Καλοκαιράκι

38

=

Χοσέ κουέρβο!

 

 

Πνεύμα καλοκαιρινό, αέρινο, δροσερό και εκεί πάνω στη χαλάρωση παθαίνεις το πρώτο σοκ όταν αντιλαμβάνεσαι το τι χοσέ κουέρβο παιζεί και φέτος το καλοκαίρι αλλά και όλες τις εποχές!

Περιτριγυριζόμαστε σχεδόν όλοι μας από απείρου κάλους τζαμπατζήδες, χωσιματίες, είναι δίπλα μας παντού και πολλαπλασιάζονται, στο σόι, στην δουλειά, στην ουρά στο σούπερ μάρκετ, στον στρατό, κάνοντας τις ζωές μας ανυπόφορες και εμάς να αισθανόμαστε αδικημένοι, ρε ουστ ρε κατακάθια, πάτε φορτωθείτε πουθενά άλλου εμείς δηλαδή τι είμαστε μαλάκες που δεν έχουμε ανάγκη κανέναν ή που μάλλον ουρλιάζουμε για λίγη βοήθεια αλλά και πάλι η αξιοπρέπεια μας δεν μας αφήνει και σφίγγουμε τα δόντια και τα καταφέρνουμε σχεδόν όλα μόνοι μας όσο εσείς φυτοζωείτε εις βάρος μας, παρτάροντας στην πλάτη μας;

Άνθρωποι κενοί, φλύαροι, ανούσιοι, φιγουρατζήδες, τρύπιοι, που αν τους γυρίσεις ανάποδα δεν θα έχουν τίποτα για να πέσει ούτε καν μυαλό, άντε κάντε μας τη χάρη και ξεφορτώστε μας...

Νιαου

Έτσι λίγο για να δροσιστεί η ψυχή μου ...

Πρόσεχε καλά που δίνεις την ψυχή σου γιατί άπαξ και την δώσεις δεν την παίρνεις πίσω κι αν είσαι τυχερός μπορεί να πέσει σε καλά χέρια μα αν είσαι ανόητος μπορεί να κλειστεί αιώνια σε ένα κλουβί ανέγγιχτη, χωρίς ποτέ να πάρει αυτό που λαχτάρα και μην μπερδεύεις την αγάπη με την ψυχή σου  αυτή  ειπαμε απαξ και την δώσεις δεν την παίρνεις πίσω μόνο κινήσε σαν το ζόμπι αιωνίως, λοιπόν σε παρακαλώ κάνε κάτι και φερ'την πίσω...

Νεύρωση

και όπως έλεγε και ο Freud "Ο νευρωτικός έχει κολλήσει κάπου στο παρελθόν του. Ξέρουμε τώρα ότι πρόκειται για μια περίοδο του παρελθόντος του, κατά την οποία η λίμπιντο του είχε την ικανοποίηση της και ο ίδιος ήταν πραγματικά ευτυχισμένος.Στον κόσμο των νευρώσεων και των εμμονών η ψυχική πραγματικότητα είναι καθοριστική.  Βρες λες νευρωτική εγώ; Να αυτή είναι η μαλακία να έχεις γνωρίσει την πραγματική ευτυχία για εσένα και να σου την έχουν πάρει.

yoy yoy yoy

 

Σήμερα το πρωί ήμουν σταματημένη στο φανάρι Ηρώων Πολυτεχνείου με Φαρσάλων με το φλας αναμένω στις 7:30 ακριβώς ακούγοντας αν όχι στα τέρματα δεν είμαστε και τίποτα κάγκουρες αλλά εντάξει σε δυνατή ένταση το Buffalo Soldier και ειδικά εκεί στο woe yoy yoy, woe yoy yoy yoy,woe yoy yoy yo, yoy yoy yoy yo έδινα ρεσιτάλ ερμηνείας, όταν παρατήρησα πως ευπαρουσίαστος νεαρός απροσδιορίστου ηλικίας διασκέδαζε παρέα μου στο διπλανό αυτοκίνητο, φορώντας τα μαύρα γυαλιά ηλίου του για όσο τουλάχιστον διήρκεσε το φανάρι, ενώ φεύγοντας όταν κατάφερα και είδα το πρόσωπο του μου χάρισε ένα πανέμορφο χαμόγελο, να για κάτι τέτοιες μικρό στιγμές είναι που αξίζει να χαίρεσαι!

 

 

 

Το μικρό λουλούδι μου!

Βελίκα

Κάποιο βράδυ ή και κάμποσα μετά θα μεταλλαχθούμε αλλά υπήρξαμε φωτεινοί όσο σκοτάδι κι αν πέσει. 

Σιγα τα ωά κάνουμε καγιανά!