Δευτέρα, Μαΐου 07, 2012

In a Manner of Speaking


In a Manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing
In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words
O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
That tell me everything
In a manner of speaking
Semantics won't do
In this life that we live we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrified
So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing.
O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
Give me the words

Δευτέρα, Απριλίου 30, 2012

Το παραμύθι μου

Πάρτε το βρε και έχω γράψει ένα ωραίο παραμυθάκι για σας :)


Όμορφα παιδιά της Θεσσαλίας και συγκεκριμένα, της Λάρισας, του Βόλου και των Τρικάλων όπου σήμερα κυκλοφόρησε εκτάκτως το τεύχος  Μαίου του Imagine. Προλάβετε να το βρείτε στα σημεία διανομής, γιατί μετά δεν θα το βρίσκετε και θα μου λέτε "Δεν πρόλαβα" αλλά δεν θα φταίω εγώ :)


Για όσους είναι μακριά ή δεν θα το προλάβουν μπορείτε να διαβάσετε τα παλαιότερα τεύχη εδώ αλλά και το τεύχος Μαίου που θα κυκλοφορήσει γύρω στις 15 του μήνα. Θα σας ενημερώσω  βέβαια και αργότερα με καινούργιο post. Στα σπάργανα βρίσκεται και η συνεργασία μου με το ArtnCity όπου από το Μάιο θα ξεκινήσω να γράφω, όπως φαίνεται σε μηνιαία βάση και εκεί.


Κάπου εδώ σας αφήνω και πάω για κούρεμα, το κανονικό ντε, όχι αυτό που μας κούρεψαν με την ψιλή .


Και επειδή παραμυθάκι σας έγραψα για αυτό το μήνα :) 


Υ.Σ Η λογοτεχνία είναι  και μυθοπλασία. Στη μυθοπλασία το -εγώ, -το εσύ δεν έχουν την πραγματολογική σημασία. Η λογοτεχνία είναι και λόγος της φαντασίας, η λογοτεχνία κάνει φαντασία :) Δεν πιστεύεις με τον ίδιο τρόπο ένα ρεπορτάζ με ένα λογοτεχνικό έργο. Δήλωση αναφορική(π.χ ρεπορτάζ, το εδώ σημαίνει εδώ και το εγώ σημαίνει εγώ ο δημοσιογράφος)


Φιλιά σε όλους και ευχαριστώ για τα ωραία email :)

Κυριακή, Απριλίου 29, 2012

Όμορφα παιδιά του κάμπου

Δεν περιγράφω άλλο. Μα ακόμα δεν άρχισα! Πόσο καιρό είχα να ζήσω μια τέτοια βραδιά; Πόσο; Όλοι τους ήταν υπέροχοι και πάνω από τη σκηνή και κάτω από τη σκηνή κι αν δεν τιμάς έτσι τον Bob Marley; Τότε πως τον τιμάς; Δεν μπορώ να βρω καλύτερο τρόπο από τον χθεσινοβραδινό !


Παραλήρημα ευτυχίας 

Ξύπνησα πριν από λίγο, με τρία  μικρά πουλάκια να μου κελαηδάνε «Cause every little thing gonna be all righ» με Λαρισινή προφορά! Εμείς τα όμορφα παιδιά του κάμπου που είπε και ο Stefanatty από τους One drop κάναμε ωραία ατμόσφαιρα χθες στο Μύλο 1927 εδώ στη Λάρισα.

Τι κι αν είχε τελικό κυπέλλου; Τι κι αν είχε Σαμαρά να μιλάει στο κλειστό της Νεάπολης; Τι κι αν έχει σήμερα Βενιζέλο να μιλάει στο ίδιο μέρος; Ο Μύλος γέμισε έστω και αργά και ας μην ξεχνάμε πως είναι ένας μεγάλος χώρος. 

Η συναυλία θα ξεκινούσε στις εννιά. Ξεκίνησε στις έντεκα τελικά με τους ντόπιους “Jah love Maria” να ανεβαίνουν στη σκηνή και να την προθερμαίνουν . Το τι επακολούθησε μέχρι τις δυόμιση τα ξημερώματα δεν περιγράφεται .  Από πάνω της πέρασαν Σταύρος Νταντούς , Sistah Stella, Γιώργος Δημητριάδης, Σοφία Κουρτίδου, Σοφία Παπουλάκου, StefanattyJahcoustix, και φυσικά όλη την ώρα ήταν πάνω και τζαμάριζε ο Earl "China" Smith και ήταν σαν να ακούω το “Legend” του Bob  live

Τράβηξα και βιντεάκια στα περισσότερα βέβαια κουνιέμαι και τραγουδάω οπότε εγκατέλειψα νωρίς την προσπάθεια και για εκείνο το μοναδικό βράδυ άφησα την ιδιότητα της camerawoman πίσω. Ήμουνα εκεί και ήθελα να το νιώσω, ήθελα να τραγουδήσω, να χορέψω και να τραγουδήσω δυνατά το One love, με όλους τους καλλιτέχνες στη σκηνή και τον μοναδικό  Jahcoustix, να μας αποχαιρετούν και να κλείνουν με αυτό τον τόσο υπέροχο τρόπο την βραδιά. 

Δεν ήθελα να τελειώσει με τίποτα. Η ενέργεια, η ατμόσφαιρα που βγήκε χθες από εκείνη τη σκηνή ήταν ανεπανάληπτη και το lets get together and feel all right ήταν αληθινό. Γιατρέψαμε τις ψυχές μας με μουσική και με αγάπη και γίναμε όλοι ένα με τα θυμιατά  να γυρίζουν πάνω στη σκηνή και κάτω από αυτή! Irie Bless


The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...