Viva Larissa -Forza Thessalia!

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν …

«Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο
Να το λεκιάσουν με λέξεις
βρόμικες λέξεις
άγιες λέξεις
λέξεις κλειδιά
ιδέες φαντάσματα
λυτρωτικές φράσεις
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου
Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλα τους
Να φιλήσω τα παραμορφωμένα του μέτωπα
Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις
Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους
Να τους καθησυχάσω
Να τους πείσω πως δεν χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι’απόψε
Πως χορτάσαμε
Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι
Και να τους νανουρίσω»
Γιάννης Αγγελάκας
(«Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε ;»-«Νέα σύνορα»-Α.Α ΛΙΒΑΝΗ)




Επέστρεψα πάλι στη γωνιά μου , στην πιο στενή , πιο γνώριμη και πιο ζεστή γωνιά του κόσμου .Δεν ξέρω, ίσως κι εσείς να έχετε μια ..Ακούμπησα τον αγκώνα και τον άφησα να γλιστρά πάνω στο γυαλί του γραφείου . Κάτω από το γυαλί μια πράσινη τσόχα και στη μέση η «γυμνή» φωτογράφιση (μεγεθυμένη φυσικά) , των παιδιών από το Comfuzio, που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό «01»στο τεύχος του Απριλίου εν έτη 1996 .
Ο αγκώνας σταματάει το πατινάζ στο γυαλί και σταθεροποιείται μπροστά σε μια στοίβα βιβλίων , ανοίγω ρυθμικά την παλάμη μου , όχι δεν θα με φασκελώσω …Ακουμπάω με το μέτωπο το κουρασμένο αναμαλλιασμένο κεφάλι μου στην παλάμη . Μα γιατί είναι τόσο βαρύ ;
Κάθομαι εδώ και περιμένω , μέσα σε μια χαοτική κάμαρα , που μοιάζει με αποθήκη , κούτες , βιβλία , εκατομμύρια βιβλία , ρούχα πολυφορεμένα και καινούργια και μια μικρή βαλίτσα κάτω από το κρεβάτι να με περιμένει … Ξημερώματα Σαββάτου θα βρεθώ στο αεροδρόμιο Μακεδονίας , με τσέχικες κορώνες στην τσέπη , μπας και αγοράσω καμιά μαριονέτα , για να μην νιώθω μοναξιά , πως μόνο τις δικές μου τις κλωστές έχουν και παίζουν .Να ξεχαστώ , και να αποβάλω την τεράστια μαλακία που έφαγα στη μάπα τις τελευταίες μέρες , από διευθυντές εφημερίδων που πάσχουν από το σύνδρομο της παρτούζας (ξέρεις την παίρνει ένας και την διαβάζει όλο το τετράγωνο ).. Θα πιω λύτρα Pilser Urguell και κανένα σφηνάκι Becherovka , άντε και θα πιω και κανένα ποτηράκι Frankovka που θα κάνει καλό και στον πεσμένο μου σίδηρο .Θα συνεχίσω τη δίαιτα μου με τα άγλυκα γλυκά τους , αλλά θα την χαλάσω τρώγοντας , μοσχαράκια-χοιρινά και όλα τα πιάτα ντίγκα στα μανιτάρια … Ένα υπέροχο τετραήμερο διάλλειμα θα είναι , χωρίς λαγάνες , ταραμοσαλάτα και κανέναν χαρταετό . Γιατί όσο κι αν αμολάω την καλούμπα μου , ο χαρταετός όλο και πιο χαμηλά πετά , όλο μου φλερτάρει μ ε το έδαφος , όλο και προσγειώνεται, τουλάχιστον ομαλά … Δυο αποδράσεις ακόμα έχω σχεδιάσει για τον Μάρτιο, εντός και οι δυο , μια κοντινή και μια μακρινή (Αντρέα σου έρχομαι…)
Σήκωσα το κεφάλι , ναι είναι πιο ελαφρύ , όταν σκέφτεσαι ταξίδια , όταν πια η αίσθηση του να φεύγεις δεν είναι μια ψευδαίσθηση αλλά η πραγματικότητα , όταν έχεις ακόμα την δυνατότητα να ελπίζεις χωρίς να κρέμεσαι από κανενός τα αρχίδια …Ναι είναι πιο ελαφρύ , γιατί αν έπαιρνα στα σοβαρά όλες τις μαλακίες που μου έχουν πει μέχρι τώρα στη ζωή μου θα έπρεπε να είχα αυτοκτονήσει . Ναι είναι πιο ελαφρύ γιατί σκέφτομαι πως φέτος το Πάσχα θα ψήσω μαζί με τον αδερφό μου το αρνί , κι ας ξέρω πως θα περάσω από την Σκύλλα και την Χάρυβδη στην κυριολεξία !!!
*Φωτό από το σπίτι της Τ.Πετροπούλου , λίγο καιρό πριν την μετακόμιση !

Το τρίτο το μακρύτερο …

Ο μεγαλύτερος μύθος στον οποίο μπορεί να πιστεύει κανείς , είναι πως σε αυτή τη ζωή, παίρνει ο καθένας αυτό που του αξίζει … Η «ζωή» δεν έχει προσωπικά με κανέναν μας , αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε , δεν μας παίρνει , ούτε μας δίνει τίποτα , εμείς κάνουμε παιχνίδι , κι αν όχι πάντα , σίγουρα κάποια στιγμή θα κάνουμε εμείς τη «μάνα» και θα μοιράσουμε την τράπουλα …

Στη ζωή παίρνουμε αυτό που διεκδικούμε κι όχι αυτό που μας αξίζει . Από την άλλη ξέρω αρκετούς που διεκδίκησαν και πήραν το τρίτο το μακρύτερο , υπάρχει πάντα και αυτή η πιθανότητα , όλα μια πιθανότητα είναι !Οι πιθανότητες είναι με το μέρος μου αυτή τη χρονική περίοδο , αφού δεν πρόλαβα , να πάρω ανάσα και ήδη πήγα σε μια συνέντευξη για δουλειά . Μόλις άνοιξε ένας καινούργιος ραδιοφωνικός σταθμός , περιμένω τηλέφωνο , κι αν μου κάτσει ; Που λέει και η διαφήμιση … Μπορεί και το τηλέφωνο ποτέ να μην χτυπήσει , έτσι κι αλλιώς εγώ όλο για εφημερίδα ψάχνω , ραδιόφωνο μου κάθεται …

«…Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα…», τι σας έλεγα πριν , στη ζωή παίρνει κανείς αυτό που διεκδικεί , αρκεί να έχει έναν συγκεκριμένο στόχο βρε παιδί μου, να ξέρει τι ψάχνει, τι έχασε και τι διεκδικεί !!

Όσο για τα blogs , τι να πω εγώ ; Θέλετε την άποψη μου ; Μπα…. Για ακόμα μια φορά απλώς λέω πως η άποψη είναι σαν τις κωλοτρυπίδες όλοι έχουμε από μια !!! Αυτό που θέλω να σχολιάσω εγώ είναι … Ότι για πολλοστή φορά μου φάνηκαν γελοίοι οι μεγάλο-τηλεοπτικοί Δημοσιογράφοι…. Μα ναι μόνο γελοίος γίνεσαι όταν μιλάς για κάτι που δεν ξέρεις , και λες χοντρές μαλακίες , είναι σαν εγώ να πάω να κάνω διάλεξη για τη πυρηνική φυσική , και μετά τους φταίει η Άντζελα …

Υ.Σ Τι είναι η αντικειμενικότητα ; Πολλές υποκειμενικές απόψεις μαζί …




Ευρωπαϊκό Βραβείο Νέων δημοσιογράφων με θέμα τη διεύρυνση της ΕΕ

Παράθεση
http://www.eujournalist-award.eu/fileadmin/Content/downloads/press/poster_GR.pdf