Πότε τον παίρνεις , πότε τον τρως;

Πότε τον παίρνεις , πότε τον τρως είναι λίγος ο μισθός ! Μπήκα στο σπίτι , πατώντας στις μύτες , λες και θα ξυπνούσα κανέναν , δεν έχω συνηθίσει τα τακούνια έτσι κι αλλιώς , κι ο θόρυβος που κάνουν είναι ξένος στα αυτιά μου , μου τη σπάει … Επιτέλους έδαφος , τα αυτιά μου βουίζουν , βρωμάω από πάνω μέχρι κάτω τσιγαρίλα , πάλι ήπια σήμερα , περισσότερο από ότι έπρεπε , κρατιέμαι , ποιος αγοράζει άλλο πληκτρολόγιο τώρα , δεν είμαστε για έξοδα …
Ας βγάλω και την σεξουαλιζέ μπλούζα μην την λερώσω , τελικά είμαι κάργα συντηρητική , από το πρώτο έτος μου την είχε κάνει δώρο η Γιάννα και σήμερα την φόρεσα πρώτη φορά , την θεωρούσα πολύ προκλητική για να τη βάλω, αλλά φαίνεται πως έχω αρχίσει και απελευθερώνομαι !Όσο για τη μέση μου, δεν το συζητώ , στο δρόμο περπατούσα σκυμμένη , όχι τίποτα άλλο θα με παρεξήγησαν κι όλας ότι ήθελα τίποτα να μου έρθει και στηνόμουνα , αλλά ο πόνος ήταν αβάσταχτος , ευτυχώς ήταν ο Ανδρέας με τη Δέσποινα μαζί μου και με σέρνανε … Γέρασα και δεν το πήρα είδηση και η Μανωλοπούλου μέσα στην ερημιά , κι ο Ανδρέας εκεί να επιμένει να τραβάει βιντεακι , καθώς περπατάμε στη μέση του δρόμου και τραγουδάμε το top λαϊκό άσμα «Πότε τον παίρνεις , πότε τον τρως είναι λίγος ο μισθός !» Ξέμαθα από club κούνημα και ελληνάδικα στο καπάκι , ναι τελικά δεν ντύνομαι μόνο συντηρητικά , διασκεδάζω και ζω πολύ συντηρητικά , ξέρω ότι αν με διαβάσουν αυτοί που με ξέρουν καλά και με έχουν φάει στη μάπα χρόνια τώρα θα αρχίσουν να με γιουχάρουνε , αλλά επειδή ξέρω ότι κανείς από αυτούς δεν θα με διαβάσει γιατί και οι φίλοι μου είναι συντηρητικοί , μπορώ να λέω και να παραπονιέμαι για ότι γουστάρω …
Ναι γιατί για μερικούς η ζωή μου μπορεί να φαντάζει χολιγουντιανή ταινία , αλλά για μένα τίποτα δεν είναι αρκετό , θέλω καινούργια επεισόδια , θέλω το «Η Σοφία εν δράση νούμερο 4»! Ήδη ξεκίνησε και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια του σεναρίου , μακάρι να με ντουμπλάρει και κανένας κομπάρσος στις επικίνδυνες αποστολές , γιατί δεν βλέπω η μέση μου να αντέχει για πολύ ακόμα ! Μόνο που στην απαρχή του «Η Σοφία εν δράση νούμερο 4», βλέπω κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου(κύριε σεναριογράφε , μήπως να το αλλάζαμε αυτό ;) , κάτι που δεν το είχα σαν πρωταγωνίστρια στο «Η Σοφία εν δράση νούμερο 1,2,3» , υποτίθεται ότι απελευθερώνομαι , κι όμως κάτι δεν πάει καλά … Παλιότερα όταν ήθελα κάτι δεν με κρατούσε κανείς , ότι ήθελα το διεκδικούσα και στο τέλος τις περισσότερες φορές το έπαιρνα, τι στο καλό πρωταγωνίστρια ήμουνα, βέβαια υπήρχαν και φορές που έσπαγα τα μούτρα μου , αλλά αυτά συμβαίνουνε και στις καλύτερες πρωταγωνίστριες …Τώρα πρέπει να με βγάλανε σε πιο light έκδοση , πιο συνεσταλμένη ίσως, όχι μόνο ντρέπομαι να πω αυτό που θέλω , αλλά κάνω κάτι χειρότερο , προσπαθώ να πείσω τους πάντες γύρω μου ότι δεν το θέλω και καθόλου μάλιστα …
Λοιπόν καιρός να βγάλω τον στόκο , και να πάω να ξεραθώ για ύπνο μέχρι αύριο το απόγευμα … Εδώ θα είμαστε και θα δούμε όλοι μαζί τι θα γίνει τελικά στη συνέχεια του «Η Σοφία εν δράση νούμερο 4»

Καλημέρες …

Μια σιωπή φωτογραφίζω

"Μια σιωπή φωτογραφίζω σου τη δείχνω και μου λες έχει πάρει φως δε βλέπεις την αλήθεια για το χτες.Νόμιζα πως ήταν τύψεις άγγιγμα στον ουρανό πτώση είναι ψιθυρίζεις που δεν έχει τελειωμό...Κοίταξε με δυο φορές μια στα μάτια μια στα χείλη η αλήθεια σου μικρή ένα δάκρυ σου έχει φύγει"...

Πάρε το δρόμο που σου πρέπει τον ανήφορο !

…Οι αλιγάτορες θα εμφανιστούν πίσω σας χωρίς να το περιμένετε και θα σας κόψουν τα πόδια , εκτός και αν εξερευνήσετε την περιοχή πριν ξεκινήσετε …
Διάβασμα, διάβασμα και πάλι διάβασμα … Σημειώσεις σε μια χαρτοπετσέτα , κι όλα άρχισαν να φαντάζουν και πάλι δυνατά …
Θα μου πεις και τι είναι ο απαισιόδοξος , αισιόδοξος με εμπειρία , αυτή η εμπειρία , αυτή η απαισιοδοξία αν θες, με λύτρωσε, και πάμε πάλι πίσω από την αρχή , όπου θυμήθηκες αυτό που είχες ξεχάσει, η ουσία φίλε μου είναι στην αισιοδοξία … Σερνόμουν στα πατώματα , μα δεν εγκατέλειψα ούτε για μια στιγμή , βρήκα τη δύναμη μέσα από τον πάτο μου , τι κι αν όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, βρήκα τουλάχιστον κάτι που όχι απλά με πήγαινε μπροστά , αλλά πήγαινε και πολύ καλά ! Εκεί που έλεγα πως κάποιος θεός με περιπαίζει , τελικά μου το επιβεβαίωσε, κι αυτή τη φορά τουλάχιστον για καλό, τι κι αν όλα και όλοι αυτό το διάστημα το μόνο που ήθελαν ήταν να με γαμήσουν και να με δείρουνε , εγώ γάμησα και έδειρα στην εξεταστική ! Είδα κι εγώ από κάπου άσπρο φως , αύριο το μαρτύριο μου τελειώνει και δίνω δυο μαθήματα , μέχρι στιγμής ότι μα ότι έχω δώσει το έχω περάσει , κι αν εξαιρέσεις δυο 5, τα άλλα είναι από 8 και πάνω , οπότε που καταλήγουμε , στο ότι αν καταφέρω και περάσω και τα άλλα δυο που δίνω αύριο , δεν έχω καν δεύτερη εξεταστική και το δεύτερο ενδεχόμενο είναι να έχω το πολύ δυο για την άλλη! Σιγά – σιγά πλησιάζω τον στόχο και η ανακούφιση που νιώθω είναι τρομερή , λυτρωτική … Ύστερα από όλα αυτά έρχεται και το party , για να γλεντήσω το ότι επιβίωσα , για να φωνάξω ότι νίκησα …
Το βουνό φαινότανε μεγάλο , τελικά δεν ήτανε, όλα είναι στο μυαλό , το θέμα είναι να ξέρεις να επιβιώνεις ,να ξέρεις να παλεύεις , να μην τα παρατάς, να μάθεις αναρρίχηση, να ξέρεις από ανηφόρες κι ας είσαι από τη Λάρισα…
…Αυτοί οι αλιγάτορες ζουν συνήθως στις άκρες της εμπειρίας σας , στα σκοτεινά μέρη του μυαλού σας και γενικά να ξέρετε πως ποτέ δεν λειτουργούν έτσι όπως υπόσχονται …