Ο φίλος μου είναι gay

Βγήκε έξω τρέχοντας έσβησε με μανία το τσιγάρο στο γρασίδι και προσπαθούσε να ανασάνει μέσα από το στενό κυριλέ της φόρεμα… Δεν άντεχε άλλο έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε,πέταξε τις γόβες και φώναζε με όλη τη δύναμη που είχε.. Είναι Πουστάρααααααααααααα,γκέι,αδερφή,γουστάρει αγοράκια να τον βάζουν στα τέσσερα πως το λένε!Αφού ξέσπασε,σωριάστηκε στο γρασίδι και έβαλε τα γέλια,ήταν σκνίπα.

Ήταν σαν να την έπνιγε το δίκιο.Με το Θανάση ήταν φίλοι από μικροί,στα δεκατέσσερα της ήταν ο πρώτος εφηβικός της έρωτας,ο πρώτος έρωτας που για εκείνον το έσκαγε από το σπίτι,για εκείνον έκανε εκείνους τους επικούς καυγάδες με τους γονείς της.Ο Θανάσης τότε ήταν δεκαεφτά αν και σακάτης,αφού στα δέκα του τον είχε πατήσει νταλίκα και είχε επιζήσει από θαύμα παραλύοντας το αριστερό του χέρι οριστικά,χάνοντας μισό γοφό και ατελείωτα σημάδια στο κορμί του και παρά ότι κούτσαινε ελαφρά ήταν τόσο γοητευτικός,ακόμα είναι.Ο πρώτος σακάτης μοντέλο,άνετα θα μπορούσε να ακολουθήσει τέτοια καριέρα,αν δεν είχε πάθει το ατύχημα.

Ο ερωτάς τους έσβησε μέσα από πολλές εντάσεις,έμεινε για πάντα πλατωνικός άσχετα αν ο Θανάσης κόμπαζε στους φίλους του ότι είχανε ολοκληρώσει.Όχι ότι δεν θα μπορούσε να είχε γίνει όμως ο Θανάσης δεν μπορούσε,δεν είχε ποτέ μαζί της στύση όσα φιλάκια και χαδάκια κι αν κάνανε.Εκείνη δεν είχε καμία εμπειρία πιο πριν νόμιζε στην αρχή ότι απλά έτσι είχανε τα πράγματα και απογοητεύτηκε, πολύ αργότερα όταν θα άρχιζε την ενεργή σεξουαλική της ζωή θα καταλάβαινε πως είχανε στα αλήθεια τα πράγματα!

Σχεδόν μετά από μια δεκαετία ξαναβρεθήκανε και έκαναν πολύ παρέα,πως τα φέρνει έτσι η ζωή και ο Θανάσης έγινε ο καλύτερος της φίλος μέχρι που ένα βράδυ της αποκάλυψε ότι ήταν γκέι.Της είπε,ότι την περίοδο που τα είχανε τότε, ψαχνότανε ακόμα,ότι έμπαινε συνέχεια στα gay site κι ότι είχε μια τεράστια ερωτική ποικιλία από παπάδες διπλανών χωριών,παντρεμένων,πολύτεκνων,επιφανών της μικρής επαρχιακής πόλης όπου μένανε κι άλλα πολλά.

Συνέχισαν να κάνουνε παρέα.Ο Θανάσης δεν έκανε τίποτα και οι γκόμενες έπεφταν στα πόδια του,σας είπα αν και σακάτης είχε μια σατανική ομορφιά.Πόσες γκομενίτσες πέρασαν από τη ζωή του δεν λέγεται,αλλά καμία σχέση του δεν κράτησε πάνω από τρεις μήνες. Τυχαίο;Δεν νομίζω.

Του έλεγε γιατί το έκανε,γιατί πλήγωνε τόσες ψυχές,της έλεγε ότι πρέπει να έχει άλλοθι ότι όλες αυτές ήταν στάχτη στα μάτια του μπαμπά του και της κοινωνίας, αδιαφορώντας για όλα τα άλλα.Εξάλλου της υπενθύμιζε ότι και οι ετεροφυλόφιλοι δεν πηγαίνανε πίσω, πόσους ανθρώπους δεν είχατε στις ζωές σας απλά και μόνο για να περνάει ο καιρός σας ή για να ξεπεράσετε άλλους, της έλεγε.

Εκείνη δεν ήτανε σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους το ήξερε κι εκείνος,γι αυτό και της το είχε πει, ήταν τόσο κουλ σαν να μην τρέχει τίποτα αν και η ψυχούλα της το ξέρει τι τραβούσε όταν ο Θανάσης έκλαιγε στον ώμο της για γκόμενους και της έλεγε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από το κρεβάτι του.

Συνέχεια της έλεγε να φύγουνε μαζί,να τα παρατήσουνε όλα και να πάνε να ζήσουν στην Αμερική .Εκεί ήθελε ο Θανάσης, για να ζήσει ελεύθερος πια,με την κανονική του ταυτότητα, αντί γι αυτό, σήμερα ήταν κουμπάρα σε έναν γάμο καταδίκη, σήμερα μόλις είχε παντρέψει το Θανάση στη μικρή επαρχιακή τους πόλη!

Ο έτερος κουμπάρος ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας του Θανάση.Τι φρίκη! Τι δυστυχία!Ήθελε να ανέβει πάνω στην πίστα, να σταματήσει τα κλαρίνα και να το φωνάξει σε όλους. Ο Θανάσης δεν ήταν ο λεβέντης άντρακλας που όλοι νομίζανε πως άλλαζε τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα, δεν ήτανε καν ενεργητικός!

Πώς να ήτανε; Ποτέ δεν της το παραδέχτηκε αλλά εκείνη ήξερε ότι μπορεί να είχε γίνει γκέι όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη, καθώς τότε στα δέκα του η νταλίκα δεν πρέπει να παρέλυσε μόνο το αριστερό του χέρι, αλλά και το ατροφικό πια μόριο του!

Σηκώθηκε από το γρασίδι,φόρεσε τις γόβες,έκανε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να ισορροπήσει,τα κατάφερε,έσκυψε μάζεψε την γόπα από το γρασίδι και ξαναμπήκε μέσα στο κέντρο για να σύρει το χορό!

ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ - ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ - ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

[In finsteren Zeiten]

Δε θα λένε: Τον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της

     ανεμοσάλευε.

Θα λένε: Τον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες.

Δε θα λένε: Τον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου 

     ποταμού το ρέμα.

Θα λένε: τον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι.

Δε θα λένε: Τον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα.

Θα λένε: Τον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν

     ενάντια στους εργάτες.

Μα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί

Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους; 

(1937) 

Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη - Θεμέλιο

Here I am

Here I am , writing in English!!!

Do you want to change something in your life? Such as a job, studies,  house, religion, dreams, friends , boyfriend, lifestyle e.t.c Do you want to change your life at all? Do you really need to change your destiny? I know I must 'do' something to change my life. And this is where I get stuck.

Well, the first thing you need to understand is yourself  , right? (and I need  too)  You’ve got to understand yourself, your needs, your feelings, your thoughts , your motivations , your psychology… all of the stuff going on inside your head . You should know what you want from your life, what you want to achieve..This is true for a change you want to make personally. If you don’t really understand what’s happening with yourself, you’ll have a very difficult time making effective changes.

The second thing  you have to understand is the situation : what’s happening with yourself and the environment. What is the situation now ? You need to understand it as much as possible before you start trying things .You need to understand your current situation. Because if   you’re  still wondering  why you can’t change the things you want to change, I’m guessing that  you’ve already tried for years but obviously there’s a problem . Something going wrong .

Why I am writing in second person?

So we have to really look at our motivations. What is it that, when we do something in our life’s and we’re excited about it and we keep doing it, why? What works for us ? Some people are motivated by status .They want other people to think that they’re, y’know, kind of have achieved something, that they’re important.. Other people, like me, are motivated by the need to be successful, just personally, to achieve something difficult. So we really need to ask ourselves and understand our own psychology and motivations.

If  we really understand ourselves , understand the situation and understand other people as deeply as possible maybe we can do the changes we want

Keep trying

P.S 1 My English is pretty bad

P.S 2  If I continue living the way I live, what will I be like in five years from now

10 simple ways to save yourself from messing up your life

Καλώς ήρθες Οκτώβρη

Ο Στρατής Τσίρκας σήμερα

Ο Στρατής Τσίρκας σήμερα. Η σημασία της μετεμφυλιακής λογοτεχνίας για
τις μετά το Πολυτεχνείο γενιές
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 5 Οκτωβρίου 2011, 19:00-21:00

Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη γέννηση του Στρατή Τσίρκα στο Κάιρο. Ο συγγραφέας των Ακυβέρνητων Πολιτειών και της Χαμένης Άνοιξηςπαραμένει, στη συνείδηση του κοινού και της κριτικής, ένα πολύ μεγάλο μέγεθος για το σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα. Θα καταφέρει να διατηρήσει αυτή τη θέση και στο μέλλον; Ποια η σχέση των πολύ νεότερων γενεών με τη λογοτεχνία που γέννησαν το κομμουνιστικό κίνημα, η Αντίσταση, ο Εμφύλιος, η διάσπαση του ΚΚΕ; Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που μπορούν να συνδέσουν έναν συγγραφέα και διανοούμενο όπως ο Τσίρκας, που γαλουχήθηκε στους κόλπους της Αριστεράς αλλά και συγκρούστηκε με το ΚΚΕ, με τις μεταπολιτευτικές γενιές της σύγχρονης κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, του ευρώ και του Ίντερνετ;

Ομιλητές
Γιάννης Παπαθεοδώρου: Επίκουρος Καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Μίλτος Πεχλιβάνος: Καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Freie Universität του Βερολίνου
Μαρία Τοπάλη: Ποιήτρια και μεταφράστρια
Συντονιστής
Μανώλης Πιμπλής: Δημοσιογράφος

H sophie_jam αναρωτιέται 1

Πως μπορεί να γίνει κάποιος μέλος της ΕΛΟΣΥΛ ;

Γιατί δεν υπάρχει καμία πληροφορία στο internet;

εκτός από αυτό το blog που δε λέει και τίποτα

http://elosyl2000.blogspot.com/

Μαθήματα Δημιουργικής Γραφής

Πριν κάποιους μήνες, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη με φουλ καύσωνα για την ορκωμοσία της φίλης μου Αικατερίνης που πήρε το πτυχίο της στη Νομική. Εκεί είχαμε μαζευτεί φίλοι και γνωστοί, κάποιους από τους οποίους είχα και χρόνια να τους δω. Πάνω στην κουβέντα, τι κάνεις, που είσαι, πως περνάς, πως άλλαξες, που χάθηκες κλπ, ήρθε η συζήτηση και στο μεταπτυχιακό που κάνω στη Φλώρινα.

Ακούς Κώστα, η Σοφία κάνει το μεταπτυχιακό που θέλεις να κάνεις κι εσύ, του λέει ο κοινός μας γνωστός κι αφού μας συστήνει, ανοίγουμε μια μικρή κουβεντούλα περί του θέματος. Εδώ στην Ελλάδα το κάνεις , με ρωτάει ο τύπος κι αφού του εξηγώ τι και πως, με σνομπ ύφος, μου απαντάει πως εκείνος θέλει να πάει για αντίστοιχες σπουδές στην Αγγλία. Για την σνομπαρία δεν τον αδικώ, έχουμε μάθει και ίσως κι έτσι να είναι, πως οτιδήποτε ξένο και ειδικά στην εκπαίδευση είναι καλύτερο. Και καλά θα κάνεις, του λέω, απλά για μένα η γλώσσα και ειδικά σε αυτό το αντικείμενο παίζει μεγάλο ρόλο, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα και θα ήθελα να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο στο εξωτερικό.

Γλώσσα τώρααα, ποιος την μαμεί, μου λέει ο τυπάς. Εγώ τις τεχνικές θέλω να μάθω, δεν με ενδιαφέρει η γλώσσα. Με αυτή τη δήλωση ήδη είχα ξενερώσει και έκοψα την όποια "επικοινωνία" μαζί του. Κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με τη συγγραφή  και δεν τον ενδιαφέρει η γλώσσα για μένα είναι άκυρος.

Ωραία τεχνικές, καλές είναι δε λέω αλλά μπορείς να τις μάθεις και μέσα σε δυο σεμινάρια ή να πας σε ιδιωτική σχολή ή ακόμα-ακόμα να στρώσεις τον κώλο σου κάτω να ψάξεις στο ιντερνετ και σε βιβλία και να τις βρεις. Αφού λοιπόν αυτό μπορείς να το κάνεις και μόνος σου γιατί να τρέχεις και να δίνεις λεφτά σε μεταπτυχιακά εντός και εκτός Ελλάδας ειδικά σε τέτοιους καιρός; Ας το ξεκαθαρίσουμε, για να το κάνεις αυτό σημαίνει είτε ότι έχεις πάρει υποτροφία πρώτον , είτε ότι το γουστάρεις με τα χίλια δεύτερον ή τρίτον και βασικότερο, έχεις την οικονομική δυνατότητα να το κάνεις(ακριβό σπορ). Ας υποθέσουμε ότι κάποιος έχει όλα ή κάτι από τα παραπάνω. Τι θα του προσφέρουν αυτές οι σπουδές; Άχρηστες; Όχι, αλλά ούτε και χρηστικές! Δεν θα βγεις δηλαδή στην αγορά εργασίας και θα τους λες, κοιτάχτε έχω και μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή και θα τρέχουν σαν παλαβοί για να μην χάσουνε το κελεπούρι, άρα ας το ξεκαθαρίσουμε για ακόμα μια φορά, το κάνεις γιατί έχεις τρέλα στο κεφάλι και ταλέντο στο γράψιμο.

Γιατί και εκείνη η άγια μέρα να έρθει που θα δεις το βιβλιαράκι σου τυπωμένο και αξιωθείς να πάρεις χίλια βραβεία και επαίνους και καλές κριτικές ή γίνεις Μαντά ή Δημουλίδου και βγαίνεις στη Μενεγάκη και πουλάς αβέρτα στις νοικοκυρές βιβλία. Πόσοι είναι αυτοί που διαβάζουν στην Ελλάδα και με το 8% των κερδών που δικαιούσαι ως νέος, εδώ που τα λέμε και ως παλιός συγγραφέας, πότε να κάνεις απόσβεση; Οι φιλοδοξίες σε κάνουν να πετάς και η πραγματικότητα σε προσγειώνει. Πάρε εσύ ένα μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή,  φτάσε στο σημείο να γράψεις το αριστούργημα και όσο γι αυτή τη ζωή και το πώς θα ζήσεις, ας είναι καλά τα ελληνικά εστιατόρια στο εξωτερικό. Μπορείς να πλύνεις πολλά πιάτα εκεί έξω.

Οπότε καλά τα λέει ο φίλος μας, ας πάει στο εξωτερικό. Όχι ότι εκεί είναι καλύτερα τα πράγματα, απλά αν γίνεις Steven King , μπορεί κάποτε να φτάσεις να δικαιούσαι το 20% των κερδών. Άντε να σε δω όμως να γράφεις στα αγγλικά ή σε όποια άλλη γλώσσα θες δικέ μου. Αυτό προϋποθέτει είτε ότι είσαι δίγλωσσος, τρίγλωσσος και πάει λέγοντας , οπότε πάω πάσο, είτε ότι ζεις τριάντα χρόνια έξω και η γλώσσα κυλάει μέσα σου. Λένε πως για να γράψεις καλά, πρέπει να γράφεις στη γλώσσα που ονειρεύεσαι. Το να γράψεις σα να γράφεις έκθεση για το Proficiency  ή για να ρίξεις καμία αλλοδαπή γκόμενα, δε μετράει. Δεν είναι λογοτεχνία αυτό. Αν και μερικοί για να πηδήξουν γράφουν ποίηση.

Όσο για μένα, μπαίνω στο δεύτερο και τελευταίο έτος και πρέπει γρήγορα να πάρω αποφάσεις και κατευθύνσεις για τη διπλωματική μου. Τι έμαθα μέχρι τώρα; Η αλήθεια είναι ότι ξεστραβώθηκα, ότι μορφώθηκα, έκανα φίλους, κι έφαγα απίστευτο κρύο στη Φλώρινα αλλά και κάτι θεσπέσια κεμπάμπ. Επίσης έχω σπάσει το ατομικό μου ρεκόρ σε ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων αφού σε λιγότερο από χρόνο έχω φτάσει τα 35, αν και πρέπει να φτάσω τα 70 γιατί θα περάσω από ανάκριση. Δεν κάνω πλάκα είναι κι αυτή μια υποχρεωτική διαδικασία για να στο δώσουν το ρημάδι το χαρτί! Έγινα σίγουρα καλύτερη αναγνώστρια, καθώς πια αναγνωρίζω και αναλύω, ύφος, γλώσσα, τεχνικές με την πρώτη ματιά (λέμε τώρα!!) Αυτό μερικές φορές μπορεί  να είναι μαλακία γιατί χάνεις τη μαγεία του ανίδεου αλλά βρίσκεις μια άλλη γιατί ως παιδευμένος πια στο αντικείμενο καταλαβαίνεις και ανακαλύπτεις πράγματα, που πριν απλά έλεγες"Τι γράφει ο παπάρας τώρα!"  

Πολλοί μπορεί να έρχονται πιστεύοντας ότι θα μπουν στο κύκλωμα και θα γνωρίσουν άτομα του σιναφιού αλλά αυτό είναι και λίγο μύθος. Ναι  κάνεις απίστευτες γνωριμίες και έχεις πολλές ευκαιρίες αλλά όλο αυτό είναι στο χέρι του καθένα πως θα το διαχειριστεί. Οι δημόσιες σχέσεις είναι δημόσιες σχέσεις κι αν δεν ξέρεις εσύ να πλασάρεις το έργο σου και τον εαυτό σου(δες εμένα) τι να σου κάνουν κι αυτοί οι καημένοι; Άσε που πιστεύω ότι αυτό, όποιος ήταν να το κάνει θα το είχε κάνει ήδη και εκτός μεταπτυχιακού.

Συμπέρασμα. Όλα τα παραπάνω μπορείς να τα κάνεις και μόνος σου. Σίγουρα θα σου πάρει χρόνια και χρόνια πιθανόν και λιγότερα χρήματα, οι γνώσεις και οι πληροφορίες δεν θα είναι τόσο μαζικές και συσσωρευμένες αλλά δεν χάθηκε και ο κόσμος βρε αδερφέ. Να θυμάσαι πάντα πως καλό συγγραφέα δε σε κάνουν τα master αλλά η πένα σου. Ζήσε, γράψε, διάβασε, ταξίδεψε, αφουγκράσου κι αν μπορείς τώρα κάνε και σπουδές τέχνης του λόγου. Εγώ τις έκανα και θα τις ξαναέκανα.