
Προσπαθούν να με πείσουν πως η ηλιθιότητα είναι ο μέσος όρος,ναι και καθημερινά κάνουν κάτι γι αυτό. Στη δική μου καθημερινότητα ο μέσος όρος των ανθρώπων που συναναστρέφομαι ή που βλέπω στα κανάλια με κάνει να αισθάνομαι τέρας μορφώσεως, τεράστιο φως μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας.Κάτι πρέπει να γίνει ή να παραδεχτώ ότι ένα νόμπελ μου ανήκει και κάποια στιγμή θα το πάρω ή ότι πρέπει να αλλάξω επειγόντως, περιβάλλον και χώρα,αααα και να μην βλέπω τηλεόραση!
Υ.Σ Μάλλον το δεύτερο πρέπει να γίνει,αλλά επειδή πολύ άμεσα δεν παίζει,μέχρι τότε θα με θεωρώ πανέξυπνη,χαχαχαχα!