Τι μας συνέβη; Μας συνέβη η ζωή 

choose life

Μεγάλωσα σε μια εποχή που όλοι ζούσαν παραπάνω από τις δυνατότητες τους, εμείς πάλι σαν οικογένεια κάναμε ακριβώς το αντίθετο, το συνειδητοποίησα πολύ αργότερα και ειδικά στην περίοδο της κρίσης, το πόση πραγματικά διαφορά υπήρχε που πριν δεν φαινόταν.

Αυτό τελικά μου έμεινε σαν νοοτροπία. Δεν μπορώ να πω ότι ποτέ μου έλειψε τίποτα γιατί πάντοτε είχα τα πάντα αλλά ενώ οι δυνατότητες μου ήταν για πολύ παραπάνω σε όλα τα επίπεδα εγώ πάντα αρκούμουνα στα λίγα και δεν εννοώ μόνο στο οικονομικό κομμάτι από εκεί ξεκίνησε αλλά αυτό περνάει σε όλους τους τομείς της ζωής, γίνεται στάση ζωής. 

Είναι καθαρά θέμα νοοτροπίας, δεν ξέρω κατά πόσο μου έκανε καλό τελικά, γιατί είναι ωραία να είσαι αυτάρκης και ολιγαρκής αλλά με το σεμνά και ταπεινά δεν έφτασε κάνεις πουθενά. Συνειδητοποιώ πια ότι αναμφισβήτητα θα μπορούσα να είχα κάνει μακράν καλύτερες επιλογές στη ζωή μου γιατί απλά μπορούσα αλλά τελικά δεν τις έκανα. Οι αποφάσεις από την άλλη ήταν όλες δικές μου και είχα το ελεύθερο της βούλησης και αν με ρωτάτε δεν ξέρω με ποιο ακριβώς κριτήριο τις επέλεξα μάλλον με το σεμνά και ταπεινά. 

Αυτή η νοοτροπία δεν αλλάζει με ακολουθεί ακόμα, δεν υπήρξα ούτε αρκετά ψώνιο, ούτε αρκετά ματαιόδοξη, δεν με ένοιαξε ιδιαίτερα η ιδιοκτησία και τα υλικά αγαθά, ίσως επειδή τα είχα αλλά γενικά δεν αρκεί να τα έχεις σε αυτή τη ζωή, τα λεφτά, το πνεύμα, την καλλιέργεια, την οξυδέρκεια, την ταχύτητα, την ομορφιά, πρέπει και να τα δείχνεις σε μια κοινωνία που σε μετράει μόνο από όσα φαίνονται,πρέπει και να ξέρεις που και πως να τα πουλάς αλλά δεν με θεώρησα προϊόν κι αυτό ίσως να'ταν λάθος. 

Μέρες

Σου έχει τύχει ποτέ να φιλήσεις άβγαλτο κορίτσι σε μαγευτική νύχτα; Σαν την επίμονη ανάμνηση αυτής της πράξης ύστερα από χρόνια, όταν ο άνθρωπος έχει δει πολλά και γυρίζει σιγά σιγά από το πικρό ταξίδι που λέγεται έρωτας· όταν έμαθε πια πως η αγάπη δεν είναι φεγγάρι μήτε επιφωνήματα —παρά μόνο για τους γάτους— αλλά σιωπή, ασήκωτη σιωπή κάποτε, και βράχος που τον βαράει καταμεσήμερα ο ήλιος.

Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Β΄, Εκδόσεις Ίκαρος - Ikaros Publishing

Άντε ξανά μανά εξεταστική!

Επειδή η εξεταστική περίοδος ξεκίνησε, επειδή μέχρι και 5 του μήνα παρέδιδα και τις τελευταίες εργασίες, επειδή τα έχω παίξει στην κυριολεξία και δεν ξέρω τι μου γίνεται. Τα χρειάζομαι έστω και αυτά τα ενθαρρυντικά σχόλια τα δύσκολα βράδια όπως αυτό που πλακώνομαι στο διάβασμα με τενοντίτιδα και με μια εξουθενωτική μέρα που έχει προηγηθεί με τα πιτσιρίκια. 

🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🏃‍♀️🏃‍♀️🏃‍♀️

καλή χρονιά

Παιδιά βρήκα το φλουρί, βέβαια το είχα βρει και πέρυσι. Δεν ξέρω αν λέει αυτό κάτι, αχαχαχαχα

Η τελευταία φωτογραφία της χρονιάς!

Η τελευταία φωτογραφία της χρονιάς! #babyboyborn2020 #babysclothes  #buildabetterworld #myonlyson💙 #lovemyboy #lovemykids❤️ #goodbye2020

Δίνει ρεσιτάλ

Σας εύχομαι όνειρα ατελείωτα και την άγρια επιθυμία να πετύχετε κάποια απ' αυτά.

Σας εύχομαι να αγαπάτε ό,τι πρέπει ν' αγαπηθεί και να ξεχάσετε ό,τι πρέπει να ξεχαστεί.

Σας εύχομαι πάθη, σας εύχομαι σιωπές.

Σας εύχομαι να ξυπνάτε με τραγούδια πουλιών και γέλια παιδιών.

Σας εύχομαι να σέβεστε τη διαφορετικότητα των άλλων, γιατί είναι σπουδαίο να ανακαλύπτουμε την αρετή και την αξία του καθενός.

Σας εύχομαι να αντιστέκεστε στη στασιμότητα, στην αδιαφορία και στ' αρνητικά της εποχής μας.

Τέλος, σας εύχομαι να μην εγκαταλείψετε ποτέ την αναζήτηση, την περιπέτεια, τη ζωή, την αγάπη, γιατί η ζωή είναι μια θαυμάσια περιπέτεια που κανένας δεν πρέπει να εγκαταλείπει χωρίς να δώσει σκληρή μάχη.

Σας εύχομαι ιδιαίτερα, να είστε ο εαυτός σας, περήφανοι γι' αυτό που είστε, και να χαίρεστε, γιατί η ευτυχία είναι το πραγματικό μας πεπρωμένο.

Ζακ Μπρελ, Ευχές για ευτυχισμένο νέο έτος, 1η Ιανουαρίου 1968

Merry Christmas everyone

Μαμά σε lockdown 🔐

Στο πρώτο παιδί ήταν όλα υπέροχα! Δεν σπούδαζα, πήρα άδεια από την τότε απαίσια δουλειά μου, είχα μια εγκυμοσύνη που δεν την κατάλαβα, δεν υπήρχε πανδημία, ήμουν γαλήνια, ξεκούραστη, δεν είχα ένα ακόμα απαιτητικό παιδί να μεγαλώσω. Όταν με έπιαναν οι τρομερές υπνηλίες του πρώτου τριμήνου το μόνο που είχα να κάνω ήταν να βυθιστώ στον ύπνο όπου κι αν έβρισκα.

Όχι μόνο αυτό και αφότου γέννησα, το παιδί ήταν ήσυχο, φαγανό και κοιμόταν. Επίσης είχα τρομερή βοήθεια από παντού και ο ελεύθερος χρόνος ήταν όλος δικός μου να κάνω σωστή διατροφή, να κοιμηθώ, να προσέξω τον εαυτό μου και αδιαμφισβήτητα μετά τη γέννηση της κόρης μου το σώμα μου ήταν πιο όμορφο πιο αδύνατο και πιο υγιές από ποτέ! Ω ναι!

Έκανα ταξίδια και γενικά η ζωή επέστρεψε στο κανονικό. Δεν ήταν έτσι στο δεύτερο παιδί μου. Στο πρώτο τρίμηνο ακόμα δούλευα, είχα εξεταστική, ξερνούσα όπου έβρισκα και όπου στεκόμουν, η εγκυμοσύνη ήταν δύσκολη, η μικρή ήθελε όλη την προσοχή μου, είχα απίστευτο διάβασμα και εργασίες και ελάχιστη έως καθόλου βοήθεια με το παιδί και τις δουλειές του σπιτιού. Αρρώστησα δύο φορές όσο ήμουν έγκυος , εννιά μηνών έδινα εξεταστική στη Θεσσαλονίκη τότε δεν είχε ακόμα κορώνα και εξ αποστάσεως. Σίγουρα γέννησα πολύ εύκολα και γρήγορα αλλά δεν πρόλαβα να γυρίσω στο σπίτι και ξεκίνησε το lockdown δεν είχα βοήθεια από παιδικό, ούτε από παππούδες και γιαγιάδες. 

Ο άντρας μου δούλευε, ο μικρός δεν κοιμόταν με τίποτα, η μικρή είχε τις ανάγκες της, οι δικές μου ανύπαρκτες, το διάβασμα εκεί και υπαρκτό, θήλαζα και έγραφα εξεταστική τουλάχιστον από το σπίτι, το καλοκαίρι ήταν ότι πιο τρομακτικό έχω ζήσει μέχρι τώρα, το δεύτερο lockdown με αποτελείωσε. Σταμάτησα να τρώω ή έτρωγα αποφάγια ή αηδίες, δεν έβλεπα άνθρωπο, ήμουν μονίμως κουρασμένη, οι πιτζάμες δεν έβγαιναν από πάνω μου, εκεί που ξεκίνησε ο παιδικός σταθμός και όλα πήγαιναν πραγματικά παραπάνω από υπέροχα ξανά πάλι τα ίδια κι αυτό συνεχίζει ακόμα και τώρα και εκεί που λέω εντάξει σκατοβαρέθηκα, δεν είναι ζωή αυτή, ο μικρός βγάζει το πρώτο του δόντι, στέκεται όρθιος μόνος του, κοιμάται σαν πουλάκι, η μικρή μου με αγαπάει και μου το δείχνει κάθε μέρα με χιλιάδες τρόπους και λέξεις.

Όποιος δεν το ζει δεν μπορεί να καταλάβει, εύχομαι όλα να περάσουν γρήγορα, εύχομαι να φανώ δυνατή όπως κι έκανα μέχρι τώρα, εύχομαι να γυρίσουμε σε μια κανονικότητα αν όχι την παλιά σε κάποια που έστω λίγο να της μοιάζει. 

❤️