Τρίτη, Ιανουαρίου 26, 2021
Σάββατο, Ιανουαρίου 16, 2021
Το αίμα νερό δε γίνεται...
Δεν ήξερα αλήθεια, δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Είχα να σε δω δεκαπενταέτια και βάλε. Το μυαλό μου αδυνατεί να σχηματίσει τη μορφή σου, σε θυμάμαι σε μια μακρινή Ανάσταση που κάναμε στο χωριό, πιτσιρίκι ακόμα να κρατάς μια αναμμένη λαμπάδα που φώτιζε το ξανθό πρόσωπο σου.
Είχαν πει πως πήγες στα καράβια, τώρα πια δεν πιστεύω τίποτα. Ο μπαμπάς ρωτούσε συνέχεια για εσένα χρόνια τώρα και επειδή δεν έπαιρνε λογικές απαντήσεις, είχε υποψιαστεί ότι ίσως κάτι συνέβαινε αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί τι.
Μένατε σε άλλη πόλη και δεν είχαμε επαφές. Την άλλη οικογένεια την βλέπαμε τα καλοκαίρια αραιά και που, εσύ πάλι πουθενά. Σε κάθε σήμαντικο γεγονός όλοι εκεί εσύ ήσουν απών, μα ήσουν στα καράβια ήταν η δικαιολογία. Μπορεί να'ταν και αλήθεια. Ποιος ξέρει πια, τι ήταν αλήθεια και τι ψέμα; Μερικά χρόνια πριν μας είχαν πει πως είχες ξεμπαρκάρει.Πως ήταν δύσκολη η ζωή στα καράβια και δεν άντεχες. Λες και στη στεριά αντέχετε η ζωή.
Μέχρι που διαβάσαμε πως πήδηξες από το μπαλκόνι, πως σε βρήκανε περαστικοί. Πως διαλύθηκες σε χίλια κομμάτια όπως ήταν διαλυμένη χρόνια η ψυχή σου. Θα ζήσεις, πως άγνωστο.
Λυπάμαι βαθειά και ειλικρινά που μέχρι κι αυτό το έμαθα από το ίντερνετ, που τόσο χρόνια είχα πλήρη άγνοια. Όλη η σκέψη μου μαζί σου γιατί όπως και να το κάνεις το αίμα νερό δεν γίνεται...
Παρασκευή, Ιανουαρίου 15, 2021
Σχεδόν μας αγγίζουνε
Ζόμπι,
εκτοπλάσματα – άνθρωποι
ζόμπι, ζόμπι
οι νεκροί μου συγκάτοικοι
που μ’ έχουν κτίσει
σε μια πόλη απάνθρωπη, σκοτεινή
ζόμπι, ζόμπι
που τη ζωή μας ορίζουνε
που μας κυκλώνουν και που σχεδόν μας αγγίζουνε
στη χώρα των ζόμπι
κάνε κάτι να μείνουμε ζωντανοί
Πέμπτη, Ιανουαρίου 14, 2021
Τετάρτη, Ιανουαρίου 13, 2021
choose life
Μεγάλωσα σε μια εποχή που όλοι ζούσαν παραπάνω από τις δυνατότητες τους, εμείς πάλι σαν οικογένεια κάναμε ακριβώς το αντίθετο, το συνειδητοποίησα πολύ αργότερα και ειδικά στην περίοδο της κρίσης, το πόση πραγματικά διαφορά υπήρχε που πριν δεν φαινόταν.
Αυτό τελικά μου έμεινε σαν νοοτροπία. Δεν μπορώ να πω ότι ποτέ μου έλειψε τίποτα γιατί πάντοτε είχα τα πάντα αλλά ενώ οι δυνατότητες μου ήταν για πολύ παραπάνω σε όλα τα επίπεδα εγώ πάντα αρκούμουνα στα λίγα και δεν εννοώ μόνο στο οικονομικό κομμάτι από εκεί ξεκίνησε αλλά αυτό περνάει σε όλους τους τομείς της ζωής, γίνεται στάση ζωής.
Είναι καθαρά θέμα νοοτροπίας, δεν ξέρω κατά πόσο μου έκανε καλό τελικά, γιατί είναι ωραία να είσαι αυτάρκης και ολιγαρκής αλλά με το σεμνά και ταπεινά δεν έφτασε κάνεις πουθενά. Συνειδητοποιώ πια ότι αναμφισβήτητα θα μπορούσα να είχα κάνει μακράν καλύτερες επιλογές στη ζωή μου γιατί απλά μπορούσα αλλά τελικά δεν τις έκανα. Οι αποφάσεις από την άλλη ήταν όλες δικές μου και είχα το ελεύθερο της βούλησης και αν με ρωτάτε δεν ξέρω με ποιο ακριβώς κριτήριο τις επέλεξα μάλλον με το σεμνά και ταπεινά.
Αυτή η νοοτροπία δεν αλλάζει με ακολουθεί ακόμα, δεν υπήρξα ούτε αρκετά ψώνιο, ούτε αρκετά ματαιόδοξη, δεν με ένοιαξε ιδιαίτερα η ιδιοκτησία και τα υλικά αγαθά, ίσως επειδή τα είχα αλλά γενικά δεν αρκεί να τα έχεις σε αυτή τη ζωή, τα λεφτά, το πνεύμα, την καλλιέργεια, την οξυδέρκεια, την ταχύτητα, την ομορφιά, πρέπει και να τα δείχνεις σε μια κοινωνία που σε μετράει μόνο από όσα φαίνονται,πρέπει και να ξέρεις που και πως να τα πουλάς αλλά δεν με θεώρησα προϊόν κι αυτό ίσως να'ταν λάθος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
