Space-Dye Vest

Falling through pages of Martens on angels
Feeling my heart pull west
I saw the future dressed as a stranger
love in a space-dye vest

Love is an act of blood and I'm bleeding
a pool in the shape of a heart
Beauty projection in the reflection
Always the worst way to start

"But he's the sort who can't know
anyone intimately, least of all a
woman. He doesn't know what a woman
is. He wants you for a possession,
something to look at like a painting or an ivory box.
Something to own and to display. He doesn't want you to be real,
or to think or to live. He doesn't love you, but I love you.
I want you to have your own thoughts and ideas and feelings, even when
I hold you in my arms. It's our last chance... It's our last chance..."

Now that you're gone I'm trying to take it
Learning to swallow the rage
Found a new girl I think we can make it
as long as she stays on the page

This is not how I want it to end
And I'll never be open again

"...I was gonna move out...ummm...get,
get a job, get my own place, ummm,
but... I go into the mall where I
want to work and they tell me, I'm,
I was too young..."

"Some people, gave advice before,
about facing the facts, about
facing reality. And this is, this
without a doubt, is his biggest
challenge ever. He's going to have to face it.
You're gonna have to try, he's gonna to have to try and,
uh, and, and, and get some help here. I mean no one can
say they know how he feels."

"That, so they say that, in ya know
like, Houston or something, you'd
say it's a hundred and eighty degrees,
but it's a dry heat
. In Houston they say that?
Oh, maybe not. I'm all mixed up.
Dry until they hit the swimming pool."

"...I get up with the sun... Listen.
You have your own room to sleep in,
I don't care what you do. I don't
care when. That door gets locked,
that door gets locked at night by nine o'clock.
If you're not in this house by nine o'clock, then you'd better find some
place to sleep. Because you're not going to be a bum in this house.
Supper is ready..."

There's no one to take my blame
if they wanted to
There's nothing to keep me sane
and it's all the same to you
There's nowhere to set my aim
so I'm everywhere
Never come near me again
do you really think I need you

I'll never be open again, I could never be open again.
I'll never be open again, I could never be open again.

And I'll smile and I'll learn to pretend
And I'll never be open again
And I'll have no more dreams to defend
And I'll never be open again

Οι μέρες της ντουλάπας

Τι να κάνει η Μαριάτζελα;Τη θυμάμαι να κρύβεται σε μια ντουλάπα,τώρα κι αυτή όπως κι εγώ απελευθερωθήκαμε ...

Δεν θυμάμαι τις μέρες της ντουλάπας.

Ο εγκλεισμός μου εκεί μου έμαθε πολλά,μνήμες δεν άφησε γιατί είχα κλειστά τα μάτια, άφησε μυρωδιές …

Μη με ρωτάς τι κάνει,δεν ξέρω να σου πω,έχω χρόνια να τη δω,χάθηκε στα πέρατα του κόσμου,μα πάντα θα την ευγνωμονώ για εκείνες τις μέρες της ντουλάπας…

Αποχωρώ

Υποχωρώ για να χωρέσουμε κι εσύ κι εγώ,
κάνω ένα βήμα προς τα πίσω για να μην πέσω στο γκρεμό.

Μα πως έφτασα εδώ;

Πάντα έκανα βήματα προς τα πίσω
για να χωρέσουμε κι εσύ κι εγώ.

Τώρα ασφυκτιώ,φλερτάρω το κενό
κι εσύ μου λες πέσε εσύ για να σωθώ εγώ.

Ψάχνω χώμα κοντινό με μια δρασκελιά να αυτοεξοριστώ,
μην έρθεις από πίσω μου,δεν θα σ’ αφήσω.

Καλύτερα και οι δύο στο κενό,
παρά τα ίδια, σε άλλο σκηνικό.

σ.χ

Αφιερωμένο στην κρίση που μας χρέωσαν …

Logorama

me

Πάντα μάζευα ότι έμενε απ’τη στάχτη μα η τύχη μ' έχει άχτι

Έκανα ζάπινγκ στη tv ,όταν φευγαλέα άκουσα κάποιον να λέει σε ένα τρέιλερ «ευτυχία για μένα είναι η ηρεμία που έχεις όταν βρεις το σωστό δρόμο για σένα», μ’ άρεσε και το ασπάζομαι.

Μην με ρωτάτε ποιος είναι ο σωστός δρόμος για τον καθένα μας , δεν ξέρω , εξάλλου ποτέ δεν το θεώρησα και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, ακούγεται τόσο απλό, αλλά δεν είναι.

Υπάρχουν δρόμοι στρωμένοι με πάθος, ένταση, έρωτα, ιδρώτα, εμπόδια , λακκούβες, ηδονή που μπορεί και να μας παραπλανήσουν . Ο δρόμος που δίνει ευτυχία, είναι αυτός που έχει ή όχι όλα τα παραπάνω αλλά εξακολουθεί να σε διατηρεί ήρεμο …

Ηρεμία, στην ψυχή, στο μυαλό, στη φαντασία, ηρεμία στη φωνή, στα τραγούδια, στη σκέψη, ηρεμία στην αγάπη, για μένα ίσως ή μάλλον σίγουρα είναι το πιο πολύτιμο δώρο που κατάφερα να έχω στη ζωή μου, μόλις τους τελευταίους εννέα μήνες…

Εννέα μήνες πέρασαν από τότε που συνέλαβα την ευτυχία που δημιουργήθηκε από την αγάπη και την ηρεμία που μου προσφέρουν τα τζαμαϊκανά χορευτικά μας βήματα .

Η ευτυχία δεν μου χαρίστηκε , πάλεψα πολύ για αυτήν, έφαγα πολλά σκατά μέχρι να μάθω πως μυρίζει η ευτυχία , έχασα την ψύχη μου ολοκληρωτικά και όταν ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι θα ζούσα την υπόλοιπη ζωή μου χωρίς αυτή, σκόνταψες πάνω της και μου την έφερες, από τότε άρχισαν όλα. Μου χρώσταγε η ζωή, δεν της χρώσταγα, μου είχε πάρει αρκετά από μικρή.

Εννέα μήνες, μέσα στους πιο δύσκολους καιρούς και στην παράνοια που βομβαρδίζει τα μάτια μας,τη σκέψη μας, τις ψυχές μας , τις τσέπες μας, το μέλλον μας ,εγώ ξαναβρήκα εμένα και την ηρεμία μου, τους πραγματικούς μου φίλους.

Όταν οι φίλοι μου βρήκαν το θάρρος να μου πούνε όλη την αλήθεια για εκείνους τότε τους ξέρασα όλα τα εσώψυχα μου και μόνο τότε και για πρώτη φορά ένιωσα τι σημαίνει φιλία…

Όσο δύσκολες μέρες κι αν έρχονται πραγματικά δεν φοβάμαι καθόλου , είναι το θάρρος της ψυχής, αυτή η απερίγραπτή δύναμη που δεν μπορούν να σου δώσουν ούτε τα λεφτά, ούτε η εξουσία, ούτε η καύλα , μόνο η πραγματική αγάπη, για τους ανθρώπους που αγαπάς, για την οικογένεια σου …

Αφιερωμένο

Γεννήθηκα στο ραντεβού της νύχτας με τη μέρα
μια ζεστή Αυγουστιάτικη Δευτέρα
τα όνειρα ήταν λίγα, τα λόγια ήταν πολλά
και όλοι νιώθανε καλά.
Που το είδος θα κρατήσει και το γλέντι θα αρχίσει
τσάμπα της μάνας μου το δάκρυ είχε κυλήσει
η αγωνία της, ο πόνος, η λαχτάρα
μαζί με τις ευχές και μια κατάρα.
Που άκουσε το άστρο μου και κρύφτηκε στο φως
και από τότε είμαι τόσο μοναχός
και τα γέλια δε κρατάνε, κι οι υποσχέσεις δε μετράνε
και αυτοί που σ' αγαπάνε βλέπεις εύκολα ξεχνάνε.
Και φοβούνται να σταθούν κοντά στο χρόνο
κι από αγάπη δε μοιράζονται τον πόνο
βλέπεις το άστρο το δικό τους φωτίζει εκεί ψηλά
και έτσι όλα πάνε καλά.

Άκου μάνα, για όλους έχει ο θεός
Κι ίσως το δικό μου άστρο να’ναι κάπου εκεί στο φως
Άκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Και μας χωράει ο ουρανός.

Γι' αυτό και 'γω γυρνάω στο φως και τραγουδάω
έπαψα τις μέρες που περνάν πια να μετράω
μαζεύω τα κομμάτια μου και δεν ελπίζω
σε 'κείνα που με θέλουν πάντα, πίσω να γυρίζω.
Σφίγγω τα δόντια μου και έχω παρηγοριά μου
μόνο το όνειρό μου κι όσο αντέξει η καρδιά μου
θα είμαι εδώ και καλά να το θυμάστε
και αφού δε σέβεστε, θα με φοβάστε.
Γιατί εγώ ζώ μόνο ό,τι αγαπώ
φυλάω το ψέμα μου σε σας μόνο να πω
σ' όλους εσάς με το άστρο εκεί ψηλά
που δήθεν νιώθετε καλά.
Γιατί όλα γύρω σας αλλάζουν
ενώ οι μέρες που περνάνε σας τρομάζουν
μα εγώ μακριά πετάω τώρα τις ευχές
δε θα ξαναζήσω ποτέ μου εγώ το χθες.
Γιατί μάνα τα βρήκα όλα μπροστά μου
ο πόνος μου ζωή και διάλειμμα η χαρά μου
πάντα μάζευα ότι έμενε απ’τη στάχτη
μα η τύχη μ' έχει άχτι.

Στρατιωτάκια

Sophie_jamaica
Production

Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφανίσεις:
πρώτα η αριστερή
και
μετά η δεξιά πατούσα μου

Soundtrack : Tsopana Rave Ta oneira einai dwra toy ypnou

Στο φωτισμό –ειδικά εφέ sophie_jamaica