Πλατειάζοντας ....

Όταν ερωτεύομαι τα χάνω … Όταν βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με το αρσενικό μου κάνω τουμπεκί !

Με ερωτεύτηκε γιατί του έγραψα ολόκληρα εξυπνακίστικα mail , του έστειλα ψαγμένα sms , του έδειξα κατάφατσα και λίγο πρόωρα τη sophie_jamaica ! Μιλούσαμε στο τηλέφωνο και ήμουν ικανή να λύσω το Κυπριακό σε ένα βράδυ , τον πήγαινα από Αθήνα –Θεσσαλονίκη μέσω Αλεξανδρούπολης .. .

Μετά τον ερωτεύτηκα και όταν βρισκόμασταν στο ίδιο μέρος έχανα τη λαλιά μου ! Πριν τον ερωτευτώ τον κοίταζα στα μάτια και πλάτειαζα , μιλούσα ακατάπαυτα , τώρα κάθομαι σαν χάνος και τον κοιτάζω στα μάτια . Είναι κάτι σαν τη διαφήμιση της coca-cola , που λέει « Και τώρα ένα χειροκρότημα για τη Σοφία που δεν προσποιείται ότι θαυμάζει …»

Δεν θαμπώνομαι εύκολα , δεν ψαρώνω , δεν εντυπωσιάζομαι , δεν θαυμάζω κάτι που δεν έχω ερωτευτεί !

Τον Bob Marley τον θαύμασα αφού πρώτα τον ερωτεύτηκα , την reggae μουσική την θαυμάζω , γιατί ερωτεύτηκα το άκουσμα της… Όταν ερωτεύομαι είμαι μια άλλη Σοφία , μια μαλακισμένη Σοφία , κι αυτό μου συμβαίνει κάθε φορά που βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με το αντικείμενο του πόθου μου !!!! Εκείνος μένει στον πρώτο κι εγώ στον πέμπτο , τότε είμαι η sophie_jamaica , όταν εκείνος θα πάρει το ασανσέρ και θα έρθει στον πέμπτο , τότε γίνομαι η ερωτευμένη Σοφία … Οι περισσότεροι ξαφνιάζονται , σε άλλους αρέσει και σε άλλους πάλι όχι … Συνήθως αρέσει στους τύπους που δεν μιλάνε πολύ , που με βλέπουν περισσότερο σαν ένα σάκο του μποξ . Δεν αρέσει στους τύπους , που με ερωτεύτηκαν ακριβώς γι αυτό , που θέλησαν να παρθούμε για τους ίδιους ακριβώς λόγους . Υπάρχει βέβαια και μια άλλη τρίτη κατηγορία ,είναι εκείνοι οι άντρες που κατάλαβαν εξαρχής ότι η Σοφία δεν έχει μόνο μια διάσταση και φυσικά υπάρχουν κι άλλες εκτός από αυτές τις δυο !

Ερωτευόμουνα πάντα τους πιο σωστούς ανθρώπους για μένα και παράλληλα τους πιο ακατάλληλους ! Έβρισκα όλα όσα έψαχνα σε ανθρώπους που για τους χ-ψ λόγους δεν μπορούσα, όχι να είμαι μαζί τους , αλλά να προχωρήσω μαζί τους ! Στην αρχή νόμιζα πως κάνω κάποιο λάθος , στη συνέχεια είδα απλά ότι επαναλάμβανα το ίδιο «λάθος», στο τέλος κατάλαβα πως έκανα απλά αυτό που μου άρεσε , οδηγούσα στην αντίθετη κατεύθυνση γιατί αυτή ήταν η σωστή κατεύθυνση για μένα , κάθε φορά που προσπάθησα να πάω από την άλλη τράκαρα !

Νιώθω πανέμορφα που μπορώ και ερωτεύομαι , που μπορώ και είμαι μαζί με αυτούς τους ανθρώπους που γουστάρω ολοκληρωτικά , που θρηνώ δεόντως όταν τους χάνω και που συνεχίζω την τρελή μου κούρσα μονάχη μου ! Είναι πανέμορφό το εμπρός που για τους άλλους είναι πίσω κι αν πάω μπροστά το χρωστάω σε όλους αυτούς τους έρωτες που έχασα !

Ξένιος Δίας

Τα ωραιότερα κείμενα μου τα έχω γράψει σε ώρες αγρύπνιας ή πάνω σε μέσα μαζικής μεταφοράς . Τότε που ξημερώνει και έχω ξαπλώσει μόνο και μόνο επειδή πρέπει και όχι επειδή νυστάζω ή τότε που κουρνιάζω σε μια θέση διασχίζοντας αξιόλογα χιλιόμετρα . Καμιά φορά βεβαία νυστάζω θανάσιμα , αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να χαλαρώσω και να κοιμηθώ , γιατί είναι διάφορες σκέψεις που μου βασανίζουν το κεφάλι , και πρέπει να τις βγάλω από αυτό να σηκωθώ και να κάνω τα άκρα των δακτύλων μου ένα με το πληκτρολόγιο . Είπα τα ωραία κείμενα , δεν ξέρω αν είναι και ο πιο σωστός επιθετικός προσδιορισμός που μπορώ να δώσω, αλλά «ωραία κείμενα» για μένα είναι αυτά που απλά γουστάρω εγώ κι ας μην έχουν πάρει κανένα comment από κάτω αν και συνήθως γίνεται το ακριβώς αντίθετο.

Είναι τα κείμενα που καθώς τα έγραφα είχα 40 πυρετό , τα κείμενα που έγραφα με μια ανάσα χωρίς να βάζω κόμματα και τελείες , τα κείμενα που δεν μπορούσα καν να τα διαβάσω στην οθόνη γιατί τα μάτια μου ήταν θολωμένα από τα δάκρια και αλήθεια είναι υπέροχο συναίσθημα να λυτρώνεσαι πάνω στο πληκτρολόγιο σου . Άλλες φορές είναι και αυτά που ζεις έντονα ! Ξέρω πως θα ακουστεί παράλογο , αλλά έχω ζήσει στιγμές που από τη μια εύχομαι απλά να μην τελειώσουν ποτέ και από την άλλη έλεγα πότε θα γυρίσω σπίτι μου για να τις καταγράψω… Όχι αυτό εδώ το post δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω , είναι μεσημέρι , δεν έχω επιστρέψει από κανένα ταξίδι , από καμία μεγάλη καψούρα , ούτε από κανένα μεγάλο καυγά, έχω επιστρέψει από μάθημα που έδινα αξημέρωτα το πρωί και παρόλο το διάβασμα και τις πράξεις εκεί που είχα φτάσει προς το τέλος σηκώθηκα και τα παράτησα όλα , τουλάχιστον μου έχει μείνει το διάβασμα για την επόμενη (γαμώ τον κλειδάριθμό μου μέσα ).

Ναι είμαι άγρυπνη, αυτό το βράδυ δεν είδα κανένα όνειρο όπως συνέβαινε τελευταία απλά γιατί έχω να κοιμηθώ πάνω από 24ώρο… Μέσα σε όλα αυτά έχω και τους αποχαιρετισμούς , ήδη οι φίλοι μου πακετάρουν τα πράγματα τους και τα διώχνουν σιγά σιγά προς τα μέρη τους . Βλέπω δάκρια και οδυρμούς και σκέφτομαι πως η δικιά μου ώρα σε τέσσερεις μήνες φτάνει , ίσως να είμαι η μοναδική που χαίρομαι , γιατί τέσσερα χρόνια εδώ επιδίωξα και τελικά κατάφερα να μην δεθώ με τίποτα . Ξέρω πως αυτό ακούγεται κάπως κυνικό αλλά αυτή είναι η αλήθεια . Με χαρά θα αδειάσω το ρετιρέ μου , με χαρά θα παραδώσω τα κλειδιά στον ιδιοκτήτη ή στον επόμενο ενοικιαστή , γιατί πέρασα ανεπανάληπτες στιγμές μέσα σε αυτό το σπίτι , γιατί σίγουρα έζησα μέσα του τα χρόνια της ξεγνοιασιάς , της ευθύνης , της ενηλικίωσης , της αυτοκυριαρχίας , όμως ένας κύκλος φτάνει στο τέλος του κι ένας άλλος καινούργιος αρχίζει , κι εγώ πάντα βαριόμουνα πολύ εύκολα και ποτέ δεν θεώρησα τίποτα ιδιοκτησία μου .

Χθες η Μαίρη μου έλεγε πως δεν μπορεί να αφήσει το σπίτι που μένει γιατί το θεωρεί δικό της , γιατί έζησε σε αυτό τα καλύτερα χρόνια της ζωής της , κουνούσα συγκαταβατικά το κεφάλι μου κι όμως δεν καταλάβαινα πως αισθάνεται. Για μένα αυτό το σπίτι ήταν απλά το μέρος που με φιλοξένησε όλα αυτά τα χρόνια , είναι η πόρτα που άνοιγα κάθε φορά ενώ γυρνούσα από άγρια μεθύσια ή μακρινά ταξίδια , η πόρτα που άνοιγα για να φιλοξενήσω φίλους και συγγενείς , αυτό το σπίτι σίγουρα ανήκει περισσότερο στο σκύλο μου τον Τζίμη από ότι σε μένα και τα καλύτερα χρόνια θα είναι πάντα κάθε φορά τα τωρινά !

Κι έτσι νομίζω πως θα είναι και αύριο και μεθαύριο , γιατί μαρέσει να γυρίζω και να ταξιδεύω, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εξάλλου δεν έμενα κάπου συγκεκριμένα , γύρισα πόλεις και πόλεις , φιλοξενήθηκα σε σπίτια και σπίτια , γνωστών και φίλων και κινούμουν κάθε φορά σε οποιοδήποτε μέρος κι αν ήμουνα σαν να ήταν η παλιά μου γειτονιά , προσαρμοζόμουν και εξοικειωνόμουνα με το χώρο τόσο γρήγορα και μετά απλά αποχωρούσα για να επιστρέψω και πάλι κάποια άλλη στιγμή . Τα συναισθήματα που νιώθω για αυτό το σπίτι είναι ακριβώς τα ίδια με τα συναισθήματα που νιώθω για όλα τα σπίτια των φίλων μου που με φιλοξένησαν κατά καιρούς .Δεν ξέρω πως είναι να νιώθεις κάπου σαν το σπίτι σου , γιατί για εμένα όλα υπήρξαν σπίτια μου για τον καιρό που με φιλοξένησε το καθένα . Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους που γνώρισα και συναναστράφηκα μαζί τους αυτά τα χρόνια . Δεν λυπάμαι για τους ανθρώπους που θα χάσω φεύγοντας από εδώ όχι γιατί δεν θεώρησα ποτέ κανέναν σημαντικό για μένα . Άλλοι θα φύγουν πιο νωρίς , άλλοι θα μείνουν πίσω ενώ εγώ θα φύγω, κι άλλοι θα είναι για πάντα εδώ . Πάντα θα τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους , γιατί με φιλοξένησαν στις σκέψεις τους , στην αγκαλιά τους , γιατί ήταν εκεί για να μου τραγουδήσουν ενώ έκλαιγα , για να με φροντίσουν ενώ ήμουν άρρωστη , για να μου δανείσουνε , για να παίξουνε μαζί μου , για να με ταΐσουνε , αλλά όλοι πρέπει να φύγουμε , όλοι πρέπει να γνωρίσουμε καινούργιος ανθρώπους , τόπους και εμπειρίες και να πάμε μπροστά . Δεν λυπάμαι λοιπόν , αλλά χαίρομαι , χαίρομαι για όλα αυτά που απλόχερα μου δώσανε , για την φιλοξενία αυτού του τόπου κι αυτών των ανθρώπων που δεν είναι και τόσο αφιλόξενοι όσο λένε . Για μένα τελικά όλα είναι μια καλή φιλοξενία και κάπου εδώ πρέπει να σας κλείσω γιατί ο φίλος μου ο Νίκος είναι στο ακουστικό και τον έχει πιάσει λογοδιάρροια…

Πόρτες -Πλακωτό -Φεύγα...

Πόρτες –Πλακωτό –Φεύγα
Αυτή είναι η ζωή μου ψιθύρισε ο Θανάσης μου έκλεισε το μάτι και συνέχισε να γρατζουνάει την κιθάρα του . Που και που την έκανε πάσα σε μένα , και κάθε φορά που ακουμπούσα τα τάστα έφευγα, άναβα τσιγάρο ενώ τα μάτια μου έκλειναν από την κούραση . Δίπλωσα τις σημειώσεις , καληνύχτισα το Θανάση και πήγα προς το σπίτι . Δεν ξέρω τη ζωή , αλλά κάθε μέρα μαθαίνω για αυτή κάτι παραπάνω … Κοιμάμαι , ξυπνάω , τρέχω , και κάθομαι μπροστά από ένα pc για να αποδείξω ότι ξέρω , για να αξιολογήσουνε τις γνώσεις μου . Δεν μου μένει χρόνος να σπαταλήσω σε καφέδες, σε σκέψεις , σε αναζητήσεις , σε εξόδους και ταξίδια . Παρόλα αυτά ονειρεύομαι … Κάθε βράδυ βλέπω όνειρα και εφιάλτες και είχα τόσα χρόνια να ονειρευτώ στον ύπνο μου , όλα στον ξύπνιο μου τα έβλεπα, όνειρα και εφιάλτες

Αν θυμηθώ τρώω τίποτα στο πόδι και πέφτω και πάλι για ύπνο , εκεί που μπορώ και βλέπω όλους εκείνους που αγαπώ , εκεί που και ο εφιάλτης έχει αξία , εκεί που παίρνω το κρεβάτι μου και το πάω όπου θέλω. Σήμερα ξύπνησα μέσα σε ένα γωνιακό υπόγειο(Αραχώβης&Ζωοδόχου Πηγής ), μόνο που το κρεβάτι μου ήταν πολύ ψηλό και τα πόδια μου δεν έφταναν στο πάτωμα και ήθελα τόσο πολύ να σηκωθώ , να μου φτιάξω καφέ και να φύγω . Δεν το σκέφτηκα πολύ πήδηξα και προσγειώθηκα στον καναπέ της Τ. Πετροπούλο

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ' αφτιά

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα-
ή θα έχω μαραθεί

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ

Της εξεταστικής το Opening

Δύο καφέ, δύο ζάχαρη και λίγο γαλατάκι . Φετούλα από τσουρεκάκι που την επαλείφουμε με λαχταριστή Nuttella , σε λίγο θα έρθει και το πρώτο τσιγάρο της ημέρας …
Στο τραπεζάκι 3 ποτήρια κι ένα τελειωμένο Famous Grouse, απομεινάρι των ξέγνοιαστων ημερών. Η εξεταστική σήμερα κάνει opening , με εμένα να κατεβαίνω να δώσω μάθημα στις 4 , άντε να δούμε ! Η εβδομάδα που ξημέρωσε θα έπρεπε να με είχε φρικάρει εντελώς αφού θα γράφω κάθε μέρα και γενικά για ένα μήνα δεν θα σηκώσω κεφάλι , ας πάρει κάποιος την Nutella από μπροστά μου , θα την φάω όλη με το κουτάλι στο τέλος , παρόλα αυτά είμαι πιο χαλαρή από ποτέ , τόσο χαλαρή που στο τέλος φοβάμαι πως θα μου μπει τίποτα !!!

Λοιπόν αυτά τα νέα της Αλεξάνδρας , τον τελευταίο καιρό με απασχόλησαν διάφορα που δεν είναι της παρούσης να αναφέρω , κάποια στιγμή θα επανέλθω και θα τα γράψω όλα !!! Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ , πρέπει και να διαβάσω δυστυχώς !!!

Υ.Σ Πρέπει να είμαστε οι μοναδικοί που δίνουμε εξεταστική , όσους φίλους και γνωστούς μου, έχω ρωτήσει όλοι έχουν καταλήψεις….

Hallelujah time

Καλοκαίρι , σαγιονάρα , φραπεδιά και reggae ! Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι ή όχι , που αυτό θυμίζει ο Bob Marley στους φίλους μου … sophie_jamaica, JAMAICA , Σοφία Χολέβα, ακούω και στα τρία ! Τους θυμίζω ακριβώς το ίδιο , ξάπλα , μάσα , χαλαρά … Κάποιος μου είπε , είσαι πιο χύμα από ότι σε περίμενα … Δεν πειράζει που δεν κατάλαβε το μυστικό μου … Πολλοί πιστεύουν πως έχω τη νοοτροπία … "Έλα μωρέ γιατί να πλύνω τα πιάτα , αφού και αύριο θα τα λερώσω , έλα μωρέ γιατί να στρώσω το κρεβάτι αφού και αύριο θα κοιμηθώ , έλα μωρέ γιατί να ζήσω, αφού θα πεθάνω …" Κι όμως κάνουνε μεγάλο λάθος , σιχαίνομαι την αντίληψη αυτή ..

Άκουσα πριν από μέρες έναν συμφοιτητή μου στη συνέλευση να λέει , ότι αφού θα περάσει που θα περάσει γιατί εμείς να χαλάμε τη ζαχαρένια μας … Φίλε Βασίλη , σου θυμίζω απλά ότι στη Γαλλία δεν πέρασε . Φίλε Σάκη , Μάκη , Λάκη , Τάκη και τα σχετικά και κάθε φίλε εκεί έξω , ο Bob Marley , μπορεί να σου θυμίζει παραλία και γκόμενα με τόπλεζ , αλλά μάλλον ξέχασες ότι αυτό που τραγουδούσε ήταν :

Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don't give up the fight!

Φίλε Βασίλη λοιπόν και κάθε Βασίλη , ίσως και να γίνει έτσι όπως το λες , αλλά η αφύπνιση είναι ένα τεράστιο βήμα από το τίποτα !

Μπορεί λοιπόν να νομίζεις ότι επειδή δεν είμαι σαν κι εσένα καθημερινά στη τσίτα και επειδή δεν τρέχω σαν αλαφιασμένη αλλά κάθομαι στον καναπέ μου και ακούω reggae από το πρωί μέχρι το βράδυ, ότι είμαι άχρηστη και χύμα … Κι όμως για να σου θυμίσω αγοράκι μου , όταν όλα γίνονται σκατά και δεν ξέρετε από πού να φύγετε , σε ποιον έρχεστε; Γιατί όλοι έρχεστε και κρεμιέστε πάνω μου ; Ναι κρεμιέστε πάνω μου κι εγώ σας σώζω , οπότε κόψε τις μαλακίες σε μένα .. Εγώ είμαι αυτή που βγάζει συνέχεια το φίδι από τη τρύπα ! Δεν με πειράζει που μερικοί με θεωρούν ανεύθυνη , έτσι κι αλλιώς αυτή την εντύπωση θέλω να έχουν για μένα , γιατί αλλιώς δεν θα με είχανε μόνο στις κρίσιμες στιγμές στην τσίτα , αλλά θα με τρέχανε κάθε μέρα ! Δεν παράτησα τίποτα, όλα τα έφτασα μέχρι το τέλος , δεν έχει σημασία αν τα έκανα στο παραπέντε , αλλά ότι τα έκανα ! Το travel girl ξύπνησε ξανά μέσα μου , αν είχε κοιμηθεί και ποτέ . Το ταξίδι δεν έχει τελειώσει , ποτέ δεν θα τελειώσει . Δεν μπόρεσα να αντισταθώ όμως, το να γράφω στο blog πλέον είναι κάτι παραπάνω από ανάγκη !

Y.Σ Μετακομίζω γιατί χωρίζω …

Vento...

Το blog θα κλείσει για μικρό χρονικό διάστημα λόγω ταξιδιού , το μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να μεγαλώσει αν προκύψει μετακόμιση !

Διαδυκτιακή Λειτουργία

Φαντάζομαι live λειτουργία στο pc μου , και βεβαίως-βεβαίως θα είναι interactive ! Θα ξημερώνει Κυριακή κι όσοι γουστάρουμε θα ψέλνουμε από τα μικρόφωνα μας (Σοφία. Ορθοι. ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου .Ειρήνη πάσι)!Τελικά πρέπει να θρηνεί η επιστήμη της Θεολογίας που έχασε τέτοιο κελεπούρι σαν κι εμένα , τώρα πια μου απομένει το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Στη γενέτειρα μου έχει πολύ ψωμί το συγκεκριμένο άθλημα! Οι καμπάνες κάνουν συμφωνία και όχι δεν μου σπάνε καθόλου τα νεύρα , πίνω τον γαλλικό μου και ανάβω τσιγάρο . Γαμώ τα laptop σας. Δεν βρίσκομαι στο σπίτι μου , οπότε όπως καταλαβαίνεται περνώ ένα δράμα . Μεταξύ μας ξέρουμε όλοι τι μπάχαλο επικρατεί στις εκκλησίες , με τις γριές που στρογγυλοκάθονται και επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ που φυσικά είναι το gossip , καλά μαντέψατε . Θα ήθελα να ελπίζω πως σε μια διαδυκτιακή λειτουργία θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το εκκλησιαστικό κουτσομπολιό όπως και άλλα τόσα που θα πω παρακάτω , αλλά από την μέχρι τώρα εμπειρία μου στο διαδύκτιο ,όχι απλά δεν θα το αποφύγουμε αλλά θα γίνει της αρχηκατινάρας και του αρχηπαπάρα !

Σφαχτείτε βρωμοκούναβα , πείτε μαλακίες να γουστάρει ο κόσμος …

Θα ανάβεις κεράκι με την πιστωτική σου κάρτα , θα μεταλαμβάνεις και θα εξομολογείσαι με e-mail, κι αν νομίζατε ότι θα γλυτώσει ο κοσμάκης από τους παπάδες στην διαδυκτιακή εκκλησία , αλλάξτε πλευρό για σήμερα καλύτερα, αλλάξτε που σας λέω. Δυστυχώς πάντα και παντού σε όλα θα υπάρχουν διαμεσολαβητές , ακόμα κι όταν μιλάμε για το Θεό , πάντα θα υπάρχει κάποιος παπάρας που θα του ανοίγεις το στόμα σου για να σε συχωρήσει, πάντα θα υπάρχουν μαλακισμένες γριές που θα σε κουτσομπολεύουν. Η εκκλησία δεν είναι παρά μόνο το παράδειγμα, τα πράγματα αλλάζουν με ταχύτητες φωτός και αλίμονο σε όποιον δεν το αντιλαμβάνεται αυτό . Εκείνο που φοβάμαι γιατί αγνοώ , είναι η διάρκεια του μεσοδιαστήματος από την παλιά στην πλήρη αλλαγμένη διαδυκτιακή εποχή και φυσικά το μετά από εκεί …

Πάντα έτσι γίνεται , στην αρχή είναι μόνο το μέλι , στην αρχή που δεν έχουμε προλάβει να επιβάλλουμε τους απαρχαιωμένους κανόνες μας σε οτιδήποτε καινούργιο εμφανίζεται, στην αρχή που δεν έχουμε προλάβει να τα πηδήξουμε όλα . Το ότι δεν πάμε στην εκκλησία ή στο ότι δεν πιστεύουμε σε κανέναν Θεό δεν είναι στην ουσία θέμα πίστης , γνώσης ή λιγότερης αφέλειας. Μας επιβάλαμε όμως μια άρρωστη κατάσταση , μας επιβάλαμε διαμεσολαβητές για την επικοινωνία μας με το Θεό, γι’ αυτό όσοι μπορούσαν να δούνε λίγο παραπέρα απομακρύνθηκαν. Αφήσαμε τα σκατά και τους φελλούς να κυριαρχούν στην εκκλησία , στην πολιτική , στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κι όσοι πραγματικά αξίζανε πήγανε σπίτια τους και γράφουν ποιήματα ή αυτοκτόνησαν…

Με λύπη διαπιστώνω πως το ίδιο θα γίνει κι εδώ αν δεν άρχισε να γίνεται ήδη , δεν είναι σίγουρα λύση η απομάκρυνση, είναι αυτό που θέλουν οι φελλοί να πετύχουν και αυτό που με τσαντίζει πραγματικά είναι ότι βλέπω πως κι εδώ αρχίζουν και το καταφέρνουν. Μα πώς να κάτσεις ; Η κατάσταση αρχίζει και βρωμάει , αν κάτι αξίζεις θα έρθει μια στιγμή που δεν θα μπορείς να πάρεις ανάσα , γιατί όταν μπλέκεσαι με τα σκατά δυο πράγματα μπορούν να συμβούν ή να γίνεις κι εσύ ένα με αυτά ή να σηκωθείς και να φύγεις …

Πάω να μου βάλω ακόμα μια κούπα καφέ , μην ανησυχείτε καθόλου, ξημέρωσε μια υπέροχή και ηλιόλουστη Κυριακή που σκοπεύω να την περάσω δίπλα στη θάλασσα , όταν με το καλό με βγάλει ο δρόμος σπίτι μου θα ανεβάσω τις πρωινές μου ανησυχίες … Νιώθω τυχερή που εδώ και εφτά χρόνια γεύομαι το διαδύκτιο . Νιώθω τυχερή που γνώρισα τόσους ξεχωριστούς ανθρώπους μέσω του διαδυκτίου που ίσως να μην τους συναντούσα ποτέ , που γέλασα, που μου έσπασαν τα νεύρα ,που μεγάλωσα μαζί του , που το πρόλαβα αγνό και λέω αγνό γιατί αθώο δεν ήταν ποτέ !Χαίρομαι που μου δόθηκε η δυνατότητα να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας ….