Πρωινό τσιγάρο...

Πρωινό Τσιγάρο Και να φανταστείς ότι χθες είχαμε πάει στη Μακρινίτσα...

Υπενθύμιση

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική.

[1905, 1913*]

Κ.Π. Καβάφης

Κλείνουν οι μνήμες;

Η αλήθεια είναι ότι συγκινήθηκα γιατί δεν το είχα φανταστεί ποτέ ότι λόγια που είχα γράψει θα γινότανε πανό... 

Βόλος 3-1-2023

Όλοι οι φίλοι μας πέρασαν τα σύνορα για τις γιορτές, ε δεν θα μπορούσαμε εμείς να μείνουμε απέξω 😂❄️⛄🎄 #Austriarules

2023

Μπήκε και το 2023 και το άσμα εξακολουθεί να είναι διαχρονικό... "σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε" κι έχω την εντύπωση ότι υπήρξα για καιρό παρεξηγημένη από κάμποσους εκεί έξω και καλά έκανα αφού δεν είχα καμία διάθεση να εξηγηθώ αλλά ούτε και να με καταλάβουν επιφανειακοί, προσποιητοί, φιγουρατζήδες, δήθεν, ξενέρωτοι, αμόρφωτοι, μαλάκες και δεν θα το κάνω ούτε το 2023 παίδες! 

Την Τετάρτη κλείνει η "Τετάρτη"

Ο φόρης μου ζήτησε σήμερα το πρωί να γράψω για το κλείσιμο της "Τετάρτης" 

Οι αναμνήσεις μας είναι τα μέρη που πρωτοσυναντηθήκαμε, είναι εκεί που γελάσαμε  πολύ, που χορέψαμε πολύ, που ήπιαμε, που τραγουδήσαμε παρέα. Είναι τα μέρη που πλαισίωσαν την ξεγνοιασιά μας, που έγιναν το σκηνικό για το μεθύσι μας, τον έρωτα μας, είναι εκεί που ακούγαμε Θανάση, που μαθαίναμε μουσικές, που συζητούσαμε για ώρες με κρασί με τσίπουρο και με λακέρδα, που διαφωνούσαμε και που στην τελική τα ξαναβρίσκαμε και ξανά μανά πάλι από την αρχή.

Όσοι ζούμε σε αυτή την πόλη είναι δύσκολο να μην έχουμε τέτοιες αναμνήσεις από την «Τετάρτη» και τους ανθρώπους της που λειτουργεί αδιάκοπα στο λόφο του φρουρίου εδώ και δεκατέσσερα χρόνια, από τον Λευτέρη, τον Χριστόφορο και από όλους όσους δούλεψαν για την Τετάρτη από οποιοδήποτε πόστο όλα αυτά τα χρόνια. 

Να όμως που όλα έχουν ένα τέλος, καθώς την επερχόμενη τετάρτη κλείνει η Τετάρτη στις τέσσερις Ιανουαρίου του είκοσι τρία,  βάζοντας τέλος σε μια εποχή, ένα τέλος όμως που δε διάλεξαν ούτε οι άνθρωποι της, ούτε οι θαμώνες της αλλά μια παλιά ιστορία που κρατά από το χίλια εννιακόσια ογδόντα πέντε, με εμπλεκόμενους το κράτος, τους νόμους, τον δήμο, με υπογραφές που μπήκαν ή δεν μπήκαν, με την πολεοδομία, τα δημοτικά συμβούλια, τους δημάρχους πρώην και νυν, με μεταβιβάσεις αδειών, με λάθη, με αδικίες, με παραλείψεις, με δικαστήρια, με παρατάσεις, με ανακλήσεις, με απαλλοτριώσεις και πάνω από όλα με αρκετό γνήσιο ελληνικό παραλογισμό. 

Κλείνουν οι μνήμες; Πώς να κλείσουν; Στις 3 Ιανουαρίου θα είμαστε όλοι εκεί στην Τετάρτη της Μητροπολίτου Αρσενίου μια παρέα για το τελευταίο μεγάλο μας γλέντι κι αν κλείνει αυτό το κεφάλαιο εμείς θα είμαστε εδώ για να τα πούμε και στο επόμενο. Εις το επανιδείν αλάνια...

 

Σ.Χ

Φάτε