Χρόνια Πολλά Μπλογκάκι μου !

Να ζήσεις μπλογκάκι μου και χρόνια πολλά , μεγάλο να γίνεις με ποστάκια πολλά , παντού να σκορπίζεις της Sophie’s το φως και όλοι να λένε τι μπλόγκ είναι αυτό !

Λοιπόν είναι γεγονός , εδώ κι ένα χρόνο Εκπαιδευτήκαμε σίγουρα στο οίδημα …
Αυτό το μπλόγκ οφείλει την ύπαρξη του καθαρά και μόνο στην τύχη, άντε και λίγο στον Μιχάλη… Ξεκίνησα να γράφω στο μπλόγκ χωρίς ουσιαστικά να ξέρω πολλά γι’ αυτό , το μόνο που ήξερα είναι ότι είχε ένας φίλος μου(ένα τέτοιο πράγμα!!!)μου άρεσε και ήθελα κι εγώ !

Στην αρχή έγραφα μόνο για μένα, όχι ότι τώρα, μετά από ένα χρόνο κάνω κάτι διαφορετικό, απλώς μέσα από αυτό το μπλόγκ στην πορεία, μου δόθηκε η ευκαιρία να ανταλλάξω απόψεις, να γνωρίσω ανθρώπους , με πολλούς από αυτούς να συναντηθώ από κοντά και με μερικούς από αυτούς να συνάψω και φιλικές σχέσεις …
Στην ουσία δεν έκανα κάτι διαφορετικό από αυτό που συνήθιζα να κάνω και πιο παλιά, να γράφω δηλαδή… Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου , πάντα αυτό έκανα, έγραφα. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα περνούσε μια μέρα χωρίς να έχω γράψει κάτι , δεν έχει σημασία τι . Στην αρχή έγραφα σε κάτι μικρά ημερολόγια με μικρές κλειδαριές, γεμάτα καρδούλες και αρκουδάκια , με χρωματιστά φύλλα ποτισμένα με πανέμορφα αρώματα , κι όμως εγώ από τότε είχα μια μανία να τα λερώνω με τα ατσούμπαλα γράμματα μου με τις ανορθόγραφες λέξεις μου …
Το γράψιμο για μένα ήταν και είναι λύτρωση , είναι ένας τρόπος για να εκφράζομαι ,μπορεί να περάσει μια μέρα και να μην κάνω πολλά πράγματα , αλλά για μένα μια μέρα χωρίς γράψιμο , είναι μια χαμένη μέρα …
Θα μου πείτε και τι γράφω ; Τα πάντα … Ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας , όλα γύρω μου δεν είναι τίποτα άλλο από μια έμπνευση , από μια αφορμή για να γράψω , κάπως έτσι είναι για μένα .
Άνθρωποι, ταξίδια, εικόνες , έρωτες , καθημερινότητα, γεύσεις , σκέψεις , συναισθήματα , μυρωδιές , σχέσεις, αναμνήσεις , όλα αυτά θέλω να τα αποτυπώσω με κάποιο τρόπο και μιας και δεν είμαι καλή στην ζωγραφική, τα αποτυπώνω, γράφοντας γι’ αυτά . Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι καλή στο γράψιμο , απλώς είναι ένας τρόπος αυτοέκφρασης και τίποτα παραπάνω .. Θα ήθελα να μπορούσα μέχρι και το κάθε λεπτό, την κάθε μου ανάσα, τον κάθε μου θυμό να τα αποτύπωνα με λέξεις…

Κάποια στιγμή άφησα τα στυλό και τα χαρτιά , και καθηλώθηκα μπροστά από μια οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο , δεν άλλαξε τίποτα, εγώ εκεί συνέχιζα να γράφω .
Πριν από ένα χρόνο το μόνο που άλλαξε ήταν ότι εγώ συνέχισα μεν να γράφω , αλλά μου δόθηκε παράλληλα η ευκαιρία τα όσα γράφω να τα μοιράζομαι μαζί σας κι αυτό αλήθεια όπως και να το κάνεις είναι πραγματικά υπέροχο !
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω γιατί «Εκπαιδευμένοι στο οίδημα»!
Το 2004 αποφάσισα να γράψω κάτι , κάτι με αρχή μέση και τέλος , δεν μπορώ να πω ότι τα κατάφερα … Αυτές τις 100 σελίδες που έγραψα τότε λοιπόν, τις είχα δώσει ένα τίτλο «Εκπαιδευμένη στο οίδημα» , ο πληθυντικός στο μπλόγκ μου , δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα λάθος , ένα λάθος που στην πορεία αποδείχτηκε προφητικό !

Χάος...

Διακλάδωση: Παράθυρο των διχαζομένων διαδρομών
Ενας σπουδαίος παράγοντας στην εμφάνιση νέων δομών είναι η συνεισφορά των διακυμάνσεων ή διαταράξεων, δηλαδή των ξαφνικών αλλαγών που επιτρέπουν κάτι καινούργιο να εμφανιστεί, ακόμη και εκεί που η ύπαρξη της εντροπίας θα το απέκλειε. Αυτό συμβαίνει επειδή οι δομές διασποράς είναι μη γραμμικά συστήματα, η τάξη των οποίων αναδύεται απο το χάος. Μια και μόνο διακύμανση προστιθέμενη σε άλλες θα μπορούσε να γίνει αρκετά ισχυρή ώστε να επαναοργανώσει το όλο σύστημα σε ένα νέο πρότυπο. Τα σημεία αυτά, τα ονομάζει σημεία διακλάδωσης και είναι σημεία στα οποία καταρρέει η ντετερμινιστική περιγραφή και το σύστημα τότε ακολουθεί μία από τις πολλές πιθανές διακλαδώσεις του δρόμου.

Διάγραμμα διακλάδωσης για χημικές αντιδράσεις μακριά από την ισρροπία. Καθώς η μη γραμμική αντίδραση οδηγείται μακρυά από την ισορροπία, ο αριθμός των πιθανών ευσταθών καταστάσεων αυξάνεται δραματικά!Οι διακεκομμένες γραμμές δείχνουν ασταθείς καταστάσεις (χάος). Οι συνεχείς γραμμές είναι ευσταθείς λύσεις ή λύσεις «σταθερής κατάστασης», τις οποίες το σύστημα μπορεί να τις διατηρήσει στην πορεία. Το διάγραμμα θα μπορούσε να αναπαραστήσει πολλά διαφορετικά είδη συστημάτων, χημικά ή βιολογικά. 'Οπως δείχνουν οι διακεκομμένες γραμμές, όταν η μεταβολή προχωρεί κι άλλο, το σύστημα περνά μέσα από αστάθειες όπου έρχεται αντιμέτωπο με επιλογές, οι περισσότερες των οποίων οδηγούν σε χάος και κάποιες σε τάξη. 'Οσες οδηγούν σε τάξη γίνονται ευσταθείς πραγματοποιώντας σύζευξη επαναλήψεων και δημιουργώντας ένα συνδεόμενο δίκτυο ανάδρασης.
Σαν στιγμιαίο παράθυρο στο όλον, η ενίσχυση των διακλαδώσεων οδηγεί σε τάξη ή χάος. Στην αντίληψη του Prigogine για τα πράγματα η διακλάδωση --λέξη που σημαίνει το σημείο διχασμού ή διαίρεσης-- αποτελεί βασική έννοια. Η διακλάδωση σε ένα σύστημα είναι μια στιγμή ζωτικής σημασίας όταν κάτι τόσο μικρό όσο ένα μεμονωμένο φωτόνιο, μια ελαφρά διακύμανση της εξωτερικής θερμοκρασίας, μια αλλαγή της πυκνότητας, ή το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στο Χονγκ Κονγκ, διογκώνεται τόσο πολύ με την επανάληψη ώστε δημιουργείται μια διχάλα -και το σύστημα παίρνει νέα κατεύθυνση. Με το πέρασμα του χρόνου, ο χείμαρρος των σημείων διακλάδωσης κάνει το σύστημα είτε να κατακερματιστεί καταλήγοντας στο χάος, είτε να σταθεροποιήσει μια νέα συμπεριφορά μέσω σειράς βρόχων ανάδρασης ( όπως αυτοκατάλυση, σταυροειδής κατάλυση και αυτοπαρεμπόδιση).

Που να πρωτοβάλω τάξη ; Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε αυτό το δίλλημα . Σε γενικές γραμμές η ζωή μου ανέκαθεν χαοτική ήταν , μα τώρα παράγινε το κακό...
Η έλλειψη άγχους είναι ακόμα ένα στοιχείο που πλαισίωνε πάντα τη ζωή μου , ο συνδυασμός αυτών των δυο άλλοτε φέρνει την καταστροφή και άλλοτε την δημιουργία και σε αυτή την συγκεκριμένη περίπτωση , φέρνει μάλλον το πρώτο .
Τι χρειάζεται λοιπόν να μπει σε τάξη ; Ας αρχίσουμε από τα δύσκολα..
Σε πλήρη αποδιοργάνωση βρίσκεται εδώ και μήνες η μνήμη μου, αυτό φάνηκε πολύ καλά σήμερα , μιας και όταν άνοιξα τα μάτια μου και προσπάθησα να θυμηθώ αν είχα να κάνω κάτι , δεν θυμήθηκα φυσικά και άλλαξα πλευρό , με αποτέλεσμα μετά από λίγη ώρα να δεχτώ καταιγισμό τηλεφωνημάτων για την απρεπή συμπεριφορά μου , και φυσικά για την ασυνέπεια μου …
Ένιωσα και νιώθω τρομερά άσχημα για ότι έγινε . Τελικά έστω και καθυστερημένα έφερα εις πέρας τις υποχρεώσεις μου , αλλά το κακό είχε ήδη γίνει. Δεν μου έχει ξανασυμβεί αυτό, τουλάχιστόν όχι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
Στο παρελθόν αν ποτέ ήμουν ασυνεπής αυτό κατά κάποιο τρόπο το επιδίωξα ή έκανα ότι το ξέχασα ενώ στην πραγματικότητα απλά το είχα αμελήσει , αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά .. Είχα ετοιμάσει τα πάντα κι απλά ΞΕΧΑΣΤΗΚΑ , ΔΕΝ θυμήθηκα , τραγικό… Με το που γύρισα γέμισα τους τοίχους σε όλο το σπίτι με κίτρινα χαρτάκια , σημείωνα -σημείωνα και τελειωμό δεν είχα , γέμισα το κινητό μου με υπενθυμίσεις αλλά τα κλάματα δεν τα έβαλα , ήθελα να νιώσω για λίγο το άγχος να με κυριεύει αλλά το πούστικο δεν ερχότανε … Αιτία όλων αυτών είναι ότι εδώ και ένα μήνα κάνω διακοπές, φορτώνοντας επιδεικτικά τα πάντα στον κόκορα…
Λόγω κακής διαχείρισης των οικονομικών μου ή αλλιώς αυτό μεταφράζεται λόγω καλοπέρασης και καλοζωίας υπέρ του δέοντος , η τσέπη μου τσακίστηκε , καθότι όλα αυτά ήταν πέρα των δυνατοτήτων της με αποτέλεσμα το ταμείο να έχει πέσει έξω και εγώ να χρωστάω και της Μιχαλούς… Αυτό ομολογώ ότι με αγχώνει , αλλά όχι και τόσο όσο θα έπρεπε ..
Χάος στη μνήμη μου , χάος στην τσέπη μου , χάος και στο νοικοκυριό μου …
Δεν φημίζομαι για την νοικοκυροσύνη μου , αλλά τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο κι έτσι χθες πήγα και κοιμήθηκα στης Τάνιας .. Εκεί με περίμενε ένα ήσυχο , καθαρό και ζεστό περιβάλλον , ένα μαλακό διπλό κρεβάτι με καθαρά σεντόνια και φυσικά ένα γεμάτο ψυγείο με φρούτα και λαχανικά μιας και η Τάνια κάνει δίαιτα , οπότε πήρα και τις βιταμίνες που χρειαζόμουνα και έριξα και κάτι ύπνους τρικούβερτους , και ξέχασα να ξυπνήσω και να πάω να κάνω τις δουλειές μου. Περιττό να πω ότι μου έχει φύγει η μέση αφού από το μεσημέρι που γύρισα, έβαλα 2-3 πλυντήρια (άσε που πηγαινοέρχομαι στης Ζωής, μιας και το δικό μου έχει χαλάσει όπως και η φωτογραφική μου , γαμησέτα σου λέω … ) σιδέρωσα τα απαραίτητα , έπλυνα τις στοίβες από ποτήρια και πιάτα που στεκόντουσαν στο νεροχύτη για μέρες και με χαιρετούσαν, κατέβασα και καμιά ντουζίνα σακουλές σκουπιδιών κι ακόμα στο σπίτι επικρατή χαμός , με πεταμένε βιβλία, χαρτιά , εφημερίδες και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου…
Χάος στη μνήμη μου , χάος στην τσέπη μου , χάος στο νοικοκυριό, χάος και στην υγεία μου … Αυτά παθαίνεις όταν θέλεις να κάνεις τον χειμερινό κολυμβητή με -2 έξω, όταν καπνίζεις αβέρτα , όταν δεν έχεις αξιωθεί ακόμα να στρώσεις τα χαλιά στο σπίτι , όταν οι κραιπάλες χτυπάνε κόκκινο επί καθημερινής βάσεως και άλλες τόσες μαλακίες που ούτε για να τις πω δεν είναι !!! Πρέπει επειγόντως να πάω να κοιταχτώ , πριν ψοφήσω σαν το σκυλί…
Και να ήταν μόνο αυτά, υποτίθεται ότι σπουδάζω και ότι εδώ κι ένα μήνα έχουμε αρχίσει μαθήματα , όσο έχετε δει οι περισσότεροι από εσάς που με διαβάζετε τη σχολή μου , άλλο τόσο την έχω δει κι εγώ ..
Πηγαίνω μόνο σε κάποια εργαστήρια επειδή η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική και επειδή έχω ήδη φορτωθεί απουσίες οπότε δεν με παίρνει να λείψω ακόμα κι αν ψήνομαι στον πυρετό… Αλλά και σε αυτά που πάω αλίμονο κι αν έχω καταλάβει τίποτα , αφού συνήθως θα έχω σύρει τα πόδια μου με το ζόρι μέχρι εκεί και αν και θα έχω τα μάτια μου ανοιχτά στην ουσία θα κοιμάμαι όρθια …
Άφησα για το τέλος τα συναισθηματικά μου και τις σκέψεις μου, γιατί εκεί κι αν είναι μπάχαλο τα πράγματα … Στις εννιά του μακαρίτη άλλον έβαλε στο σπίτι…
Τι να κάνουμε βρε παιδιά ; Αυτά συμβαίνουν ,δεν σου έρχονται όποτε τα θέλεις . Τώρα γιατί συμβαίνουν μόνο σε μένα είναι ένα άλλο θέμα . Από ότι με ενημέρωσαν οι ειδικοί , πάσχω, γιατί είμαι συναισθηματικά ανασφαλής και τις ανασφάλειες μου αυτές ψάχνω να τις καλύψω μέσω της ανδρικής παρουσίας στη ζωή μου, ενώ θα έπρεπε να στέκομαι στα πόδια μου χωρίς δεκανίκια … Το πρόβλημα είναι ότι εγώ αρνούμαι να συνειδητοποιήσω ότι έχω πρόβλημα , αρνούμαι να δεχτώ ότι δεν στέκομαι μόνη μου στα πόδια μου κι ότι ψάχνω συνεχώς για μια ανδρική παρουσία δίπλα μου επειδή δεν νιώθω πλήρης όταν μένω μόνη με τον εαυτό μου …
Ίσως αν κάποτε το καταλάβω να αρχίσω να κάνω κάτι και γι’ αυτό…
Δεν έδωσα λοιπόν πολλά περιθώρια στον εαυτό μου να αναδιοργανωθεί ούτε συναισθηματικά , μετά από δυο χρόνια σχέσης , έμεινα πρόσφατα μόνη μου…
Λογικά θα έπρεπε να αφήσω δυο μήνες για να πενθήσω για ότι έχασα , άλλους δυο για να πλακωθώ στη δουλειά για να ξεχάσω , άλλους δυο για να μαλακιστώ με τους φίλους μου και να κάνω όσα υποτίθεται ότι δεν μπορούσα να κάνω όσο ήμουνα μέσα στη σχέση, άλλους δυο για να φλερτάρω ασύστολα μιας και θα ήμουνα ελεύθερη , άντε και άλλους δυο για να δω τι θα κάνω με το μέλλον μου και μετά να αρχίσω να ψάχνομαι… Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε, δυο μήνες έμεινα μόνη μου και μετά πήγα και ερωτεύτηκα…
Και τώρα τι κάνουμε ; Άντε πες με λίγα ζόρια , τα λεφτά τα βρίσκεις , στα μαθήματα παίρνεις σημειώσεις και από εδώ και μπρος βάζεις ένα πρόγραμμα , άντε πας και στους γιατρούς πλακώνεσαι στα φάρμακα και στρώνεις , άντε ξεσκίζεσαι και δυο μέρες στις δουλειές και το σπίτι έρχεται κι αυτό στα ίσια του , άντε βάζεις και τις υπενθυμίσεις στο κινητό και είσαι εντάξει με τις υποχρεώσεις σου. Με τον εαυτό σου όμως, πως μπορείς να είσαι εντάξει όταν δεν του έδωσες το χρόνο που του χρειαζότανε για να επανέλθει ; Με τον άνθρωπο που εισέβαλες στη ζωή του και τα έκανες όλα μπάχαλο τι κάνεις ; Οι περισσότερες ανθρώπινες σχέσεις είναι απαιτητικές , κι αυτό το γνωρίζω καλά , εξαρχής προσπάθησα και προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου , σε αυτό το καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μου , πλάι σε έναν άνθρωπο που υπόσχεται πολλά , αλλά αλήθεια είναι διαθέσιμος αυτός ο καλύτερος εαυτός μου; Δεν ξέρω. Από την άλλη είναι καθαρά προσωπικό μου ζήτημα και πρέπει να το λύσω μόνη μου , δεν μου φταίει κανείς άλλος για τις επιλογές μου …
Μετά από πολύ καιρό, βρίσκομαι μόνη με τον εαυτό μου , αντιμέτωπη με τις σκέψεις και τις φοβίες μου, προσπαθώντας να αναδιοργανωθώ και να βάλω μια τάξη σε αυτό το χάος που επικρατεί στη ζωή μου … Δεν αγχώνομαι αν και ίσως θα έπρεπε , δεν μετανιώνω για τις τρέλες και την καλοπέραση των προηγούμενων μηνών που έχουν σαν αποτέλεσμα, τώρα να τρέχω και να μην φτάνω. Είμαι εδώ όρθια και στέκομαι στα πόδια μου , ξέροντας να παίζω καλά πια με τις χαοτικές καταστάσεις… Είμαι εδώ και είμαι ευτυχισμένη γιατί ξέρω πως ακόμη έχω τεράστια αποθέματα δύναμης και αγάπης μέσα μου , πως όλα αυτά δεν είναι παρά ένα μικρό λοφάκι , μια τοσοδούλικη ανηφορίτσα που δεν κλάνουν μια, μπροστά στα βουνά που μπορώ να ανέβω, κι έτσι κι αλλιώς έχω τόσο περίσσευμα θράσους , που μπορώ να ομολογήσω ότι ακόμα κι αν συμβαίνουν όλα αυτά εγώ είμαι ερωτευμένη και έτοιμη για ακόμα μια φορά να καώ με τον καλύτερο τρόπο , να καώ μαζί σου …

Αν με αξιώσει η Πιστωτική...

Με αιφνιδίασε ευχάριστα η είδηση της κυκλοφορίας του πρώτου τεύχους , της εφημερίδας «Φωνόγραφος» που είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας συμφοιτητών μου. Με την ευκαιρία , θέλω να τους ευχηθώ καλή αρχή και ελπίζω να μην στερέψουν ποτέ από ιδέες …
Διαβάζοντας λοιπόν το άρθρο του κ. Κούτρα “Voice Over IP ή Τηλεφωνία μέσω διαδικτύου” , και ενώ βρισκόμουνα πάνω στο τρένο , μειδίασα με ευχαρίστηση .Τον τελευταίο καιρό , άρχισα να ψάχνομαι πάνω στο θέμα . Τι τα θες ; Τόσα υπεραστικά , φίλους στας Ευρώπας , εσχάτως και στο Αμέρικα , κάνω το σκατό μου παξιμάδι για να ξεχρεώνω κάθε τόσο τον π(ΟΤΕ).
Με αυτά και με αυτά με δυο άδειες τσέπες , αγκαλιά με τις τάσεις φυγής μου , μην έχοντας φράγκο , περιορίστηκα σε ένα σύντομο ταξιδάκι στην Αχαϊκή πρωτεύουσα και όσο για τα μακρινά ως την Τζαμάικα ή την Νέα Υόρκη , ποιος ξέρει; Αν με αξιώσει η πιστωτική κάποτε θα πάω …
Είχε έρθει η ώρα να ανακαλύψω το skype λοιπόν , στο ρετιρέ του Γείτονα στα Ψηλά Αλώνια … Μπαίνοντας στο σπίτι παρατήρησα ότι το μόνο που έλειπε από εκεί μέσα ήταν το τραπεζάκι του πινγκ-πονγκ, που όμως είχα προλάβει και το είχε χώσει κάπου στην αποθήκη !!!
Η ώρα της αλήθειας έφτασε , κάθισα στον καναπέ και μπροστά μου ήταν δυο παγιδευμένες φιγούρες στον τοίχο οι οποίες μου μίλησαν και με χαιρέτησαν …
Δεν άργησα να μπω στο νόημα … Καθόμασταν άνετοι στον καναπέ, μπροστά μας μια κάμερα πάνω σε ένα τρίποδο , πίσω μας ένας projector as να προβάλει στον απέναντι τοίχο , τον Φοίβο με την Γεωργία που βρισκόταν στο Παρίσι και έπιναν τα κρασάκια τους , εμείς πάλι περιοριστήκαμε , με τον Γείτων και τον Γείτονα ή αλλιώς με τον Γιώργο και το Θοδωρή στις Amstel , αφού σας λέω ούτε σάλιο δεν παίζει …
Μετά με σύστησαν με τα παιδιά , τσουγκρίσαμε αμφότεροι τα ποτήρια μας και περάσαμε μια καταπληκτική βραδιά , καθώς ήταν σαν να ήμασταν μαζεμένοι όλοι σε ένα σπίτι … Τρελάθηκα σας λέω , ψήθηκα τόσο άγρια , που ξέχασα ήδη τη Τζαμάικα , βρήκα καλύτερο τρόπο να χρεώσω την πιστωτική !

Υ.Σ Μα καλά που σε βρήκα , στο κουτάκι του Skype ;