Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2012

Κλίμα της απουσίας


Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
Το αμετανόητο χέρι
Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης.

II
Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως θύμηση
Με το δέντρο της αμίλητο
Προς τη θάλασσα
Ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως φτερούγισμα
Με την όψη της ακίνητη
Προς τη θάλασσα
Βραδιάζοντας
Δίχως έρωτα
Με το στόμα της ανένδοτο
Προς τη θάλασσα
Κι εγώ - μες στη Γαλήνη που σαγήνεψα.

III
Απόγευμα
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση
Κι η στοργή των ανέμων του
Κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του
Τίποτε να μην έρχεται Τίποτε
Να μη φεύγει
Όλα τα μέτωπα γυμνά
Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο. 

(Οδυσσέας Ελύτης, προσανατολισμοί,1941)
 

The Time We Lost Our Way

Συνάντηση Δεύτερη

Δεύτερο meeting της ομάδας για την μουσικό-θεατρική παράσταση "Ρωμιός και Tζουλιέττα". Στη συγκεκριμένη φωτογραφία έχουμε αρκετές απουσίες... Είμαστε κι άλλοι :P

Ευχαριστούμε Δημήτρη Λ. για τις υπέροχες φωτογραφίες και όχι μόνο !

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...