πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε

Επίπεδα βαρεμάρας καραντίνας στο κόκκινο ενώ γράφω μανιωδώς λίγο πριν τη λήξη της προθεσμίας παράδοσης την εργασία για την κινητικότητα στο δημόσιο και τον Ν. 4440/2016

Eric Lu plays Schubert: Piano Sonata in A major, D.959: II. Andantino (l...

https://www.youtube.com/watch?v=7apaqC4uv9E 

Η καλύτερη μαμά

Μόλις τη ρώτησα αν αγαπάει τη μαμά και μου είπε, ναι γιατί είσαι η καλύτερη μαμά! ❤️ 😊😊😊😊

Κάποια με βοηθάει στο διάβασμα ❤️

Καραντίνα

Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει. Γνωρίζω μόνο αυτό που συμβαίνει κι ότι πέρασε. Η πραγματικότητα ανελέητα σφυροκοπά. Απορώ που την βρήκα τόση δύναμη, μόνο που σιγά σιγά την ξεφορτώνω. Φοβάμαι μην αδειάσω, πλησιάζω προς τα εκεί. Χαϊδεύω το μυαλό μου στην ιδέα σου, γιατί αυτό είσαι, μια ιδέα ολόφωτη και παρηγορητική. Αγγίζει τις σκέψεις μου, με ανακουφίζει, με καθησυχάζει και έτσι παραμένω ζωντανή. Σε έψαξα και σε βρήκα, καμία φορά φοβάμαι ότι σε επινόησα, ήταν τέτοια η επιθυμία μου που απλά σε έπλασα, σε έπλασα για να με σώσεις.

Αφού όλες οι αισθήσεις μου νέκρωσαν, αφού έγινα μια μηχανή εκπλήρωσης επιθυμιών των απογόνων μου, ολημερίς καλύπτω ανάγκες παραμερίζοντας όλες τις δικές μου ακόμα και τις βασικές. Τα ελάχιστα δευτερόλεπτα σιωπής και ησυχίας όταν κλείνουν τα βλέφαρά από την κούραση και την απελπισία είσαι εκεί, αγγίζεις όλο το πρόσωπο μου, χαϊδεύεις τον αυχένα μου κι όλο μου ψιθυρίζεις κάτι στο αυτί. Νομίζω καμία φορά έτσι όπως κάθομαι και με χαϊδεύεις κυλάει ένα δάκρυ αλλά να ξέρεις πως είναι από ανακούφιση που με φροντίζει η σκέψη σου, που μου δίνει χρόνο να υπάρχω όπως παλιά.

έλα σε περιμένω και πάτα την καρδιά μου! 

❤️