Ακυρώθηκε η βραδινή έξοδος …Παρασκευή βράδυ με σκυμμένο το κεφάλι , για να μάθω ότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει . Μαζί με την βραδινή έξοδο πήρα να ακυρώσω κι όλες τις κάρτες μου . Γαμώ την γκαντεμιά μου μέσα . Πρέπει να μάθω εκτός από το όποιος βιάζεται σκοντάφτει και πως το κάπνισμα δεν βλάπτει μόνο σοβαρά την υγεία αλλά και την τσέπη και άμα λάχει και το πορτοφόλι μαζί . Λες και άνοιξε ο περιπτεράς και το κατάπιε το πορτοφολάκι μου . Άφραγκη περιμένω να ξημερώσει Δευτέρα μπας και δω όχι μάννα εξ ουρανού αλλά της μάνας τα λεφτά μέσω της τράπεζας . Χωρίς βιβλιάριο (καλά αυτό το έχω χάσει εδώ και κάτι χρόνια )να δω πως θα μου τα δώσουνε τα λεφτά, ελπίζω η ταυτότητα να φτάνει ,που και αυτή εκ θαύματος δεν την έχω χάσει ακόμα ! Από την απόλυτη χαλαρότητα , στο τρέξιμο και στην πίεση . Καλά έλεγα ότι δεν είμαι εγώ γι αυτά . Τελευταία φορά το αντίκρισα το ροζουλί πορτοφολάκι μου το μεσημέρι όταν πήρα τσιγάρα , μετά έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα . Το κατάλαβα το βράδυ μόλις μπήκα σπίτι .Πήγα στα γρήγορα για μπάνιο και είχα ραντεβού με τη Χαρά σε μιάμιση ώρα , δεν είχα καθόλου χρόνο,(όπως δεν είχα όλη τη μέρα)ετοιμάστηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, έβαλα ότι πιο μάλλινο και χοντρό βρήκα , π…κρυο έξω , ωχ η κοιλιά διαμαρτυρήθηκε, ναι είχα ξεχάσει και να φάω σήμερα , περίεργο φαινόμενο αυτό για μένα, φαντάσου σε τι πίεση ήμουνα . Ανοίγω τσάντα , κινητό οκ , κλειδιά οκ , πορτοφόλι;
Είχε κάνει φτερά . Έψαξα όλο το σπίτι σε όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία , σε τέτοιο χάος βέβαια λέω τι περιμένεις να βρεις … Δεν είχα καθόλου όρεξη ήμουνα ένα πτώμα , τα νεύρα μου τσατάλια , κι έξω που θα έβγαινα από υποχρέωση , μου είχε πει τόσες φορές η κοπέλα να πάω και της το είχα αρνηθεί λόγο κούρασης και τότε . Να ψάξω στα μέρη που πήγα είπα. Πώς να ψάξω ; Θα ήθ
ελα μια μέρα ολόκληρη για να κάνω πάλι την σημερινή μου διαδρομή και λεφτά άντε και να είχα 50 λεπτά πάνω μου (χα-χα-χα)!Όχι ότι είχα και πολλά πριν , ίσα-ίσα για το εισιτήριο της επιστροφής στα πάτρια εδάφη και να την βγάλω για καμιά εβδομάδα ακόμα μέχρι να φύγω . Άρχισαν τα τηλέφωνα . Έλα ρε Θ. Μήπως είναι εκεί το πορτοφόλι μου; Δεν είδα τίποτα, δεν είμαι τώρα στο γραφείο έκλεισα , θα πάω αύριο , αν δω τίποτα θα σε πάρω . Έλα ρε Ν. Μήπως είναι στο σπίτι σου το πορτοφόλι μου; Δεν είμαι σπίτι , αλλά θα το έβλεπα , όπως είδα τα κλειδιά (παρεμπιπτόντως είχα ξεχάσει νωρίτερα τα κλειδιά μου στο σπίτι του Ν. και ευτυχώς με είχε πάρει τηλέφωνο και βρεθήκαμε έξω και μου τα έδωσε .)Θα πάω σε καμιά ώρα και θα κοιτάξω να σου πω , τώρα είμαι στο σπίτι της Μ. και χαλαρώνουμε . Τώρα εγώ χωρίς λεφτά γίνομαι και καχύποπτή όσο δεν πάει , γυαλίζει το μάτι μου σαν του νηστικού λιονταριού και ο Ν. εδώ που τα λέμε είναι κωλοπαιδαράκι από τα λίγα και το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω , αλλά τέτοιο καβατζόμουτρο που είναι και να το είχε βρει σιγά να μην έλεγε τίποτα, θα χαλάρωνε με τα λεφτά μου και τη Μ.. Θα μου πεις κι εσύ τι δουλειά έχεις με αυτόν , ας μην είχα την ανάγκη του για τη δουλειά και θα σου έλεγα εγώ . Το περίπτερο είναι απέναντι από το σπίτι του , χασικλής αυτός που το έχει , όχι ότι έχω τίποτα με τα παιδιά , αλλά και η περιοχή που μένει κι αυτός όχι και η καλύτερη. Το σπίτι άρχιζε να μικραίνει και να μην με χωράει . Πήρα τη Χαρά για να της αναγγείλω ότι ακυρώνεται η έξοδος μας , της είπα και τον λόγο , την είχα στήσει ήδη , δεν ξέρω αν με πίστεψε μου είπε να μην κολλάω και ότι θα έβαζε εκείνη τα λεφτά , αλλά για τέτοια είμαστε τώρα της είπα, γάμα το . Τελικά συναντήθηκα με τη λύπη , δεν ήξερα τι να κάνω , έβγαλα τις μπότες , έβαλα τα σπορτέξ και πήρα τους δρόμους . Το κρύο τσουχτερό να το αντέξω δεν μπορ
ώ που λέει και το τραγούδι. Τα λεφτάααα μου ρε !!Πάλι περπάτημα, μετά από μισή ώρα έφτασα στο περίπτερο . Ναι γεια σας με θυμάστε ;Ναι εσύ δεν είσαι που ήρθες και πήρες τα Pall Mall το μεσημέρι ; Μπράβο μνήμη για χασικλής !!!!Μα καλά αυτός βάρδια στο περίπτερο δεν αλλάζει είπα από μέσα μου. Μήπως είδατε το πορτοφόλι μου ; (ερώτηση κι εγώ ) Όχι κοπελιά δεν είδα τίποτα, εδώ εμείς είμαστε εκκλησία μου είπε, αν έβρισκα τίποτα θα το κράταγα (αυτό φοβάμαι κι εγώ είπα από μέσα μου ). Πέρασε πριν και το παλικάρι που ήσασταν μαζί και με ρώτησε (βρε μήπως βιάστηκα να τον κακοχαρακτηρίσω τον Ν ; ) Τον πήρα τηλέφωνο αμέσως , είμαι κάτω από το σπίτι σου , τσακίσου και έλα εδώ άσε τη Μ και έλα δεν με νοιάζει . Περίμενα κάτω από την πολυκατοικία , άναβα το ένα έσβηνα το άλλο , τα χέρια μου είχαν παγώσει , μετά από κανένα τέταρτο εμφανίστηκε (αυτή τη στιγμή που σας γράφω καπνίζω το τελευταίο μου τσιγάρο …σνιφ) Μπήκαμε στο καλό διακοσμημένο σπίτι του , αφού του το έκανα όλο άνω κάτω δεν βρήκα τίποτα . Καθίσαμε , ανάψαμε και οι δυο τσιγάρο έκανε να βγάλει από την τσέπη του λεφτά. Θες να σου δανείσω μου είπε ;(Ντρεπόμουνα για τις σκέψεις που είχα κάνει …) Όχι του είπα , έχω και έφυγα . Απελπισμένη πια πήρα το δρόμο του γυρισμού. Μπήκα σπίτι , πήρα τη μάνα μου τηλέφωνο λυπημένη . Σήμερα ήταν μια σημαντική μέρα για μένα. Πριν από λίγες ώρες που είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο ήμουνα μες στην τρελή χαρά και τώρα …. Της το είπα αμέσως , με μια ανάσα. Πίστευα ότι θα άρχιζε να μου φωνάζει , να μου λέει μια ζωή έτσι ήσουνα τώρα θα αλλάξεις , σαν τον πατέρα σου , χάνεις τα πάντα … Αντί για αυτό με μια γλυκιά φωνή μου είπε να μην στεναχωριέμαι για λεφτά , υπάρχουν πολύ πιο σημαντικές απόλυες στη ζωή . Της είπα τι είχε γίνει . Μου είπε ότι μόλις σήμερα είχε βάλει κάτι λεφτά που της είχα ζητήσει . Πρώτη φορά στα χρονικά που μου ερχότανε να τη βρίσω που έβαλε τα λεφτά στην ώρα τους ! Κλείσαμε το τηλέφωνο , κατάλαβα ότι μια ζωή έκανα ένα μεγάλο λάθος , δεν άφηνα στους ανθρώπους το περιθώριο να μου δείξουν αυτό που πραγματικά νιώθουν ή είναι, πάντα έβγαζα δικά μου συμπεράσματα και το κυριότερο τις περισσότερες φορές λανθασμένα .
Είχε κάνει φτερά . Έψαξα όλο το σπίτι σε όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία , σε τέτοιο χάος βέβαια λέω τι περιμένεις να βρεις … Δεν είχα καθόλου όρεξη ήμουνα ένα πτώμα , τα νεύρα μου τσατάλια , κι έξω που θα έβγαινα από υποχρέωση , μου είχε πει τόσες φορές η κοπέλα να πάω και της το είχα αρνηθεί λόγο κούρασης και τότε . Να ψάξω στα μέρη που πήγα είπα. Πώς να ψάξω ; Θα ήθ
ελα μια μέρα ολόκληρη για να κάνω πάλι την σημερινή μου διαδρομή και λεφτά άντε και να είχα 50 λεπτά πάνω μου (χα-χα-χα)!Όχι ότι είχα και πολλά πριν , ίσα-ίσα για το εισιτήριο της επιστροφής στα πάτρια εδάφη και να την βγάλω για καμιά εβδομάδα ακόμα μέχρι να φύγω . Άρχισαν τα τηλέφωνα . Έλα ρε Θ. Μήπως είναι εκεί το πορτοφόλι μου; Δεν είδα τίποτα, δεν είμαι τώρα στο γραφείο έκλεισα , θα πάω αύριο , αν δω τίποτα θα σε πάρω . Έλα ρε Ν. Μήπως είναι στο σπίτι σου το πορτοφόλι μου; Δεν είμαι σπίτι , αλλά θα το έβλεπα , όπως είδα τα κλειδιά (παρεμπιπτόντως είχα ξεχάσει νωρίτερα τα κλειδιά μου στο σπίτι του Ν. και ευτυχώς με είχε πάρει τηλέφωνο και βρεθήκαμε έξω και μου τα έδωσε .)Θα πάω σε καμιά ώρα και θα κοιτάξω να σου πω , τώρα είμαι στο σπίτι της Μ. και χαλαρώνουμε . Τώρα εγώ χωρίς λεφτά γίνομαι και καχύποπτή όσο δεν πάει , γυαλίζει το μάτι μου σαν του νηστικού λιονταριού και ο Ν. εδώ που τα λέμε είναι κωλοπαιδαράκι από τα λίγα και το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω , αλλά τέτοιο καβατζόμουτρο που είναι και να το είχε βρει σιγά να μην έλεγε τίποτα, θα χαλάρωνε με τα λεφτά μου και τη Μ.. Θα μου πεις κι εσύ τι δουλειά έχεις με αυτόν , ας μην είχα την ανάγκη του για τη δουλειά και θα σου έλεγα εγώ . Το περίπτερο είναι απέναντι από το σπίτι του , χασικλής αυτός που το έχει , όχι ότι έχω τίποτα με τα παιδιά , αλλά και η περιοχή που μένει κι αυτός όχι και η καλύτερη. Το σπίτι άρχιζε να μικραίνει και να μην με χωράει . Πήρα τη Χαρά για να της αναγγείλω ότι ακυρώνεται η έξοδος μας , της είπα και τον λόγο , την είχα στήσει ήδη , δεν ξέρω αν με πίστεψε μου είπε να μην κολλάω και ότι θα έβαζε εκείνη τα λεφτά , αλλά για τέτοια είμαστε τώρα της είπα, γάμα το . Τελικά συναντήθηκα με τη λύπη , δεν ήξερα τι να κάνω , έβγαλα τις μπότες , έβαλα τα σπορτέξ και πήρα τους δρόμους . Το κρύο τσουχτερό να το αντέξω δεν μπορ
ώ που λέει και το τραγούδι. Τα λεφτάααα μου ρε !!Πάλι περπάτημα, μετά από μισή ώρα έφτασα στο περίπτερο . Ναι γεια σας με θυμάστε ;Ναι εσύ δεν είσαι που ήρθες και πήρες τα Pall Mall το μεσημέρι ; Μπράβο μνήμη για χασικλής !!!!Μα καλά αυτός βάρδια στο περίπτερο δεν αλλάζει είπα από μέσα μου. Μήπως είδατε το πορτοφόλι μου ; (ερώτηση κι εγώ ) Όχι κοπελιά δεν είδα τίποτα, εδώ εμείς είμαστε εκκλησία μου είπε, αν έβρισκα τίποτα θα το κράταγα (αυτό φοβάμαι κι εγώ είπα από μέσα μου ). Πέρασε πριν και το παλικάρι που ήσασταν μαζί και με ρώτησε (βρε μήπως βιάστηκα να τον κακοχαρακτηρίσω τον Ν ; ) Τον πήρα τηλέφωνο αμέσως , είμαι κάτω από το σπίτι σου , τσακίσου και έλα εδώ άσε τη Μ και έλα δεν με νοιάζει . Περίμενα κάτω από την πολυκατοικία , άναβα το ένα έσβηνα το άλλο , τα χέρια μου είχαν παγώσει , μετά από κανένα τέταρτο εμφανίστηκε (αυτή τη στιγμή που σας γράφω καπνίζω το τελευταίο μου τσιγάρο …σνιφ) Μπήκαμε στο καλό διακοσμημένο σπίτι του , αφού του το έκανα όλο άνω κάτω δεν βρήκα τίποτα . Καθίσαμε , ανάψαμε και οι δυο τσιγάρο έκανε να βγάλει από την τσέπη του λεφτά. Θες να σου δανείσω μου είπε ;(Ντρεπόμουνα για τις σκέψεις που είχα κάνει …) Όχι του είπα , έχω και έφυγα . Απελπισμένη πια πήρα το δρόμο του γυρισμού. Μπήκα σπίτι , πήρα τη μάνα μου τηλέφωνο λυπημένη . Σήμερα ήταν μια σημαντική μέρα για μένα. Πριν από λίγες ώρες που είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο ήμουνα μες στην τρελή χαρά και τώρα …. Της το είπα αμέσως , με μια ανάσα. Πίστευα ότι θα άρχιζε να μου φωνάζει , να μου λέει μια ζωή έτσι ήσουνα τώρα θα αλλάξεις , σαν τον πατέρα σου , χάνεις τα πάντα … Αντί για αυτό με μια γλυκιά φωνή μου είπε να μην στεναχωριέμαι για λεφτά , υπάρχουν πολύ πιο σημαντικές απόλυες στη ζωή . Της είπα τι είχε γίνει . Μου είπε ότι μόλις σήμερα είχε βάλει κάτι λεφτά που της είχα ζητήσει . Πρώτη φορά στα χρονικά που μου ερχότανε να τη βρίσω που έβαλε τα λεφτά στην ώρα τους ! Κλείσαμε το τηλέφωνο , κατάλαβα ότι μια ζωή έκανα ένα μεγάλο λάθος , δεν άφηνα στους ανθρώπους το περιθώριο να μου δείξουν αυτό που πραγματικά νιώθουν ή είναι, πάντα έβγαζα δικά μου συμπεράσματα και το κυριότερο τις περισσότερες φορές λανθασμένα .Πήρα στις τράπεζες ακύρωσα τις κάρτες , ρώτησα και πότε είναι να βάλω τη δόση στην πιστωτική , στους άλλους αν είχε γίνει καμιά κίνηση στο λογαριασμό μου . Το ποσό που είχε βάλει η μάνα ήταν ακόμα μέσα , ανακούφιση . Ρώτησα αν μπορώ να βγάλω τα λεφτά με την ταυτότητα και του εξήγησα την κατάσταση , μου είπε κάτι μπορεί να γίνει, θα εξακριβώσουν τα στοιχεία σας και θα σας τα δώσουν μάλλον . Ξάπλωσα στο καναπέ και κοιτούσα το ταβάνι …. Αχ τι μέρα κι αυτή !!!!
