Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο

«Γι’ αυτό κρύψου να μην σε ξαναδώ στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ , προσπάθησε να μην σε ξαναδώ δεν γίνεται πιο κάτω από εδώ» μου τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και μου πάει γάντι .
Σήμερα αράζω στην κρεβατάρα μου με το Τζίμη αγκαλιά , ανάβω τα ρεσό μου, ενώ προσπαθώ να κουνήσω το κουρασμένο μου κορμί πάνω στο στρώμα που έχει κάνει λακούβα γιατί παίζουν απίστευτες τραγουδάρες στο ράδιο και καραγουστάρω. Έχω γυρίσει από τη δουλειά και νιώθω ένα με το πάτωμα ,αύριο πάλι τρέξιμο από το πρωί , γιατί μην ξεχνάτε πως εγώ κάνω λειτούργημα όσο στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν ! Χα-χα-χα….Α να μην ξεχάσω να σβήσω τα κεριά πριν ξεραθώ για τα καλά, και μετά βλέπω στον ύπνο μου την Κατερίνα Κούκα να μου τραγουδάει ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ . Αύριο άραγε θα έχω κουράγιο να το ξενυχτίσω;

Ο φωτογραφικός μου εαυτός

http://stoxasths-photo.blogspot.com/

Ο φωτογραφικός μου εαυτός , η Λάρισα με τις φωτογραφίες του Δημήτρη !Απλά φανταστικός ....

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Προοπτική … Να βρεις δουλειά με προοπτική , άντρα με προοπτική , να πάρεις πτυχία με προοπτική … Που είναι η προοπτική οέο ; Εγώ δεν την βρίσκω πουθενά . Στην πολιτική βρίσκεις προοπτική ; Όχι . Οι πολιτικοί έχουν προοπτική; Όχι … Το internet έχει προοπτική; Ναι . Η δημοσιογραφία έχει προοπτική ; Όχι.Ανθρώπους με προοπτική βρήκες ; Εδώ μπαίνει ένα θέμα . Τι θέμα δηλαδή η υποκειμενικότητα μπαίνει πάλι μέσα και τα γαμάει όλα . Αναλόγως λοιπόν τι θεωρεί ο καθένας προοπτική . Εγώ για να καταλάβετε υποκειμενικά αγαπούσα πάντα ανθρώπους με προοπτική που αντικειμενικά δεν είχαν προοπτική ! Τα έχασα όλα για όλα και κλαίω με λυγμούς … Τι έχασα δηλαδή; Τα χαμένα από χέρι , αλλά έτσι είμαι εγώ πάντα ποντάρω στα outsider .Περπατάω στο δρόμο, κλαίω οι περαστικοί άλλοτε κοιτούν κι άλλοτε με προσπερνούν με βιασύνη , στέκομαι έξω από ένα ανοιχτό παράθυρο υπογείου διαμερίσματος . Τα φώτα είναι σβηστά , το δωμάτιο είναι άδειο , κάτω είναι στρωμένο ένα πομπώδες χαλί, στη μέση κάθετε ένα μικρό τσιγγανόπουλο , στην κάτω δεξιά γωνιά το ταβάνι είναι ασφυκτικά γεμάτο από μπαλόνια, χρωματιστά γεμισμένα με ήλιο. Σταματάω και κοιτάω μέσα στο δωμάτιο. Αυτή η εικόνα έχει προοπτική, έχει βάθος … Κλαίω για κάτι που ήταν καταδικασμένο να τελειώσει , όμως ποτέ δεν αγάπησα τίποτα το αιώνιο ..Θέλω να πιω , θέλω να κοιμηθώ μεθυσμένη ίσως εκεί καταλάβω ότι η προοπτική είναι ακόμα μια ψευδαίσθηση…
Τέλος , η λέξη από μόνη της κραυγάζει πως δεν έχει προοπτική και συνήθως μετά από αυτή ακολουθεί η τελεία . Αφιερωμένο εξαιρετικά στην αφεντιά μου το τραγούδι που παίζει στο gcast Radiohead-Creep
When you were here before,
Couldn't look you in the eye
You're just like an angel,
Your skin makes me cry

You float like a feather
In a beautiful world
I wish I was special
You're so very special

But I'm a creep,
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here

I don't care if it hurts,
I wanna have control
I want a perfect body
I want a perfect soul

I want you to notice
when I'm not around
You're so very special
I wish I was special

But I'm a creep
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here, ohhhh, ohhhh

She's running out the door
She's running out
She run run run run...
run...

Whatever makes you happy
Whatever you want
You're so very special
I wish I was special

But I'm a creep,
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here

I don't belong here...