Πριν πενήντα χρόνια κάποιος εικοσιεφτάχρονος γιος ξυλουργού, πατούσε στο φεγγάρι! Ευτυχώς το έκανε τότε γιατί στο σήμερα μάλλον θα έψαχνε για δανεικά.Μια ευχή κάνω,οι άνθρωποι να ονειρεύονται όπως τότε.Να αρχίζεις να φοβάσαι όταν βλέπεις τους γύρω σου να μην ονειρεύονται, να μην παθιάζονται, να μην δημιουργούν.Δυστυχώς νομίζω ότι οι άνθρωποι σήμερα ονειρεύονται λιγότερο από πότε αν το κάνουν και καθόλου.
Όσο για μένα, τριαντάρα παρά τέταρτο και εικοσάρα συν μια εξάρα,όπως το δει κανείς,σκέφτομαι πως του χρόνου, στα εικοσιεφτά μου, μάλλον δεν θα έχω πάει ταξίδι στο φεγγάρι . Πώς να προλάβω; Θα έρθει η συντέλεια του κόσμου λένε!
Άχ αυτό το ημερολόγιο των Μάγια τι μας έκανε ;
Δεν αγχώνομαι η γενιά του 1983 θα μας σώσει! Έλενα συγγνώμη αλλά αν περιμένω από όσους ογδοντατριάρηδες ξέρω να σώσουν τον πλανήτη, ένα σου λέω: ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΧΕΡΙ!
Έχω πολλά ταξίδια να κάνω ακόμα, πολλά χαμόγελα να φωτογραφίσω , πολλά βιβλία να διαβάσω και πολλά να γράψω. Αν δεν αξιωθώ να γράψω πολλά, ας γράψω ένα, αρκεί να είναι αριστούργημα !! Πότε θα προλάβω να τα κάνω όλα αυτά σε ένα χρόνο;
Τι είναι συντέλεια τελικά; Μήπως δεν ζούμε μικρές τέτοιες κάθε μέρα ; Βγες λίγο έξω από τη γη, κοίταξε την και πες μου. Βγες λίγο έξω από τον εαυτό σου, κοίταξε τον και πες μου.
Μη φοβάσαι από αστερόσκονη είμαστε φτιαγμένοι,ενωμένοι με το σύμπαν, καταδικασμένοι μαζί του.
Θέατρο ΟΥΗΛ, απέξω μια χαρά έτοιμο είναι! |
Πέρασε η ώρα , πρέπει να ετοιμαστώ, για να απολαύσω λίγη δημιουργία στο «Θέατρο του Μύλου» στο «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ-2011» και τι θα δω ; «Η πέτρα της υπομονής». Πριν από αυτό θα πάω μια βόλτα και στη νέα ισόγεια αίθουσα (800 τετρ. μέτρα) του Θεάτρου Ο.Υ.Η.Λ, άντε κι αυτό το θέατρο το 2012 λένε θα ολοκληρωθεί.Τυχαίο;
Προς το παρόν εγκαινιάζουν, μια-μια αίθουσα, μέχρι και το φουαγιέ θα εγκαινιάσουν το Μάιο!