Απεργίες,καταλήψεις,φωνές,χαρτιά και βιβλία πεταμένα στο πάτωμα. Εργασίες που παίρνουν παράταση.Yποχρεώσεις που μπόρεσες να κλειδώσεις για λίγο στο μπάνιο μαζί με τα άπλυτα.Δίπλα σου οι βαλίτσες που εδώ και μια βδομάδα δεν αξιώθηκες να αδειάσεις .Όλο το σκηνικό είναι κατάλληλο για μια ακόμα μικρή απόδραση από την Ολυμπιακή γη!
Στο ακουστικό ακούς τη φωνή του εξόριστου που γύρισε και δεν κρατιέσαι.θες να πάρεις τους δρόμους,θες να βρεθείς κοντά του.Να χαθείς σε μια αγκαλιά που ποτέ δεν σου εγγυήθηκε την ασφάλεια,αλλά είναι το μοναδικό μέρος που νιώθεις ασφαλής!
Δεν το σκέφτηκες και πολύ. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που το κάνεις!
Ήταν μια Τρίτη του Μάι,μια Τρίτη βράδυ πριν την απεργία κι όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα:από τον Πύργο της Βαβέλ,έφυγα νύχτα με το ΚΤΕΛ για να γλυτώσω !
Οι κινήσεις σου γνωστές.Κλείνεις το τηλέφωνο,παίρνεις την πρώτη βαλίτσα που βρίσκεις μπροστά σου και τη γεμίζεις κι αυτή όχι απαραίτητα με τα απαραίτητα,μα με ότι σκοντάφτεις μπροστά του.Χτυπάς το κουδούνι της διπλανής πόρτας,είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που εδώ κάτω, νιώθεις δικούς σου. θες να τους δώσεις αναφορά γιατί κατά βάθος σου έλλειψε αυτό.Εκείνη την ώρα παραγγέλνουν κρέπες και εσύ όπως πάντα,δεν θα πεις όχι σε ένα ακόμα γευστικό όργιο!Κάθεσαι λίγο,φιλοσοφείς αγχωμένα στη βεράντα, κοιτάς το ρολόι. Η κρέπα μπισκότο-μερέντα - μπανάνα είναι μπροστά σου. με τεράστιες μπουκιές την καταβροχθίζεις!Ασπάζεσαι τους γείτονες,κρατάς τη βαλίτσα στο χέρι και παίρνεις το δρόμο για το Σιδηροδρομικό σταθμό. Βλέπεις λεωφορεία δεν κυκλοφορούν τέτοια ώρα!
Το τρένο για την πρωτεύουσα αναχωρεί στις 00:45.Το ξέρεις πως αποφεύγεις αυτό το τρένο. Έχεις καλές και κακές αναμνήσεις από αυτή τη διαδρομή αλλά στις ράγες που θα ταξιδέψεις,έχουν περάσει τόσα και τόσα τρένα. Βλέπεις εδώ είναι Ελλάδα,εδώ είναι Πελοπόννησος και κάτω από το αυλάκι οι γραμμές είναι από εποχή Τρικούπη!!!
Δε σε νοιάζει όμως. Η ανάγκη σου να ταξιδέψεις και να βρεθείς κοντά του είναι μεγαλύτερη από την ταλαιπωρία που ξέρεις πως θα τραβήξεις!
Το τρένο ξεκίνησε κι εσύ πήρες τη θέση σου στο πρώτο βαγόνι. Δίπλα σου κάθεται ένα ζευγάρι μέσα στη γλύκα!Από την 1 Ιουνίου 2005 ,δεν υπάρχουν θέσεις καπνιστών και μη . το κάπνισμα εξορίστηκε από τα τρένα όχι όμως κι από αυτό που όλα είναι χύμα! Έτσι βάζεις τα άσπρα ακουστικά κι ανάβεις τσιγάρο, θα ανάψεις πολλά μέχρι το τέλος της διαδρομής!
Το βαγόνι θα αδειάσει μέχρι την Πάτρα και μόνο το ζευγάρι δίπλα σου θα ερωτοτροπεί για λίγο ακόμα μέχρι το Ρίο!Άλλοι επιβάτες θα ανέβουν κι εσύ θα είσαι ακόμα εκεί. Απέναντί σου κάθεται ξανθός αλλοδαπός,που επιδεικτικά σε κοιτάει και τρίβει το πέος του. όχι δεν είσαι ρατσίστρια αλλά κάτι τέτοιες ώρες θυμάσαι τον Καρατζαφέρη!
Στην Κόρινθό θα αποβιβαστούμε όλοι. όχι δε θα πάρουμε τον προαστιακό,δεν λειτουργεί τέτοια ώρα,έτσι κι αλλιώς δεν θα λειτουργούσε καθόλου ούτε την υπόλοιπη μέρα λόγω απεργίας!
Θα ανέβουμε σε δυο λεωφορεία του ΟΣΕ, για να μας πάνε μέχρι τους Αγίους Αναργύρους .Βλέπεις γίνονται έργα.Ο σταθμός Πελοποννήσου έχει κλείσει εδώ και καιρό, όπου να’ ναι θα κατεδαφιστεί, ίσως απλά γιατί εκεί σε πρωτογνώρισα μια συμβολική μέρα 11 Σεπτεμβρίου 2004,οπότε αναγκαστικά πρέπει να καταστραφεί!!!!
Τέλος καλό όλα καλά. Έχει ξημερώσει και στο σταθμό των Αγίων Αναργύρων ένας υπέρβαρος ταρίφας γίνεται ο ήρωας μου. Αν και πρωί η Αθήνα όπως πάντα είναι χαοτική.Η κίνηση αρχίζει και τσακίζει τα ήδη τσακισμένα νεύρα μου. 'Ενας παππούς από την Κυπαρισσία είναι μαζί μου. Πάει στην Ευελπιδων για μια δίκη.Μα καλά δεν του είπε κανείς ότι σήμερα δεν λειτουργεί τίποτα;Κόσμος και κοσμάκης ψάχνει για ταξί,σε λίγο θα παστωθούμε σαν σαρδέλες!
Ήρθε η ώρα να ξεχάσεις τα πάντα όμως.Ούτε η κούραση σε πιάνει,ούτε τα νεύρα,ούτε τίποτα! Έφτασες στου Γκύζη. Διασχίζεις τη Μομφερράτου. Πληρώνεις τον ταξιτζή. Κατεβαίνεις. Παίρνεις τη βαλίτσα σου και έφτασες στον παράδεισο. Υπάρχει παράδεισος στου Γκύζη !
Η εξώπορτα είναι ανοιχτή. Ανεβαίνεις τα σκαλιά.Χτυπάς κουδούνι,μα ο άντρας για τον οποίο θα πουλούσες και τα γίδια και τη μάντρα.Κοιμάται!Ίσως τελικά να μην ήτανε και τόσο καλή ιδέα που του επέστρεψες πέρυσι τον Ιούνιο τα κλειδιά από το σπίτι!
Δεν απελπίζεσαι.ένα τηλέφωνο ήταν αρκετό για να τον ξυπνήσεις!Η πόρτα ανοίγει.Όχι δεν θες να διαλέξεις άλλη κουρτίνα,γιατί αυτή την φορά ήσουν πολύ τυχερούλης και δεν έπεσες στον Ζονγκ!Η πόρτα ανοίγει και είναι σαν να ακούς την Τριφύλλη να φωνάζει τοίχε τσούζζζ!Η πόρτα ανοίγει. Όχι δεν τον άλλαξε η ξενιτιά ,απλά είχε ρέψει λιγάκι!Η πόρτα ανοίγει και ναι είναι ο άνθρωπός αυτός με τον οποίο θες να πας το ταξίδι ,τον αγκαλιάσεις και είναι σαν να κρατάς τα πάντα !
Αρκετά με αυτή την πόρτα που ανοίγει!!!Η πόρτα άνοιξε λοιπόν για να κλείσει και φυσικά τίποτα δεν μπορώ να πω άλλο γιατί πίσω από τις κλειστές πόρτες γίνονται τα καλύτερα !
Μεσημέρι Τετάρτης ξυπνάς και στο πιάτο σε περιμένει μια λαχταριστή μακαρονάδα με μια περίεργη, αφροδισιακή κόκκινη σάλτσα,το μυστικό πρέπει να κρύβεται στο αλκοόλ που περιέχει! Είπαμε τέτοιον άντρα, τέτοιον άντρα που να μαγειρεύει και εξαιρετικά που θα ξαναβρείς ;΄;;
Βράδυ Τετάρτης. Ανηφόρες και σκαλιά σε βασανίζουν.Είσαι βλέπεις συνηθισμένος από το ισιάδι της Λάρισας και δεν τις μπορείς τις ανηφόρες.Μα όσο κρατάς το χέρι του,το λαχάνιασμα περνάει σε δεύτερη μοίρα! Εκεί είναι που λες πως θα κόψεις το τσιγάρο! Μα καλά ποιόν κοροϊδεύεις;Κι όμως φτάνεις στην όαση του Γκύζη, « Ηπείρου Γεύσεις»!
Τα ποτήρια γεμίζουν με κόκκινο κρασί.Να έρχονται και οι σαλάτες.τα πιάτα γεμίζουν με κοκορέτσια και κοντοσούβλια και όλοι μαζί αρχίζετε τη μάσα. Εσύ εκεί. Να κάθεσαι δίπλα του και ο Λεωνίδας ακριβώς απέναντι να καίει οδοντογλυφίδες!!
Να σε λίγο θα έρθει και ο Γιώργος με τη Γεωργία. Είχες να τους δεις κι αυτούς πριν από το Πάσχα.Αγκαλιές φιλιά!Δεν ξέρεις γιατί.Ίσως ποτέ δεν θα μπορέσεις να το προσδιορίσεις αλλά του Γιώργου θέλεις να του ανάψεις λαμπάδα!Σίγουρα κι άλλοι το θέλουν!Τον έχεις δει μετρημένες φορές αλλά τον συμπαθείς απεριόριστα...
Κι άλλο κρασί γεμίζει τα ποτήρια μας και η παρέα μεγαλώνει. Ήρθε ο Κώστας με το Μάνο!
Ο Κώστας μόλις είδε ότι έλειπε ο Μιχάλης , δεν το δέχτηκε. Σου λέει:εγώ ήρθα μέχρι εδώ από του διαόλου τη μάνα κι αυτός που μένει ακριβώς πίσω από το μαγαζί ,δεν θα έρθει;;;
Ναι τα κατάφερε.τον έφερε αγουροξυπνημένο κι έτσι το τραπέζι γέμισε!Εσύ προτίμησες, να πιάσεις τη γωνία σου και να χαθείς στο ποτήρι με το κρασί! Συνήθως μιλάς πολύ,μα αυτή τη φορά σου έφτανε μόνο να ακούς τους συνδαιτυμόνες σου να συζητούν.Να κάνουν πλάκα, να γελάνε,εξάλλου δεν τους ξέρεις και καλά και φοβάσαι πάντα να ανοιχτείς, από την άλλη δεν έχεις και τίποτα να πεις.
Κάθεσαι και απολαμβάνεις.Σπάνια περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που αξίζει τον κόπο να ακούς , από ανθρώπους που έχουν να σου πούνε κάτι παραπάνω!Μετρημένες οι μέρες σου στην Αθήνα αλλά όλες γεμάτες με πολύ κρασί, άλλοτε χύμα κι άλλοτε γαλλικό, με πολύ αλκοόλ γενικότερα , μα όλες ονειρεμένες!
Η πραγματικότητα εξάλλου λένε πως είναι απλά μια ψευδαίσθηση λόγω έλλειψης αλκοόλ !
Πέμπτη βράδυ.Πίνεις κάτι πιο ελαφρύ μέσα στην πρασινάδα στο Verde στου Παπάγου,που δουλεύει η Γεωργία. Δίπλα σου πάλι εκείνος ο άντρας, που σίγουρα αν είχες μάντρα ή έστω γίδια θα τα πούλαγες για χάρη του, έχεις όμως μια ζωή και του τη δίνεις! Απέναντι ο Γιώργος να του κάνει επιχειρηματικές προτάσεις!
Περιμένετε τη Γεωργία να σχολάσει και φεύγετε γρήγορα και πάλι για χύμα κόκκινο κρασί και κοψίδια!Μπαίνετε στο μαύρο χτυπημένο seat του Γιώργου και φεύγετε με μεγάλες ταχύτητες όπως πάντα για την πλατεία Κουμουνδούρου και το ανεπανάληπτο μπριζολάδικο του Τέλη.
Τέτοιες ποσότητες μπριζόλας και τόσο νόστιμες,σε τόσο χαμηλή τιμή δεν έχεις ξανά φάει,αλλά δεν παραξενεύεσαι. Έχεις συνηθίσει να σε πάει στα καλύτερα! Κι αν νόμιζες πως το έχεις παρακάνει με το καλό φαγητό,το καλό κρασί και όλα τα καλά που συνεβαίνανε πίσω από τις κλειστές σας πόρτες ήσουν γελασμένος!Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα...
Παρασκευή μεσημέρι κι εσύ βολτάρεις στη Ζωγράφου στο ΕΜΠ. Γνωρίζεις προσωπικότητες σαν την Βαλιάννα που έχει πάρει το αυτί σου πολλά γι’ αυτή. Κάθεσαι στο κυλικείο και ρουφάς το φραπέ σου ενώ ο Βαγγέλης ρωτάει το Νίκο πότε θα πάει στην Ελασσόνα!
Είδε εσένα φαίνεται και θυμήθηκε τη Γιάννα (ουι θυμουσιάρη Βολιώτη )! Να και ο Λεωνίδας!Μόλις έχει τελειώσει το μάθημα του και πήγατε μαζί του να φάει μια σαλάτα μαρούλι,κάτι της έλειπε πάντως!Κάτι έλεγε για βαν,μπράβους και ξύλο αλλά δεν θέλω να επεκταθώ!
Ο ήλιος καίει. Κοντεύεις να σκάσεις από τη ζέστη αλλά να σου μπροστά ο Βερόπουλος στην Αλεξάνδρας .πάλι κάτι θα μαγειρέψει λες,και να γεμίζει το καλάθι με ρύζι πρώτης ποιότητας,φιλέτα κοτόπουλου,διάφορα περίεργα μπαχαρικά,πιπεριές,ξύλινές σπάτουλες και προφυλακτικά! Τα άλλα τα υλικά δεν τα λέω,για να μην αποκαλύψω το μυστικό της συνταγής!
Και εγένετο ένα άγριο τσιμπούσι! Δεν ήξερες τι είχε μέσα αλλά μέχρι το πρωί μιλούσατε μέχρι που σας πήρε ο ύπνος αγκαλιά. Αυτή τη φορά δεν απλώθηκες σε όλο το κρεβάτι ούτε τράβηξες όλο το πάπλωμα,το άφησες για έκπληξή την επόμενη μέρα!
Σάββατο γύρω στις 12 έχεις σηκωθεί για κατούρημα. Χτυπάει το κινητό.Η μάνα σου βρίσκεται κι αυτή στην πρωτεύουσα και κλείνεται ραντεβού σε μια ώρα να βρεθείτε στο Σύνταγμα!
Παίρνεις λεωφορείο μετά το μετρό από Αμπελόκηπους και τσουπ φτάνεις στο Σύνταγμα με συνοπτικές διαδικασίες. Σε περιμένει στα McDonald’s, αλλά μέχρι να διασχίσεις το πλήθος που έχει μαζευτεί περνάνε κάποια λεπτά. Κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός βγάζει το πρόγραμμα του από το Σύνταγμα και σε λιγάκι θα βγει να τραγουδήσει και ο Μέγας Σάκης Ρουβάς !
Ψώνια.Λεφτά.Καφεδάκι.Μπυρίτσες και ποικιλίες στο Θησείο μαζί με τη μάνα σου συνθέτουν και ολοκληρώνουν το σκηνικό! Παίρνεις το μετρό από Μοναστηράκι και γυρνάς στο σπίτι. Κάνεις καφέ για τον αφέντη. Του κάνεις και δυο τοστάκια. καλά έφαγες εσύ μην σου μείνει ο άνθρωπός στα χέρια !
Δεν περνάει λίγη ώρα και ο Γιώργος εμφανίζεται μπροστά από το σπίτι. Μπαίνουμε στο αμάξι χωρίς δεύτερη σκέψη!Ο δρόμος μας βγάζει στην Όστρια στο Καλαμάκι .αγναντεύεις τη θάλασσα και ζηλεύεις τα σκυλιά δίπλα σου που κυλιούνται στο γρασίδι!Μετά από λίγο έρχεται και ο Γιώργος και καθόσαστε για αρκετές ώρες!
Σαν να πεινάσατε λίγο και που αλλού θα πηγαίνατε; Στην Pizza di Pasta,στην Αργυρούπολη!Έχεις ξαναπάει εκεί! O δολοφόνος γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Tεράστιες αλμυρές κρέπες και φυσικά και πάλι πολύ κόκκινο κρασί και κουβεντούλα είναι μέσα στο πρόγραμμα!
Το βράδυ το σκηνικό άλλαξε. Eσύ ο Νίκος κι ο Γιώργος μέσα στο σπίτι στου Γκύζη , ανοιχτή μπαλκονόπορτά κεριά και γαλλικό κρασί !
Μελαγχολείς.Aύριο το απόγευμα,θα δεις και πάλι τον Κηφισό.pάλι εισιτήρια και λεωφορεία. Pρέπει να φύγεις.Έχεις βλέπεις ,μια σχολή,μια εκπομπή ,κάτι άπλυτα στο μπάνιο,κάτι εργασίες και υποχρεώσεις και όλα αυτά περιμένουν από εσένα!
Ξημέρωσε Κυριακή. Δεν μπορείς να πεις τίποτα. Ακόμα και μια ώρα πριν φύγεις,εκείνος σε πρόσεχε. Σε φρόντιζε και σου μαγείρευε.Είχες καιρό να βάλεις τα κλάματα αλλά όταν μπήκες στο ταξί τα έβαλες. Έπαιζε βλέπεις κι εκείνο το τραγούδι « Αν είμαστε έτσι καλά, με αυτή την αγάπη , που πότε σωπαίνει και πότε μιλά, μπορούμε να μπούμε σε πλοία και τρένα , να δούμε πολλά ή κανένα ! Αν είμαστε έτσι γεροί και νιώθουμε ωραία! Υπάρχει ένας χρόνος στα αλήθεια μεγαλός , να ζει για τον ένα ο άλλος ! Αν είμαστε έτσι ζεστά και κάνουμε αστεία , στη μέση του δρόμου, στον κόσμο μπροστά, δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να ελπίζω, θα χάσω είπα, μα κερδίζω…»
Το ξεπέρασες γρήγορα.Έφτασες πίσω και ξεκλείδωσες το μπάνιο για να βγουν οι υποχρεώσεις. Σε τράβηξαν όμως και βράδυ Κυριακής πήγες να δεις τον Αστερίξ. τώρα πήγαινε για ύπνο. Δεν έχεις απλά αλκοόλ γι’ αυτό δεν έχεις κέφια. Δεν είναι τίποτα άλλο!
Στο ακουστικό ακούς τη φωνή του εξόριστου που γύρισε και δεν κρατιέσαι.θες να πάρεις τους δρόμους,θες να βρεθείς κοντά του.Να χαθείς σε μια αγκαλιά που ποτέ δεν σου εγγυήθηκε την ασφάλεια,αλλά είναι το μοναδικό μέρος που νιώθεις ασφαλής!
Δεν το σκέφτηκες και πολύ. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που το κάνεις!
Ήταν μια Τρίτη του Μάι,μια Τρίτη βράδυ πριν την απεργία κι όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα:από τον Πύργο της Βαβέλ,έφυγα νύχτα με το ΚΤΕΛ για να γλυτώσω !
Οι κινήσεις σου γνωστές.Κλείνεις το τηλέφωνο,παίρνεις την πρώτη βαλίτσα που βρίσκεις μπροστά σου και τη γεμίζεις κι αυτή όχι απαραίτητα με τα απαραίτητα,μα με ότι σκοντάφτεις μπροστά του.Χτυπάς το κουδούνι της διπλανής πόρτας,είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που εδώ κάτω, νιώθεις δικούς σου. θες να τους δώσεις αναφορά γιατί κατά βάθος σου έλλειψε αυτό.Εκείνη την ώρα παραγγέλνουν κρέπες και εσύ όπως πάντα,δεν θα πεις όχι σε ένα ακόμα γευστικό όργιο!Κάθεσαι λίγο,φιλοσοφείς αγχωμένα στη βεράντα, κοιτάς το ρολόι. Η κρέπα μπισκότο-μερέντα - μπανάνα είναι μπροστά σου. με τεράστιες μπουκιές την καταβροχθίζεις!Ασπάζεσαι τους γείτονες,κρατάς τη βαλίτσα στο χέρι και παίρνεις το δρόμο για το Σιδηροδρομικό σταθμό. Βλέπεις λεωφορεία δεν κυκλοφορούν τέτοια ώρα!
Το τρένο για την πρωτεύουσα αναχωρεί στις 00:45.Το ξέρεις πως αποφεύγεις αυτό το τρένο. Έχεις καλές και κακές αναμνήσεις από αυτή τη διαδρομή αλλά στις ράγες που θα ταξιδέψεις,έχουν περάσει τόσα και τόσα τρένα. Βλέπεις εδώ είναι Ελλάδα,εδώ είναι Πελοπόννησος και κάτω από το αυλάκι οι γραμμές είναι από εποχή Τρικούπη!!!
Δε σε νοιάζει όμως. Η ανάγκη σου να ταξιδέψεις και να βρεθείς κοντά του είναι μεγαλύτερη από την ταλαιπωρία που ξέρεις πως θα τραβήξεις!
Το τρένο ξεκίνησε κι εσύ πήρες τη θέση σου στο πρώτο βαγόνι. Δίπλα σου κάθεται ένα ζευγάρι μέσα στη γλύκα!Από την 1 Ιουνίου 2005 ,δεν υπάρχουν θέσεις καπνιστών και μη . το κάπνισμα εξορίστηκε από τα τρένα όχι όμως κι από αυτό που όλα είναι χύμα! Έτσι βάζεις τα άσπρα ακουστικά κι ανάβεις τσιγάρο, θα ανάψεις πολλά μέχρι το τέλος της διαδρομής!
Το βαγόνι θα αδειάσει μέχρι την Πάτρα και μόνο το ζευγάρι δίπλα σου θα ερωτοτροπεί για λίγο ακόμα μέχρι το Ρίο!Άλλοι επιβάτες θα ανέβουν κι εσύ θα είσαι ακόμα εκεί. Απέναντί σου κάθεται ξανθός αλλοδαπός,που επιδεικτικά σε κοιτάει και τρίβει το πέος του. όχι δεν είσαι ρατσίστρια αλλά κάτι τέτοιες ώρες θυμάσαι τον Καρατζαφέρη!
Στην Κόρινθό θα αποβιβαστούμε όλοι. όχι δε θα πάρουμε τον προαστιακό,δεν λειτουργεί τέτοια ώρα,έτσι κι αλλιώς δεν θα λειτουργούσε καθόλου ούτε την υπόλοιπη μέρα λόγω απεργίας!
Θα ανέβουμε σε δυο λεωφορεία του ΟΣΕ, για να μας πάνε μέχρι τους Αγίους Αναργύρους .Βλέπεις γίνονται έργα.Ο σταθμός Πελοποννήσου έχει κλείσει εδώ και καιρό, όπου να’ ναι θα κατεδαφιστεί, ίσως απλά γιατί εκεί σε πρωτογνώρισα μια συμβολική μέρα 11 Σεπτεμβρίου 2004,οπότε αναγκαστικά πρέπει να καταστραφεί!!!!
Τέλος καλό όλα καλά. Έχει ξημερώσει και στο σταθμό των Αγίων Αναργύρων ένας υπέρβαρος ταρίφας γίνεται ο ήρωας μου. Αν και πρωί η Αθήνα όπως πάντα είναι χαοτική.Η κίνηση αρχίζει και τσακίζει τα ήδη τσακισμένα νεύρα μου. 'Ενας παππούς από την Κυπαρισσία είναι μαζί μου. Πάει στην Ευελπιδων για μια δίκη.Μα καλά δεν του είπε κανείς ότι σήμερα δεν λειτουργεί τίποτα;Κόσμος και κοσμάκης ψάχνει για ταξί,σε λίγο θα παστωθούμε σαν σαρδέλες!
Ήρθε η ώρα να ξεχάσεις τα πάντα όμως.Ούτε η κούραση σε πιάνει,ούτε τα νεύρα,ούτε τίποτα! Έφτασες στου Γκύζη. Διασχίζεις τη Μομφερράτου. Πληρώνεις τον ταξιτζή. Κατεβαίνεις. Παίρνεις τη βαλίτσα σου και έφτασες στον παράδεισο. Υπάρχει παράδεισος στου Γκύζη !
Η εξώπορτα είναι ανοιχτή. Ανεβαίνεις τα σκαλιά.Χτυπάς κουδούνι,μα ο άντρας για τον οποίο θα πουλούσες και τα γίδια και τη μάντρα.Κοιμάται!Ίσως τελικά να μην ήτανε και τόσο καλή ιδέα που του επέστρεψες πέρυσι τον Ιούνιο τα κλειδιά από το σπίτι!
Δεν απελπίζεσαι.ένα τηλέφωνο ήταν αρκετό για να τον ξυπνήσεις!Η πόρτα ανοίγει.Όχι δεν θες να διαλέξεις άλλη κουρτίνα,γιατί αυτή την φορά ήσουν πολύ τυχερούλης και δεν έπεσες στον Ζονγκ!Η πόρτα ανοίγει και είναι σαν να ακούς την Τριφύλλη να φωνάζει τοίχε τσούζζζ!Η πόρτα ανοίγει. Όχι δεν τον άλλαξε η ξενιτιά ,απλά είχε ρέψει λιγάκι!Η πόρτα ανοίγει και ναι είναι ο άνθρωπός αυτός με τον οποίο θες να πας το ταξίδι ,τον αγκαλιάσεις και είναι σαν να κρατάς τα πάντα !
Αρκετά με αυτή την πόρτα που ανοίγει!!!Η πόρτα άνοιξε λοιπόν για να κλείσει και φυσικά τίποτα δεν μπορώ να πω άλλο γιατί πίσω από τις κλειστές πόρτες γίνονται τα καλύτερα !
Μεσημέρι Τετάρτης ξυπνάς και στο πιάτο σε περιμένει μια λαχταριστή μακαρονάδα με μια περίεργη, αφροδισιακή κόκκινη σάλτσα,το μυστικό πρέπει να κρύβεται στο αλκοόλ που περιέχει! Είπαμε τέτοιον άντρα, τέτοιον άντρα που να μαγειρεύει και εξαιρετικά που θα ξαναβρείς ;΄;;
Βράδυ Τετάρτης. Ανηφόρες και σκαλιά σε βασανίζουν.Είσαι βλέπεις συνηθισμένος από το ισιάδι της Λάρισας και δεν τις μπορείς τις ανηφόρες.Μα όσο κρατάς το χέρι του,το λαχάνιασμα περνάει σε δεύτερη μοίρα! Εκεί είναι που λες πως θα κόψεις το τσιγάρο! Μα καλά ποιόν κοροϊδεύεις;Κι όμως φτάνεις στην όαση του Γκύζη, « Ηπείρου Γεύσεις»!
Τα ποτήρια γεμίζουν με κόκκινο κρασί.Να έρχονται και οι σαλάτες.τα πιάτα γεμίζουν με κοκορέτσια και κοντοσούβλια και όλοι μαζί αρχίζετε τη μάσα. Εσύ εκεί. Να κάθεσαι δίπλα του και ο Λεωνίδας ακριβώς απέναντι να καίει οδοντογλυφίδες!!
Να σε λίγο θα έρθει και ο Γιώργος με τη Γεωργία. Είχες να τους δεις κι αυτούς πριν από το Πάσχα.Αγκαλιές φιλιά!Δεν ξέρεις γιατί.Ίσως ποτέ δεν θα μπορέσεις να το προσδιορίσεις αλλά του Γιώργου θέλεις να του ανάψεις λαμπάδα!Σίγουρα κι άλλοι το θέλουν!Τον έχεις δει μετρημένες φορές αλλά τον συμπαθείς απεριόριστα...
Κι άλλο κρασί γεμίζει τα ποτήρια μας και η παρέα μεγαλώνει. Ήρθε ο Κώστας με το Μάνο!
Ο Κώστας μόλις είδε ότι έλειπε ο Μιχάλης , δεν το δέχτηκε. Σου λέει:εγώ ήρθα μέχρι εδώ από του διαόλου τη μάνα κι αυτός που μένει ακριβώς πίσω από το μαγαζί ,δεν θα έρθει;;;
Ναι τα κατάφερε.τον έφερε αγουροξυπνημένο κι έτσι το τραπέζι γέμισε!Εσύ προτίμησες, να πιάσεις τη γωνία σου και να χαθείς στο ποτήρι με το κρασί! Συνήθως μιλάς πολύ,μα αυτή τη φορά σου έφτανε μόνο να ακούς τους συνδαιτυμόνες σου να συζητούν.Να κάνουν πλάκα, να γελάνε,εξάλλου δεν τους ξέρεις και καλά και φοβάσαι πάντα να ανοιχτείς, από την άλλη δεν έχεις και τίποτα να πεις.
Κάθεσαι και απολαμβάνεις.Σπάνια περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που αξίζει τον κόπο να ακούς , από ανθρώπους που έχουν να σου πούνε κάτι παραπάνω!Μετρημένες οι μέρες σου στην Αθήνα αλλά όλες γεμάτες με πολύ κρασί, άλλοτε χύμα κι άλλοτε γαλλικό, με πολύ αλκοόλ γενικότερα , μα όλες ονειρεμένες!
Η πραγματικότητα εξάλλου λένε πως είναι απλά μια ψευδαίσθηση λόγω έλλειψης αλκοόλ !
Πέμπτη βράδυ.Πίνεις κάτι πιο ελαφρύ μέσα στην πρασινάδα στο Verde στου Παπάγου,που δουλεύει η Γεωργία. Δίπλα σου πάλι εκείνος ο άντρας, που σίγουρα αν είχες μάντρα ή έστω γίδια θα τα πούλαγες για χάρη του, έχεις όμως μια ζωή και του τη δίνεις! Απέναντι ο Γιώργος να του κάνει επιχειρηματικές προτάσεις!
Περιμένετε τη Γεωργία να σχολάσει και φεύγετε γρήγορα και πάλι για χύμα κόκκινο κρασί και κοψίδια!Μπαίνετε στο μαύρο χτυπημένο seat του Γιώργου και φεύγετε με μεγάλες ταχύτητες όπως πάντα για την πλατεία Κουμουνδούρου και το ανεπανάληπτο μπριζολάδικο του Τέλη.
Τέτοιες ποσότητες μπριζόλας και τόσο νόστιμες,σε τόσο χαμηλή τιμή δεν έχεις ξανά φάει,αλλά δεν παραξενεύεσαι. Έχεις συνηθίσει να σε πάει στα καλύτερα! Κι αν νόμιζες πως το έχεις παρακάνει με το καλό φαγητό,το καλό κρασί και όλα τα καλά που συνεβαίνανε πίσω από τις κλειστές σας πόρτες ήσουν γελασμένος!Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα...
Παρασκευή μεσημέρι κι εσύ βολτάρεις στη Ζωγράφου στο ΕΜΠ. Γνωρίζεις προσωπικότητες σαν την Βαλιάννα που έχει πάρει το αυτί σου πολλά γι’ αυτή. Κάθεσαι στο κυλικείο και ρουφάς το φραπέ σου ενώ ο Βαγγέλης ρωτάει το Νίκο πότε θα πάει στην Ελασσόνα!
Είδε εσένα φαίνεται και θυμήθηκε τη Γιάννα (ουι θυμουσιάρη Βολιώτη )! Να και ο Λεωνίδας!Μόλις έχει τελειώσει το μάθημα του και πήγατε μαζί του να φάει μια σαλάτα μαρούλι,κάτι της έλειπε πάντως!Κάτι έλεγε για βαν,μπράβους και ξύλο αλλά δεν θέλω να επεκταθώ!
Ο ήλιος καίει. Κοντεύεις να σκάσεις από τη ζέστη αλλά να σου μπροστά ο Βερόπουλος στην Αλεξάνδρας .πάλι κάτι θα μαγειρέψει λες,και να γεμίζει το καλάθι με ρύζι πρώτης ποιότητας,φιλέτα κοτόπουλου,διάφορα περίεργα μπαχαρικά,πιπεριές,ξύλινές σπάτουλες και προφυλακτικά! Τα άλλα τα υλικά δεν τα λέω,για να μην αποκαλύψω το μυστικό της συνταγής!
Και εγένετο ένα άγριο τσιμπούσι! Δεν ήξερες τι είχε μέσα αλλά μέχρι το πρωί μιλούσατε μέχρι που σας πήρε ο ύπνος αγκαλιά. Αυτή τη φορά δεν απλώθηκες σε όλο το κρεβάτι ούτε τράβηξες όλο το πάπλωμα,το άφησες για έκπληξή την επόμενη μέρα!
Σάββατο γύρω στις 12 έχεις σηκωθεί για κατούρημα. Χτυπάει το κινητό.Η μάνα σου βρίσκεται κι αυτή στην πρωτεύουσα και κλείνεται ραντεβού σε μια ώρα να βρεθείτε στο Σύνταγμα!
Παίρνεις λεωφορείο μετά το μετρό από Αμπελόκηπους και τσουπ φτάνεις στο Σύνταγμα με συνοπτικές διαδικασίες. Σε περιμένει στα McDonald’s, αλλά μέχρι να διασχίσεις το πλήθος που έχει μαζευτεί περνάνε κάποια λεπτά. Κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός βγάζει το πρόγραμμα του από το Σύνταγμα και σε λιγάκι θα βγει να τραγουδήσει και ο Μέγας Σάκης Ρουβάς !
Ψώνια.Λεφτά.Καφεδάκι.Μπυρίτσες και ποικιλίες στο Θησείο μαζί με τη μάνα σου συνθέτουν και ολοκληρώνουν το σκηνικό! Παίρνεις το μετρό από Μοναστηράκι και γυρνάς στο σπίτι. Κάνεις καφέ για τον αφέντη. Του κάνεις και δυο τοστάκια. καλά έφαγες εσύ μην σου μείνει ο άνθρωπός στα χέρια !
Δεν περνάει λίγη ώρα και ο Γιώργος εμφανίζεται μπροστά από το σπίτι. Μπαίνουμε στο αμάξι χωρίς δεύτερη σκέψη!Ο δρόμος μας βγάζει στην Όστρια στο Καλαμάκι .αγναντεύεις τη θάλασσα και ζηλεύεις τα σκυλιά δίπλα σου που κυλιούνται στο γρασίδι!Μετά από λίγο έρχεται και ο Γιώργος και καθόσαστε για αρκετές ώρες!
Σαν να πεινάσατε λίγο και που αλλού θα πηγαίνατε; Στην Pizza di Pasta,στην Αργυρούπολη!Έχεις ξαναπάει εκεί! O δολοφόνος γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Tεράστιες αλμυρές κρέπες και φυσικά και πάλι πολύ κόκκινο κρασί και κουβεντούλα είναι μέσα στο πρόγραμμα!
Το βράδυ το σκηνικό άλλαξε. Eσύ ο Νίκος κι ο Γιώργος μέσα στο σπίτι στου Γκύζη , ανοιχτή μπαλκονόπορτά κεριά και γαλλικό κρασί !
Μελαγχολείς.Aύριο το απόγευμα,θα δεις και πάλι τον Κηφισό.pάλι εισιτήρια και λεωφορεία. Pρέπει να φύγεις.Έχεις βλέπεις ,μια σχολή,μια εκπομπή ,κάτι άπλυτα στο μπάνιο,κάτι εργασίες και υποχρεώσεις και όλα αυτά περιμένουν από εσένα!
Ξημέρωσε Κυριακή. Δεν μπορείς να πεις τίποτα. Ακόμα και μια ώρα πριν φύγεις,εκείνος σε πρόσεχε. Σε φρόντιζε και σου μαγείρευε.Είχες καιρό να βάλεις τα κλάματα αλλά όταν μπήκες στο ταξί τα έβαλες. Έπαιζε βλέπεις κι εκείνο το τραγούδι « Αν είμαστε έτσι καλά, με αυτή την αγάπη , που πότε σωπαίνει και πότε μιλά, μπορούμε να μπούμε σε πλοία και τρένα , να δούμε πολλά ή κανένα ! Αν είμαστε έτσι γεροί και νιώθουμε ωραία! Υπάρχει ένας χρόνος στα αλήθεια μεγαλός , να ζει για τον ένα ο άλλος ! Αν είμαστε έτσι ζεστά και κάνουμε αστεία , στη μέση του δρόμου, στον κόσμο μπροστά, δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να ελπίζω, θα χάσω είπα, μα κερδίζω…»
Το ξεπέρασες γρήγορα.Έφτασες πίσω και ξεκλείδωσες το μπάνιο για να βγουν οι υποχρεώσεις. Σε τράβηξαν όμως και βράδυ Κυριακής πήγες να δεις τον Αστερίξ. τώρα πήγαινε για ύπνο. Δεν έχεις απλά αλκοόλ γι’ αυτό δεν έχεις κέφια. Δεν είναι τίποτα άλλο!
Στη φωτογραφία είναι το καινούργιο φιλαράκι μου!Τον λένε Νικολάκη και είναι ένας αξιολάτρευτος Σουηδικός Τάρανδος !
