50 Ways to Leave Your Lover

Είμαι τόσο μα τόσοοοοο χαρούμενη,σε καλό να μου βγει!Αύριο κατά τις πέντε το πρωί θα πάρω το δρόμο για τη Φλώρινα,μακάρι όλα να πάνε καλά αν και είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου!Πάω να δώσω εξετάσεις αύριο;Θα πρέπει να περάσω και από συνέντευξη;Προς το παρόν αισθάνομαι σαν να πάω εκδρομή για να συναντήσω φίλους!Μακάρι όλα να πάνε καλά…Φλώρινα σου έρχομαι …

Υ.Σ Όσο για το τραγουδάκι που παίζει το ακούω συνέχεια τις τελευταίες μέρες και δεν θέλω με τίποτα να χωρίσω απλά μ’αρέσει σαν τραγούδι :P

all time αηδίες

Χθες το βράδυ παρήγγειλα μια τονοσαλάτα από το all time στην ηρώων πολυτεχνείου στη Λάρισα, μιας και κάνω δίαιτα και δεν ήμουνα σπίτι μου.Περιττό να πω ότι με το που την άνοιξα μύριζε χειρότερα από τα σκουπίδια μου. Έκανα την απερίγραπτη βλακεία και δοκίμασα μια πιρουνιά όχι παραπάνω και την πέταξα αμέσως στα σκουπίδια.

Μετά από λίγο όταν πήγα να μιλήσω ένιωθα όλο τον ουρανίσκο και τη γλώσσα μου μουδιασμένη,πήγα στον καθρέφτη του μπάνιου και είδα τη γλώσσα μου γεμάτη με κάτι σαν σπυριά. Έκανα εμετό,όχι ότι μου ερχότανε αλλά για να μην πάθω τίποτα χειρότερο, μετά από 3 ώρες και για όλη την βραδιά την έβγαλα στην τουαλέτα αγκαλιά με τη χέστρα και με μια απερίγραπτη διάρροια, σκέτο νερό δηλαδή αφού δεν είχα και τίποτα να βγάλω και όλα αυτά από μόνο μια πιρουνιά.Που να την έτρωγα όλη; Που σίγουρα αν την είχα πάρει σε σως όλο και κάτι θα κάλυπτε τη μυρωδιά και μπορεί και να την έτρωγα και δεν θέλω ούτε καν να φαντάζομαι τι θα είχα πάθει!

Εγώ φταίω που είπα σε συναχωμένο άνθρωπο να μυρίσει και μου λέει πως κάνεις έτσι, απλά ο τόνος μυρίζει και έκανα την βλακεία και έφαγα!Σήμερα προς το παρόν είμαι οκ αλλά έχω ακόμα κάτι τεράστια εξογκώματα στην μέση της γλώσσας μου.
Γιατρέ θα ζήσω;

Υ.Σ Δεν έχω πάθει άλλη φορά τέτοιο πράγμα αν και τρώω χρόοοονια έξω, σοκαρίστηκα!

Τέσσερα

Το λεωφορειάκι μου!
Χαμένες μέρες όσες πάω και γυρίζω στη δουλειά με τα ακουστικά από το iPod στα αυτιά.Αυτά που ακούω, παρατηρώ και μυρίζω καθημερινά στο αστικό είναι απίστευτο υλικό για γράψιμο! Τι κι αν έχω κάτω από το σπίτι,το αυτοκίνητο με το μεγάλο Ν από πίσω να με περιμένει,(πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια που έχω πάρει το δίπλωμα) προτιμώ το αστικό!

Μαζοχισμός το ξέρω κι ας ταλαιπωριέμαι κι ας περιμένω στη στάση κάθε πρωί μέσα στο κρύο, παρέα με τη Χρυσούλα, μια συμπαθέστατη «τρελή», πριξαρχίδο της γειτονιάς που άρχισε μαθήματα ζωγραφικής κάπου στην Καραθάνου και παίρνει κι αυτή μαζί με εμένα το «τέσσερα» κάθε πρωί.

Είμαι απαίσια οδηγός πρέπει να το παραδεχτώ ή μάλλον όχι μια χαρά είμαι αλλά η οδήγηση θέλει όλη την προσοχή μου και δεν με αφήνει παράλληλα να σκεφτώ και να παρατηρήσω, οπότε από το να πατήσω κανα πρωί τη Χρυσούλα και να στραπατσαριστώ κι εγώ , επιμένω φανατικά να πηγαίνω στη δουλειά με το «τέσσερα», που μια χαρά θα πήγαινα και με τα πόδια,αλλά ανάθεμα τις αποστάσεις!

Βράδυ Κυριακής και είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου το «τέσσερα» να ξεπροβάλει για να με σώσει από το κρύο και από την πάρλα της Χρυσούλας που θα κοιτάξω να κάτσω όσο πιο μακριά της μπορώ και θα αφήσω την δίπλα θέση από εκείνη αδειανή και θα χαμογελάσω όταν δω τον ανυποψίαστο συνεπιβάτη να κάθεται δίπλα της και εκείνη να του πιάνει την κουβέντα!

Λίγες μέρες έμειναν ακόμα με εμένα πάνω στο «τέσσερα» πάμε για άλλα καλύτερα,σίγουρα καλύτερα αλλά την τελευταία μέρα που θα το πάρω για να πάω στη δουλειά στις 5 Ιανουαρίου 2011 δηλαδή θα ήθελα να υποκληθώ μπροστά σε όλες τις γνωστές φάτσες του «τέσσερα» και να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισαν εδώ και σχεδόν 1,5 χρόνο.Γεια σας παιδιά,μπορεί ποτέ να μην μιλήσαμε μεταξύ μας αλλά κάναμε κάθε πρωί την ίδια διαδρομή,εύχομαι κάποια μέρα να σας συναντήσω ίσως σε ένα άλλο δρομολόγιο!

Αφιερωμένο στον Μενέλαο που δεν με άφησε να το συνεχίσω!