Τρίτη, Σεπτεμβρίου 27, 2016

Van a por nosostros



Ήμουν πια κουρασμένη.Είχα ξαπλώσει πάνω σε μια ζωή που δεν άντεχα πια κι είχα κι εγώ μεγαλώσει για να μπαίνω σε τρένα κι όπου με βγάλει, άσε που δεν είναι καιροί να βασίζεσαι στον ΟΣΕ. Ποτέ δεν ήταν. Σας μιλάω εκ πείρας!Ψάχνοντας το νόημα της ζωής ή τουλάχιστον μια ζωή με νόημα, αφαιρέθηκα για λίγο από το πιάνο του πέμπτου ορόφου ενώ ισχυριζόμουν στον εαυτό μου πως όχι μόνο το είχα βρει, το είχα πιάσει κιόλας γερά απ'τα κέρατα. Το θέμα είναι πως ακόμα κι αν το είχα βρει δυσκολεύομουν να το κάνω πράξη, γιατί κάθε πρωί ξυπνούσα και συνειδητοποιούσα πως τα είχα κάνει θάλασσα. 

Είναι αυτή η νοσταλγία που με πιάνει για το πάθος που είχα όταν ονειρεύτηκα τη ζωή που ήθελα να ζήσω στο εφηβικό μου δωμάτιο και ξυπνώ και τη βλέπω πως έχει καταντήσει. Θυμάμαι τη διαδρομή  και τους ανθρώπους που συνάντησα κι  ήταν όλα και όλοι τους τόσο εντάξει και αναρωτιέμαι που στον πούτσο τα σκάτωσα και τρώω στη μάπα πλεον τόσους αχρείους ; Να έφταιξαν οι καιροί, κάποιες επιλογές ή μήπως απλά δεν προσπάθησα αρκετά; Οι δισταγμοί μου, οι φόβοι μου; Ίσως να έφταιξε και η καλή διαγωγή σε έναν κόσμο γεμάτο καθάρματα. Τελικά όλα έφταιξαν.

Μας την είχαν στημένη,αυτό έφταιξε.

Βούρτσισε τα δόντια σου, πλύνε τα πόδια σου, ράψε το πουλόβερ, βάψε τα νύχια, άλλαξε τις μπαταρίες, φάε τις μύξες, πιες τον αφρό,παντρέψου την, παντρέψου την, παντρέψου την, πάρε προφυλάξεις, σκέψου το μέλλον σου.Μας την έχουν στημένη.Οι διεθνείς ορδές από μανάδες και αντιπροσώπους και δημοσίους υπαλλήλους και τσιντσιλά και ηθικολόγους νυφίτσες που επιθυμούν να σε πάνε από το χεράκι στη σύνταξη.Πιες το σιρόπι, αγόρασε ένα καλό αυτοκίνητο, κόψε το κάπνισμα, μην το παίζεις αυτό, άλλαξε δουλειά, βελτίωσε την εικόνα σου, πήγαινε ν'αγοράσεις γαρίδες, ράψε το μανίκι, ράψε το μανίκι, ράψε το μανίκι, προσευχήσου στην εικόνα.Μας την έχουν στημένη.Με τα βασιλικά τους πόδια και τ'αποσπάσματα τους και τους κανόνες τους και τις πυξίδες τους και τους γνώμωνες τους και τα κυριακάτικα κοστούμια τους. Χτενίσου,καθάρισε τα παπούτσια σου, μύρισε την βενζίνη, πες ναι στο αφεντικό σου, δες τις ειδήσεις, μην κοιμάσαι για μεσημέρι,άσε αυτό το χαμόγελο,νιώσε ένοχος,τελείωσε τη σούπα, τελειώσε τη σούπα, τελειώσε τη σούπα, γίνε υπεύθυνος.Μας την έχουν στημένη.Μας τελείωσε η νιότη. Φτάνει πια με την τεμπελιά.Πρέπει να αποκτήσουμε συναίσθηση. Ζήτω τo οιδιπόδειο σύμπλεγμα.Ζήτω!Δικό μου το λάθος.Πλήρωσε τους λογαριασμούς ,κουστούμι με γιλέκο,κοιμήσου με πιτζάμες, κάνε τη Δευτέρα αργία,κάνει οικογένεια,γιατί δεν αδυνατίζεις,τι μούτρα είναι αυτά,πλύνε τα χέρια,βάψε τα χείλια, γιατί το λές αυτό, γιατί το λες αυτό, όλα έχουν ήδη γραφτεί.Μας την έχουν στημένη.Ο 'Εντισον και ο Ουάσιγκτον και Αϊνστάιν και ο Φρόιντ και ο Χίτλερ και ο Κοπέρνικος και οι Σέρχιο και Εστιμπαλίθ και ο Φον Μπράουν και ο δον Σαντιάγο Ραμόν Καχαλ.Μας την έχουν στημένη.Για τις αμαρτίες μας. Για τις αμαρτίες μας. Για τις αμαρτίες μας. Για τις αμαρτίες μας.Μας την έχουν στημένη.Κάθε χρόνο πιο κοντά.Κάθε μέρα πιο φανερά.Κάθε ρουφηξιά πιο γλυκιά.Κάθε ανάμνηση πιο μακριά.Μας την έχουν στημένηΜας την έχουν στημένηΜας την έχουν στημένηΜας την έχουν στημένηΣε όλους μας

Ποιος να'ναι άραγε;

Μήπως του μοιαζω;

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 18, 2016

Κυριακή είναι θα περάσει...


Προσπαθούσε μανιωδώς να με ψυχολογήσει πριν το ρίξει στα σεμινάρια και την επαγγελματική ψυχολογία. Απορώ που έβρισκε το ενδιαφέρον. Αν ήξερε κάτι για μένα; Κουράδες ήξερε και δε λέω ότι φταίει αλλά αγνοούσε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και καλά έκανε. 


Έζησα όλη μου τη ζωή προσπαθώντας πάντα να μην τραβήξω τα βλέμματα, οπότε ήταν φυσικό να με εκνευρίζει που είχα γίνει αντικείμενο παρατηρήσεις χωρίς να ρωτηθώ. Τώρα που το σκέφτομαι χωρίς καν να προκαλέσω, τώρα αν έθιξα τον εγωισμό οποιουδήποτε δικό του πρόβλημα σκέφτηκα. 

Έπαψα να παρατηρώ και να αναλύω τους ανθρώπους , μου το απαγορεύει η καθημερινότητα μου πια, μου το απαγορεύει και η καθημερινή ανελέητη τριβή μαζί τους, οι περισσότεροι είναι τόσο μπάσταρδοι που όχι απλά δεν αξίζει να τους παρατηρήσεις και να γράψεις κάτι γι αυτούς, οι περισσότεροι αξίζουν και πρέπει να μείνουν στην προσωπική τους μιζέρια και  αφάνεια.

Με έχουν απογοητεύσει τόσο οι άνθρωποι , όχι ότι ποτέ τους είχα και σε μεγάλη εκτίμηση, φαντάσου και να τους είχα δηλαδή αλλά ότι θα ήταν τόσο τιποτένιοι ούτε αυτό το περίμενα. Αθώα γαρ, ναι ακόμα. 

Τώρα με τις γάτες είναι αλλιώς η κατάσταση κι αν οι μπάσταρδοι τις λένε μπάσταρδες είναι γιατί ποτέ δεν τους συγχώρεσαν ότι μπορούν και μόνες τους, ότι είναι ανεξάρτητες.

Ο γάτος γουργουρίζει, ζεσταίνει, κατανοεί , ψυχολογεί και θεραπεύει. Μα δε θέλω τίποτα τώρα πια από να τον πάρω αγκαλιά ...




Ραψ

  

Pre order

📚 Τίτλος : Neanderthal Blogger ✍️ Συγγραφέας : Σοφία Χολέβα 🏷️ Υπότιτλος : Συλλογή Ημερολογιακών Αναρτήσεων 📅 Προπαραγγελία έως : 21 ...