Αν και άδεια, η αγκαλιά μου ευωδιάζει από ένα μείγμα καπνού, τσιγαρίλας , αντρικής κολόνιας , δακρύων, ιδρώτα και αναμνήσεων .
Σας έλεγα τις προάλλες , πως πρόθεση μου ήταν να αρπάξω τη ζωή απ’τα μαλλιά , τις τελευταίες μέρες το μόνο που κάνω είναι αυτό που λέμε πιάσε το αυγό και άστο ακούρευτο …
Απουσιάζω παντελώς απ’ το παρόν . Βρίσκομαι σε πλήρη αφασία , κάνω ταξίδια , κοιμάμαι , διαβάζω , ξυπνάω , λησμονώ , αγαπάω , φορώντάς πάντα ένα τεράστιο αλεξίσφαιρο γιλέκο , που αντί να το φορώ με φοράει και τσαχπίνικα κρύβομαι πίσω από αυτό . Μήπως αυτό δεν έκανα πάντα ;
Σκιές από το παρελθόν με πλησιάζουν απειλητικά , είτε στον ύπνο μου είτε στις σκέψεις μου είτε ακόμα και στο απέναντι πεζοδρόμιο . Περνάμε ο ένας δίπλα στον άλλο , αδιάφοροι , κάποτε ερωτευμένοι και τώρα ξένοι ,μα εκείνο που με τρομάζει περισσότερο από όλα είναι η ταχύτητα με την οποία επουλώνονται οι πληγές , την απλότητα με την οποία αποχωρούμε από την σκηνή , τη στιγμή της κορύφωσης του δράματος , πως περιμένω ακόμα τη λύτρωση .
Ούτε τις σκέψεις μου δεν αντέχω μερικές φορές , τις θεωρώ ακατάλληλες και απλώς τραβάω ένα delete και τελειώνει εκεί το θέμα , μα σήμερα επαναστατώ , φτάνει πια η αυτολογοκρισία .
Αυτό που θέλω είναι κάποτε να καταφέρω να είμαι απόλυτα ελεύθερη .Ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι μια ουτοπία , αλλά το δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να καταφέρω στη ζωή μου, θα ήταν να καταστήσω πραγματικότητα όλες τις ουτοπίες του κόσμου .
Πραγματικά ελεύθερος δεν είσαι ποτέ . Μα δεν θα είσαι από τα πάθη σου, τον εαυτό σου , τους γονείς σου , την κοινωνία , τον σύζυγο , από τη δουλειά, από τα δάνεια , τα οικονομικά , το στρατό. Η μοναδική ελευθερία που έχουμε , είναι να διαλέξουμε με τι από όλα θέλουμε να δεσμευτούμε …. Οξύμωρο ε ; Ελευθερία-δέσμευση … Να δεσμευτείς με κάτι και να του δοθείς ολοκληρωτικά, είτε δουλειά, άντρας , ιδανικό .
Κουτσά στραβά τα καταφέρνω , να είμαι ελεύθερη όσο μπορώ , γι αυτό παλεύω στη ζωή μου και είμαι περήφανη που μπορώ να κρατάω το μυαλό μου ελεύθερο , τι κι αν δεν τα καταφέρνω το ίδιο με την πάρτη μου, πολλές φορές παθιάζομαι , αγαπάω, πωρώνομαι και βάζω για όλα αυτά πιο κάτω την ελευθερία του να ταξιδεύεις στα πέρατα . Η ελευθερία μου όμως είναι πάνω από όλους κι από όλα , αύριο ξεκινώ το ταξίδι μου για την Κρήτη , για τα Χανιά , το δεύτερο πιο αγαπημένο μου προορισμό , μετά τη Θεσσαλονίκη . Ίσως να είναι και οι μοναδικές πόλεις στις οποίες μπορώ να αισθανθώ και να βιώσω σε όλο της το μεγαλείο , αυτό που λέω ελευθερία .
Η αγκαλιά μου είναι ακόμα άδεια , η μοναξιά είναι το αντίτιμο της ελευθερίας , επιλέγεις και παίρνεις , κι αν είσαι μόνος τι να την κάνεις τόση ελευθερία ;
Μεθάω από αυτή τη μυρωδιά που είναι κολλημένη πάνω μου , ιδρώτας , τσιγαρίλα, καπνός , αντρική κολόνια , δάκρυα , αναμνήσεις….
Σας έλεγα τις προάλλες , πως πρόθεση μου ήταν να αρπάξω τη ζωή απ’τα μαλλιά , τις τελευταίες μέρες το μόνο που κάνω είναι αυτό που λέμε πιάσε το αυγό και άστο ακούρευτο …
Απουσιάζω παντελώς απ’ το παρόν . Βρίσκομαι σε πλήρη αφασία , κάνω ταξίδια , κοιμάμαι , διαβάζω , ξυπνάω , λησμονώ , αγαπάω , φορώντάς πάντα ένα τεράστιο αλεξίσφαιρο γιλέκο , που αντί να το φορώ με φοράει και τσαχπίνικα κρύβομαι πίσω από αυτό . Μήπως αυτό δεν έκανα πάντα ;
Σκιές από το παρελθόν με πλησιάζουν απειλητικά , είτε στον ύπνο μου είτε στις σκέψεις μου είτε ακόμα και στο απέναντι πεζοδρόμιο . Περνάμε ο ένας δίπλα στον άλλο , αδιάφοροι , κάποτε ερωτευμένοι και τώρα ξένοι ,μα εκείνο που με τρομάζει περισσότερο από όλα είναι η ταχύτητα με την οποία επουλώνονται οι πληγές , την απλότητα με την οποία αποχωρούμε από την σκηνή , τη στιγμή της κορύφωσης του δράματος , πως περιμένω ακόμα τη λύτρωση .
Ούτε τις σκέψεις μου δεν αντέχω μερικές φορές , τις θεωρώ ακατάλληλες και απλώς τραβάω ένα delete και τελειώνει εκεί το θέμα , μα σήμερα επαναστατώ , φτάνει πια η αυτολογοκρισία .
Αυτό που θέλω είναι κάποτε να καταφέρω να είμαι απόλυτα ελεύθερη .Ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι μια ουτοπία , αλλά το δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να καταφέρω στη ζωή μου, θα ήταν να καταστήσω πραγματικότητα όλες τις ουτοπίες του κόσμου .
Πραγματικά ελεύθερος δεν είσαι ποτέ . Μα δεν θα είσαι από τα πάθη σου, τον εαυτό σου , τους γονείς σου , την κοινωνία , τον σύζυγο , από τη δουλειά, από τα δάνεια , τα οικονομικά , το στρατό. Η μοναδική ελευθερία που έχουμε , είναι να διαλέξουμε με τι από όλα θέλουμε να δεσμευτούμε …. Οξύμωρο ε ; Ελευθερία-δέσμευση … Να δεσμευτείς με κάτι και να του δοθείς ολοκληρωτικά, είτε δουλειά, άντρας , ιδανικό .
Κουτσά στραβά τα καταφέρνω , να είμαι ελεύθερη όσο μπορώ , γι αυτό παλεύω στη ζωή μου και είμαι περήφανη που μπορώ να κρατάω το μυαλό μου ελεύθερο , τι κι αν δεν τα καταφέρνω το ίδιο με την πάρτη μου, πολλές φορές παθιάζομαι , αγαπάω, πωρώνομαι και βάζω για όλα αυτά πιο κάτω την ελευθερία του να ταξιδεύεις στα πέρατα . Η ελευθερία μου όμως είναι πάνω από όλους κι από όλα , αύριο ξεκινώ το ταξίδι μου για την Κρήτη , για τα Χανιά , το δεύτερο πιο αγαπημένο μου προορισμό , μετά τη Θεσσαλονίκη . Ίσως να είναι και οι μοναδικές πόλεις στις οποίες μπορώ να αισθανθώ και να βιώσω σε όλο της το μεγαλείο , αυτό που λέω ελευθερία .
Η αγκαλιά μου είναι ακόμα άδεια , η μοναξιά είναι το αντίτιμο της ελευθερίας , επιλέγεις και παίρνεις , κι αν είσαι μόνος τι να την κάνεις τόση ελευθερία ;
Μεθάω από αυτή τη μυρωδιά που είναι κολλημένη πάνω μου , ιδρώτας , τσιγαρίλα, καπνός , αντρική κολόνια , δάκρυα , αναμνήσεις….