Τρίτη, Ιουλίου 20, 2010
Δευτέρα, Ιουλίου 19, 2010
sophie_jamaica and George Dabler at the Agiokampos beach
Μέσα στον ύπνο μου όλο βρέχει,
γεμίζει λάσπη τ' ονειρό μου
είναι ενα σκοτεινό τοπείο
και περιμένω ένα τραίνο.
Ο σταθμάρχης μαζεύει μαραγαρίτες
που φύτρωσαν πάνω στις ράγιες
γιατί έχει πολύν καιρό νάρθη
τραίνο σ' ετούτον το σταθμό
και ξάφνου πέρασαν τα χρόνια
κάθομαι πίσω απ' ένα τζάμι
μάκρυναν τα μαλλιά, τα γένεια σά νάμαι άρρωστος πολύ
κι όμως με παίρνει πάλι ο ύπνος
σιγά-σιγά έρχεται εκείνη
κρατάει στο χέρι ένα μαχαίρι
με προσοχή με πλησιάζει
το μπήγει στο δεξί μου μάτι!
μ.σ
Είμαι και γαμώ τα παιδιά!
Κατάλαβα τι με κάνει διαφορετική από τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι οι καλύτεροι και ο τρόπος που ζούνε εκείνοι τις ζωές τους είναι ο πιο γαμάτος και όλοι οι άλλοι είναι χαζοί, μπάζα, μίζεροι και δεν ξέρουν να ζήσουν.
Φυσικά διαρκώς εξυμνούν τα κατορθώματα τους και με κάθε τρόπο μειώνουν τους άλλους για να φανούνε καλύτεροι .
Ομολογώ ότι δεν το έχω κάνει ποτέ.
Εμφανίζω αυτή τη συμπεριφορά μερικές φορές μόνο απέναντι στον εαυτό μου λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Σε αυτό διαφέρω από τους υπόλοιπους ανθρώπους , ότι εκείνοι φωνάζουν κάθε μέρα ότι είναι γαμάτοι ενώ κανένας άλλος δεν το πιστεύει αυτό, ενώ εγώ πιστεύω ότι είμαι σκατά και όσοι κι αν έρθουν και μου πουν ότι είμαι γαμάτη, εγώ θα νομίζω ότι σίγουρα έγινε κάποιο λάθος!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
