Τρέλα η ζωή είναι τρέλα όσο σκέφτομαι ότι το Πάσχα θα ανηφορίσω με ένα κοκορέτσι στον ώμο για Γλασκώβη και ότι σε μια εβδομάδα θα ανέβω στη Θεσσαλονίκη μετά από 2 χρόνια που την απαρνήθηκα. Ναι δυο χρόνια, γιατί δεν μετράω τις φορές που πήγαινα στο Μακεδονίας κατευθείαν για να φύγω, ούτε για λίγες ώρες που είχα ανέβει στο μέγαρο.
Έχασα πολύτιμο χρόνο και τώρα τρέχω και δεν φτάνω, υποτίθεται ότι ανεβαίνω για να βρω δουλειά, αλλά ας μην πω γιατί ανεβαίνω, χα-χα-χα!
Το τρένο το χάσαμε, δε μπορεί κάποιο άλλο θα περνάει ….
