Μαθήματα Γεωγραφίας

Εχθροί και συνένοχοι καλημέρα σας, εδώ η sophie_jamaica εκπέμπει δυνατά και σας παρουσιάζει την καινούργια,καπότα βίντεο που έφτιαξε «Μαθήματα Γεωγραφίας», η χαρακτηριστική κίνηση του αδερφού μου, με το χέρι,όταν το είδε,τα λέει όλα.
Τώρα αξιώθηκα να κάνω και το βιντεάκι από το βράδυ του Σαββάτου αλλά μου βγήκε μια παπαριά, θα κάνω άλλο!

Τα νέα μου τα ίδια, περιμένω το απόγευμα τον τρελό Θεσσαλονικιό-Σκουλήκι , τον φίλο μου τον Λεωνίδα να τα σπάσουμε, χθες κατάφερα για πολλοστή φορά στη ζωή μου να γίνω ρόμπα και όπως λέει και ο κολλητός μου «Ρε Σοφία, ρε Σοφία, με όποιον πηδιέσαι, δεν είσαι αναγκασμένη να τον ερωτεύεσαι κιόλας, ξεκόλλα!!!»

Αυτή τη στιγμή ρουφάω μια μεγάλη τζούρα φραπέ όμορφου και χαμογελάω δυνατά, χρέος μου είναι να παραμείνω για πάντα “soldato positivo” , για πάντα, γιατί δεν μου επιτρέπεται να κλαίω, παρά μονάχα με γέλια…

Λάμπουσα II

Λάμπουσα

Σάββατο βράδυ στη «Λάμπουσα»,οι άντρες μου κι εγώ! Ψέματα,στην παρέα μας δυο αιθέριες υπάρξεις η Τζένη και η Βίκυ έκαναν τη βραδιά μοναδική.

Λάμπουσα= Ψησταριά - Κυπριακή Κουζίνα (Το χωριό του πατέρα του Βαλεντίνου στα κατεχόμενα της Κύπρου)


Αφεντικό= Βαλεντίνος= συμμαθητής του αδερφού μου στο δημοτικό

Λιάρδα…
Ο Αχιλλέας κι εγώ το κανονίσαμε,κάτι σε πασχαλιάτικο,σε αποχαιρετιστήριο για το κάψιμο στην Ολλανδία, κάτι σαν συνάντηση παλιών συμμαθητών,όλα μέσα.Ο Γιώργος δεν έπινε και δεν έτρωγε γιατί την Δευτέρα βγάζει τη χολή του και μετά πάμε Άμστερνταμ, και είχε σκάσει.

Ήπιαμε γύρω στις 15 κανάτες κόκκινο βιολογικό κρασί και μετά συνεχίσαμε στο “Reina”, με το Σταύρο να μας κερνάει απίστευτα σφηνάκια, να βαράει άσχημα κι εγώ να χτυπιέμαι,είχα γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα και να παίζουμε με τις ρόγες του Αχιλλέα,εγώ,ο Γιάννης και ο Νίκος,χα-χα,τελειωμένοι


Υ.Σ Το φαγητό ήταν υπέροχο,όποιος δεν έχει φάει στη «Λάμπουσα»,δεν ξέρει τι θα πει καταστηματική ηδονή.O Βαλεντίνος έχει κι αυτός μπλα-μπλά με πτυχίο και μου πρότεινε να κάνουμε κάτι μαζί στη Λάρισα,δημοσιογραφικά,κι εγώ του είπα αν θέλει κανένα alternative πορνοπεριοδικό είμαι μέσα!Ο αδερφός μου εξηγούσε πως πατάμε τον ναργιλέ στον Δαβλέρη που εκτός από χολή είχε βγάλει και τα μάτια του να παίζει με το iPhone του αδερφού μου,αφού δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο,χαχα!Άντε πάντα τέτοια παλικάρια μου!


(Αν κι εγώ χθες τραγουδούσα …

Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο
ούτε έχω μάθει γράμματα πολλά
ξέρω όμως ένα κι ένα κάνουν δύο
και πως τα φωνήεντα είναι εφτά

Τόσο καιρό μαζί μου και δεν έχεις μάθει
τα δικά μου χούγια και τα φυσικά
η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται
όταν η λήγουσα είναι μακρά

Υ.Σ2 Γιατί το 95% των φίλων μου είναι άντρες ; Γιατί τις γυναίκες τις βαριέμαι απίστευτα! Προτιμώ να ακούω για το στρατό, παρά για όζες…
(βλέπε για τους νότιους, όζα=μανό!!!)

Υ.Σ3 Έχει και βιντεάκι τρελλιάρικο, αύριο τώρα,κατεβάζω ταινίες και η σύνδεση γαμιέται. Πάω για DVD από του Γιώργου, αύριο τον βάζουμε για εγχείρηση και θα είμαστε όλοι στο Πανεπιστημιακό,με ένα χυμό στο χέρι!
Υ.Σ4

The Prodigy - Firestarter

Όταν βγήκε το firestarter πήγαινα δημοτικό και δεν θα ξεχάσω την συμμαθήτρια μου την Ελένη τη Σπανού,που μου έδωσε στα μουλωχτά κάτω από το θρανίο την κασέτα που έγραφε πάνω,Τhe prodigy –Firestarter..Ήταν άλλες εποχές τότε,της κασέτας,εκείνες τις θρυλικές κασέτες τις κρατάω ακόμα,αλλά πια δεν έχουν τίποτα να μου δώσουν πέρα,από αναμνήσεις! Τους prodigy τους θυμήθηκα για δυο λόγους ο ένας είναι γιατί χθες τα σπάγαμε με Prodigy με το Θωμά και ο άλλος η έκφραση του πρώτου ξαδέρφου Χρυσόστομου, «Το μουνί και το πριόνι,όποιος δεν το ξέρει ιδρώνει!»

Έρχεται καλοκαίρι

Waiting In Vain

Ο τύπος είναι θεός, θέλω να έρθει να μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα κιθάρας… Το τραγούδι με εκφράζει απόλυτα α α α !

Πεθαμένες Καλησπέρες

Σήμερα έχει πάλι μια ηλιόλουστη μέρα,που όμως δεν θα χαρώ,κλεισμένη σε τέσσερεις τοίχους,κυκλοθυμική όπως πάντα,είμαι και πάλι στις μαύρες μου,ε κι όλο up-up δεν λέει,τουλάχιστον είναι ακόμα δημιουργικά.Μου αφιερώνω την τραγουδάρα του Πασχαλίδη, Πεθαμένες καλησπέρες


Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ' της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι' ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά
Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυό σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ' άγονη γραμμή

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Το τραγούδι υπάρχει στο gcast