Εμμονή

" Αγαπημένε μου,

Σου γράφω από τη μακρινή Γλασκώβη, όπου εδώ και λίγους μήνες έχω εγκατασταθεί. Βαίνω καλώς εις την υγείαν μου, όπως και επί της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας. Θυμάμαι ακόμα τις προετοιμασίες για το μεγάλο ταξίδι που τελικά αποφάσισες να μην ακολουθήσεις. Απορώ αν στάθηκα κι εγώ ένα από τα εμπόδια στη μεγάλη φυγή σου.

Με τόσο ενθουσιασμό τακτοποιούσες τις βαλίτσες σου ; Θυμάσαι; Τελικά αποφάσισες να μην επιβιβασθείς στο αεροπλάνο. Διερωτώμαι, χωρίς να καταλήγω πουθενά, ποιος μπορεί να ήτο ο ανασταλτικός παράγων. Ίσως οι φοβίες σου για το ύψος και τον τρόπο μεταφοράς ή η εμμονή σου στην περπατημένη οδό. Μπορεί να ήταν ακόμα ένα τυχαίο συμβάν ή ένας λάθος χρονισμός. Δεν γνωρίζω. Πολύ πιθανή μου φάνηκε η περίπτωση της λάθος επιλογής προορισμού. Θέλησα να σε εκπλήξω με μια αλλαγή πορείας αλλά τελικά ήτο κακή ιδέα. Καλώς ή κακώς βρεθήκαμε και οι δυο σε διάφορο του ιδανικού χώρο. Η απόσταση ξεχειλώνει τα χιλιόμετρα. Ο αμμόκοκκος γίνεται χαλίκι, το χαλίκι πέτρα και τέλος η πέτρα φαντάζει βράχος
.................................................................................................................................
Σκέφτηκα  πολλές φορές να γυρίσω στην πολυπόθητη πατρίδα αλλά αυτό επ'ουδενί λόγος γίνεται να πραγματοποιηθεί  διότι βρίσκομαι ακόμα στο αεροδρόμιο και σε περιμένω.

                                                                                                                     Σε φιλώ, πάντα δικιά σου

Έτσι ακριβώς ξεκινάει το βιβλίο του Θάνου Γώγου- Εμμονή- που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις οσελότος . Πρώτη έκδοση Αθήνα Δεκέμβριος 2011. Νιώθω το λιγότερο χαρά που διάβασα αυτό το μικρό βιβλιαράκι και που μου χαρίστηκε από τα  χέρια του ίδιου του συγγραφέα του με τις δυο άσπρες γάτες του :)

υ.σ "...μα είμαι τεμπέλα κακιά." 

Ο Θάνος Γώγος γεννήθηκε το 1985 στη Λάρισα και είναι τελειόφοιτος φοιτητής στο ΤΕΙ Καστοριάς .Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά:"ΤΕΦΛΟΝ", "IMAGINE" καθώς και στο διαδικτυακό λογοτεχνικό περιοδικό "ΠΟΙΕΙΝ". Η "Εμμονή" κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οσελότος πριν λίγες μέρες και είναι το πρώτο του βιβλίο.Αν και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και τα βιβλιοπωλεία κατοχύρωσαν το βιβλίο ως νεοελληνική ποίηση, ο ίδιος δήλωσε ότι το χαρακτηρίζει σαν πρόζα, κάτι που παίζει ανάμεσα στο πεζό και ποίημα, σαν παραληρηματική γραφή.

Εκδοτικός Οίκος: Οσελότος Έτος έκδοσης: 2012
Σελίδες: 32
ISBN: 960-9607-16-0

Ποτέ δεν έμαθα τι νιώθουνε οι ρίμες
όταν οι στίχοι επιστρέφουνε σε μέρη
που πεινασμένες ένα άγγιγμα οι μνήμες
πάντα διαβάζουνε το ποίημα με το χέρι

Γιώργος Ποταμίτης 

Μπαστούνια που νυχτοβατούν

Απόψε σε περίμενα...

Κάθε βράδυ το ακούω, κάθε βράδυ την ίδια ώρα. Είναι γέρος πια και χήρος και με γυναίκα ξένη για να τον προσέχει. Πρέπει να την βάζει για ύπνο και να σηκώνεται. Εγώ πάνω στο κρεβάτι κάθε βράδυ την ίδια ώρα περιμένω να'ρθει να με πάρει ο ύπνος και τον ακούω να με συνοδεύει με το μπαστούνι του. Τακ μπαστουνιά και σύρσιμο.Μπαστουνιά κι εγώ περιμένω. Δεν ξέρω τι. Τον ακούω να σέρνεται και μου θυμίζει την ζωή μου. Αργό και οδυνηρό σύρσιμο πρωί και βράδυ, σαν μπαστουνιές τη νύχτα που σηκώνουν παρατήρηση αλλά δε μένει πια κανείς κάτω από το κεφάλι μου για να με μαλώσει. Δεν πάει για κατούρημα, νυχτοβατεί , διασχίζει τον διάδρομο, κάθεται για λίγο στο σαλόνι και ξανάρχεται πάνω από το κεφάλι μου και ξέρεις στο παρκέ οι μπαστουνιές είναι πιο δυνατές μπήγονται στα κενά.Κάθε βράδυ σέρνω τις σκέψεις μου, δεν φαντάστηκα ποτέ πως θα'θελε τόσο παρακαλετό η συνέχεια. Οι σκέψεις μου σαν το μπαστούνι σου, κόβουν βόλτες μέσα στο σπίτι, άσκοπα και μετά πέφτουν για ύπνο, κάθε βράδυ, κάθε βράδυ εσύ περιμένεις το θάνατο κι εγώ πότε θα ζήσω. 

Ώρα για ύπνο τώρα, αύριο έχουμε μια μέρα ακόμη να χορτάσουμε... 

1 χρόνος www.artandcity.gr

28-12-2011 - 28-12-2012

Τελικά δε μπορέσαμε να κρατηθούμε και σας παρουσιάζουμε τους συμμετέχοντες στη βραδιά, που μας τιμούν με την παρουσία τους και την υποστήριξή τους!!!

Σκηνοθετική Επιμέλεια: Άκυς Μητσούλης.
Μουσική Επιμέλεια: SemiS PetrakiS
Παρουσίαση: Λένα Χαϊδούτη.
Ήχος / Φωτισμοί: Νίκος Ντούλας.
Κείμενα / Υποστήριξη: Νάνσυ Σπετσιώτη.
Video editing: Σοφία Χολέβα.
Ζωγραφική: Κατερίνα Κανελλάκου.
Φωτογραφία: Γιάννης Σταβάρας.

Καλεσμένοι: Μαρία Λούκα, Alex Hamel, Κατερίνα Μαγουνάκη.

Με σειρά εμφάνισης λοιπόν:
Ζωή Μωραΐτη, Παναγιώτης Μπάκας, Vin Doux, Ιάκωβος Παρασκευάς, Art of Dance Show, Alterna Decrease, Φαίη Σούκου, Ηλίας Μπαγιώργος, Μάχη Μακρίδου, Δημήτρης Κατσαβάκης, Αστέρης Κωνσταντίνου, Phase, Sky Pup, ZouBurlesQue the show, Απόστολος, Ηλέκτρα και Δημήτρης Φωτιάδης, Γιώργος Παπαδόπουλος, Οδοιπόροι, Θέμης Σαμαντζής, Έλενα Γκατζά, Δημήτρης Φωτίου, Λίνα Νούτσου, Παναγιώτης Μπαλανίκας.

Ευχαριστούμε πολύ τους εθελοντές της βραδιάς:
Μάχη Κοντού, Βάλια Σαπουνά, Βάσω Δραγάζη, Ιωάννα Ζεπέλα, Δημήτρης Μπερτζέμης και Δημήτρης Ράκος.

Φυσικά όλους τους χορηγούς και τους υποστηρικτές της βραδιάς για την ενίσχυση και τα δώρα που προσφέρουν στους νικητές της ηλεκτρονικής κλήρωσης που θα γίνει (θα γίνει σχετική αναφορά σύντομα) και… last but not least το Stage club (Ήρας και Φιλίππου, Λάρισα) για το χώρο!!!

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 9!!! Oι πόρτες ανοίγουν γύρω στις 8.30! Είσοδος Ελεύθερη. Θα είμαστε όλοι εκεί!!!

1 Χρόνος ArtandCity.gr 1 χρόνος μαζί με όλους εσάς… Γιατί μέσα από την παρέες γεννιούνται οι καλύτερες συνεργασίες… ή και το αντίθετο…

Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει

Γράφει η Σοφία Χολέβα.

Μπήκε ο καινούργιος χρόνος! Φάγαμε, ήπιαμε, ξενυχτίσαμε, είδαμε φίλους, άνεργους, ξεχασμένους, ξενιτεμένους, οργισμένους, καταθλιπτικούς, ερειπωμένους. Μόνο τους φίλους που δουλεύανε δεν είδαμε, τους έφαγε η δουλειά βλέπετε. Αν πληρώνονταν κιόλας, καλά θα ήτανε. Η εκμετάλλευση φορούσε γιορτινά και τούτα τα Χριστούγεννα! 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ 
Πηγή: http://www.artandcity.gr/2013/01/13187.html#ixzz2H69MYIRO 
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Σαράβαλο

Καλά Χρωστούμενα

Καλά χρωστούμενα είπαμε, εεε καλά Χριστούγεννα ήθελα να πω!Άντε και του χρόνου καλύτερα που δεν θα έχουμε και μια καταστροφή κόσμου να μας απειλεί.  Καλά γι αυτό το τελευταίο μην είστε και απόλυτα σίγουροι βέβαια, τα καταφέρνουμε και χωρίς τους Μάγια μια χαρά! Καλή χρονιά αγαπητοί αναγνώστες του artandcity, καλές γιορτές να έχουμε και αφού φέτος χλωμό το κόβω να ανταλλάξουμε δώρα ας ανταλλάξουμε τουλάχιστον αγάπη, αγάπη, αγάπη! Ααα και που είστε με χαμόγελο σας θέλω, εντάξει;

Πάει και το δώδεκα το φάγαμε μας έφαγε κάπως έτσι έγινε αλλά στο τέλος και πάλι επιβιώσαμε. Με τρία μνημόνια και ακόμα ζωντανοί, χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά. Μας γκρέμισαν τα όνειρα φίλε μου, καιρός λοιπόν να αρχίζουμε να μαζεύουμε τα μπάζα. Θυμάσαι; Με έναν Παπαδήμο για πρωθυπουργό ξεκινήσαμε και από που μας ήρθε αυτός ούτε που το καταλάβαμε, δυο φορές εθνικές εκλογές κάναμε μέσα σε τούτη τη χρονιά και άκρη δεν πρέπει να βρήκαμε. Όχι βρήκαμε; Εδώ ούτε μια λίστα Λαγκάρντ δεν μπορούμε να βρούμε ούτε καν τα μνημόνια να διαβάσουμε, την άκρη μέσα σε αυτό το μπ*#ρδ%λο θα βρίσκαμε; Στο τέλος βγάλαμε και καλά μια κυβέρνηση συνεργασίας ο Θεός να την κάνει, κι αυτό γιατί μας είχανε βάλει το πιστόλι στον κρόταφο ότι αν δεν τους βγάλουμε θα έρθει το τέλος του κόσμου. Τελικά ούτε τότε ήρθε ούτε στις 21 Δεκέμβρη φυσικά. Η χώρα τούτη είναι καταδικασμένη να καταστρέφεται αργά, οδυνηρά και εξευτελιστικά και ξανά προς τη δόξα να τραβά(;)

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ 

Αμήχανα Χριστούγεννα

Ξυπνώ και καταπίνω τις σκέψεις μου. Φοράω χαμόγελο, δυο μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου και ετοιμάζομαι να βγω μέσα στο ψωλόκρυο. Το ένα νύχι πράσινο το άλλο κόκκινο. Κακοβαμμένα. Απορώ γιατί επιμένει να τα βάφει.Είναι γιορτές μου είπε αλλά δεν έχω υπομονή, ούτε στις γιορτές. Δεν έχω υπομονή γενικώς. Μη με βλέπεις που απλά στέκομαι και κοιτάζω τον καιρό να περνάει, αυτό δεν είναι υπομονή. Μια αποχαύνωση είναι,είναι αυτό που αφού δεν μπορείς να κάνεις οτιδήποτε άλλο μένεις μόνος με το τίποτα και παίζεις μαζί του και ξέρεις κάτι;

Είναι ωραία εδώ στο τίποτα και η τεμπελιά και αυτή η ηρεμία της στασιμότητας που δεν νοιάζεσαι για τίποτα καινούργιο , δεν ανησυχείς καθόλου γι αυτό που θα έρθει στη ζωή σου, για το απροσδόκητο, το νέο, το ξαφνικό. Όσο και να το θες δεν θα'ρθει . Δεν θα'ρθει σύντομα από εδώ σου λέω.Ξέρεις δεν σκέφτομαι τώρα τελευταία, είναι καλύτερα έτσι, απλά καλύπτω τις βιολογικές ανάγκες μου κι αυτές με δυσκολία πια, όσο μπορώ, όποτε μπορώ. Έχω παραιτηθεί, δεν διεκδικώ τίποτα πια , μέχρι και στο φαγητό, στον έρωτα, ότι βρω, ότι μου δώσουν.Το ίδιο και με τα όνειρα, ότι μου δώσουν, ότι επιτραπεί να περάσει από το νου μου έστω σαν σκέψη απατηλή. Τώρα τελευταία δεν βλέπω ούτε καν εφιάλτες τέλειωσαν κι αυτοί, τους εξάντλησαν όλους πάνω μου.Παλιότερα ένιωθα αιφνιδιασμένη, τώρα πια. Είναι αυτή η σιωπή που με τρομάζει. Δεν έχω λόγω να σηκωθώ το πρωί από το κρεβάτι, δεν έχω δουλειά, δεν βλέπω καν κακούς εφιάλτες για να με ξυπνήσουν. Ο πραγματικός ξεκινάει μόλις βγάζω τις πιτζάμες. Ξυπνώ και καταπίνω τις σκέψεις μου. Φοράω χαμόγελο με δυσκολία, λίγο κονσίλερ και λίγη αποχαύνωση. Έτσι μου είπε να σας πω. Στο δωμάτιο τουλάχιστον είχε ζέστη και μύριζε πετρέλαιο. Έκανε και αστεία. Θα βγω έξω θα μυρίζω πετρελίλα και θα νομίζουν πως το φυσάω το παραδάκι αλλά το μόνο που φυσούσε ήταν μια ξερή ανάσα που μύριζε τωρινό και ξεχασμένο τρόμο.

Δεν μετρούσε πια ταξίδια, δεν μετρούσε αποστάσεις, η στασιμότητα μετριέται μόνο με μηδενικά, ακούγεται σαν παύση ολοκλήρου. Πλαφ, έσκασα εδώ, έμεινα εδώ και σάπισα, σαν τον καρπό που μόλις έπεσε από το δέντρο. Η επανάσταση που σχεδίαζα κάποτε θα αργήσει να φανεί . Φέρτε μου μια αυταπάτη για να ξανασηκωθώ από το κρεβάτι μου φώναξε κι ευτυχώς εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι για τα κάλαντα. 

Παραμονή Χριστουγέννων στο Θεάριο

Αν και εκείνη τη μέρα θα αναχωρώ για τις γιορτινές μου διακοπές και δεν ξέρω κατά πόσο θα προλάβω (θα προλάβω τελικά γιατί θα παίζει από τις 9:30 το πρωί μέχρι τις 13:30 το μεσημέρι περίπου)να απολαύσω την Bjork στο Θεάριο, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.  Η Bjork είναι ένα πανέμορφο και πανέξυπνο κορίτσι από την Ισλανδία , μια νεράιδα που για ραβδί της έχει το δοξάρι της. 

Εδώ θα βρείτε το blog της , που άρχισε να γράφει με το που ήρθε να μείνει στην Ελλάδα , ναι ναι μόλις φέτος  ήρθε στην Ελλάδα της κρίσης καλά διαβάσατε ενώ εδώ μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη της στο artandcity.gr ...

Όσο για το Θεάριο τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν το σοκ που παθαίνει ο ουρανίσκος σας κάθε φορά που μια από τις πάμπολλες λιχουδιές του Θεάριου λιώσει στο στόμα σας ή όταν πιείτε κάτι από το Θεάριο που με την πρώτη γουλιά θα ανακαλύψετε κάτι διαφορετικό! Έτσι για αλλαγή λοιπόν, την Δευτέρα κάνοντας τα τελευταία Χριστουγεννιάτικα ψώνια σας, περάστε από το Θεάριο για τις τελευταίες, δίπλες, μελομακάρονα, κουραμπιέδες και ότι άλλο γιορτινό και μη βάλει ο νου σας και δώστε στην παραμονή των Χριστουγέννων μια ξεχωριστή νότα! Στο κατάστημα θα προσφέρετε δωρεάν από ότι μου λένε οι πληροφορίες μου και κόκκινο κρασί, άραγε θα είναι Ραψάνης ή ζεστό κρασί με μπαχαρικά; Για να δούμε... 

Ιστορίες κάτω από ινβέρτερ 2

Το παλτό μου βρωμάει τσιγαρίλα, πάντα βρομάει κάθε φορά που φεύγω από το σπίτι του φίλου μου του Γιώργου. Γράφω αυτές τις λέξεις με την πετσέτα ακόμα στα μαλλιά μου(ναι μύριζαν κι αυτά και επιβαλλόταν ένα ζεστό-ζεστό μπάνιο, με μασάζ στο κεφάλι , αφρούς και μυρωδάτα σαμπουάν και αφρόλουτρα). Μου άξιζε νομίζω, γιατί με το που με έφερε ο Γιώργος σπίτι ήθελα με τρέλα να στολίσω το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, λίγο αργά το θυμήθηκα βέβαια αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Στόλισμα, μπάνιο, γράψιμο. Κάθομαι τώρα και το χαζεύω, κι αυτό είναι ευτυχία.

Καθώς οι μήνες αλλάζουνε και οι χρονιές περνάνε, οι ιστορίες κάτω από το ινβέρτερ είναι μια συνήθεια που δεν κόβεται εύκολα, όπως δεν χάνονται και μερικές φιλίες. Φέτος το καλοκαίρι έγραφα για τις ιδρωμένες ιστορίες κάτω από το ινβέρτερ στο σπίτι του φίλου μου του Γιώργου και τώρα επανέρχομαι για να γράψω για τα κρύα απογεύματα και τους ζεστούς καπουτσίνο που πίνουμε συζητώντας κάτω από το ίδιο ινβέρτερ(που πλέον ξεχρεώθηκε!). Για μένα μέχρι κι αυτό είναι ευτυχία, όπως και τα τόσα σταματημένα με αλάρμ αυτοκίνητα στα ΚΤΕΛ που περιμένουν έναν ερχομό.

Μανάδες, πατεράδες, φιλενάδες, αδέρφια, όλοι κάποιον περιμένουν να έρθει και ανοίγουν αγκαλιές, ανοίγουν πορτμπαγκάζ και βάζουν βαλίτσες, ροδάκια κυλάνε στους βρεγμένους δρόμους, κι αυτό είναι ευτυχία. Μόλις φύγαμε με τον Γιώργο από το σπίτι με το ινβέρτερ για να πάμε στα ΚΤΕΛ να βγάλει το εισιτήριο του, αυτή ήταν η εικόνα. Κίνηση στους δρόμους, αναμμένα φωτάκια παντού, στολισμένη πόλη και εκείνος χαρούμενος που σε λίγες μέρες θα έφευγε για να περάσει αλλού τις γιορτές του όπως κι εγώ. Τέσσερις μέρες πριν την αναχώρηση! Μαζί αναχωρούμε αλλά για διαφορετικούς προορισμούς :)

Μέχρι τότε απολαμβάνω τις φρεσκολουσμένες μου μπούκλες που μπαίνουν μέσα στα ματιά μου, κατεβάζω για να δω  ολόκληρο το έργο που είδα την Δευτέρα στον aplha προς το τέλος και μου άρεσε, το You Will Meet a Tall Dark Stranger, μετά είδα ότι ήταν του Woody Allen (έτσι εξηγείται) και μέχρι τότε πάω να καώ με το Homeland...