Σάββατο, Απριλίου 14, 2012

Ζήσε τώρα και θα δούμε

Μια φορά στη καφετέρια μιας ανήσυχης γειτονιάς του σήμερα, συναντήθηκαν τρεις φίλοι.  Ο κύριος Χθεσάκης, ο κύριος Τωρίδης και ο κύριος Θαδόπουλος. Ο Θαδόπουλος είχε αργήσει χαρακτηριστικά να έρθει σε εκείνο τους το ραντεβού κάνοντας τους φίλους του να ανησυχούν για αυτή του την αργοπορία. Είχε ακουστεί ότι το τελευταίο διάστημα είχε απαγορευτεί σε όλους τους μέλλοντες να κυκλοφορούν ελεύθεροι και στους ανθρώπους να συναναστρέφονται μαζί τους και αυτό επέτεινε ακόμη περισσότερο την αγωνία τους. 
Μήπως  και ο κύριος Θαδόπουλος είχε πιαστεί όμηρος της οργάνωσης "ΘΑνατος"; Μπορεί να φαινόντουσαν ανέμελοι ρουφώντας τους καφέδες τους αλλά μέσα τους τρέμανε για την τύχη του Θαδόπουλου. Οι άνθρωποι του "ΘΑνατος" εξάλλου είχανε βγάλει ανακοίνωση και στα κανάλια.Όσα "θα" κυκλοφορούν ελεύθερα, θα συλλαμβάνονται και θα στριμώχνονται σε φυλακές υψηλών προδιαγραφών που είχαν δημιουργηθεί ειδικά για τη φυλάκιση  του μέλλοντος σε όλη τη χώρα. Ο Τωρίδης έπαιζε το κομπολόι του, μετρούσε τις χάντρες του, ήξερε πως τώρα μπορούσε να μιλάει μόνο σε χρόνους παρελθοντικούς. Ο Χθεσάκης ήταν γεμάτος ντροπή και ενοχές, ήξερε καλά  το πόσο υπεύθυνος ήταν για τούτη την ασκήμια που είχε γίνει στο φίλο του το Θαδόπουλο. 

- Και τώρα τι κάνουμε, είπε ο Τωρίδης στο Χθεσάκη. 
-Υπομονή. Δε μπορεί όπου να'ναι θα φανεί. Ο Θαδόπουλος είναι έξυπνο παιδί και θα τα καταφέρει, θα τους ξεφύγει. Θα δεις. Μπορεί να αργήσει , μα θα φανεί, κάποια στιγμή θα'ρθει για να μας συναντήσει.
- Χωρίς αυτόν χαθήκαμε κι εμείς το ξέρεις ε; 
- Το ξέρω, είπε ο Χθεσάκης και χαμήλωσε το βλέμμα

Η ώρα είχε περάσει ο Τωρίδης και ο Χθεσάκης είχανε απελπιστεί. Πόσο να αναπολούσαν; Πόσο  ακόμα να περίμεναν τον Θαδόπουλο; Στη τελευταία τους γουλιά εμφανίστηκε από την απέναντι γωνία.  Στάθηκε για μια στιγμή και μετά άρχισε να τρέχει προς το μέρος τους, από πίσω του οι άνθρωποι του "ΘΑνατος" πυροβολούσαν. Ο Τωρίδης μόλις τον είδε έτρεξε προς το μέρος του.Οι σφαίρες χτύπησαν ξώφαλτσα τον Τωρίδη, αν και τραυματισμένος πήρε αγκαλιά τον Θαδόπουλο και κρύφτηκαν για λίγο πίσω από ένα σταθμευμένο  αυτοκίνητο. Ο Τωρίδης κοίταξε τον Θαδόπουλο. 

Μη λες τίποτα, εκανά απλά αυτό που έπρεπε να κάνω. 

                                                                                                                                    σ.χ

Υ.Σ Καλή Ανάσταση σε όλους σας. Δε μπορεί θα τους φάμε κάποτε τους βρομιάρηδες του "ΘΑνατος"

Παρασκευή, Απριλίου 13, 2012

Νo love of any kind



Λόγια υγρά, μεγαλο-παρασκευιάτικα. Όλα υπομένα σε παρελθοντικούς χρόνους. Κουβέντα και γουλιά, γουλιά και γεύση γλυκάνισου στο στόμα. Συνήθεια τοπική, ανατολικής Θεσσαλίας. Μαύρα μακριά μαλλιά, μεγάλη ιστορία και η δική της. Άγνωστης τρύπας βουβό βρέφος και τώρα ακόμα τριάντα παρά ένα, ψάχνει τρύπες να μπει, τόση απόρριψη πως να την αντέξει.

no love of any kind…

Είχε όμως ταλέντο, είχε κοινό, είχε μπράβο, είχε θαυμασμό, μα αυτά δε σε αγκαλιάζουν τις νύχτες.  Ήθελε κάποιον να μπολιάσει για μια φορά και τη δική της τρύπα, το δικό της τεράστιο εσωτερικό κενό… 

Μεθάμε για να αντέξουμε την Ανάσταση ,της χαιδεύω τα μαλλιά, μη φοβάσαι θα θυμηθούμε  ξανά πως κλίνονται οι μέλλοντες (βουλητικοί, δυνητικοί, τετελεσμένοι). 
                                                                                                                                    
Γιατί δε μπορεί, θα ξαναθυμηθούμε πως κάποτε μας απαγόρεψαν να μιλούμε για μέλλοντα , να ζούμε σ' ενεστώτα. Μόνο μην ξεχάσεις πως είναι να επιθυμείς, σε παρακαλώ μην το ξεχάσεις... 


Υ.Σ  Η επιθυμία έχει πάντα μια σκληρή πλευρά, απορρίπτεις κάθε φορά που διαλέγεις


Για την Λ. 
                                                                                                                                                            σ.χ

Πέμπτη, Απριλίου 12, 2012

Το τελευταίο ποτηράκι

Μ. Τετάρτη γύρω στις δέκα το βράδυ, διασχίζοντας τα Τέμπη , με αυτόν τον σκαραβαίο


και το "τελευταίο ποτηράκι" στη διαπασών

Τετάρτη, Απριλίου 11, 2012

Infomm Presentation video



Κάποτε ήμουνα κι εγώ εκεί!!!

Άσχετα αν τότε δεν είχαμε ούτε ραδιοφωνικό σταθμό ούτε καν βιβλιοθήκη!

Καλά για Mac δεν το συζητώ!

 Διαβάστε post μου του 2005....

Μια μέρα στη σχολή 2005

Στο post αναφέρω και βιβλιοθήκη και ραδιόφωνο, μόνο που τότε πηγαίναμε στην δημοτική βιβλιοθήκη που κακά τα ψέματα ήταν αρκετά καλή και κλάσεις ανώτερη από αυτή που υπάρχει ακόμα και σήμερα στη Λάρισα  και αν και δεν είχαμε ραδιοφωνικό σταθμό στη σχολή, κάναμε εκπομπές σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό αλλά και στην ΕΡΑ Πύργου! Κουτσά, στραβά την κάναμε τη δουλειά μας και τότε!

Υ.Σ Δείτε στο βιντεάκι από το 1:06 και μετά και διαβάστε τι είχα γράψει τότε...
"Όλα μηχανικά. Είμαι κυκλωμένη από υπολογιστές, τα καλώδια από τα ποντίκια τυλίγονται πάνω μου κι εκεί που πνίγομαι , αρχίζει το μάθημα κι εγώ βυθίζομαι, δεν μιλάω ποτέ για το κρύο, αλλά τον τελευταίο καιρό ντύνομαι μόνο με χιόνι αλλά ακόμα και μπροστά από την οθόνη, εγώ βλέπω ορίζοντα , όπως και ο διπλανός μου, είναι ο μόνος τρόπος για να συνυπάρξουμε … Συνεχίζω να πνίγομαι χωρίς να νοιάζεται κανείς, εξάλλου όποιος σώσει τον εαυτό του σώθηκε . Με διακόπτει η σπαστική φωνή μιας συμφοιτήτριας, όσο εγώ προσπαθούσα να πνιγώ, που όλο νάζι και χάρη ζητάει σημειώσεις κι εγώ λέω ναι. Έτσι είναι, δεν σε εκπαιδεύουν να λες όχι , αυτό είναι δική σου ευθύνη . Σιγά-σιγά ο εγκέφαλος μου μπαίνει σε λειτουργία , δεν σκέφτομαι πια ποντίκια να με πνίγουν, ούτε βλέπω κανέναν ορίζοντα στην οθόνη, μόνο το Cool Edit υπάρχει μπροστά, σε λιγάκι θα έχω φτιάξει κιόλας την δικιά μου δημιουργία, διάρκειας 1,5 λεπτού και πολύ είναι. Προσγειώνομαι στο πληκτρολόγιο, το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι μετά πρέπει να πάω από τη βιβλιοθήκη."

Δευτέρα, Απριλίου 09, 2012

Imagine 2





Πρόθυρα και όχι πρόθυμα αλλά νταξ!






Η sophie_jamaica έγραψε στο τεύχος Απριλίου

At 4.48

Συνειρμικός λόγος και λυρικότητα του λόγου


Sarah Kane

Psychosis 4.48

At 4.48
  when sanity visits
  for one hour and twelve minutes I am in my right mind.
  When it has passed I shall be gone again,
  a fragmented puppet, a grotesque fool.
  Now I am here I can see myself
  but when I am charmed by vile delusions of happiness,
  the foul magic of this engine of sorcery,
  I cannot touch my essential self.

  Why do you believe then and not now?

  Remember the light and believe the light.
  Nothin matters more.
  Stop judging by appearances and make a right judgment.

- It's all right. You will get better.
- Your disbelief cures nothing.

  Look away from me.

Κυριακή, Απριλίου 08, 2012

Λαχταρώ

Φλώρινα 8 Απριλίου 2012

Ξενοδοχείο Hellinis - Δωμάτιο 210




Crave

by Sarah Kane
"And I want to play hide-and-seek and give you my clothes and tell you I like your shoes and sit on the steps while you take a bath and massage your neck and kiss your feet and hold your hand and go for a meal and not mind when you eat my food and meet you at Rudy's and talk about the day and type your letters and carry your boxes and laugh at your paranoia and give you tapes you don't listen to and watch great films and watch terrible films and complain about the radio and take pictures of you when you're sleeping and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight and have you steal my cigarettes and never be able to find a match and tell you about the the programme I saw the night before and take you to the eye hospital and not laugh at your jokes and want you in the morning but let you sleep for a while and kiss your back and stroke your skin and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your
and sit on the steps smoking till your neighbour comes home and sit on the steps smoking till you come home and worry when you're late and be amazed when you're early and give you sunflowers and go to your party and dance till I'm black and be sorry when I'm wrong and happy when you forgive me and look at your photos and wish I'd known you forever and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin and get scared when you're angry and your eye has gone red and the other eye blue and your hair to the left and your face oriental and tell you you're gorgeous and hug you when you're anxious and hold you when you hurt and want you when I smell you and offend you when I touch you and whimper when I'm next to you and whimper when I'm not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold when you take the blanket and hot when you don't and melt when you smile and dissolve when you laugh and not understand why you think I'm rejecting you when I'm not rejecting you and wonder how you could think I'd ever reject you and wonder who you are but accept you anyway and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you and write poems for you and wonder why you don't believe me and have a feeling so deep I can't find words for it and want to buy you a kitten I'd get jealous of because it would get more attention than me and keep you in bed when you have to go and cry like a baby when you finally do and get rid of the roaches and buy you presents you don't want and take them away again and ask you to marry me and you say no again but keep on asking because though you think I don't mean it I do always have from the first time I asked you and wander the city thinking it's empty without you and want want you want and think I'm losing myself but know I'm safe with you and tell you the worst of me and try to give you the best of me because you don't deserve any less and answer your questions when I'd rather not and tell you the truth when I really dont' want to and try to be honest because I know you prefer it and think it's all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life and forget who I am and try to get closer to you because it's a beautiful learning to know you and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse and make love with you at three in the morning and somehow somehow somehow communicate some of the overwhelming undying overpowering unconditional all-encompassing heart-enriching mind-expanding on-going never-ending love I have for you."

Αυτό θα πει .... παρ..... προτ....

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...