Να σε ζουλίσω ;

Εκεί έξω κυκλοφορούν πολλές μούρες , καλές , κακές , άσχημες , όμορφές , με μεγάλεςμύτες,με τρίχες,χωρίς, μακρομάλληδες , φαλακροί , με μαύρους κύκλους ,με ρυτίδες,πουδραρισμένες φάτσες ,αμακιγιάριστες , σκοτεινιασμένες , φωτεινές.. .
Παρατηρώ τους ανθρώπους , τους παρατηρώ δεν τους προσέχω όμως , δεν μπορώ να πω ότι έχω αυτό το ταλέντο , εξάλλου τρέχω με τέτοια ταχύτητα που δεν νομίζω ότι τους δίνω την ευκαιρία να μου πουν ποιοι είναι !

Ακόμα έχω την γεύση της παντόφλας στο στόμα … Πρέπει τον τελευταίο μήνα να έχω καταναλώσει πολύ περισσότερα ξύδια από ότι τα τελευταία 21 χρόνια … Ακόμα έχω την γεύση τζατζικιού από τις πίττες του Κάββουρα στα Εξάρχεια … Τι καλή κυρία αυτή που μας τους έφτιαξε; Αμέσως με κατάλαβε …
- Είσαι από πάνω;
- Ναι
- Από ποιο μέρος ; .
- Από Λάρισα …
- Αααα! Στη Λάρισα έχω την αδερφή μου.
- Εσείς από πού είστε ; Εγώ από Βουλγαρία

Ακόμα θυμάμαι κάθε στενό στο Κεφαλάρι μέχρι να φτάσουμε στο Suca Kuca , αφού εγώ τους πήγα , ακόμα έχω αυτό το κομματάκι ρίγανη στο δόντι από τις ποικιλίες που καταβροχθίσαμε στο Θησείο , ακόμα έχω γαρύφαλλα στα μαλλιά μου από τον Απόλλωνα … Τι να σας πω ρε παιδιά , είχα γράψει κάποτε ότι νιώθω χορτασμένη , τώρα να δεις πως νιώθω .. Απολαμβάνω το γεγονός του συνεχούς γεμίσματός μου , από εμπειρίες , από εικόνες , από γεύσεις…

Θέλω τόσο πολύ να έρθεις και να με κοιτάξεις στα μάτια , για να δεις πόσο αλλήθωρη δεν είμαι , πόσο στεγνός και άδειος είσαι μπροστά μου … Για το μόνο που στεναχωριέμαι είναι που δεν είδα τα παιδιά , αφού την πρόσκληση την είδα αφότου είχα γυρίσει στην Ολυμπιακή γη !!!! Δεν μου γλιτώνετε όμως έτσι εύκολα …

Κομμένο Depon

Πονούσα λίγο … Όσο πρέπει καμιά φορά , ξέρεις … Δεν ήταν βίτσιο μου ο πόνος , απλά όταν ερχόταν δενπαραπονιόμουνα , προσπαθούσα πάντα να διασκεδάζω με τα πράγματα … Μ’αρέσει που φοβάσαι μήπως και πονέσω στο μέλλον, αυτό δίχνει ότι σε νοιάζει … Ο πόνος δεν καταλαβαίνει και πολλά , έρχεται εκεί που δεν τον περιμένεις … Δεν έχει σημασία αν βρίσκεσαι απομονωμένος σε μια χιονισμένη βουνοκορφή και τον παίζεις μόνος σου ή είσαι στην πλατεία Συντάγματός και είσαι ανάμεσα στο τσούρμο με τους αγχωμένους …

Ο πόνος είναι ίδιος και πρέπει να είναι ίδιος , γιατί είναι μερικά πράγματα που είναι μόνο για την πάρτη μας, που δεν μοιράζονται… Μα εγώ σε καταλαβαίνω ! Τι λες καλέ μου ; Παπάρια καταλαβαίνεις, και ξέρεις κάτι ; Δεν σε κατηγορώ γι αυτό , δεν θέλω να καταλάβεις , δεν υπάρχει λόγος να καταλαβείς ούτε εγώ ξέρω πως είναι όταν πονάς … Άργησα να πάρω παυσίπονο (Δώσμου το παυσίπονο μου τώρα γιατρέ μου το μωρό μου έχει φύγει, έχει φύγει , δεν ξέρω τι να κάνω πες μου τι πρέπει πες μου , και πως να διώξω αυτόν τον πόνο μακριά …) , όχι γιατί δεν είχα , απλά ήθελα για λίγο να το απολαύσω , μοναχική απόλαυση αλλά ωραία , άσε που στο τέλος είδα πως δεν χρειάστηκε !

Έφτανε μόνο ένα τηλεφώνημα, αυτό της Γεωργίας , που παρά τους πόνους μου , γελούσα σαν τρελή … Ναι όντως αυτή η κοπέλα έχει απίστευτό χιούμορ , μπορεί κάποιος βιαστικά να την παρεξηγήσει , όσο να’ ναι είναι λίγο ψωνίτσα , αλλά τελικά αυτό είναι που μ’ αρέσει σε εκείνη γιατί όπως έλεγε ένας φίλος μου ,”Αν η μετριοφροσύνη ήταν προτέρημα θα την είχα” … Μου άρεσε που παρόλο τον πυρετό της εκείνη επέμενε να φάει Coco Pops , που γελούσε με την πάρτη μου όταν της έλεγα πως δεν μπορώ να βρω ένα Depon μέσα στο κέντρο της Αθήνας, όταν μου εξηγούσε επιστημονικά τι κάνει η ασπιρίνη όταν την παίρνεις και είσαι αδιάθετη , μου άρεσε που μιλούσαμε τόσο άνετα κι ας ήταν η πρώτη φορά που μιλούσαμε στο τηλέφωνο .Τώρα πια, ξέρω ποια είναι η καλύτερη λύση στους πόνους περιόδου .. Ένα τηλεφώνημα στη Γεωργία …. Μασουλάω ένα Μιράντα , και μου θυμίζει εκείνη την γυμνάστρια στο Γυμνάσιο , ήταν κι αυτή μέσα στα όργια της Μανδηλαρά , τι να έγιναν άραγε εκείνες οι γυναίκες της Ροζ γκαρσονιέρας ; Άγνωστή η τύχη τους , έτσι κι αλλιώς τι μας νοιάζουν τώρα , τα όργια είχαν το ενδιαφέρον ...Όσο για τη Μιράντα από ότι ξέρω μια χαρά είναι και κυρία με τα όλα της όπως πάντα …

Το πρωί έκλεγα στο δρόμο , έκλαγα από τους πόνους και ήταν ένα υπέροχο ξέσπασμα . Αφορμή για όλο αυτό ήταν μια πορτοκαλάδα Ήβη … Έχω αφήσει πίσω μου την Εμπορική αυτή που βρίσκεται απέναντι από το Attica , έπρεπε κάποια στιγμή να επιστρέψω τα δανεικά , να’ναι καλά και η Λένα και ο Σοφοκλής , ήταν όντως εκεί όταν τους χρειαζόμουνα και φυσικά δεν μιλάω για τα λεφτά και μόνο … Είχα πάνω από μια ώρα στους δρόμους , και μια πορτοκαλάδα ήβη πουθενά, όταν τελικά βρήκα, φυσικά αφού πήρα τηλέφωνο και με καθοδήγησαν που να πάω να τη βρω , πήρα τη δεύτερη μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου!!! Ποια είναι η πρώτη ; Δεν σας λέω , αν και η χαρά δεν κρύβεται …
Πονάω ακόμα , αλλά μ’αρέσει…Σε μια ώρα θα περάσουν να με πάρουν για μια τσάρκα στο Θησείο , πάλι θα φάμε σαν τα ζώα (έτσι κι αλλιώς χειρότεροι από τα ζώα είμαστε ), αλλά δεν πειράζει , όταν σου κόβεται μια απόλαυση καλό είναι να το ρίχνεις στις άλλες. Θα είναι το καλύτερο άσυλο για μένα που δραπετεύω διαρκώς …

Καβάλα 2007

Φάγαμε, ήπιαμε , φάγαμε, ήπιαμε, φάγαμε, ήπιαμε μέχρι που άλλαξε ο χρόνος …
Το συκώτι μου σιχάθηκε τα ξύδια, το στομάχι μου τα μελομακάρονα , τις πίτες , τα αρνιά , τις κότες , τους κουραμπιέδες, τις βασιλόπιτες , τις τούρτες , τις τηγανιές , τα γουρουνόπουλα και τα λουκάνικα … Το μάτι μου σιχάθηκε να βλέπει τις ίδιες στοκαρισμένες φάτσες με δέκα κιλά make up, τα αυτιά μου βαρέθηκαν τα λαϊκά άσματα και τα ντάπα ντούπα …. Ήρθε ο καιρός της κάθαρσης ….

Μπήκε καινούργιος χρόνος και όπως κι αν το αντιλαμβάνεται κανείς αυτό , εγώ ξέρω πως θα τον ζήσω κι αυτόν στον υπερθετικό , γιατί για μένα μετράει το μέγεθος , γιατί εμένα μ’αρέσουν οι μετρήσεις … Μετράω το χρόνο με μια δικιά μου μονάδα μέτρησης που καμία σχέση δεν έχει με λεπτά και δευτερόλεπτα …

Αν δεν φας μέχρι να σκάσεις , είναι σαν να μην έχεις φάει , αν δεν πιεις μέχρι να ξεράσεις είναι σαν να μην έχεις πιει , αν δεν κάνεις έρωτα μέχρι να τσούξει , είναι σαν να μην έχεις τελειώσει … Μέτρο ; Τι είναι αυτό και ποιος το βάζει ;

Το 2007 εύχομαι να γίνω λίγο περισσότερο κάθαρμα , εύχομαι να μην κάνω πάντα αυτό που λέω γιατί και τόσο καιρό που το έκανα δεν είδα να το εκτιμάει και κανένας… Εκείνο που μ’ αρέσει είναι ότι με περιμένουν τόσα πολλά που αγνοώ και αυτό είναι το καλύτερο από όλα …

Μόλις καβάλησα το 2007 και ξεκινάω, θα σας δω στο δρόμο ….

Ξημερώνει στο γαλάζιο σου το στρώμα
λιώμα ξύπνησα μα σ' αγαπώ ακόμα
στάξε εύθυμο φαρμάκι για το γλέντι
με μισή μεζούρα τζιν και λίγο αψέντι

Με ακόρντα λα μινόρε προς το γκρίζο
καμηλιέρικα τραγούδια σου σφυρίζω
σαν μικρός λαχειοπώλης ώρα μία
Πατησίων και Παραμυθιού γωνία

Θέλω σήμερα παιχνίδι με το Χάρο
στο καζίνο της καρδιάς σου να ρεστάρω
να ενωθώ μ' όλης της γης τα κατακάθια
να γευτώ όλα τα ρόδα και τ' αγκάθια

Με ακόρντα λα μινόρε προς το γκρίζο
καμηλιέρικα τραγούδια σου σφυρίζω
σαν μικρός λαχειοπώλης ώρα μία
Πατησίων και Παραμυθιού γωνία

Με ακόρντα λα μινόρε προς το γκρίζο
καμηλιέρικα τραγούδια σου σφυρίζω
σαν μικρός λαχειοπώλης ώρα μία
Πατησίων και Παραμυθιού γωνία
σαν μικρός λαχειοπώλης ώρα μία
Πατησίων και Παραμυθιού γωνία

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος