Kαταθλιπτικιά

Επιστροφή Λάρισα , ανοίγω μπύρα στρίβω τσιγάρο σηκώνω μανίκια και δεν θα σας πω τίποτα για τη Salonika, γιατί κινδυνεύω ,omerta! Στρίμωξα μες στα μπαγκάζια, και διακόσια κιλά ξενύχτι, γέλιο, κουλά και αναπάντεχα, ζω ξανά μετά από τόσα χρόνια φυλακής, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Πήρα σοβαρές αποφάσεις, πέντε μέρες «ξεμπουρντάλεμα» στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετές, ναι τελικά κάποια στιγμή θα βγάλω λεφτά γράφοντας, μέχρι τότε τρώω του μπαμπά και ναι κάποια που είχα κρατήσει στη καβάτζα για Τζαμάικα.

Έντεκα χρονών στη Λάρισα όταν η Μάχη με την Μαρία, σε μια γιορτή, σε κάποια γενέθλια μου έφεραν έναν κολοκύθα για κουμπαρά, δραχμές τότε, μετά ευρά, σκοπός να μαζέψω λεφτά να πάω στην Τζαμαικά, ο κολοκύθας έσπασε με το που βρήκα τον πρώτο μου γκόμενο κι έφαγα όλα τα λεφτά της Τζαμάικας σε τηλεκάρτες !

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει happy end, αφού στη ζωή υπάρχει σπάνια, ξέρω όμως πως είναι να χαμογελάς και να είσαι αγκαλιά με ανθρώπους που αγαπάς. Η Θεσσαλονίκη μου έκανε καλό σε πολλά και το κυριότερο ότι μέσα στη χλαπάτσα μου έδωσε μια απίστευτή δύναμη να γίνω αισιόδοξη ξανά, και γιατί να μην είμαι αφού τα πράγματα καλύτερα δεν γίνονται, τελικά μήπως να κρατήσω τον τίτλο της δημοσιογραφίνας, μου πάει τελικά, αν είναι να συμβιβαστώ το αφήνω για αργότερα. Η ανάσα παντόφλα από τα τόσα στριφτά , πετάω ψηλά –ψηλά, κούνα τον κώλο σου sophie_jamaica η ευκαιρία είναι μπροστά, σταμάτα να τρως τα λεφτά του μπαμπά, το φαρμακείο είναι για άλλη δουλειά, γάμα την από τα μαλλιά, πριν είναι αργά τώρα που μπορείς… Σήκω φύγε….

Jah love’s sophie_jamaica !

Υ.Σ Δεν έβγαλα ούτε μια φωτογραφία, αλλά έβγαλα τα εσώψυχα μου στο Θερμαϊκό, αυτό είναι αρκετό!

Κάποτε θα'ρθουν

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν
και πως σε θένε
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Κάποτε ήρθανε, μου χάιδεψαν τα μαλλιά και μου είπαν πως με πιστεύουνε και πως με αγαπούν κι εγώ ήμουνα παιδί και τους πίστεψα, και με πούλησαν , και ναι ήρθαν οι καιροί που έχει σβήσει το κερί στην καταιγίδα , κι εγώ κλείνω την πόρτα και βυθίζομαι όλο και πιο βαθιά. Υπάρχει πιο χαμηλά από εδώ ;

Τσάι γιασεμιού

Σου 'φερνα στρείδια απ' το ασπρονήσι,
σου 'φτιαχνα τσάι γιασεμιού,
Μα εσένα σ' είχαν συνηθίσει σε φασολάδες και τουρλού.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Πρόσεχες πάντα στα πλακάκια κάθε σκουπίδι και λεκέ,
και είχα στο βάζο λουλουδάκια που δεν τα πρόσεξες ποτέ.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Μια ευκαιρία τελευταία, που είχε απομείνει πια για μας,
κι αυτή την έχασες μοιραία, για να μη χάσεις ένα ματς.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπάς μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπα μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπας μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.