

Κλείνοντας την πόρτα είπα να την ξαναπέσω , αλλά κοίταξα την ώρα και δεν με έπαιρνε . Μήπως το παραξεφτίλισα; Μπα, μια ζωή εγώ έκανα τον λακαμά . Δεν σου τυχαίνει κάθε μέρα τέτοια ευκαιρία ! Μετά από λίγο έπεσα κατευθείαν στα σκληρά , παρήγγειλα και τα συνηθισμένα μου από το IL POSTO . Και οι ώρες κυλούσαν και οι σελίδες κυλούσαν και ήταν ατελείωτες , που να διαβάσεις δυο τόμους , πήρα τις σημειώσεις που μου είχε προμηθεύσει η Γιάννα , είδα εκεί και τα sos και πάλι δεν ξεμπέρδευα.
Από την Παρασκευή και μετά το έξυσα μέχρι να ματώσει, και τώρα ότι πρόλαβα –πρόλαβα .
Η πρώτη διακοπή ήρθε και πάλι από το σταθερό μου, ήταν ο Μιχάλης σε μία ώρα έφευγε για Ρέθυμνο κι εγώ του τραγουδούσα, «εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη , κι εγώ βουλιάζω κάθε νύχτα στη στεριά …» Και μετά ακολούθησαν απανωτά τηλεφωνήματα, λες και σαν όλοι να με θυμήθηκαν την ίδια ώρα , κι έτσι αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα. Είπα να καταγράψω αυτή την τόσο απλή μου μέρα , μέσα από πόνους περιόδου , depon και θερμοφόρες που δεν βοήθησαν και πολύ την κατάσταση . Συνήθως γράφω, για μεγάλα ταξίδια, έρωτες, άντρες , όνειρα , όσες φορές προσπάθησα να γράψω κάτι επιστημονικό απέτυχα, τα πολιτικά τα αποφεύγω ή με αποφεύγουνε αυτά(γαμώτο που είναι τα τσιγάρα, όπως έλεγε και ο αδερφός μου δεν μπορώ να τα κάνω και αναπάντητη για να τα βρω ….) μεγάλη έμπνευση δεν έχω ,αλλά είπα να κάνω ένα διάλλειμα και να γράψω αυτό το κείμενο , εξάλλου για μένα το γράψιμο είναι ξεκούραση, λύτρωση … Και αφού βρέθηκαν και τα τσιγάρα και θυμήθηκα την θεϊκή στιγμή όταν έπαιζα τάβλι με τον Evans ξημερώματα Κυριακής την ώρα του μαζέματος , που φέρνει τρία- δύο και μαζεύει τρία πούλια από το δύο , θεϊκή στιγμή , ήτανε τόσο κομμάτια ο τύπος , είχα πέσει στο πάτωμα από τα γέλια…
Και κάπου εδώ ξανακοίταξα το ρολόι και είπα πως δεν με παίρνει το διάλλειμα κράτησε περισσότερο από όσο το υπολόγιζα , καιρός να σας αφήσω …

She's running out again

When you were here before Couldn't look you in the eye You're just like an angel Your skin makes me cry You float like a feather In a beautiful world I wish I was special You're so fucking special But I 'm a creep I 'm a weirdo What the hell am I doing here?I don't belong here I don't care if it hurts I want to have control I want a perfect body I want a perfect soul I want you to notice When I'm not around You're so fucking special I wish I was special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell am I doing here?I don't belong here She's running out again She's running out She run, run, run run Run Whatever makes you happy Whatever you want You're so fucking special I wish I was special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell am I doing here? I don't belong hereI don't belong here.
Ξημερώματα Δευτέρας ακούω το αγαπημένο μου τραγούδι , ανεβάζω την καλύτερη φωτογραφία που ίσως έχω μέσα σε αυτό το pc , αλλά κοιτάζω τη δικιά σου, είναι τόσο αληθινή…
Να σου πω τι βρίσκω σε σένα; Είναι αυτή η μόνιμη μελαγχολία, αυτή η μόνιμη θλίψη στο βλέμμα σου, κάθομαι τόση ώρα και σε χαζεύω θα μπορούσα να κοιτάζω το βλέμμα σου για απροσδιόριστο χρόνο, ίσως μέχρι να με πάρει ο ύπνος...

Μπάρμπεκιου χωρίς Μπάρμπα γίνεται;

Πρωινό Σαββάτου , και εσύ είσαι κάπου , άραγε που να βρίσκεσαι , γιατί να λές ; Είμαι super market , μαζί με Εvans και αγοράζουμε τα απαραίτητα για το βραδινό φαγοπότι και όπως λέει και ο Πουλικάκος στο ο Θείος Νώντας ξέρει à
« Στο σουπερμάρκετ, στο σουπερμάρκετ θα βρούμε, φρέσκα , κατεψυγμένα και πλαστικά. Μήλα , πατάτες , γάλα, carnation και κότες….. κτλ»
Αφού λοιπόν με έβαλε στο καροτσάκι και με έσπρωχνε(τα φιλικά βάρη ), αρχίσαμε τα ψώνια .
Μπριζόλες, σουβλάκια, λεμόνια, σαλάτες , ψωμιά , κρασιά , ουζάκι για τον Evans και ατελείωτες μπύρες..
Μετά έσκασε μύτη και ο Teo μαζί με τον Antonio με το αμάξι φέρανε την ψησταριά και τα κάρβουνα, θα γίνει μεγάλο τζέρτζελο το βράδυ .
Θα καλέσω και την γειτόνισσα με τον Λιάκο της, τον τρελό Κερκυραίο, και θα γίνουμε μια μεγάλη παρέα , αλλά θα μου λείπει το καλύτερο φιλαράκι μου…
Έτσι θα το κάψουμε για την επιτυχημένη πρώτη εβδομάδα εξεταστικής , πάνε τα εργαστήρια και τώρα είμαστε πιο χαλαροί . Τελικά λίγο διάβασμα, λίγη τύχη, λίγο σκονάκι και λίγο γλείψιμο είναι η καλύτερη συνταγή για μια επιτυχημένη εξεταστική !
Μπορεί το χειμώνα να ξεπαγιάζεις και το καλοκαίρι να ψήνεσαι αλλά έχουν και τα καλά τους τα ρετιρέ. Έχουμε ξεφύγει τελείως αλλά αποφασίσαμε να κάνουμε μπάρμπεκιού στη βεράντα χειμωνιάτικα, αλλά τι σκάω εγώ, οι άντρες θα ψήνουν!
Τι καλά να είχαμε ένα τζακάκι , φωτίτσα, θαλπωρή, τα κάστανα στη φωτιά, η γιαγιά δίπλα στην κουνιστή καρέκλα ή μέσα στο τζάκι;
Όχι ρε αλήτη τη γιαγιά μέσα στο τζάκι , αν δεν ήταν αυτή να σε χρηματοδοτεί θα σου έλεγα τι μπάρμπεκιου θα έκανες απόψε.
Γιωργάρα έλα προλαβαίνεις να αφήσεις την αγχωμένη Αθήνα και να τσιμπήσεις κι εσύ κάτι και να πιεις μαζί μας έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε μπάρμεκιού χωρίς εσένα, μπάρμπεκιού χωρίς μπάρμπα δεν γίνεται και λίγο ρυζάκι Μπαρμπαμπέν για γαρνιτούρα ! Αλήθεια σήμερα θα μου λείπεις πιο πολύ από ποτέ , αν σε είχα εδώ θα ένιωθα πολύ πιο όμορφα .
Αχαχαχαχαχα! Αφού ξέρεις πόσο μου αρέσει να σε πειράζω, αν και κινδυνεύω πλέον να βρεθώ με κανέναν μπλαβί …..!
Το καλύτερο φιλαράκι το βρήκα με το ξεκίνημα αυτής της χρονιάς , μονό σε σένα μπορώ να τα εξομολογηθώ όλα, χωρίς φόβο και πάθος και να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια . Σε όλους τους άλλους ακόμα και στον εαυτό μου πουλάω παραμύθια . Ήθελες να έρθεις να με φροντίσεις όταν είχα πέσει δυο μέρες σε μια κωματώδη κατάσταση και για μένα αυτό σημαίνει πολλά βέβαια είχες φύγει για την συμπρωτεύουσα για να χαρείς την άδεια σου κι εγώ δεν ήθελα να σου το χαλάσω .
Μην στεναχωριέσαι όμως , μου έταξες εκδρομούλα μόλις γυρίσεις από το L.A, για Σούνιο τέλος του μήνα και όχι απλώς δεν την χάνω, πες πως έχω έρθει ήδη, αυτό είναι υπόσχεση . «Ετοιμάζω ταξίδι, μοναχά για πάρτη σου, στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου ….»
(Είδες άδικη που είναι η ζωή άλλοι πάνε στα L.A και άλλοι πάνε κατά διαόλου ή Κατακώλου στην καλύτερη περίπτωση).
Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο γίνεται το έλα να δεις, είσαι ο άνθρωπος μου, άσε που το σπίτι σου είναι σαν την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, οπότε την επόμενη φορά φεύγοντας θα έχω πάρει και κανένα σάκο βιβλία κι ας είναι στα αγγλικά γιατί όπως μου λες από μετάφραση χάνουν πολύ ,και φυσικά και εσένα μαζί ! Είναι καιρός να γνωρίσεις τις ρίζες σου, αφού κατάγεσαι από εδώ και δεν έχεις αξιωθεί ακόμα να έρθεις.
Είμαστε άνθρωποι που μιλάμε την ίδια γλώσσα , μη σου πω την ίδια αργκό, χαίρομαι πάρα πολύ που μπήκες έτσι ανορθόδοξα στη ζωή μου !
Αλήθεια σήμερα νιώθω άλλος άνθρωπος , αυτό ήταν.
Σίγα- σίγα ξεφλουδίζει …. Το πουλάκι πετάει για μακρινές πολιτείες όσοι το ψάξουν εκεί που το άφησαν δεν θα το βρουν, δυστυχώς γι’ αυτούς , ευτυχώς για το πουλάκι ! Σ’ ευχαριστωωωωωωωωωωωωωώ, είσαι άρχοντας τελικά ρε φίλε , γιατί με ελευθέρωσες , με βοήθησες να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, το ουράνιο τόξο που λάμπει σήμερα στην ψυχή μου είναι το πολυτιμότερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ και αυτό μου το χάρισες εσύ .

Πουρές

Εδώ το μπολ εκεί το μπολ.Που είναι το μπολ;Και όχι ότι κι ότι, θέλουμε γυάλινο μπολ για τον πουρέ, με τόση πατάτα τον τελευταίο καιρό,τι περιμένατε να φτιάξω έναν πουρέ θα έφτιαχνα και φυσικά σε σκόνη για να μπω καλύτερα στο πνεύμα της πατάτοκατάστασης,που χρόνος για την ιεροτελεστία του καθαρίσματος μιας πατάτας;

Το γυάλινο μπολ σας μάρανε και ποιος σας είπε ότι έχω γυάλινο;

Σκόνες-σκόνες –σκόνες,τον τελευταίο καιρό, τρώω μόνο σκόνες-σκόνες-σκόνες. «Σκόνη και θρύψαλα να γίνομαι μαζί σου ». Έτσι πες τα μεγάλε καλλιτεχναρά Κορκόλα! Μητροπάνος –Κορκολής βγάλανε cd μαζί,κοίτα να δεις εξελίξεις,χάλασε ο κόσμος!

Πουρές- σκόνη,σούπα-σκόνη,εντάξει δεν το έριξα ακόμα στην άσπρη σκόνη,καλά το σπίτι κι αν έχει σκόνη,στον αέρα σκόνη.Πάντως όταν βγάλουνε τον πατσά σε σκόνη θα το μάθουμε!Τι τον βγάλανε; Εγώ πάλι μια ζωή τα βλέπω όλα σαν μια αστρική σκόνη!

Περίεργη μέρα σήμερα σηκώθηκα με τρελά κέφια και καφέ μου έβαλα να πιω(ξέρεις τώρα θα μας πει και πως τεντώθηκε!!!) και τον Τζίμη σήκωσα από το πάτωμα είναι ο Ιταλός λούτρινός σκύλος μου και νυν άντρας μου ,χεχεχεχε!

Έχω γράψει ένα τεράστιο καταθλιπτικό κείμενο, έγραφα από το απόγευμα και δεν είχε τελειωμό για να αποφασίσω ότι τελικά όχι μόνο δεν θα το ανεβάσω,αλλά φτάνει,δε θέλω άλλη μιζέρια ……

Αντί αυτού ανεβάζω την παραπάνω φωτογραφία και είναι σαν έχω ανεβάσει το κείμενο που δεν δημοσιεύω! Τα παιδιά να σας τα συστήσω;Τον έναν με τα γυαλιά μυωπίας, τον τρώω στη μάπα κάθε μέρα και τους άλλους τους γνώρισα φέτος το καλοκαίρι στα Χανιά, αποφεύγουνε τη δημοσιότητα,αλλά δεν πειράζει,αυτή η φωτογραφία με εκφράζει απόλυτα αυτή τη στιγμή! Αν με ρωτούσε κάποιος το γιατί μου την έχει δώσει δεν έχω απάντηση ! Φαινομενικά όλα καλά μου πάνε. Απλά το τελευταίο καιρό με νανουρίζω με άλλοθι.

Πάντα τέτοια, άντε σας φιλώ, πάω για νάνι γιατί έχω γίνει ένα με το πληκτρολόγιο τόση ώρα !

Περαστικά μου

Αυτό το κορίτσι ποιος θα το φροντίσει;Δύσκολη η μοναχική ζωή φίλε,αυτό που μου συνέβη δεν το περίμενα. Οι περισσότεροι από αυτούς που ήξερα μέσα στις γιορτές ήταν άρρωστοι ,η δε φίλτατή φίλη μου Αικατερίνη χτυπούσε μέχρι και κάτι ενέσεις στα οπίσθια της , που ήταν που ήταν τροφαντά με τόση ένεση έγιναν τούμπανο και δεν μπορούσε να περπατήσει!

Μακριά από εμάς έλεγα,αλλά να σου, που την έπαθα!Από χθες είχα ρίγους , μετά δέκατα ώσπου ξύπνησα στις 6 σήμερα το πρωί με 38 πυρετό ! Να μην μπορώ να συνέλθω από το κρεβάτι , αλλά δεν με έπαιρνε . Το τι χάπι πήρα, σιρόπια για το λαιμό , αντιπυρετικά , βιταμίνες , γαργάρες με Hexalen , καραμέλες , μέχρι και όπου έφτανε το χέρι μου με έτριβα με οινόπνευμα, αρέ μανούλα μου , μου έφτιαξα κι ένα φασκομηλάκι με μέλι και έστρωσα, μέχρι τις 9 που έδινα ήμουνα τόσο μαστουρωμένη και ντυμένη σαν το κρεμμύδι , που λες πως είχα γίνει κι όλας περδίκι. Καθόλου άγχος , ηρεμία , τάξη και ασφάλεια ξεκίνησε και η εξεταστική μου , παρόλη την αρρώστια πήγα και όχι απλώς έγραψα , ξέσκισα τολμώ να πω! Εξάλλου δεν ήτανε τίποτα το ιδιαίτερο , ένιωθα λες και γράφω μπλοκ, στην ουσία αυτό έκανα , μόνο που το έγραφα στο Publisher και έπρεπε να προσέξω που να στοιχίσω και τι γραμματοσειρά να βάλω αηδίες δηλαδή ! Ολόκληρη ανάλυση έκανα πάλι η ρουφιάνα από την Αρκτική , μέχρι και για τον εθνικό δρυμό Σερενγκέτι στην Τανζανία που είναι προστατευόμενη περιοχή εδώ και κάτι χρόνια έγραψα. Τελικά μπορώ να αναλύσω καλά ακόμα και τις οικολογικές μου ανησυχίες, αχαχαχαχαχα .
Το πρόβλημα της διπλανής μου ήταν μεγάλο δεν μπορούσε να γράψει ούτε μια λέξη , βέβαια αυτή είχε και άλλο θέμα, κι εγώ αν είχα τη Δήμητρα Παπανδρέου που έλεγε πως ο Γιωργάκης δεν έχει όραμα , δεν θα είχα και την τρελή έμπνευση ! Από την άλλη εγώ είχα άλλο πρόβλημα , ότι ως συνήθως έγραψα τα απομνημονεύματα μου, έγραφα για φώκιες , μπακαλιάρους υπό εξαφάνιση, ρέγκες , πολικές αρκούδες και τα σχετικά , και μετά ,άντε γύρνα πίσω και πέτα έξω τις περιττές σάλτσες . Σαν καλή νοικοκυρά πήγα στο ναό μου τον Μαρινόπουλο , όχι Μιχάλη δεν θυμάμαι τον Μπριζουνίκ , μην ξεχνάς πως είσαι και μιας άλφα ηλικίας , και τον Κλαουδάτο που θυμάμαι πολύ είναι . Πήρα τις σουπίτσες μου τις Knorr , γιατί δεν κατεβαίνει τίποτα άλλο . Κακά τα θέματα ένα πράγμα που εκπαιδεύτηκα μόνη μου να κάνω είναι να ξέρω να φροντίζω καλά , όσους αγαπάω , μονάχα τον εαυτό μου δεν έμαθα ποτέ να φροντίζω . Βέβαια σε τέτοιες στιγμές που είμαι ολομόναχη μόλις στην αρχή της εξεταστικής και δεν θα τα παρατήσω με τίποτα , θέλω δε θέλω, μπορώ δε μπορώ πρέπει να με φροντίσω, γιατί δυστυχώς αυτό το κορίτσι δεν θα το φροντίσει κανείς άλλος εκτός από μένα ! Άντε περαστικά μου , και αύριο με το καλό δίνω δυο μαθήματα να τα πάω τόσο καλά όσο και σήμερα!

Το συνειδησιακό μου Πλημμελειοδικείο

Να θυμάσαι πως το σπίτι συνήθως θα είναι ακατάστατο,σπάνια θα επικρατεί η τάξη όπου θα βρίσκομαι εγώ τριγύρω, τα λιωμένα κεριά θα υποδηλώνουν κι αυτά με την ύπαρξη τους πως κάποτε τα άναψα για να κάνω ατμόσφαιρα για μένα, γιατί εδώ και καιρό μοιράζομαι μαζί τους τα βράδια μου, δυο τρία μπορεί να τα άναψα για να ρουφούν τον καπνό των ατελείωτων μοναχικών τσιγάρων μου.

Να θυμάσαι ότι μπορεί να δυσκολεύομαι να θυμηθώ αλλά δεν ξέχασα ποτέ τίποτα,με ρώτησες αν μπορείς να τα παρατήσεις όλα και να έρθεις να κατοικήσεις στην ίδια στέγη μαζί μου,ξέχασες όμως να ρωτήσεις αν μπορείς να κατοικείς στη ψυχή μου,στο σώμα μου.

Να θυμάσαι πάντα ότι όσα σου εκμυστηρευτικά εκείνο το ξημέρωμα που τρώγαμε μαζί εκείνους τους λουκουμάδες δεν ήταν απλά στάχτες μέσα μου που έθαψα,μα ήταν μια φωτιά που έκαιγε και ποτέ δεν θα σβήσει.

Να θυμάσαι πως το σπίτι μου είναι άδειο τα βράδια,μα τις μέρες περνούν χιλιάδες πόδια και πατούνε το χαλάκι της εξώπορτας μου.Το σπίτι γεμίζει κόσμο,τα γέλια των φίλων μου μαζεύονται στους τοίχους και τα βράδια όταν κοιμάμαι τα ακούω.Κάποτε θα το αφήσω το σπίτι αυτό,μα όχι και ότι έζησα εδώ.Έξω θα έχει ενοικιαστήριο,αργά ή γρήγορα θα γίνει κι αυτό μα εγώ θα έχω φύγει πολύ μακριά,θα ταξιδεύω για άλλες πολιτείες.

Μη ζητάς να σου πω που θα με βγάλει ο δρόμος,καμιά φορά όταν κάνεις μακρινά πλάνα, στο δρόμο χάνεσαι και αδιέξοδο μπορεί να βρω,μα δεν θα γυρίσω να κοιτάξω πίσω,θα κάνω μαθήματα αναρρίχησης και τον πιο ψηλό τοίχο θα τον περάσω.Δεν μπορεί να γίνουν όλα σωστά σε αυτή τη πορεία,θα υπάρχουν και σφάλματα είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα…

Κάποτε θα περάσω κι εγώ από το συνειδησιακό μου πλημμελειοδικείο,μπορεί να φτάσω μέχρι και το τριμελές,μα και πάλι θα το περάσω κι αυτό είτε με αθωώσω είτε όχι και θα προχωρήσω.Δεν έχουμε τις ίδιες πορείες και ούτε θα της αποχτήσουμε,γιατί ονειρευόσουνα μονάχος.Δε φταις εσύ που ονειρεύεσαι τον παράδεισο μα ούτε εγώ που βλέπω ακόμα εφιάλτες. Θέλεις να με κρατήσεις,μα εγώ είμαι άμμος που ξεγλιστράει μέσα από τα δάχτυλα σου!Έχουμε όμως κάτι κοινό κυνηγάμε κάτι και οι δύο αλλά σε άλλη κατεύθυνση εσύ και σε άλλη εγώ!

Μην ξεχάσεις πως στην καρδιά μου κατοικεί ένα στοιχείο με τη μορφή του Απόλλωνα,μέρα και νύχτα.Τα βράδια βγαίνει από την καρδιά μου και εμφανίζεται μπροστά μου,με πιάνει από το χέρι και χορεύουμε ατελείωτα μπλουζ μέχρι το ξημέρωμα.Είναι μέσα μου,μαζί του ξυπνάω,μαζί του κοιμάμαι,είναι μέσα μου και τρέφεται από τον έρωτα μου κι έτσι θα ζει μέσα μου όσο θα αναπνέω,όπου κι αν πάω θα τον κυοφορώ.Ναι καμιά φορά με πονάει, κλωτσάει δυνατά και εσύ ήσουν αυτός που έμπηγα τα δόντια μου στο σώμα του από τον πόνο,εσύ άκουγες τους λυγμούς μου και χάιδευες με στοργή τα μαλλιά μου για να ξεχαστώ ,πάντα στο τέλος με έκανες να γελάω,να ξεχνιέμαι.

Να θυμάσαι πως αν καμιά φορά θα κλαίω θα μαζεύω τα δάκρυα μου για να σου τα προσφέρω,αν θα γελάω,θα μαζεύω τα γέλια μου και θα σου τα στέλνω όσο μακριά κι αν είσαι.Όταν θα προχωράω μπροστά,όλες τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου θα τις αφιερώνω σε σένα,μα μη μου ζητάς να σου αφιερώσω εμένα,γιατί δεν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω .

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε

Κάτσε στην πέτρα του γιαλού
βάλε το χέρι αντήλιο
πάρε μια χούφτα θάλασσα
πάρε μια χούφτα ήλιο
και πλύνε μου το πρόσωπο
και πλύνε μου το πρόσωπο.

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε
το χάσαμε το πλοίο της γραμμής
στα κύματα του Αιγαίου θα χαθούμε
δυο κύματα που σβήσανε κι εμείς.

Πάλι καλά που έγινε ο σεισμός και ξύπνησα και μπήκα σε μια σειρά για να διαβάσω! Βέβαια επειδή εδώ που βρίσκομαι ο σεισμός δεν σημαίνει και τίποτα, τουλάχιστον 3 φορές το μήνα μας κουνάει , στην αρχή ούτε καν που σηκώθηκα από το κρεβάτι λέω θα σταματήσει , αλλά τι πράγμα ήταν αυτό βρε παιδί μου , όλα τα άδεια μπουκάλια που είχα στην κουζίνα( έκανα κι εγώ μια συλλογή) να σου πέσανε και άντε μάζευε σπασμένα γυαλιά μετά , το αστείο είναι ότι παίρνω τηλέφωνό τους δικούς μου και μετά από λίγο αρχίζει να κουνάει κι εκεί σου λένε τι γίνεται μας έφερε το σεισμό ! Τεσπά , αφού ζω ακόμα καλά είναι , σας αφήνω και πάω να διαβάσω γιατί δυστυχώς η εξεταστική δεν καταλαβαίνει ούτε καν από σεισμούς !