Smooth Operator

Η φίλη μου και φωνάρα Λίνα Νούτσου. Στο Σταθμό Music Bar στη Λάρισα... 

Happy Sunday

Sunday morning 

ΥΠΕΡπαραγωγής μιούζικαλ

Θα ανέβει στη Λάρισα

ΥΠΕΡπαραγωγής
μιούζικαλ του Νικόλα Μακρή και της Νάντιας Περιστεροπούλου

σκηνοθεσία ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΚΡΗΣ
διεύθυνση ορχήστρας ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ
χορογραφίες ΦΑΙΗ ΣΟΥΚΟΥ
παραγωγή ΦΑΙΗ ΣΟΥΚΟΥ, ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ, ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ "ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ"

σκηνικά ΓΡΑΒΑΝΗ Χ, ΔΟΒΑ Σ, ΝΤΟΥΛΑΣ Ν
μακιγιαζ- κοστουμια ΛΕΙΒΑΔΙΩΤΗ Β
φωτογραφίες ALBANIS T
υποστήριξη παραγωγής ΚΟΥΣΤΑ Σ

παίζουν
ΜΠΑΚΑΣ Π, ΜΑΚΡΙΔΟΥ Α, ΜΩΡΑΪΤΗ Ζ, ΤΣΕΤΣΙΛΑΣ Α, ΓΚΑΤΖΑ Ε, ΣΑΜΑΝΤΖΗΣ Θ, ΝΟΥΤΣΟΥ Λ, ΤΣΑΤΣΑΝΑΚΟΣ Δ, ΛΑΠΟΥΣΗΣ Δ, ΓΚΙΤΣΗΣ Β, ΣΑΪΝΙΔΟΥ Σ, ΖΑΧΟΥ Μ, ΚΑΝΕΛΛΗ Α, ΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ Η, ΚΥΡΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Μ, ΛΥΤΡΟΚΑΠΗ Ν, ΠΑΤΣΙΑΜΑΝΗ Κ, ΝΑΚΟΣ Κ, ΓΚΟΒΑΡΗ Σ, ΔΡΑΧΜΑΝΗ Ε, ΚΑΜΠΟΣ Κ, ΛΥΤΡΟΚΑΠΗ Μ, ΖΟΥΜΠΟΥΝΕΛΛΗ Μ, ΖΑΚΑΡ Σ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Δ, ΘΕΟΔΩΡΟΥ Α

βίντεο ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΚΡΗΣ

Μίμης Σουλιώτης

Will You Miss Me When I'm Gone

ΜΙΜΗΣ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ
ΟΔΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ

Περπατώ και αριθμολογώ: οδός Μακαρίου 15,17,21,27,
η δυστυχία φέρνει μια ροπή προς μονά μαθηματικά και 
υπερπέραντα.
Η δυστυχία είναι το καθεστώς, ο αρούφηχτος μαστός,
το ποθητό είναι μια μικρή αντάρα ευτυχίας ως αυθεντικός
μικροαστός
όταν αναδεύω τον καφέ με το σωστό κουταλάκι,

το δυσανάλογο,
τα κενά τρυφερότητας έτσι όρθιος, άνιφτος κι ακίνητος
σαν γέρικο παλιάλογο,
σαν καύμα εγκεφαλικό όποτε με βρούνε,
ο χοχλός και το φούσκωμα ευωδιαστό τρισάγιο-
οι χαρές και οι πίκρες θέλουν κουράγιο
και να πα' ν' απαυτωθούνε.

Δεν είναι που πήραμε τη δόση, ούτε που τραγουδάω στα σκουπίδια στο πεζοδρόμιο, "κάντε στην άκρη απόψε θα σας ξεπεράσω" κι αυτά κάθε μέρα όλο και περισσότερα γίνονται και όλο περισσότερο σαπίζουν, όλο και περισσότερο βρωμάνε. Όχι δεν είναι αυτό, ούτε ο ίδιος άστεγος που βλέπω κάθε μέρα στο κέντρο να κοιμάται πάνω τους πια. Είναι που σήμερα έμαθα για το χαμό ενός αγαπημένου μου δασκάλου.Ενός ανθρώπου από αυτούς που είναι τόσο γεμάτοι ζωή, χιούμορ, χαμόγελο και ενέργεια, με μια τόσο φωτεινή λιακάδα και τρυφεράδα στο μυαλό τους που σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως δεν θα πεθάνουν ποτέ, πως κάπου, κάπως θα ζούνε αιώνια. Έτσι είναι όμως, μπορεί να μας λείψει η παρουσία του μα θα είναι πάντα "εδώ" μέσα από τα όμορφα ποιήματα του, από τον απέραντο λογοτεχνικό του σαρκασμό. Ήταν τόσο χαμογελαστός  άνθρωπος, εγώ έτσι θα τον θυμάμαι, να στέκεται όρθιος σε εκείνη την πόρτα της αίθουσας να χαμογελά και να καπνίζει... 

Φλώρινα 24-26 Ιουνίου 2011
CATULLIANA

Σε ηλικία 63 ετών πέθανε χθες το βράδυ, σε κλινική της Θεσσαλονίκης όπου νοσηλευόταν, ο ποιητής, πανεπιστημιακός και συγγραφέας Μίμης Σουλιώτης.

Γεννημένος το 1949 με καταγωγή από την Πελοπόννησο και το Μοναστήρι της πρώην Γιουγκοσλαβίας, είχε σπουδάσει Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές σχετικά με τη Βυζαντινή Φιλολογία στη Βουδαπέστη, ενώ εκπόνησε και Διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Είχε επιλέξει να ζει στη Φλώρινα και ήταν Aναπληρωτής Kαθηγητής του Τμήματος Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης του. Στη Φλώρινα, στο πλαίσιο του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, οργάνωσε και το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής στα αγγλοσαξονικά πρότυπα με δίδακτρα και πολλούς καλεσμένους, ενώ ήταν και ιδρυτής του «Βαλκανικού Ασύλου Ποίησης» στις Πρέσπες.

Συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Τραμ» και ήταν υπεύθυνος της σειράς «Ανθολόγος Ερμής» στις εκδόσεις «Ερμής», αλλά και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Δυτικής Μακεδονίας και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Eίχε εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Σβούρα» (Τραμ, 1972), «Ποιήματα εν παρόδω» (Τραμ, 1974), «Βαθιά επιφάνεια» ( Κέδρος 1992), «Αβγά μάταια» (Ερμής, 1998), «Περί ποιητικής» (Ερμής, 1999), «Υγρά» (Ερμής, 2000), «Ήλιος στην σκοτία» (Ερμής, 2001), «Παλιές ηλικίες» (Ερμής, 2002). Τελευταία ποιητική του συλλογή ήταν η «Κύπρον, ιν ντηντ» (Μεταίχμιο, 2011).

Η κηδεία του θα γίνει αύριο, στις 3 το μεσημέρι, από τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονα στη Φλώρινα.

Ήλιος στην Σκοτία

Αντίο Δάσκαλε... 

Μίμης Σουλιώτης, Ήλιος στην Σκοτία (22.)

Ο ήλιος ανατέλλει εδώ και δύει στην Αλαμπάμα,
τονώνοντας ξελιγωμένα μάτια:
Αλλού το όνειρο κι αλλού το θάμα,
στενάζει ο βετεράνος μετανάστης, Στα κομμάτια!
Οι σκέψεις του κατσιάζουν στο υποτιθέμενο χθες,
πτώμα εαυτού τού πλακώνει τη μνήμη–
ο κορμοράνος βολτάρει πάνω απ' τη λίμνη
και ας το σήκωνε το ειδεχθές.

Από τη συλλογή Ήλιος στην Σκοτία (2001)

Backstage Rωmios + Julietta

Αυτό είναι το κακό όταν έχεις την κάμερα στο χέρι... ούτε να γελάσεις δεν μπορείς!