Ιστορίες κάτω από ινβέρτερ

http://leahzawadzki.lilyblue.com/

Όσο γράφονται αυτές οι λέξεις, βρίσκομαι κάτω από ένα ινβέρτερ ενώ έξω η πόλη μυρίζει ιδρωτίλα.  Προσπαθώ να φανταστώ πως θα είναι ο κόσμος από την Κυριακή και μετά. Τι μυρωδιά θα έχει άραγε; Θα μας φέρει περισσότερη ασφυξία;

Όταν η δημοκρατία αδυνατεί να φέρει τη λύση ή  όταν την έχουμε ουσιαστικά καταργήσει, δεν ξέρω για ποιο λόγο μας φαίνονται παράξενα τα φαινόμενα σαν αυτά του Κασσιδιάρη.  Ειδικά τώρα τη στιγμή που η ωμή βία σε όλες τις εκφάνσεις της έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας μας και όταν  ο μεγαλύτερος τραμπούκος έχει γίνει το ίδιο το κράτος.

Δεν ξέρω γιατί μας φαίνεται παράξενο που φέραμε τις καταστάσεις σε τέτοιο σημείο που να μην λειτουργεί πλέον η δημοκρατία και το κράτος.Όταν για χρόνια οι περισσότεροι αν όχι όλοι, ασελγούσαμε πάνω τους ασύστολα, κάνοντας σημεία και τέρατα! Μετά απλά ήρθε ένας Πάγκαλος και ρεύτηκε στη μάπα μας ένα ωραιότατο "μαζί τα φάγαμε" ήρθαν καπάκι  τα μνημόνια και η ιστορία  από εκεί και πέρα είναι γνωστή σε όλους μας. 

Σε αυτές τις εκλογές δεν θα είμαι εδώ. Όταν αναρτηθεί η συγκεκριμένη ανάρτηση δεν θα  βρίσκομαι καν στην Ελλάδα και νιώθω περίεργα που δεν θα ψηφίσω σε αυτές τις εκλογές. Είναι εύκολο να "νύπτεις τας χείρας σου" αλλά εκείνο που φοβάμαι περισσότερο είναι μήπως το παιχνίδι είναι ήδη στημένο και πως αυτές οι επαναληπτικές εκλογές δεν είναι τίποτα άλλο από μια επαναλαμβανόμενη φάρσα. Τελικά ποιος κοροιδεύει ποιον; 

Τι θα βρω άραγε όταν επιστρέψω; 

α) Θα είναι όλα ίδια και απαράλλαχτα 

β) Θα προσπαθούν πάλι να κάνουν κυβέρνηση αλλά τζίφος 

γ) Θα τα βρούνε και τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο

δ)Θα επιστρέψουμε στη δραχμή 

ε) Δεν ξέρω, δεν απαντώ

Σίγουρα θα βρω τον ίδιο υπέροχο τόπο με τις καταγάλανες θάλασσες και τους ανθρώπους σκιές , τον ίδιο υπέροχο ήλιο αλλά ένα εκατομμύριο και ανέργους , μια δημοκρατία που θα προσπαθεί να ξαναβρεί τον ρόλο της  και ζαλισμένους ψηφοφόρους που θα αναρωτιούνται ακόμα αν έκαναν καλά.Τώρα που μας ανέτρεψαν τα αυτονόητα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα πάρουμε πίσω πριν είναι αργά. 

Υ.Σ Καλή ψήφο σε όλους και μην ξεχνάτε πως αν ήμασταν περισσότερο πολιτισμένοι πολλά από αυτά δεν θα είχαν συμβεί!

Ώρα για αιώρα

Ρακοπόταμος 9-6-2012- Τα μπάνια του λαού

Ήρθε η ώρα, όχι του Γιάννη Βαλαώρα αλλά η ώρα για αιώρα! Η ατμόσφαιρά αποπνικτηκή και η  άσφαλτος αντικολλητικό τηγάνι για τηγανητά κολοκυθάκια(η σκορδαλιά και το ούζο έρχονται μετά) Η τηλεόραση πιο αποπνικτηκή, το ίντερνετ ακόμα περισσότερο. Αφού εκεί που νομίζαμε ότι οι δεινόσαυροι  εξαφανίστηκαν , τσουπ όλοι τους μου μάθανε και το ίντερνετ. Δεν τον είδες τον Μάκη; Εξαπλώθηκε και στα τοπικά κανάλια, μη χάσει η επαρχία τη κακομουτσουνάρα του. Που να πας και τι να κάνεις  και εσύ αγαπητέ φίλε Λαρισαίε; Όταν τα τοπικά κανάλια παίζουν Μάκη κι εσύ ζεσταίνεσαι και ψάχνεις μια μπύρα για να δροσίσεις την καταπιόνα σου; Είσαι ο πρώτος που καταλαβαίνεις ότι μπήκε για τα καλά το καλοκαίρι , όταν στα πλακάκια της ταχυδρομείου κάνουν σάουνα τα άμοιρα μυρμήγκια  και εσύ, ποιος εσύ, ο πρωταθλητής στο ρούφηγμα του καφέ, το σκέφτεσαι να βγεις για το μεσημεριανό σου αρακλαμαντάν! Αδιανόητο κι όμως πραγματικό!

Κι αν δεν είσαι και από τους τυχερούς που διαθέτουν ένα κατάλυμα, ότι κι αν είναι αυτό βρε αδερφέ,  βίλα, γκαρσονιέρα, τροχόσπιτο, αυθαίρετο ή σκηνή στα Λαρισαϊκά παράλια, τότε την έβαψες!  Ναι αγαπητέ αναγνώστη από την πρωτεύουσα έχει  και ο νομός Λάρισας θάλασσα και για να με πιστέψεις κοίτα εδώ !

Βέβαια κάτι υπάρχει και για σένα. Κατέβηκες καθόλου Αλκαζάρ αυτές τις μέρες; Πήγες μια τσάρκα προς ποτάμι μεριά; Αν όχι κακώς ! Ξεκίνησε στις 9 Ιουνίου το Φεστιβάλ Πηνείου και κρατάει μέχρι τις 17. Πήγες για μια βραδινή μπύρα απέναντι από το αρχαίο θέατρο ή  πάνω στο Φρούριο;  Μπήκες στο Artncity, για να ενημερωθείς για όλα τα πολιτιστικά δρώμενα στην πόλη; (και όταν λέω πολιτιστικά δρώμενα δεν εννοώ ποιος θα τραγουδήσει αύριο στο Starz) Όχι; Τι κάνεις τότε; Λιώνεις μπροστά στην τηλεόραση; Αν βλέπεις EURO σε συγχωρώ...
Τι έρχονται και πάλι εκλογές ; Πάρε τότε και ένα τραγουδάκι που έγραψα για την περίσταση

Ντάλα ήλιο

Καλοκαίρι ντάλα ήλιο
Σαγιονάρα και μαγιό
Δε θα μείνω άλλο στην πόλη
Στα παράλια εξορμώ
Βάζω μπρος τη μηχανή μου
Με ντεπόζιτο μισό
Και μαζί με το μωρό μου
Βάζουμε αντηλιακό
Το'χα όμως δα ξεχάσει
Πίνοντας φραπέ γλυκό
Πως θα πρέπει μπρος στην κάλπη
Πάλι να ξανασταθώ
Να ψηφίσω να τους βγάλω
Ή να πέσω να πνιγώ;
Την πετσέτα μου αρπάζω
Κι αραχτός στην αμμουδιά
'Ισως βρω τρόπο ν'αλλάξω
Ή πατρίδα ή μυαλά
                                        σ.χ

Υ.Σ Για να μαθαίνεις και λίγα Λαρισαικά Καταπιόνα

Δεν θα΄μαι εδώ

Η σκιά μου δεν πνίγεται. 

05-06-2012

Βελίκα

Όταν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, εγώ θα τρέχω, θα γελάω, θα πλένω πιάτα και θα ερωτεύομαι, γιατί η γραφή πάντα θα είναι ένα είδος απουσίας.

Δ ε ν  θ α ' μ α ι  ε δ ώ

Το καλοκαίρι θα'ρθει  μπλε, με αεράκι και κύμα. Θα ξαπλώνουμε τα σώματα στα βότσαλα, θα παίρνουμε βαθιές ανάσες οξυγόνου. Θα συνεχίσουμε να ζούμε δήθεν ξέγνοιαστα. Θα φοράω το καρπουζί  φόρεμα με τον λεκέ απ'τα κεράσια ενώ θα μου γελάς με αυτούς τους κίτρινους κυνόδοντες που προεξέχουν και θα περάσει τόσο βάρβαρα το καλοκαίρι μας.

Αεροπλανάκια με διαφημίσεις για οδοντόκρεμες, αντηλιακά και κόμματα. Στα beach bar θα στηθούν κάλπες και μαζί με τα μοχιτο θα φέρνουν ψηφοδέλτια. Θα σου λέω πως κανείς δεν μπορεί να μας σώσει γιατί απλά κανείς δεν θέλει να το κάνει και θα μου λες πως τα ισοπεδώνω όλα.

Ισοπεδώνω - ισοπεδώνεις- ισοπεδώνει- ισοπεδώνουμε- ισοπεδώνετε- ισοπεδώνουν 

Άνθρωποι με ξυρισμένα κεφάλια θα "καθαρίσουν" φέτος τις ελληνικές παραλίες, από αλβανούς που πουλάνε λουκουμάδες, μαύρους με πολύχρωμα βραχιόλια, κινέζους που κάνουν μασάζ στην ξαπλώστρα και πακιστανούς, με παρεό και γυαλιά. Μετά όλοι θα σηκωνόμαστε και θα αρχίζουμε τα μπουνίδια, με τον άθλιο τύπο που παίζει ρακέτα μπροστά στα πόδια μας, τον τουρίστα που διαμαρτύρεται για τις τιμές και τη μάνα που θα αραδιάζει τα κωλόκουτσκα στην παραλία "μας". Θέλαμε μια αλλαγή. Σίγουρα δεν εννοούσαμε αυτό.

Κι άμα "καθαρίσουμε" θα αρχίσουμε και μεταξύ μας, αν δεν το κάναμε ήδη. Θα μου φέρεις και για παρέα τον κουλτουρίαρη φίλο σου, να λέει τις θεωρίες του και τις παπάτζες του κι αυτός για το πως θα αλλάξει ο κόσμος. Καλύτερη μηχανή αναπαραγωγής τσιτάτων δεν πρέπει να γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Εντάξει ρε φίλε, καταλάβαμε έχεις διαβάσει αρκετά, πες μας τώρα και κάτι που μπορείς να σκεφτείς μόνος σου. Όσο εμείς θα προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τις συγκινήσεις μας και απ'τις προσωπικότητες μας, όσα απεγνωσμένα ποιήματα κι αν γράψουμε, ο κόσμος γύρω μας θα γίνεται χειρότερος, το θαλασσόνερο θα στάζει απ'τα μαλλιά μου στο στήθος σου, κι εσύ θα στραβομουτσουνιάζεις και θα με ρωτάς αν σ'αγαπώ. Πάντα μου άρεσαν οι άνθρωποι που απορούν, τους σίγουρους να φοβάσαι.

Άσε τώρα την παραλία και γύρνα στο σκοτεινό δωμάτιο σου με τα κουφωμένα παντζούρια. Εκεί έχει ακόμα ησυχία... 

Καλό μήνα

 και καλό καλοκαίρι σε όλους 

Η απόγνωση των λέξεων

Συνάντηση μεσημεριανή, πρώτη. Η αμηχανία ασυνόδευτη, ίσως γιατί δεν είχα να περιμένω τίποτα. Επικοινωνία σε μια διαφορετική γλώσσα. Ριγμένος ο εαυτός μου στην καρέκλα. Το κίτρινο πουκάμισο για συνοδεία, ακούω. Είναι ζεστά και όμορφα, ματιά καθαρή, λόγος γρήγορος,  καφές νερουλός τίποτα το ιδιαίτερο.  Λόγια πολλά υποσχόμενα, μου θυμίζουν κάτι από μένα. Θα φταίνε οι  αναγκαστικές μου  προσγειώσεις  αλλά ποτέ δεν είναι αργά για μια καινούργια απογείωση.  Απλωμένο χέρι για μια νέα αρχή, για κάτι ΆΛΛΟ. Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Γιώργο και μοιραστήκαμε τις μεσημεριανές μας σκέψεις... 

 Λόγια του κόσμου μην ακούς,

έχεις να κάνεις με κακούς .

                             Αλέκος Σακκελάριος

Κοιτά να δεις που έχουμε και παρόμοιο γραφικό χαρακτήρα

"... Κοιμάσαι ήρεμος ένα βράδυ , όταν το φεγγάρι παίρνει να γεμίζει, και σε πιάνει απροετοίμαστο στον ύπνο το παρελθόν σου."
                                                                                Γιώργος Σαράτσης

Δεμένη

Diablo

Οι φίλοι μου στα σπίτια τους...