Τσαρλς Μπουκόφσκι, Να περιφέρεσαι στην τρέλα

---

εκτοπισμένος

καίγομαι στην κόλαση
αυτό το κομμάτι μου δεν ταιριάζει πουθενά
καθώς οι άλλοι βρίσκουν άλλα
μέρη να επισκεφτούν
άλλα να πουν
ο ένας στον άλλο,
για ν' αξιοποιήσουν
τον χρόνο τους

εγώ
καίγομαι στην κόλαση
κάπου βορείως του Μεξικού.
λουλούδια δεν φυτρώνουν εδώ.

δεν είμαι σαν τους άλλους'
οι άλλοι είναι σαν τους άλλους.

μοιάζουν όλοι: πλησιάζουν
ο ένας τον άλλο
συναθροίζονται
στριμώχνονται
είναι εύθυμοι
κι είναι συνάμα ευχαριστημένοι
ενώ εγώ
καίγομαι στην κόλαση.

η καρδιά μου είναι χιλίων ετών.

δεν είμαι σαν τους άλλους.

εγώ θα πέθαινα εκεί που κάνουν τα πικνίκ τους
θα πήγαινα από ασφυξία κάτω από τις σημαίες τους
τα τραγούδια τους με πλήττουν άγρια
οι στρατιώτες τους δεν με συμπαθούν
το χιούμορ τους με πληγώνει
το ενδιαφέρον τους είναι δολοφονικό.
δεν είμαι σαν τους άλλους
καίγομαι
στην κόλαση.

στην κόλαση
του εαυτού μου.

R.I.P.

Δεκαπενταύγουστος

Δεκαπενταύγουστος στους πρόποδες του Ολύμπου. Ο καύσωνας καίει τα πάντα κι εγώ κάθομαι στην καταπράσινη αυλή μου με την απέραντη θέα ενώ με χαϊδεύει ένα δροσερό Ραψανιώτικο αεράκι. Είναι να μην νιώθω προνομιούχα;

Απολαμβάνω το δροσερό μου καφεδάκι ύστερα από ένα λουκούλλειο οικογενειακό γεύμα, συνοδευμένο με Λιάπη του 2004 και δυο-τρεις στροφές με Τσιτσάνη.

Διαβάζω την συνέντευξη του Νάνου Βαλαωρίτη στο «Κ» της Καθημερινής και στον Αλέξη Γαγλιά και στέκομαι σε μερικά λόγια του : «Οι ποιητές κατ’αρχήν δε πιστεύουν στη χρησιμότητα. Είναι εκ γενετής άχρηστοι… Την ιδέα ότι κάτι πρέπει να είναι χρήσιμο για να υπάρχει, την επέβαλλε η αστική,εμπορική τάξη. Η ποιητική λειτουργία σχετίζεται με κάτι βαθύτερο στον άνθρωπο, όπως το όραμα, το συναίσθημα, την προοπτική απένταντι στον κόσμο. Και πλουτίζει τον άνθρωπο αυτή η ποιητικότητα που μερικοί τόσο φοβούνται και καταπιέζουν εντός τους. Είναι απαραίτητα όπως το όνειρο, που ανακυκλώνει την καθημερινή εμπειρία. Αν δεν ονειρευτούμε το επόμενο πρωί θα είμαστε σχιζοφρενείς»

Θα πέσω για ύπνο νωρίς για να ονειρευτώ τη ζωή που δεν έζησα, μα κι αυτή που επέλεξα να ζήσω και δεν θα αναρωτηθώ τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω γιατί απλά μεγάλωσα.