The wall was too high, As you can see. No matter how he tried, He could not break free. And the worms ate into his brain.

Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Dont give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, Im coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.

Hey you, standing in the road
Always doing what youre told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, dont tell me theres no hope at all
Together we stand, divided we fall.

[click of tv being turned on]
Well, only got an hour of daylight left. better get started
Isnt it unsafe to travel at night?
Itll be a lot less safe to stay here. youre fathers gunna pick up our trail before long
Can loca ride?
Yeah, I can ride... magaret, time to go! maigret, thank you for everything
Goodbye chenga
Goodbye miss ...
Ill be back

Αυτοί οι στίχοι, η μουσική , το βίντεο, περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο τι απέγινε η sophie_jamaica

Hey you, dont tell me theres no hope at all
Together we stand, divided we fall.

Goodbye chenga
Goodbye miss ...
Ill be back

Before you jump, tell me what you find when you read my mind.

Στης παρεξήγησης το ανάγνωσμα πρόσχωμεν , και τα βράδια κουτουλάω το κεφάλι μου στα ντουβάρια, μπας και συνειδητοποιήσω τι κάνω, τι δεν έκανα, τι δεν είπα, και τι δεν ήρθε που περίμενα να δω.

Κάθε φορά που πάω να μιλήσω επισκέπτομαι τα παλιά μου email, βλέπω, διαβάζω, σιωπώ και καταλαβαίνω πως το καλύτερο που έχω να κάνω είναι αυτό ακριβώς, να σωπάσω, τι κι αν εγώ μπορώ να μιλήσω, η σιωπή είναι χρυσός, σκατά είναι η σιωπή, η σιωπή είναι απλά σιωπή, κι αυτό μου τι σπάει.

Εγώ ότι είχα να το πω το είπα και γαμώ του όζοντος την τρύπα, δεν μπορώ με τίποτα τους ανθρώπους που δεν εκφράζουν τα αισθήματα τους, δικαίωμα τους θα μου πεις, αλλά δεν το αντέχω, όταν ξέρεις τι έχεις απέναντι σου ξέρεις και πώς να το αντιμετωπίσεις, όταν ο άλλος απλός σου χαμογελά και κουνά πονηρά το κεφάλι, απλά θέλεις να του σπάσεις τα μούτρα.

Πες ρε μαλάκα μην μου τη σπας . Μεγάλωσα για να παίζω κρυφτό.


On the corner of main street
Just tryin' to keep it in line.
You say you wanna move on and
You say I'm falling behind.

Can you read my mind?
Can you read my mind?

I never really gave up on
Breakin' out of this two-star town.
I got the green light,
I got a little fight.
I'm gonna turn this thing around.

Can you read my mind?
Can you read my mind?

The good old days, the honest man;
The restless heart, the Promised Land,
A subtle kiss that no one sees;
A broken wrist and a big trapeze.

Oh well I don't mind, if you don't mind.
'Cause I don't shine if you don't shine
Before you go, can you read my mind?

It’s funny how you just break down,
Waitin' on some sign
I pull up to the front of your driveway
With magic soakin' my spine.

Can you read my mind?
Can you read my mind?

The teenage queen, the loaded gun;
The drop dead dream, the Chosen One,
A southern drawl, a world unseen;
A city wall and a trampoline.

Oh well I don't mind, if you don't mind
'Cause I don't shine if you don't shine
Before you jump,
tell me what you find
when you read my mind.

Slippin’ in my faith until I fall.
You never returned that call.
Woman, open the door, don't let it sting
I wanna breathe that fire again.

She said I don't mind, if you don't mind
'Cause I don't shine if you don't shine.

Put your back on me,
Put your back on me,
Put your back on me.

The stars are blazing like rebel diamonds cut out of the sun.

We Walk

http://troktiko.blogspot.com/2009/05/blog-post_2549.html

28 χρόνια χωρίς τον Bob

I remember when we used to sit
In the government yard in trenchtown,
Oba - obaserving the ypocrites
As they would mingle with the good people we meet.
Good friends we have, oh, good friends weve lost
Along the way.
In this great future, you cant forget your past;
So dry your tears, I seh.

No, woman, no cry;
No, woman, no cry.
ere, little darlin, dont shed no tears:
No, woman, no cry.



28 χρόνια χωρίς τον Bob, τι κι αν έφυγε πριν καν γεννηθώ; Ο Bob με μεγάλωσε, με γαλούχησε, με τις μουσικές και τους στίχους του, το πνεύμα του ήταν πάντα εδώ. Ήμουν μόλις 11 χρονών όταν ανακάλυψα την μαγεία του και από τότε, μέσα από τα τραγούδια του, κρύβω και σιγοτραγουδώ τα κρυφά μου ζόρια, να όπως και τώρα, redemption song

Old pirates, yes, they rob I;
Sold I to the merchant ships,
Minutes after they took I
From the bottomless pit.
But my hand was made strong
By the 'and of the Almighty.
We forward in this generation
Triumphantly.
Won't you help to sing
These songs of freedom? -
'Cause all I ever have:
Redemption songs;
Redemption songs.

Emancipate yourselves from mental slavery;
None but ourselves can free our minds.
Have no fear for atomic energy,
'Cause none of them can stop the time.
How long shall they kill our prophets,
While we stand aside and look? Ooh!
Some say it's just a part of it:
We've got to fulfil de book.

Won't you help to sing
These songs of freedom? -
'Cause all I ever have:
Redemption songs;
Redemption songs;
Redemption songs.

Emancipate yourselves from mental slavery;
None but ourselves can free our mind.
Wo! Have no fear for atomic energy,
'Cause none of them-a can-a stop-a the time.
How long shall they kill our prophets,
While we stand aside and look?
Yes, some say it's just a part of it:
We've got to fulfil de book.
Won't you help to sing
Dese songs of freedom? -
'Cause all I ever had:
Redemption songs -
All I ever had:
Redemption songs:
These songs of freedom,
Songs of freedom.

Bullets

Η ευτυχία είναι εδώ ;

Μια ζωή ταξιδεύω,ταξιδεύω,ταξιδεύω,με το μυαλό,την ψυχή,με τραγούδια,με φιλιά, με σένα, με λίγα λεφτά στην τσέπη,θα γυρίσω τον κόσμο όλο, μέχρι να βρω την αγάπη…(Στα συνοικέσια του Αγγελιοφόρου!)Ωωωω ναιιι!Βρήκα την ευτυχία,για μένα η ευτυχία είναι στα ταξίδια,δεν ζω στη Θεσσαλονίκη,ε και;Κάθε Σαββατοκύριακο μπορώ να είμαι εκεί,όπως αυτό,κάθε μέρα ταξιδεύω,με λέξεις,με γέλια,με φως,με ουρανό!Η ευτυχία είναι εδώ!(;)

Έβγαλα ήδη 200 φωτογραφίες, θα βγάλω και άλλες τόσες το βράδυ, δεν προλαβαίνω να τις ανεβάσω όλες!

Η sophie_jamaica είναι στη Θεσσαλονίκη

Το καλοκαίρι θα 'ρθει

Το καλοκαίρι θα ‘ρθει και θα πάρει κι εσένα μαζί
Στην ομορφιά του θα γίνεις χαζούλα όπως ήσουν μικρή
Θα μας γυρίζεις την πλάτη σου ανοίγοντας το παρεό
Να σε κοιτάξει ο ήλιος – Να σε κοιτάξει ο ήλιος

Θα σαι για λίγο το αίνιγμα που δεν θα λύσει κανείς
Θα σε φυλάει από γύρω στρατός σπαστικοί συγγενείς
Θα μισανοίγεις τα πόδια σου και θα τα κλείνεις ξανά
Κάνοντας πως δε ξέρεις - Κάνοντας πως δε ξέρεις

Κι ύστερα πάλι χειμώνας και χρήμα που μονολογεί
Κι ύστερα πάλι βραδιές με κινέζικο και κομεντί
Κι ύστερα πάλι μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη
Και ύστερα πιο δυνατά η μουσική
Κι ύστερα πάλι μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη
Και ύστερα πιο χαμηλά η μουσική



Το καλοκαίρι θα ‘ρθει και στη θάλασσα θα επιστραφείς
Μες το βυθό θα προσέχουν οι ιππόκαμποι να μη χαθείς
Κι όταν θα βγάζεις για λίγο σε μια σου βουτιά το μαγιό
Θα ‘σαι στον κόσμο η μόνη - Θα ‘σαι στον κόσμο η μόνη

Θα ‘σαι για λίγο ο έρωτας που δε ζήσει κανείς
Θα ‘σαι το σώμα σου μόνο κι αυτό θα το ξέρουμε εμείς
Που μας γυρίζεις την πλάτη σου πάντα την ίδια στιγμή
Που βασιλεύει ο ήλιος - Που βασιλεύει ο ήλιος

Κι έρχεται πάλι χειμώνας και χρήμα που μονολογεί
Κι έρχονται πάλι βραδιές με κινέζικο και κομεντί
Κι ύστερα πάλι μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη
Και ύστερα πιο δυνατά η μουσική
Κι ύστερα πάλι μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη
Και ύστερα πιο χαμηλά η μουσική

Κι ύστερα πάλι μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη
Και ύστερα πιο δυνατά η μουσική

Υ.Σ Ποιος μπαίνει από την Έδεσσα κάθε μέρα στο blog? Ας δώσει σημεία ζωής.

Fujiya and Miyagi-Strawberry Vanilla

Γελοίοι Έρωτες

Έχουν περάσει τρία χρόνια,από τότε που ο Γείτονας με αποχαιρετούσε από το σταθμό των τρένων της Θεσσαλονίκης και για το δρόμο μου έδωσε να διαβάσω το βιβλίο του Μίλαν Κούντερα «Γελοίοι Έρωτες»,το ταξίδι βέβαια εκείνο ήταν τόσο σύντομο,που μου είχε τσακίσει μόνο τη σελίδα 95 και μου είχε ζητήσει να την διαβάσω όσο θα ταξίδευα.

Ακόμα θυμάμαι τόσο έντονα το συνάχι που είχαμε και οι δυο,ήταν Νοέμβρης του 2006 ή Δεκέμβρης δεν θυμάμαι καλά,θυμάμαι πως έπινα βιάστηκα στο σταθμό έναν μέτριο ness που μου έκαιγε τη γλώσσα,και εκείνος καθότανε απέναντι, με αυτό το χαρακτηριστικό σοφιστικέ του ύφος,ενώ εγώ έριχνα κλεφτές ματιές, πάνω αριστερά από το κεφάλι του, στο ρολόι που υπήρχε στο βάθος.

Το βιβλίο δεν μου το χάρισε ποτέ,μου το έδωσε απλά να το διαβάσω,μετά έγιναν πολλά, χαθήκαμε,τον ξαναείδα φέτος το Μάρτιο στα βιαστικά το πολύ να περάσαμε μαζί μια ώρα, σε εκείνη την καφετερία-εστιατόριο-βιβλιοπωλείο 3 σε 1,δεν θυμάμαι πως λεγότανε,σε ένα στενάκι στη Ναυαρίνου.

Να’ μαι τώρα,πάνω από την βαλίτσα,βάζω το iPod στη τσέπη και τους «Γελοίους έρωτες» στην τσάντα μου,ίσως μετά από τόσα χρόνια αξιωθώ να το διαβάσω ολόκληρο σε αυτό το ταξίδι,ίσως κάποτε αξιωθώ να συναντήσω και πάλι τον Γείτονα και να του το επιστρέψω,μέχρι τότε σας φιλώ στα αυτιά,φεύγω πιο μπερδεμένη από ποτέ,κι ούτε που ξέρω τι θα βρω όταν γυρίσω,μια ζωή θα παίζω το παιχνίδι του ωτο-στοπ που λέει και ο Κούντερα…

Να μυρίζω από σένα και ν’αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο
Δεν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.
Οδυσσέας Ελύτης

Ο Κυματοθραύστης

Το 90% των ανδρών που διεκδίκησαν μια θέση στη ζωή μου,είτε μπήκαν είτε έμειναν στο χαλάκι της εξώπορτας μου,έψαχναν όλοι τους για ένα κυματοθραύστη.Όσους άφησα και μπήκαν,τους άφησα γιατί τους ερωτεύτηκα και γιατί είχα πλήρη άγνοια κινδύνου,με την έννοια ότι είχαν κρύψει για τα καλά τα κρυφά τους ζόρια,με τον καιρό όμως είτε ήμασταν μαζί,είτε χωρίζαμε και κρατούσαμε επαφές,σχεδόν όλοι τους,μου αποκάλυπταν ότι θα είναι πάντα ευγνώμονες απέναντι μου,γιατί ήμουν πλάι τους,και τους βοήθησα να πάνε μπροστά σε μια δύσκολη φάση της ζωής τους και θα με θυμούνται για πάντα, χαχαχα!

Στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ή φρεσκοχωρισμένοι ή θέλανε να ξεπεράσουν μια άλλη ή είχαν βγει μόλις από την κατάθλιψη ή είχε πεθάνει κάποιος δικός τους ή μόλις είχανε κόψει τα ναρκωτικά ή ήθελαν να χωρίσουν κάποια και ψάχνανε για άλλοθι,από όλα είχε ο μπαξές.Βέβαια σας είπα όσοι κάνανε το λάθος να μου το πούνε από την αρχή και στα ίσα,ότι με θέλανε για δεκανίκι,μείναμε στα προκαταρτικά,είναι μεγάλη ξενέρα όπως και να το κάνεις!

Έχω ακούσει τα πάντα σας λέω,με αποκορύφωμα θυμάμαι κάποιον,ο οποίος μου είχε πει, σε θέλω,θέλω να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί,αλλά να μωρέ,σκέφτομαι και να γυρίσω στην πρώην μου,θα σε πείραζε,να σε έβλεπα που και που,χαχαχαχα,και όταν του απάντησα όχι,μου έκοψε την καλημέρα,χαχαχα!

Έχω ακούσει και χειρότερα,σήμερα έζησα πάλι κάτι πολύ ζόρικο,ήρθε και με πήρε με το αυτοκίνητο από το σπίτι,τον κοιτούσα,έτρεμε ολόκληρος,τα χέρια του ήταν γεμάτα πληγές από έκζεμα,τα μάτια κομμένα,άναβε και έσβηνε το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο. Selassie μου,οοοο Selassie μου,είναι τόσο όμορφο παλικάρι,τόσο όμορφος,σαν τοιχογραφία του Απόλλωνα,δεν ήξερα τι έκανα εγώ εκεί,η ψυχοπονιάρα που έλεγε ο φίλος μου ο Μάνος,οι σπουδές στην ψυχολογία στο “deree” με περιμένουν να μου λέει η ξαδέρφη μου και η Σοφία από την Πάτρα στο τηλέφωνο:

-Θες έναν νορμάλ άντρα ε;
-Ε ναι,ζητάω πολλά;
-Οι νορμάλ είναι για τις νορμάλ.Εσύ για πόσο νορμάλ σε κόβεις;
- Ναι ρε συ έχεις απόλυτο δίκαιο
- Το πρόβλημα το έχεις εσύ δικιά μου,όταν εσύ γίνεις κάποτε νορμάλ,τότε θα έρθει και ο νορμάλ γκόμενος,αλλιώς τι παραπονιέσαι που κάθε κουτσός,στραβός και ανάποδος πάει στον άγιο Παντελεήμονα,εσύ είσαι πιο θαυματουργή και από τον Παντελεήμονα και νεκρούς ανασταίνεις!

Ζόρικη κατάσταση η σημερινή,ήθελα να τον πάρω αγκαλιά,ήθελα να του πω ότι όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα ενώ ήξερα ότι θα του έλεγα ψέματα.Στην περίπτωση του,όσο θετική ενέργεια και να έχεις καταρρίπτεται,ήθελα να του πω να μην φοβάται.

Μετά πήγαμε στο νεκροταφείο, ναι στο νεκροταφείο,δεν ήξερα τι να κάνω,με ρώτησε αν ήθελα να κατέβω από το αυτοκίνητο,του είπα ναι,καθόμασταν μπροστά από τον τάφο του πατέρα του,μου ζήτησε αναπτήρα και άναψε δυο κεράκια,ένιωθα τόσο αμήχανα,τόσο μα τόσο αμήχανα,έμεινα να κοιτώ το φρέσκο μνήμα σαν τις φρέσκες πληγές στα χέρια του,όχι δεν διεκδικούσε μια θέση στη ζωή μου,εδώ και καιρό μου είχε εκφράσει το θαυμασμό του,κι ότι αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα ήθελε να ήμασταν μαζί.Ήθελα να τον αγγίξω μα φοβόμουνα μην σπάσει.

Παραιτούμαι από το δικαίωμα μου να σε διεκδικήσω Σοφία μου είπε,δεν ήξερα τι να πω, ποιος και τι να διεκδικήσει;Ήθελα να του πω,ότι πρέπει να μην παραιτηθεί από το δικαίωμα του να ξανακερδίσει τη ζωή του,ήθελα να του πω ότι χρειάζεται βοήθεια, ήθελα του πω ότι καταρρέει,ήθελα να του πω,ότι πρέπει να μιλήσει,ήθελα να του πω ότι πρέπει να απεγκλωβιστεί,ήθελα να του πω ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί έτσι κι αλλιώς, ήθελα τόσα πολλά να του πω και το μόνο που έκανα ήταν να ανοίξω την πόρτα και να φύγω.

Εν γνώση μου και εν αγνοία μου λοιπόν,ήμουν πάντα έσω έτοιμη,όποτε κι αν με χρειάστηκαν,φίλοι,γνωστοί,γκόμενοι,για να ξεπεράσουν την δύσκολή φάση και να με θυμούνται πάντα ως την μεγάλη ψυχή.Αυτή η μεγάλη ψυχή,έγινε ένα μεγάλο δοχείο,που ο καθένας που πέρασε από πάνω της,άφησε κι από κάτι,λίγη θλίψη,λίγο πόνο,λίγα δάκρια, λίγη οργή,λίγα σ’αγαπώ,λίγο θυμό,λίγα όνειρα, λίγο πάθος,λίγη ελπίδα,λίγη ευγνωμοσύνη.

Θέλω γέλια,γέλια μ’ακούς,θέλω να έρθεις να με πιάσεις από τη μέση,και να γελάμε,να γελάμε με τα χάλια μας και να τα χλευάζουμε όπως κάναμε πάντα..

Σ’ αγαπάω μ’ακούς,γι αυτό σ’αγαπάω γιατί σου έμαθα να γελάς!

Υ.Σ Αφιερώνω αυτό εδώ το post στον φίλο μου το Θωμά που αύριο έχει τη γιορτή του, και τον ενημερώνω δημόσια ότι 30 του μηνός το βράδυ θα πάω στο σπίτι του στο Κούθεν,εγώ θα είμαι με τον πράσινο μπερέ,να μου ανοίξει!

One Love-"Εδώ"

Ξημέρωσε μια υπέροχη μέρα,με μια προκαταβολή σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, ετοιμαστείτε,σε λίγο καιρό,τέσσερεις θα με κουβαλάνε!Ζω την πιο αβέβαιη φάση της ζωής μου,ελπίζω σε πολλά και δεν περιμένω τίποτα,γνωρίζω αρκετό κόσμο και δεν θυμάμαι κανέναν.Η καρέκλα του γραφείου μου έχει γεμίσει καρφίτσες,δεν μπορώ να στρώσω τον κώλο μου κάτω,από παλιά το είχα αυτό,δεν το έπαθα τώρα, θέλω πάλι να οργώσω την Ελλάδα. Μην νομίζετε ότι μ’ αρέσει να ζω έτσι,με μια βαλίτσα στο χέρι και να τριγυρνάω, αλλά μια ζωή μένω ανικανοποίητη,έχω τόσες πολλές τάσεις φυγής γιατί ποτέ και πουθενά δεν βρήκα κάτι τόσο δυνατό,για να με ολοκληρώσει και να με κάνει να μείνω «εδώ».
Μέχρι να βρω το δικό μου «εδώ»,μέχρι να σταθεροποιήσω την γαμημένη ζωή μου, απλά διέρχομαι από έδω κι από εκεί,απ’τις ζωές σας,απλά περνάω, σπαταλάμε λίγο χρόνο και αφήνω σε όλους και από μια ανάμνηση,να με έχετε να με θυμάστε. Όμως εγώ δεν θέλω να ζω με αναμνήσεις, θέλω να ζω πάντα σε παρόντα χρόνο, γι αυτό συνέχεια με θυμάμαι με μια βαλίτσα στο χέρι, να βάζω στα άπλυτα τις παλιές αναμνήσεις για να χωρέσουν μέσα οι καινούργιες και να έχω ωραίες ιστορίες να διηγούμαι στους φίλους μου. Εδώ και έξι χρόνια η ίδια ιστορία, ταξίδια, μυρωδιές,αγκαλιές, άνθρωποι,γλέντια, γέλια, αποχωρισμοί, ξύλο, βρισίδια, έρωτες, απιστίες, πουστιές, ψυχολογικά προβλήματα, κρίσεις πανικού, διαλυμένες σχέσεις, ανεργία, πόνος, ζήλεια, ξύδια, λεφτά, χιλιόμετρα, αδρεναλίνη, πόσο ακόμα; Θέλω να βάλω τις παντόφλες του παππού μου, θέλω να κάτσω στην κουνιστή καρέκλα της γιαγιάς, θέλω να πάρω σύνταξη από την τρέλα κι αυτή δεν με αφήνει, θέλω να βρω ένα «εδώ» για να αγαπήσω και να κοιμάμαι και να ξυπνάω δίπλα σε αυτό, να μην κουνιέμαι με τίποτα!
Μέχρι τότε, μέχρι να βρω το «εδώ», που πια αρχίζω και το παίρνω απόφαση ότι μπορεί και να μην το βρω ποτέ ή απλά το δικό μου «εδώ» να χωράει μόνο μέσα σε μια βαλίτσα, θα ζω, όπως έμαθα, φτερό στον άνεμο και μέρα με τη μέρα οι αγέρηδες θα με σκληρύνουν πιο πολύ, μόνο φοβάμαι ,ξέρεις φοβάμαι μήπως στο τέλος δεν μου μείνει ψυχή, με τόσες γρατσουνιές από τους αγέρηδες,βαρέθηκα να γλείφω πληγές.


Ανεβάζω καθυστερημένα, μια φωτό με το μπαμπουλίνο μου, επί το έργο , μεγάλος ψήστης στη Ραψάνη, καθώς και τα σκουλαρίκια γατουλίνες που μου έφερε από την Ισπανία η Αικατερίνη, γιατί να πω ευχαριστώ για τα σκουλαρίκια ή για τις άπειρες φιλοξενίες στη Θεσσαλονίκη;



- Κάνε μια ευχή με μια λέξη
- Όχι πόνος.
- Μα αυτές είναι δυο
- Στα αρχίδια μου.
Γιάννης Αγγελάκας