Είναι υπέροχο να ταξιδεύεις , να μπορείς να ταξιδεύεις με το νου, με τρένα, με αεροπλάνα, από μικρή φανταζόμουνα μια τέτοια ζωή κι άλλα ονειρευόμουνα που μερικά από αυτά δεν τα κατάφερα ακόμα ή τα παράτησα…
Θαύμαζα τους ταξιδιώτες μοναχικούς και μη, τους αποθέωνα με ανοιχτό το στόμα, μέχρι που ήρθε και η σειρά μου να το ζήσω και να τους απομυθοποιήσω… Δεν ξέρω, στην αρχή ίσως να είναι ο φόβος για το άγνωστο , μετά από την πρώτη εμπειρία καταλαβαίνεις , το ότι να περπατάς μόνος στην πέμπτη λεωφόρο είναι το ίδιο με το να περπατάς στην Αλεξάνδρας, κλαιν….
Τώρα με τη δουλειά , αν και παίρνω ψίχουλα βάζω λεφτά στην άκρη και είμαι πιο έτοιμη από ποτέ να γυρίσω όλο τον κόσμο, εδώ πήγαινα ταξίδια πριν χωρίς δεκάρα δεν θα πάω τώρα; Βέβαια το ότι θέλω να γυρίσω όλο τον κόσμο, δεν σημαίνει ότι θέλω να ζήσω και για πάντα ή έστω για λίγο στο εξωτερικό.
Λένε πως μόνο οι άξιοι και οι έξυπνοι , φεύγουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό και πως η αχρηστίλα μένει Ελλάδα, δεν θα διαφωνήσω, αυτό γίνεται βέβαια κυρίως στον επιστημονικό τομέα , που υπέρλαμπρά μυαλά χαντακώνονται στην Ελλάδα μέσα στην αναξιοκρατία και στην μιζέρια που μας διακατέχει ,που κυλάει στις φλέβες μας και έχει ποτίσει τα μυαλά μας.
Επίσης το να προκόψω και να κάνω λεφτά , με το να γίνω γκασταρμπάιτερ στη Γερμανία, να πλένω πιάτα και να ανοίξω ελληνικό εστιατόριο και να έρθω στην Ελλάδα στο χωριό μου να γεράσω είναι μια ιδέα που πέθανε από το 70 και που δεν με εξιτάρει είναι η αλήθεια. Προτιμώ να μείνω στην Ελλάδα να γίνω λατζιέρισα να μαζέψω λεφτά και για την Τζαμάικα και να σας διηγηθώ κι αυτή μου την εμπειρία, αλλά μένοντας Ελλάδα, εγώ το μόνο που ξέρω να κάνω καλά ή μάλλον λάθος, το μόνο που μ’αρέσει να κάνω, είναι να παρατηρώ και να αφουγκράζομαι αυτό τον τόπο και τους ανθρώπους του, να γράφω γι αυτόν , να τον περιγράφω έχοντας τις μυρωδιές του στα ρουθούνια μου και τα χρώματα του στα μάτια μου, κι αυτό δεν μπορώ να το κάνω ζώντας στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ ή στο Βερολίνο, τότε θα σας μιλάω απλά για τη ζωή εκεί.
Είμαι σίγουρη βέβαια πως η ανάγκη για γράψιμο τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο είναι μερικές φορές τόσο μεγάλη που είναι ανεξάρτητη τόπου και χρόνου. Κάποιοι φίλοι μου αναρωτιόντουσαν παλιά, που βρισκόμουνα στον Πύργο Ηλείας, πως και είχα τέτοια έμπνευση, εκεί, με μηδέν ερεθίσματα και αν μπορούσα εκεί τι θα έκανα αν ζούσα σε κάποιον άλλο τόπο , π.χ Νέα Υόρκη , σημασία λοιπόν έχει να ζήσεις και να αφουγκράζεσαι να βιώνεις και να αποτυπώνεις όλα όσα μπορεί να σου προσφέρει ένας τόπος , και πιστέψτε με όπου κι αν βρίσκεστε στον πλανήτη έχετε κάτι να πάρετε, έχει κάτι να σας δώσει ο τόπος που ζείτε αρκεί να το αντιληφθείτε , αρκεί να σωπάσετε για λίγο και να τον ακούσετε…
Θα γυρίσω όλο τον κόσμο και θα γράψω γι αυτόν, θα γνωρίσω ανθρώπους κάθε φυλής και κάθε χρώματος , κάθε κουλτρούρας και κάθε ρίζας , μα ότι κι αν κάνω δεν θα αποτινάξω με τίποτα , τη γεύση του παστίτσιου της μαμάς μου, τους δρόμους και τις πλατείες της Λάρισας που μεγάλωσα , γιατί όπως λέει και ο Πανούσης ,είμαι μια ελληνοπούλα , κρυφό τζαμαϊκανή !
Για σένα αφιερωμένο ,που σήμερα γιορτάζουμε και δεν είσαι εδώ, για σένα που είναι Σαββατόβραδο και κοιμόμαστε χώρια… Περιμένω να ξημερώσει Κυριακή πρωί, Κυριακή πρωί…Καλή σου νύχτα και να μ’αγαπάς …
Με μάτια σπασμένα θλιμμένου παιδιού Στέκεις εκεί στο κατώφλι του νου Και οι αναμνήσεις που κρύβω βαθιά Δεν ξέρω αν είναι κάτι που έχω Ή κάτι που έχασα πια...
Καλή σου νύχτα και να μ' αγαπάς...
Ό,τι θυμάσαι, λένε μέσα σου ζει Ζει και τρυπάει σαν βελόνα πικρή Πικρή σαν το γέλιο μεθυσμένου τρελού Κάποιου πρεζάκια αρχαγγέλου Στο βράχο του Λυκαβηττού
Καλή σου νύχτα και να μ' αγαπάς...
Τι ώρα πήγε ποιος έχει φωτιά Μίλα μου, είναι η σιωπή πιο βαριά Πιο βαριά κι απ' τα φώτα Πιο βαριά κι απ' τους καπνούς Κι ένα κουρέλι τραγούδησε το τελευταίο του μπλουζ
Καλή σου νύχτα και να μ' αγαπάς...
Υ.Σ Λένε πως ο έρωτας σε κάνει ηλίθιο, εγώ θέλω να χαζέψω εντελώς …
Υ.Σ2 Ααααααα και χρόνια πολλά στον ξάδερφο Χρυσόστομο που βρίσκεται στην ξενιτιά
Είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς για τον εαυτό σου και το μέλλον σου,πόσο μάλλον να ανησυχείς και να παλεύεις για το μέλλον όχι των άλλων,απλά άλλων… Αναρωτιούνται πολλοί γιατί αποξενωθήκαμε,γιατί ο καθένας κοιτάει την πάρτη του,γιατί αδιαφορεί για τον πόνο του συνανθρώπου του,γιατί απλά αδιαφορεί για τα πάντα…
Όλα γίνανε θέμα επιβίωσης έστω και με την ευρεία έννοια της λέξης επιβίωση,δεν είναι το λίγο νερό και φαγητό για μας(για άλλους κάπου στον πλανήτη είναι),προς θεού,δουλεύουν χρόνια οι γονείς γι αυτό και οι πιστωτικές κάρτες,κι ας είναι καλά και οι δουλειές του ποδαριού που κάνουν οι νέοι για 700 ευρώ,δεν είναι αυτό μέλλον ή μάλλον όχι είναι το μέλλον μας,απλά εγώ δεν το θέλω,κι αν δεν το θες πιστεύω ότι μπορείς να το αλλάξεις.Μπορείς και του διπλανού σου;
Μα πως;Με το έτσι θέλω;Μπορεί να του αρέσει αυτό το μέλλον που του προσφέρουνε,μπορεί και να γουστάρει,είναι σα να έχεις ένα γκόμενο και να προσπαθείς να τον αλλάξεις,δεν γίνονται αυτά τα πράγματα…Το να θες να πας προς τα πάνω,πάντα με κίνδυνο να πιάσεις κενά αέρος και με πιθανότητα συντριβής,δεν σου δίνει το δικαίωμα να πάρεις και τους άλλους στην πλάτη σου και να σηκωθείτε παρέα. Του πούστη όμως,δεν μπορεί;Κάπως θα υπάρχει ένας τρόπος να τους αφυπνίσεις,όχι να τους μαντρώσεις,να τους αφυπνίσεις.
Έρχονται εκλογές και πρέπει κάποιον να ψηφίσεις,αλλά ακόμα δεν κατάλαβα το γιατί.Μπορούν και νοιάζονται αυτοί για το μέλλον το δικό μου,του διπλανού μου,του πλανήτη;Εγώ δεν μπορώ να νοιαστώ για το δικό μου,δεν μου απέμεινε και χώρος για να σκεφτώ και για το μέλλον του συνανθρώπου μου ή των παιδιών μου,κι όσο προσπαθείς να γίνεις «κάποιος» τόσο το χειρότερο για σένα.Γίνε δημόσιος υπάλληλος,πήγαινε Ε.Π.Ο.Π,γίνε δάσκαλος,κάπως να ζήσεις να πάρεις ένα μισθό,αφού οι επιχειρήσεις κλείνουν,η μια μετά την άλλη,κανάλια,εφημερίδες ρίχνουν φούντο,η δημιουργικότητα δεν πληρώνεται ούτε η εργατικότητα επίσης,πάντα αν δουλεύεις σε ιδιωτική επιχείρηση θα πληρώνεσαι λιγότερο από όσα προσφέρεις,ενώ στο δημόσιο θα σε πληρώνουνε απλά για να μην προσφέρεις,έτσι ήταν πάντα,έτσι και τώρα.
Νοιάζομαι,ανησυχώ για το μέλλον μου και για το μέλλον του διπλανό μου,γιατί με αυτούς θα πορευτώ το αύριο,μαζί τους θα το μοιραστώ,προσπαθώ να κάνω χώρο για ένα όνειρο και ας μην γίνει ποτέ πραγματικότητα,η ύπαρξη του και μόνο θα δώσει μια ελπίδα για το αύριο,έτσι όπως μεγάλωσαν και τόσες γενιές στο παρελθόν, σήμερα είμαστε περισσότερο συνειδητοποιημένοι από όσο πρέπει,δεν περιμένουμε και δεν ελπίζουμε τίποτα,δεν πιστεύουμε πουθενά γιατί όλα μας πρόδωσαν,αδιέξοδο,πώς να περάσεις μια ζωή χωρίς κάπου να πιστεύεις;
Θέλω να πιστέψω σε κάτι,θέλω δε θέλω θα με αναγκάσω να πιστέψω σε κάτι,να πιστέψω έστω σε σένα,στη γνώση,στα παιδιά,στη μουσική,στο αύριο,στο ότι εκεί έξω υπάρχουν περίεργα πλάσματα πληγωμένα που θέλω να τα γνωρίσω,πως ο διπλανός μου είναι ο άνθρωπος που θα του εμπιστευτώ τα παιδιά μου αύριο και θέλω να είναι ένας άνθρωπος χωρίς αποθημένα,ο διπλανός μου θα γίνει ο εραστής μου και ο άντρας μου,ο πατέρας των παιδιών μου,το αφεντικό μου,ο υπάλληλος μου,ο φίλος μου,ο αδερφός μου, θέλω να ζήσω μαζί τους ειρηνικά και ενωμένα,υποψιασμένα,με αλήθεια,με ειλικρίνεια, χωρίς ταμπού,όχι άλλο ρατσισμό,όχι άλλο φόβο.
Φόβος εκεί είναι που ποντάρουν όλοι,είμαστε όλοι τρομαγμένοι,εγώ να δεις πόσο,δεν θέλω να είμαι άλλο τρομαγμένη,δεν θέλω να φοβάμαι να δίνομαι και να αγαπάω,να φοβάμαι τις ευθύνες και να προχωράω παρακάτω,γι αυτό είμαι έτοιμη να πάω παρακάτω,να μην νοιάζομαι μόνο για τον εαυτό μου,έτοιμη να μοιραστώ,έτοιμη να προσφέρω και έτοιμη από καιρό να σε αγαπήσω όπως είσαι και να υποστώ τις συνέπειες και το έργο συνεχίζεται…
Σάββατο απόγευμα σε μια πλατεία στριφογυρνάς χωρίς να δίνεις σημασία σκέφτεσαι μόνο ένα τυχαίο συνδυασμό από αριθμούς / για ένα σύστημα ΠΡΟ-ΠΟ κι ένα λαχείο στην πίσω τσέπη κολλημένο που η τύχη το 'φερε να μείνει πεταμένο ένας ρυθμός στριφογυρνά στο μυαλό σου σαν ένα ποδήλατο στη μέση του δρόμου έπαιξες κι έχασες μα κάποια μέρα θα καταλάβεις πως όταν ο κόσμος μένει ίδιος πρέπει εσύ ν' αλλάζεις να προκαλείς, να γελάς, έχοντας ψηλά το κεφάλι δυνάμωσε το μπάσο, νιώσε το σώμα σου πάλι κοίταξε γύρω σου, καμιά ευχαρίστηση δεν είναι τζάμπα μην είσαι ανίδεος, θα σε περνάνε για μαλάκα δεν κάνω τον έξυπνο, αν θέλεις βγάλε με από 'δώ το μόνο που θέλω είναι αγάπη, ειρήνη, σεβασμό χιλιάδες βλάκες διαστρεβλώνουν την αλήθεια δεν υπερασπίζονται κανένα και ζουν στα παραμύθια κοίταξε, ο ήλιος αρχίζει να δύει δε θα χαθούμε, ένας δρόμος ανοίγει έι, σε σένα μιλάω, δείξε μας το πιο καλό σου σημάδι κι έλα μαζί μας γιατί είναι Σάββατο βράδυ Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ
Σάββατο βράδυ σ' ένα κλαμπ στο χάος κοιτάς τον κόσμο που χορεύει και τον κόσμο που δουλεύει ένας φίλος σου περνάει, χαιρετάει και φεύγει δεν υπάρχει νόημα, ο ρυθμός ανεβαίνει υπάρχει μόνο το κορμί σου και κάμποσοι άλλοι τυχαίες σχέσεις που συμπίπτουν γιατί είναι Σάββατο βράδυ Σάββατο βράδυ σε μια γωνία σκέφτεσαι τι είναι αυτό που έχει πιο μεγάλη σημασία η θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία ένας μεγάλος έρωτας ή μια απλή συνουσία πιο τρελός κόσμος δε θα μπορούσε να υπάρξει δες τους πλούσιους, τους μεσαίους, την εργατική τάξη σε χτυπάνε και νομίζεις πως χτυπιέσαι όταν χορεύεις γύρνα και χτύπα τους με όλα αυτά που εσύ πιστεύεις αυτή είναι μια αιτία να μπορείς να γελάς ή απλά κάποιοι στίχοι να μπορείς να τραγουδάς δες την ψυχή μου, είναι τόσο πεινασμένη σα μια τίγρη που είναι στο κλουβί κλεισμένη κοίταξε, η ζωή μάς ανήκει δε θα χαθούμε γιατί ένας δρόμος ανοίγει έι, σε σένα μιλάω, δείξε μας το πιο καλό σου σημάδι κι έλα μαζί μου γιατί είναι Σάββατο βράδυ Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ
Σάββατο νύχτα στο ρολόι στην πλατεία παραμένεις μια ζωή στην αλητεία μ' ένα σκύλο που γαβγίζει όποιον περάσει αυτό είναι το τίποτα, κι εκεί του λεωφορείου η στάση άκου το χρόνο, τικ τακ, όταν περνάει πώς νιώθει όταν εσύ ονειρεύεσαι, η αγάπη πέφτει σα χιόνι σα μια ιστορία όπου κι οι δυο είμαστε χαμένοι χαμένοι στο διάστημα, μα ποτέ χωρισμένοι τυλιγμένοι κι οι δυο στο δικό μου παλτό μέχρι το σπίτι σου, κι εκεί σ' ένα στρώμα διπλό δύναμη τ' ουρανού, δύναμη της αγάπης ελευθερία στην έκφραση, ζωή δίχως τάξεις δες τι αργά που ο ήλιος ανεβαίνει κι αυτό που ήθελα να γίνει πόσο ξεμακραίνει δες την πρωινή δροσιά πάνω στα φύλλα μέσα στα μάτια μου τοπία ακατοίκητα δώσ' μου την αγάπη σου για να πετάξω δώσ' μου ένα άλλο κόσμο να ζήσω, να πεθάνω δώσ' τη χαρά σ' αυτούς που πονάνε στ' αδέρφια μου, σ' όσους δε βρίσκουν αιτία να γελάνε έι, σε σένα μιλάω έλα να φύγουμε μαζί γιατί είναι Κυριακή πρωί Κυριακή πρωί, Κυριακή πρωί
George αύριο έρχομαι Λάρισα και πάμε no budget festival!
Αύριο, αύριο ξημερώνει μι’ άλλη μέρα Αύριο, αύριο σκόρπια τα όνειρά μου στον αέρα Πόσο έκλαψα θυμάμαι Πόσο πόνεσα, πόσο γέλασα Ζωή κερδισμένη πάντα είσαι εσύ
Αύριο, αύριο ξημερώνει μι’ άλλη μέρα Αύριο, αύριο ξέχνα τα και χαμογέλα Ίσως μια φορά κι εγώ Να κερδίσω στο παιχνίδι Που μου παίζεις χρόνια τώρα Μέρα με τη μέρα
Αύριο, αύριο Αύριο, αύριο Μια ελπίδα έχω τελευταία Αύριο, αύριο Μια ελπίδα έχω τελευταία
Αύριο, αύριο ξημερώνει μι’ άλλη μέρα Αύριο, αύριο σκόρπια τα όνειρά μου στον αέρα Πόσο έκλαψα θυμάμαι Πόσο πόνεσα, πόσο γέλασα Ζωή κερδισμένη πάντα είσαι εσύ Αύριο, αύριο ξημερώνει μι’ άλλη μέρα
Αύριο, αύριο Αύριο, αύριο Μια ελπίδα έχω τελευταία Αύριο, αύριο Μια ελπίδα έχω τελευταία
Πρωί στη δουλειά,πίνω φραπέ σκέτο με γάλα και τρώω κουλούρι Θεσσαλονίκης,τώρα γιατί το λένε Θεσσαλονίκης δεν το έχω ψάξει…Μασουλάω με το χαρακτηριστικό μου τρόπο το κουλούρι,πουστράκια,full attack,θα δείτε τι θα πάθετε, θα σας δείξω εγώ που έλεγε και ο Χλαπάτσας,άκουσε εκεί να μας κόψουν και το facebook ;
Τι να,πρωτό αντέξω;;;Εντάξει πάλι εκλογές,ε και;Κλάιν,ακόμα ένα κυριακάτικο show, εντάξει το youtube όταν το έκοψαν το άντεξα,τώρα και το facebook;Καλύτερα,ευκαιρία να γίνω πιο δημιουργική κι ας είναι καλά και το msn,αλλά πώς να τα αντέξω όλα αυτά; Μια μέρα είπα κι εγώ να πάρω άδεια και παραλίγο να πάω στο νοσοκομείο από τους πόνους περιόδου,έζησα σε όλο του το μεγαλείο τι θα πει δυσμηνόρροια,και μ’άρέσει που έλεγα πάντα,αχ τι τυχερή που είμαι που στην περίοδο δεν πέφτω κάτω από τους πόνους… Ναι όντως αυτά έπαθα χθες,πρωτόγνωρη εμπειρία… Ποια είναι τα συμπτώματα της πρωτοπαθούς δυσμηνόρροιας,πότε εμφανίζονται και πού οφείλονται; Ο πόνος, τυπικά, ξεκινά λίγες ώρες πριν από την έναρξη της περιόδου και εντοπίζεται στο κατώτερο μέρος της κοιλιάς (υπογάστριο). Είναι κωλικοειδής (δηλαδή η έντασή του αυξομειώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα), διαρκεί συνήθως τις πρώτες μία με δύο ημέρες της εμμήνου ρύσεως, ενδέχεται όμως να προξενήσει μεγάλη αιμορραγία και μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά κράμπας. Είναι πιθανόν να συνοδεύεται από οσφυαλγία , ναυτία, εμετούς, κεφαλαλγία, συχνοουρία ή αυξημένη κινητικότητα του εντέρου και μερικές φορές από έντονη ζάλη ή και λιποθυμικά επεισόδια. Τα συμπτώματα προκαλούνται από τις προσταγλανδίνες, τις φυσικές ουσίες που έχουν την ικανότητα να προκαλούν μυϊκές συσπάσεις και παράγονται από κύτταρα του σώματος όπως αυτά που επενδύουν το τοίχωμα της μήτρας. Τα επίπεδα των προσταγλανδινών αυξάνονται κατά το δεύτερο ήμισυ του γυναικείου κύκλου. Όταν μία γυναίκα έχει περίοδο, τα κύτταρα του ενδομητρίου απελευθερώνουν προσταγλανδίνες καθώς αποπίπτουν, οι οποίες ευθύνονται για τις έντονες και επώδυνες συσπάσεις της μήτρας. Διαφέρουν τα συμπτώματα της πρωτοπαθούς δυσμηνόρροιας από αυτά της δευτεροπαθούς;Η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στις δύο καταστάσεις είναι το γεγονός ότι ο πόνος ξεκινά νωρίτερα κατά τη διάρκεια του εμμηνορρυσιακού κύκλου και διαρκεί περισσότερες ημέρες μετά την εμφάνιση της αιμορραγίας. Επίσης, χαρακτηρίζεται από βυθιότερο πυελικό άλγος, που μπορεί να μη σχετίζεται με την περίοδο και συνήθως προσβάλλονται γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Σημεία δευτεροπαθούς δυσμηνόρροιας, η οποία πρέπει να τονιστεί ότι χρήζει άμεσης ιατρικής διερεύνησης, είναι η εμφάνιση των συμπτωμάτων από τον πρώτο ή το δεύτερο κύκλο της εφήβου, η επώδυνη περίοδος μετά το 25ο έτος της γυναίκας, οι ανωμαλίες της περιόδου και το άλγος που δεν καταστέλλεται με τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη. Ποια είναι τα αίτια της δευτεροπαθούς δυσμηνόρροιας και πώς αντιμετωπίζεται; Συνήθως οφείλεται σε κάποιο υποκείμενο γυναικολογικό νόσημα, όπως η φλεγμονή της μήτρας ή των σαλπίγγων, (πυελική φλεγμονή-PID) ή στην επέκταση μιας φλεγμονής του πεπτικού συστήματος . Σε ορισμένες περιπτώσεις το αίτιο μπορεί να αφορά σε ινομυώματα της μήτρας και στη χρήση ενδομήτριου σπειράματος (σπιράλ-IUD). Η ενδομητρίωση (ύπαρξη έκτοπου ιστού που προσιδιάζει με αυτόν που επενδύει το εσωτερικό της μήτρας και εντοπίζεται στις ωοθήκες ή σε άλλα σημεία της πυέλου) είναι το κυριότερο αίτιο δευτεροπαθούς δυσμηνόρροιας. Η αντιμετώπιση της κατάστασης εξαρτάται από την υποκείμενη ανωμαλία. Εάν οφείλεται σε λοίμωξη, πιθανότατα θα χρειαστεί χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής για παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Μερικές φορές αίτια όπως μία κύστη ωοθήκης πιθανότατα να χρειάζονται χειρουργική αποκατάσταση.
Όλα θα τα αντέξω, με αυτά και με αυτά δε με βλέπω να πάω να γράφω στου Ζωγράφου 19-20, από τη μια πάλι καλά δεν είχα διαβάσει τίποτα…. Κι αυτό θα περάσει …
Γιατί όπως λένε και οι «One drop» εκτός από λίγη αγάπη το μόνο που μας μένει σε αυτή τη ζωή είναι και λίγη γνώση, κι εγώ στα 24 μου διψάω για γνώση, και νιώθω ήδη πως δεν έκανα τίποτα γι αυτό , δεν περίμενα και πολλά από τους τρίτους ή το εκπαιδευτικό σύστημα εξάλλου αυτό έχει τα μαύρα του τα χάλια, αλλά και πάλι η βαθιά γνώση θεωρώ ότι είναι μια εντελώς προσωπική υπόθεση…
Έχω κάνει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία 4-5 χρόνια σε αυτό, το έψαξα , όχι τόσο όσο θα έπρεπε ,ίσως να ήμουν και τυχερή που βρέθηκα κοντά σε ανθρώπους που με έκαναν και ζήλεψα την γνώση τους , το τελευταίο καιρό πιάνω τον εαυτό μου στάσιμο και επαναλαμβανόμενο, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά νιώθω όταν ανακαλύπτω κάτι, πως γουρλώνω τα μάτια κι ας έχω μάθει να το παίζω παντογνώστης. Μου έχει λείψει η χαρά της ανακάλυψης κι αυτός ο ενθουσιασμός, σαν του μικρού παιδιού όταν τρώει σοκολάτες . Πόσο με χαροποιεί όταν ανακαλύπτω καινούργιο αίμα και φρέσκα ταλέντα στη μουσική, στο χορό, στις επιστήμες , παντού, πόσο ζηλεύω που ποτέ δεν θα τους φτάσω…
Μια καλή μουσική, ένα καλό βιβλίο, μια καλή ταινία, μια περιπετειώδης εξερεύνηση του πλανήτη μέσα από κάθε λογής ταξίδι, στην εξοχή, στη θάλασσα, στο εξωτερικό, στη θάλασσα των Σαργασσών. Λίγη αγάπη και λίγη γνώση, αυτή μονάχα να μπορούσε να ήταν η τροφή μου και τίποτα άλλο στον κόσμο αυτό δεν θα ήθελα για να είμαι ευτυχισμένη. Το γεγονός ότι δεν μιλάω και δεν μπορώ να εκφραστώ όπως θέλω σε πολλές γλώσσες είναι κάτι που αν και δεν το δείχνω με πειράζει αφάνταστα και με κάνει να νιώθω πολύ μειονεκτικά, ελπίζω να καταφέρω στο μέλλον να το ξεπεράσω… Σας αφιερώνω τους πιο αγαπημένους μου στίχους ever
One love, one heart Let’s get together And feel allright Bob Marley
Υ.Σ Σήμερα έχειγενέθλια η πιο όμορφη φάτσα του κόσμου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΚΟΥΔΕ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ
Υ.Σ Χμμμ, μέχρι τα 30 μου πρέπει να μιλάω 15 γλώσσες!
Ο Σεπτέμβρης πλησιάζει απειλητικά σαν περίστροφο που περιμένει να εκπυρσοκροτήσει. Κλείνω τα μάτια, αλλάζω πλευρό και βρίσκομαι στην αγκαλιά του, το φθινόπωρο μπορείς να το αντέξεις καλύτερα όταν δεν είσαι μόνος, σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου(ευτυχώς δεν έχουν συνάχι), πάω στην κουζίνα παίρνω τα τσιγάρα και βγαίνω στη βεράντα, κοιτάζω προς τα πάνω, επιτέλους ξαστεριά.
Ξύνω ανέμελα τη γάμπα μου, ένα κωλοκούνουπο μου ρούφηξε το αίμα, πάλι θέλω αποτρίχωση σκέφτηκα, τα κακά της μόνιμης σχέσης, που την έχεις, όχι μόνο στην ίδια γεωγραφική περιφέρεια, στον ίδιο νομό, στην ίδια πόλη, αλλά στην δίπλα γειτονιά αν και ουσιαστικά κάθε μέρα αλλάζουμε σπίτια και κοιμόμαστε μαζί… Πρωτόγνωρο συναίσθημα για μένα που είχα συνηθίσει μια ζωή στις σχέσεις εξ’ αποστάσεως, τελικά είναι τόσο ωραία , γιατί όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Γιάννης από την Πάτρα «εξ ‘αποστάσεως δεν λειτουργεί ούτε το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης»
Αρχίζω να αισθάνομαι στα ρουθούνια μου την μυρωδιά του φθινοπώρου και μου έρχονται στο μυαλό όλα αυτά τα σχέδια που ξεκινάμε το Σεπτέμβρη, κάθε χρόνο λέω πως θα πάω γυμναστήριο, θα κόψω το κάπνισμα και τις μαλακίες, ε και φέτος το ίδιο θα γίνει, θα πω ότι θα τα κάνω και δεν θα κάνω τίποτα, δεν αλλάζουν οι άνθρωποι!
Υποψιάζομαι πως φέτος τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, αφού ήδη τα πρωινά μου θα τα περνάω μπροστά από ένα pc βγάζοντας στατιστικά ή με κατσαβίδια στα χέρια να κάνω format, να αλλάζω καμένα τροφοδοτικά, να αλλάζω μνήμες από master σε slave και τούμπλαλιν, να κλοτσάω εκτυπωτές να πάρουν μπρος και τα συναφή κι επειδή δεν ονειρεύτηκα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο αλλά τι να κάνουμε από αυτό πληρώνομαι , θα κάνω και πιο δημιουργικά πράγματα όπως μια reggae ιντερνετική μουσική εκπομπή που μου πρότεινε ο Δημήτρης και ελπίζω να μην τον απογοητεύσω πάλι και να πάρω στα σοβαρά την πρόταση του και να ξεκινήσω συνεργασία με το artfools «http://www.artfools.gr/» ( τζάμπα είσοδος σε συναυλίες, εκθέσεις, σινεμά όπως παλιά, τέλεια!!!) και να κάνω μια καλή αρχή να μπουκώσω το πρόγραμμα μου όπως πάντα και στο τέλος να παραπονιέμαι πως δεν μου φτάνει ο χρόνος, πάντα έτσι ήμουνα ή δεν θα κάνω τίποτα ή όλα τα καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη !
Υ.Σ Αρκούδε μου για να μην ξεχνιόμαστε κάργα και στα τέρματα και με λωρίδες βυσσινί !!!!!
