Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 22, 2010

Ιδρώτας


Κοιτάω τον τραπεζικό μου λογαριασμό,τα λεφτά μου φτάνουν να πάω ταξίδι στην Τζαμάικα,μπορώ να πάω σε πολλά μέρη του πλανήτη δηλαδή, μακάρι να τα είχα κερδίσει κάπου αλλά είναι όλα με τον ιδρώτα της μασχάλης μου! Ποιος να μου το έλεγε ότι κάποτε θα είχα λεφτά να πάω στην Τζαμάικα που θα τα είχα βγάλει εγώ!

Μπορώ να πάρω την πιο γαμάτη φωτογραφική μηχανή, μπορώ να ψωνίσω με το κιλό ρούχα από επώνυμους οίκους, μπορώ να κάνω μια γαμάτη επίπλωση ενός σπιτιού,να πάω σε όλες τις συναυλίες που γουστάρω,πολλά μπορώ και όμως δεν κάνω τίποτα!

Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκρουτζίαση με έχει πιάσει,όσο περισσότερα μαζεύονται, τόσο πιο πολύ χαίρομαι,χωρίς ουσιαστικά να τα χαίρομαι!Τα λεφτά είναι για να τρώγονται και σημασία έχει να πιάσεις το νόημα και το νόημα είναι να γυρίσεις όλο τον κόσμο ακόμα κι αν είναι με δανεικά και όχι να δουλεύεις συνέχεια και μια μέρα να πεθάνεις,χωρίς να το έχεις κουνήσει ρούπι από τη δουλειά σου για να αφήσεις έναν μεγάλο τραπεζικό λογαριασμό να τον ξεκοκαλίσουν οι απόγονοι σου!

Δεν θα ξεχάσω τη σκηνή τις προάλλες στο media markt μπροστά από την πολυπόθητη φωτογραφική μηχανή,που ο πατέρας μου με εκλιπαρούσε να μου την κάνει δώρο για την γιορτή μου κι εγώ του είπα: Όχι είναι πολλά τα λεφτά,αν θες να μου κάνεις δώρο βάλε όσα λεφτά κάνει αυτή η μηχανή στο λογαριασμό μου και την επόμενη μέρα κιόλας το έκανε αλλά εγώ φυσικά δεν πήρα ποτέ την φωτογραφική μηχανή αλλά κράτησα τα λεφτά στην άκρη!

Σε τρεις μήνες το μαρτύριο μου θα έχει τελειώσει αλλά τότε θα πάψουν να μπαίνουν πια λεφτά στην τράπεζα,για αυτό ίσως κρατάω δυνάμεις για να τα φάω όλα μαζεμένα!Επίσης αρχίζω να το σκέφτομαι σοβαρά ότι αρκετά χαράμισα την ζωή μου σε ανιαρές δουλειές για λίγα γαμημένα φράγκα καιρός να την ζήσω κιόλας ακόμα και εις βάρος άλλων αρκετά έκανα το καλό παιδί καιρός να γίνω λίγο κωλόπαιδο όπως παλιά,τα κωλόπαιδα περνάνε καλύτερα!

Αφού περάσω κι αυτή την περίοδο του αρακλαμαντάν τρώγοντας τα λεφτά που με κόπο μάζεψα και κάνοντας τη ζωή μου λίγο καλύτερη γυρίζοντας μέρη του κόσμου που δεν είδα και ίσως με κάποιες σπουδές παράλληλα, μετά πρέπει να κάτσω να σκεφτώ τι θέλω, τι δεν θέλω και τι μπορώ!

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 21, 2010

Χαραμίζομαι

Γιατί πολλαπλασιάζονται σαν τις κατσαρίδες οι άνθρωποι που
μου λένε πως χαραμίζομαι «εδώ»; Ίσως γιατί άρχισα να πιστεύω κι εγώ το ίδιο !

κατραπακιές

Κάθε φορά που θα τρως μια κατραπακιά,θα λες πως δεν πειράζει και η ζωή συνεχίζεται,μα εσύ δεν θα είσαι ποτέ ξανά ίδιος,όπως τότε που δεν τις είχες φάει.

Η ζωή προχωράει αλλά όχι απαραίτητα και εμείς.Εμείς κολλήσαμε κάπου στο χρόνο και σε μια άλλη διάσταση συνεχίζουμε να υπάρχουμε ακόμα, ενώ εδώ συνεχίζουμε να τρώμε κατραπακιές !
σ.χ

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 19, 2010

Τι γυρεύω εδώ;

Καθόντουσαν δυο τους στο καθιστικό,εκείνη είχε τρελαθεί από ανία,άκουγε μόνο τις διαφημίσεις που έπαιζε η ΝΕΤ αλλά δεν έβλεπε τίποτα,γιατί από ώρα εκείνος το είχε γυρίσει στο teletext .

Άλλοι καθόντουσαν στη βεράντα και παίζανε στοίχημα,άλλοι στην κουζίνα βλέπανε στη μέσα τηλεόραση που είχε Nova ποδοσφαιρικό αγώνα,ενώ εκείνη με απελπισία είχε σωριάσει τον εαυτό της σε έναν καναπέ ακριβώς απέναντι από τον δικό του…

Κάποια στιγμή αφηρημένη και ενώ κοιτούσε το χειριστήριο από το playstation και τα λιωμένα κουμπιά ή από το πολύ λιώσιμο από το pro ή από τσιγάρα που ξεχάστηκαν να σβηστούν άκουσε να διαφημίζουν μια ταινία που θα έπαιζε η ΝΕΤ στις 10:00 το a lot like love…Αααα ψιθύρισε εκείνη, ασυναίσθητα φωναχτά,χωρίς καμία διάθεση συζήτησης , ωραία ταινιούλα,και ο Κούτσερ ωραίο μανάρι!Τότε εκείνος γύρισε με βλέμμα αγριεμένο ενώ μόλις είχε στρίψει το τσιγάρο του και της είπε:

Τι Κούτσερ,τι Πούτσερ,μπάλα και ξύλο,εγώ δεν ξέρω από αυτά,δεν έχω δει ποτέ ταινία στη ζωή μου, ούτε έχω πάει σινεμά και το μόνο που βλέπω στην τηλεόραση είναι ποδόσφαιρο!

Καλά του είπε εκείνη, μη νομίζεις ότι εγώ ξέρω και συνέχισε να περιπλανιέται στο μυαλό της, στο μοναδικό μέρος που ένιωθε ασφαλής και που και που αναρωτιότανε :Τι γυρεύω εδώ;

XS-S-M-L-XL-XXL-XXXL…

Βρείτε μου επιτέλους έναν κόσμο να χωράω… Θα περιτριγυρίζομαι ή από πανηλίθιους ή από διάνοιες!Mέση κατάσταση δεν υπάρχει;

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...