2003-2004

Τα κείμενα που θα ακολουθήσουν έρχονται κυρίως από το έτος 2004 και θα σας τα δίνω λίγα-λίγα σε συνέχειες, μιας κι βρίσκομαι σε διακοπές θα σας δώσω κάτι από το χρονοντούλαπο μου. 2004 λοιπόν πρώτο έτος..



Είδα πολλά αστέρια να πέφτουν απόψε, προσπαθούσα να ψιθυρίσω στον εαυτό μου, μπας και προλάβει και κάνει καμία ευχή μα το στόμα πικρό δεν μπορούσε να φτάσει ως την άκρη του δεξιού αυτιού μου, που πάντα είχα την ψευδαίσθηση πως ακούω καλύτερα. Είχαν μαζευτεί βλέπεις όλες οι νοσταλγίες από εκεί, για να τις ακούω καθαρά, δεν ήξεραν οι ανόητες πως δεν είχαν φύγει ποτέ, το άλλο μου αυτί εξάλλου ήταν απασχολημένο με τις γάτες της γειτονίας που βάλθηκαν να με ξαγρυπνήσουν… Οι ανασφάλειες δεν θέλουν άλλοθι, ευχές, αστέρια που αυτοκτονούν , ούτε ζαχαρωμένες αϋπνίες ,μα αν τα έκανα όλα αυτά θα είχα καταργήσει εμένα. Αυτοεξόριστη, άυπνη και κουρασμένη βρήκα ένα κρυμμένο κουράγιο, παράτησα την τράπουλα όχι όμως και το τσιγάρο που τους τελευταίους μήνες έχει γίνει προέκταση του μεσαίου και του δείκτη μου και άρχισα!

Εκείνο που φοβόμουν πάντα γιατί ίσως δεν το κατάφερα ποτέ, ήταν να γίνω κάποτε συγκεκριμένη, ουσιώδης ,να δημιουργήσω κάτι με αρχή, μέση και τέλος ,να γράψω ένα αξιόλογο βιβλίο αναφοράς και αναζήτησης , κάθε μου προσπάθεια που όδευε προς τα εκεί πάντα αποτύγχανε. Έτσι απλά αποφάσισα να μην επαναστατήσω και να μείνω αυθεντική ,αφού δεν μπόρεσα ποτέ να συγκεκριμενοποιήσω τη ζωή μου, να την οριοθετήσω και να την οργανώσω, γιατί να μπορώ να το κάνω αυτό στη σκέψη μου; Το θεώρησα ανόητο και άνευ ουσίας να τη δαμάσω γι’ αυτό την αφήνω ξέμπαρκη σαν καθωσπρέπει κυνική που είμαι και ίσως να είναι και το πιο συγκεκριμένο πράγμα που έκανα ποτέ μου.

«Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ»

Κατέχω όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του μίζερου εκείνου ανθρώπου που αποκαλούμε μόνο, αυτό το βράδυ!

Ένα άδειο σπίτι, μια νεκρική σιγή, μια αταξία σε όλα, κανένα στόμα να μου ψιθυρίσει στο αφτί πως μόλις έπεσε ένα αστέρι ,κι όμως είμαι ένας θρασύς μόνος ,που αδιαφορώ για όλα αυτά…

Το μόνο που με νοιάζει, είναι πως έμεινε ένα τσιγάρο στο πακέτο, πως το ψυγείο είναι άδειο, πως τα άπλυτα κυλοττάκια μου ασφυκτιούν στο μπάνιο, και πώς όταν αξιωθώ εγώ να ξυπνήσω τα super market θα έχουν κλείσει. Κατακλύζω το όσο μυαλό μου απέμεινε, με όσο πιο άχρηστες πληροφορίες, σκοτούρες και σκέψεις μπορώ, για να πείσω τους γύρω μου πως αφομοιώθηκα, πως αλλοτριώθηκα, πως έπαψα να ονειρεύομαι μεγάλα ιδανικά, έρωτες, ιπτάμενους άντρες και ταξίδια στο Kingston ! Αν αυτό μπορούσε να γίνει και πραγματικότητα, δεν ξέρω, το κατά πόσο περισσότερο ευτυχισμένη θα γινόμουνα, αλλά πιστεύω πως είναι αργά για να αλλάξω τον εαυτό μου.

Πάντα έπεφτα στην ίδια λούμπα να είμαι αυτό που έπρεπε στην κάθε περίπτωση να είμαι, όχι απαραίτητα και το σωστό, πάντα φλέρταρά το περιθωριακό και το εξεζητημένο ,χωρίς φυσικά να το πιάσω ποτέ..

Και από τις τόσες προσπάθειές μου να αυτοπροσδιοριστώ και να συγκεκριμενοποιηθώ τα έχασα, τα αυγά και τα πασχάλια, αϊ σιχτίρ ,για μια φορά θα υπερασπιστώ αυτό που είμαι και δεν θα δικαιολογηθώ για τίποτα, ότι είμαι και ότι έκανα ,έγιναν απλά από σύμπτωση και μόνο, ποτέ δεν είχα στόχους ,ποτέ δεν ήμουν καθωσπρέπει, ποτέ δεν ήμουν το ιδανικό για κανέναν και ας είχαν την ψευδαίσθηση αυτή, πολλοί!

Ας όψεται που στο Γεντί Κουλέ είναι ωραία ,το να αφορίζεις την μοίρα είναι χάσιμο χρόνου, υπάρχει και μια πιο ασφαλής λέξη από τον αφορισμό, συμβιβασμός και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τον ακολουθήσετε, αν και είμαι σίγουρη ότι όλοι σας το έχετε κάνει πολύ πριν από μένα!

Αυτός σε αποχαυνώνει, σε ευνουχίζει, σε ναρκώνει, σε κάνει καθωσπρέπει, είναι το καλύτερο valium για να συνεχίσεις σε αυτή την μπαμπέσα ζωή! Μίας και κουβεντιάζουμε, για να μην πω μονολογούμε, περί συμβιβασμών και άλλων μπουρμπουλήθρων καλό θα ήταν συνεχίζοντας αυτήν την ματαιόδοξη υπαρξιακή μας αναζήτηση, να που τα κατάφερα να το πάω προς τα κάπου, και δεν θα με εμποδίσω καθόλου στο να το συνεχίσω, έξι το πρωί είναι εξάλλου τι άλλο να λέγαμε, λέω να το πάω στο ανικανοποίητο, που αν το σκεφτείς από εκεί απορρέει και ο συμβιβασμός ,τα πάμε ανάποδα εμείς .. Συμβιβάζομαι με κάτι που έχω αλλά που δεν με ικανοποιεί παράλληλα. Ω! ρε God αυτό είναι θάνατος

κι όμως πρέπει να το κάνω, γνώρισα μέρη, ανθρώπους, καταστάσεις που γούσταρα τρέλα σου λέω, αλλά τζίφος, άκρως ακατάλληλο το Σοφάκι για όλα αυτά, σου λέει!

Και τώρα εντοπίσαμε την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στο κάνω ότι γουστάρω και στο κάνω ότι πρέπει….Όταν κάνεις ότι γουστάρεις ,καταργείται η σκέψη, απορρίπτεται η λογική, διαγράφονται οι ανασφάλειες και ψυχορραγούν οι ελπίδες .Οι μέρες γεμίζουν χαμόγελα ακτίνες φωτός ,τραγούδια και συνεχίζουν να περνούν χωρίς ποτέ να μας ρωτούν οι θρασύδειλες ,αλλά όλο αυτό έχει νόημα..

Από την άλλη μεριά του κάνω ότι πρέπει, ότι είναι ηθικό και πρέπον να κάνω δηλαδή ,καταργείται το συναίσθημα, επικρατεί η νοησιαρχία, διογκώνονται οι ανασφάλειες και ζούνε μόνο οι φρούδες ελπίδες !

Οι μέρες γεμίζουν χαμόγελα, ακτίνες φωτός, τραγούδια, αλλά χωρίς κανένα νόημα όλα αυτά, απλά ζούμε μηχανικά για να μην πούμε πως αφήσαμε τίποτα να μας ξεφύγει, όταν ήδη ξεχάσαμε τον μισό εαυτό μας.

Ανέκαθεν ήμουν τόσο τεμπέλα και τόσο ωραία στα λόγια, πότε δεν είχα τα απαραίτητα αρχίδια να τα κάνω και πράξη, μιζεριάζω τόση ώρα και κάνεις δεν ήρθε να μου πει, ρε κοπέλα μου, ξεκόλλα απ’ το μυαλό σου, αν δεν γουστάρεις αυτό που έχεις ,ή αν δεν θέλεις να συμβιβαστείς με αυτό που έχεις, κάνε το πάν για να το αλλάξεις, με συνέπειες βεβαίως, καμία επανάσταση δεν ήταν αναίμακτη ,μόνο κοίταξε μην πέσεις θύμα στην επανάστασή σου…Να αρνηθείς να γίνεις θύμα, και να γίνεις ένας ωραίος τυπάκος που τον λένε και ήρωα!

Κι όμως το ξέρω ότι δεν θα κάνω τίποτα γιατί είπα απόψε πως θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου, κι εγώ είμαι αυτή που κάνει πάντα ότι λάχει γιατί βαριέται να αλλάξει τη μοίρα, δεν έχει στόχους ,ούτε πορείες ,δεν έχει νόημα, έχει όμως ένα γαμημένο μυαλό για να τα σκέφτεται όλα αυτά γιατί επέλεξε την εύκολη λύση του συμβιβασμού, άρα όλα μοιάζουν όμοια στις πορείες του πρέπει και του θέλω αλλά στην ουσία δεν υπάρχει καμία χρυσή τομή ανάμεσά τους όσο κι αν την έψαξα.

Κάνεις μια «επανάσταση» για κάποια αιτία για κάποιο λόγο, για να αλλάξεις κάτι το οποίο δεν σου αρέσει, ας μου λείπετε, επειδή με ξέρω ποτέ δεν θα έκανα κάτι για μένα, μόνο για μένα, εξάλλου ότι έχω κάνει στη ζωή μου είτε καλό ήταν αυτό είτε όχι το έκανα ή για κάποιον άντρα, ή για κάποια φιλία ή για κάποια αξία, άλλες φόρες που με συμφέρει και μένα και άλλες τελείως ανιδιοτελώς ,ναι αγαπητέ φίλε πίστεψε το ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι εκεί έξω που το κάνουν και αυτό.

Και οι άνθρωποι με πούλησαν και οι αξίες που από ανθρώπους φτιάχτηκαν με πούλησαν και οι φίλοι και αν δεν με πούλησαν, και η ζωή με πούλησε και η Σοφία με πούλησε. Πες μου ρε’ συ μάγκα ψαγμένε γιατί στο πούτσο να επαναστατήσω για κάτι που θα με πουλήσει ξανά;

Το ότι διαδραματίστηκε στην φαντασία σας από τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κλασσική γυναικεία φύση γνωστή στους περισσότερους και ειδικότερα στους άμοιρους εκείνους άντρες που δέχτηκαν να την υποστούν, τελικά όλα είναι στο μυαλό δεν θα υπήρχαν προβλήματα αν δεν υπήρχε αυτό, εγώ λέω να το καταργήσουμε. Το πολύ sex and the city μάλλον μου κάνει κακό, πρέπει να το κόψω, τι στο καλό ψαγμένη και κουλτουριάρα γκόμενα το παίζω προς τα έξω; Αυτές οι ορμόνες μας κάνουν διαφορετικούς ……

Έκλεισα τα μάτια μόνο για μια στιγμούλα κι εκείνη η στιγμούλα μετουσιώθηκε σε γαλήνη, σε ελευθερία. Όταν επανήλθα στην πραγματικότητα κατάλαβα πως μέσα σε εκείνον τον απροσδιόριστο χρόνο είχα καταφέρει να μεγαλώσω.

Είχα καταφέρει να πάρω την απόφαση της αλλαγής ,που αν και ήξερα πως θα «αργούσε» να έρθει ήμουν έτοιμη να την καλοδεχτώ, ήμουν έτοιμη να την αντιμετωπίσω, ήξερα πως στο τέλος θα ήμουν κι εγώ εκεί αλλαγμένη και έτοιμη για μια καινούργια αρχή…..

Love In A Trashcan

KEMAL

Ομορφη Πολη

Στα τέρματα

Sebe Allah Y'e

sophie_jamaica and George Dabler at the Agiokampos beach

Μέσα στον ύπνο μου όλο βρέχει,
γεμίζει λάσπη τ' ονειρό μου
είναι ενα σκοτεινό τοπείο
και περιμένω ένα τραίνο.
Ο σταθμάρχης μαζεύει μαραγαρίτες
που φύτρωσαν πάνω στις ράγιες
γιατί έχει πολύν καιρό νάρθη
τραίνο σ' ετούτον το σταθμό
και ξάφνου πέρασαν τα χρόνια
κάθομαι πίσω απ' ένα τζάμι
μάκρυναν τα μαλλιά, τα γένεια σά νάμαι άρρωστος πολύ
κι όμως με παίρνει πάλι ο ύπνος
σιγά-σιγά έρχεται εκείνη
κρατάει στο χέρι ένα μαχαίρι
με προσοχή με πλησιάζει
το μπήγει στο δεξί μου μάτι!

μ.σ

Είμαι και γαμώ τα παιδιά!

Κατάλαβα τι με κάνει διαφορετική από τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι οι καλύτεροι και ο τρόπος που ζούνε εκείνοι τις ζωές τους είναι ο πιο γαμάτος και όλοι οι άλλοι είναι χαζοί, μπάζα, μίζεροι και δεν ξέρουν να ζήσουν.
Φυσικά διαρκώς εξυμνούν τα κατορθώματα τους και με κάθε τρόπο μειώνουν τους άλλους για να φανούνε καλύτεροι .
Ομολογώ ότι δεν το έχω κάνει ποτέ.
Εμφανίζω αυτή τη συμπεριφορά μερικές φορές μόνο απέναντι στον εαυτό μου λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Σε αυτό διαφέρω από τους υπόλοιπους ανθρώπους , ότι εκείνοι φωνάζουν κάθε μέρα ότι είναι γαμάτοι ενώ κανένας άλλος δεν το πιστεύει αυτό, ενώ εγώ πιστεύω ότι είμαι σκατά και όσοι κι αν έρθουν και μου πουν ότι είμαι γαμάτη, εγώ θα νομίζω ότι σίγουρα έγινε κάποιο λάθος!

Φτάνει

Και κάπου εδώ νομίζω φτάνει πια με την αυτοανάλυση μου,καιρός να ασχοληθώ με πιο σοβαρά και σοβαροφανή θέματα…

Έχει απίστευτη ζέστη,πάω να συνεχίσω το βιβλίο μου, που το άφησα στη μέση .

So fuck you anyway

There's a look on your face I would like to knock out
See the sin in your grin and the shape of your mouth
All I want is to see you in terrible pain
Though we won't ever meet I remember your name

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to God I think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

You`re a scum, you`re a scum and I hope that you know
That the cracks in your smile are beginning to show
Now the world needs to see that it's time you should go
There's no light in your eyes and your brain is too slow

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to God I can think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

Bet you sleep like a child with your thumb in your mouth
I could creep up beside put a gun in your mouth
makes me sick when I hear all the shit that you say
so much crap coming out it must take you all day

There's a space kept in hell with your name on the seat
With a spike in the chair just to make it complete
When you look at yourself do you see what I see
If you do why the fuck are you looking at me

There's a time for us all and I think yours has been
Can you please hurry up cos I find you obscene
We can't wait for the day that you're never around
When that face isn't here and you rot underground

Can't believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

So fuck you anyway

Μη αρτιμελείς αγάπες

Με τον όρο αρτιμέλεια , δεν εννοώ τη σωματική αρτιμέλεια, όχι ότι δεν είχα και τέτοιους έρωτες στη ζωή μου, μη αρτιμελείς σωματικά , αλλά σήμερα εγώ θα σας μιλήσω για την ψυχική αρτιμέλεια.

Συνήθως με έλκουν μη εμφανίσιμη άντρες ή μη αρτιμελής σωματικά. Κατάλαβα με τον καιρό πως εκείνο που με γοήτευε ήταν η αναπηρία και πολλές φορές η ανημποριά και όχι τόσο η σωματική, όσο η ψυχική, τώρα γιατί θα το πούνε οι ειδικοί.

Φλέρταρα με έξυπνους άντρες όμως,πολυάσχολους,με στόχους και απίστευτες γνώσεις,με λεφτά ή χωρίς,άλλοι επιστήμονες,άλλοι κουλτουριάρηδες,άλλοι γερόντια με παραφορτωμένες εμπειρίες και άλλοι απίστευτοι γραφιάδες,με απίστευτα κείμενα. Αυτοί με τραβούσαν και η αναπηρία τους δεν ήταν ορατή.

Φυσικά δεν ήταν όλοι άσχημοι και σωματικά ανάπηροι,υπήρχαν και συμπαθητικά όμορφοι που είχαν όλα τα παραπάνω αλλά όλοι τους είχανε ένα πρόβλημα, δεν είχαν πολλά πάρε δώσε με αυτό που λέμε «καθημερινή ζωή» είχανε άλλα θέματα να λύσουν μέσα τους.

Για παράδειγμα ερωτεύεστε έναν επιστήμονα γιατί σας εξηγεί τα αστέρια, ερωτεύεστε τον συγγραφέα γιατί με τα κείμενα του μπορεί να σας πάει σε αυτά, αλλά όταν χρειαστεί να τον στείλετε να πάρει ψωμί ή να πετάξει τα σκουπίδια ή να έρθει να σας πάρει με το αυτοκίνητο τότε καταλαβαίνετε ότι δεν έχετε να κάνετε με «φυσιολογικό» άνθρωπο.(είναι νυμφομανής, αλκοολικός, ναρκομανής ή απλά στον κόσμο του)

Εν ολίγοις «εκείνος» θα είναι πάντα προορισμένος για άλλα πράγματα και θα ανήκει στην επιστήμη του, στην τέχνη του, στην κουλτούρα του, στο κενό του,στην αναπηρία του,στην ιστορίακαι ποτέ σε σας,και εσείς ως κοινές θνητές κλαίγατε όταν σας παρατούσε σύξυλες και κολλούσατε παραπάνω γιατί σας έφτυνε, γιατί ήσασταν τόσο ηλίθιες (όπως κι εγώ)για να καταλάβετε ότι δεν είχατε ερωτευτεί αυτόν αλλά την «θεωρία» του.

Γι‘αυτό κορίτσια,ορίστε η συμβουλή μου, δεν χεριάζετε να την ακολουθήσετε,αλλά όποια έχει καεί από το χυλό και φυσάει και το γιαούρτι σαν και μένα θα με καταλάβει απόλυτα.

Ερωτευτείτε έναν μπετατζή,έναν εργάτη,ένα ελεύθερο επαγγελματία,ένα απλό υπάλληλο, έναν ηλεκτρολόγο,έναν αγρότη, κάποιον που κάνει μια κοινή θνητή δουλεια ή αν θέλετε πλούτη έναν εισοδηματία και αφήστε τους συγγραφείς,τους δημοσιοκάφρους,τους επιστήμονες,τους ζωγράφους,αν θέλετε να ζήσετε μια ευτυχισμένη ζωή. Τάδε έφη sophie_jamaica.

Τώρα αν είστε από εκείνες που επιμένετε πως αυτός ο άνδρας σας ανήκει και θα σταθεί τε δίπλα του σε όλη του τη ζωή, ακόμα κι αν σας χτυπάει,σας παρατάει κατά καιρούς και γυρνάει γονυπετής και σας ζητάει συγχώρεση ενώ σας κερατώνει ασύστολα και απροκάλυπτα κλπ.

Μπράβο σας,θα ζήσετε το μεγάλο έρωτα και ίσως δίπλα σε έναν μεγάλο άνθρωπο για την ανθρωπότητα,(μεγάλη πιθανότητα βέβαια υπάρχει να είναι απλά ένα ρεμάλι)αλλά για σας όπως και να έχει θα είναι ο εφιάλτης της ζωής σας!

Υ.Σ Έστω και καθυστερημένα τιμή στον Μίμη Γκιουλέκα που μας άφησε την Κυριακή που πέρασε!

Υ.Σ 2 Καλά όχι ότι δεν θα υπάρχουν και μπετατζίδες μαλάκες μην τρελαθούμε!