Τρίτη, Νοεμβρίου 09, 2021

Μην το κάνεις θέμα, τα ψυχοφαρμακά είναι mainstream, μου είπε. Ήθελα απλά να βρω την ευτυχία μακριά από τη χημεία αλλά είχα κλείσει τις άλλες διεξόδους και τα χαπάκια μοιάζανε μονόδρομος. Είχα παρατηρήσει τώρα τελευταία πως γερνούσα, θα'ταν από καιρό αλλά το baby face δεν βοηθούσε στην συνειδητοποίηση, το επιβεβαίωναν  βέβαια και οι τιμές των ορμονών μου αλλά δεν με πείραζε είναι πολυτέλεια το να γερνάς και πόσο μάλλον το να γερνάς όμορφα. Η ζωή όσο πλησιάζεις τα σαράντα γίνεται όλο και πιο ανελέητη είναι λες και πιάνεις το πικ των ευθυνών και των υποχρεώσεων, φαντάζομαι πως κάπου στη διαδρομή αργότερα να χαλαρώνεις, είναι ακόμα πιο ανελέητη μαζί σου όταν την έχεις ζήσει σύμφωνα με τις επιταγές της κοινωνίας και όχι των εσώτερων πραγματικών σου θέλω. Όμως υπάρχει και αυτός ο βαθιά εσωτερικός μας κόσμος που ζει ο καθένας μόνος του κι εκεί δεν χρειάζομαι χαπάκια για να την βρω, εκεί από χρόνια τώρα τα έχω φτιάξει όλα υπέροχα κι όταν καταφέρνω και βρίσκομαι μέσα του νιώθω μια απίστευτη πληρότητα και ζεστασιά. Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί αλλά αν εντρυφήσεις πολύ στο πράγμα, καταφέρνεις μέσα στο απόλυτο σκοτάδι να εντοπίζεις όμοιες ψυχές σαν τη δική σου, να τις αναγνωρίζεις και ακόμα και τώρα τις μυρίζομαι κι όμως για έναν εντελώς ακατανόητο λόγο δεν τις πλησιάζω ενώ η ψυχή μου λαχτάρα μέχρι και τα πόδια τους να γλείψω κι όμως τις βλέπω απαλά και βασανιστικά να περνούν μπροστά μου κι εγώ να μένω ψυχρή και αμέτοχη, ακούνητη και αμίλητη τάχα μου αδιάφορη και να δακρύζω ξανά και ξανά για κάθε μία που περνάει από κοντά μου και απόμακρύνεται. Λίγη ησυχία μου λείπει, λίγη σιωπή, λίγος χρόνος να περνάω με τον εαυτό μου, με αυτόν τον περίεργο τύπο που αγαπώ τόσο πολύ... 

«Η βαθύτερη προσωπική ματαίωση που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος, συνίσταται στην διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είναι ικανός να γίνει και αυ...